Wij hebben 2 kinderen. Ik wil heel graag een derde en hier praten we ook al wel een jaar of 2 over. Mijn vriend zegt vaak heel stellig dat hij geen kind meer wil en op andere momenten is hij er vager over. Hij reageert vaak geïrriteerd als ik er over begin, maar ik ben 36 dus we kunnen het niet al te lang op z'n beloop laten (vind de risico's dan te groot worden). Ik word er zo langzamerhand wel eens een beetje gek van dat hij vaak zegt geen kind te willen, maar af en toe zegt dat het toch ook wel leuk zou zijn en hij het ook niet helemaal zeker weet. We gebruiken nu alleen condooms, ik heb aangegeven dat niet meer te zien zitten als hij echt geen kind meer wil. Dan zit ik niet te wachten op een 'ongelukje'. Ik wil zelf ook niet meer aan de anticonceptie. Ik heb mijn vriend daarom gevraagd of hij zich wil laten steriliseren en dan zegt hij soms dat hij dat een te grote stap vindt omdat hij nare ervaringen heeft bij ingrepen in dat gebied (is daar geopereerd) en andere keren zegt hij dat hij het te definitief vindt. Juist door die opmerkingen krijg ik weer hoop dat hij zich nog bedenkt, maar op andere momenten zegt hij weer dat hij het echt niet meer wil. Hij reageert dus vaak geergerd als ik erover begin (kop in het zand steken m.i.), maar ik probeer mijn niet vervulde kinderwens voor een 3e te accepteren en dat gaat moeilijk als hij me soms weer hoop geeft. Wat zouden jullie me aanraden? Ik overweeg wel eens om mijzelf dan maar te laten steriliseren.
Ik begrijp dat je dat overweegt, maar bij jou is het definitiever. Hij kan het nog laten herstellen. Vooral omdat je nog moeder wilt worden zou ik dit niet doen. Is er niks anders te bedenken? Je wilt niet aan de pil maar misschien een spiraal? Of wil je dit liever ook niet? Ik zou in gesprek gaan met je man en ook aangeven dat er met een condoom een kans is op de zwangerschap. Mocht er een zwangerschap ontstaan dat jullie dan wel op één lijn liggen. Het lijkt me heel lastig niet te weten waar je aan toe bent....
Weet hij dat jij er aan denkt om je te steriliseren? Wellicht moet je daar anders een gesprek over beginnen. Dan ga je het gesprek over een 3e net anders in. Stel dat hij echt geen 3e wil maar gewoon heel erg tegen die operatie opziet komt dat ook wel uit het gesprek. Nu houdt hij het misschien wat vaag omdat hij dan niet over die operatie na hoeft te denken. Mijn man wilde ook geen operatie maar ook geen 3e en na een tijdje kwam de wens voor de 3e er toch uit bij hem. Nu hebben we afgesproken, omdat ik een keizersnede krijg, dat ik me gelijk laat steriliseren. Het is heel erg lastig, vooral als je kan er niet gezellig van wordt. Maar hij zal er toch ook over na moeten denken en dit naar je uitspreken! Succes.
Ik zou sowieso maar eens ophouden met drammen over een derde. Je vriend wilt het niet, als hij het zou willen zou hij het wel duidelijk laten weten. En hij wilt zich ook niet laten steriliseren, dat is duidelijk. condooms zijn betrouwbaar, mits je ze correct gebruikt, dus wat is het probleem?
@caletto , kan in de tekst niet naar voren halen dat ze dramt over een derde. Haar man geeft blijkbaar wel signalen dat een derde gezellig is en is er, zoals ik het lees, niet altijd 100% zeker van dat hij geen kindje er meer bij wil. Vind de manier van hoe je dit zegt ook nogal boos en geërgerd over komen, niet heel netjes dus. @mari83 , wat hier al geopperd is,, geef eens aan dat je jezelf dan gaat laten helpen (als je dit ook echt zou overwegen), misschien komt dan de aap uit de mouw dat hij die operatie gewoon erg eng vindt. Ken mannen die het allemaal geen probleem vonden maar ken er ook een paar die het niet wilden doen omdat ze zich dan in hun mannelijkheid gekrenkt voelden of gewoon heel erg eng vonden. Zorg er wel voor dat dit thema niet jullie relatie gaat belasten, zou zonde zijn.
Herkenbaar man wilt zich niet laten steriliseren en ik wil liever niet aan de pil. Vroeger was ‘voor het zingen de kerk uit’ prima maar dat is al 2 keer mislukt. Nu is bij ons de kans heel klein dat er een zwangerschap uit komt ivm twee jaar proberen maar het geeft me wel hoop, die je liever niet meer wilt. Duidelijkheid is in deze situatie gewoon heel fijn. Ik begrijp heel goed dat je sterilisatie oppert, zijn nee geeft jou misschien onterecht hoop voor een derde. Dat zou ik op die manier met hem bespreken. Mocht hij aangeven toch ergens te twijfelen dan kun je eventueel tijdelijk aan de pil?
Jeetje.. drammen over een derde.. Waarom zou zijn nee zwaarder wegen dan mijn ja? In je relatie moet je geven en nemen en als de verdere situatie een extra kindje toelaat waarom zou dat dat geen optie zijn? Mijn man zijn nee was toen ik niet lekker in mijn vel zat, toen de financiële situatie niet zoals nu was en toen het gewoon nog erg zwaar was met allebei de jongens. Ik ben blij dat ik er soms over begonnen ben want toen bovenstaande niet meer speelde is zijn nee een ja geworden.
meen je dit nu werkelijk? Nog een kind krijgen is niet echt een situatie waarin je water bij de wijn kan doen. Dus er valt niets te geven of nemen. Lijkt me echt een hele nare situatie als je iemand in feite dwingt om nog een kind te krijgen. Wel nog een kind krijgen heeft nogal een grotere impact dan niet nog een kind krijgen, dus mi weegt de stem van degene die het niet weegt zwaarder. Jouw situatie is overigens anders, de situatie was er toen niet naar waardoor je man het niet wou. Dat is iets anders dan wanneer iemand het niet wilt omdat de wens er bijvoorbeeld gewoon helemaal niet is.
Ja dat meen ik werkelijk. Hoe vaak hoor je de volgende situatie wel niet; scheiding met twee grotere kinderen, nieuwe partner heeft nog geen kinderen. Nieuwe partner wilt graag nog een ‘eigen’ kindje maar partner heeft niet perse een kinderwens meer want heeft tenslotte al twee grotere kinderen en was eerder compleet. Hoe vaak er dan niet alsnog een kindje komt.. Dan is er dus ook water bij de wijn gedaan. Als het echt een 100% nee is of er is een goede reden zoals, financieel, ziekte of wat voor situatie dan ook, dan moet je als partner idd geen water bij de wijn willen doen. Maar de ander heeft wel recht op een duidelijke uitleg en weloverwogen antwoord. Maar zoals bij ts en bij ons was het gewoon geen 100% nee. Dan begrijp ik het drammen zoals jij het noemt heel goed. Ik begrijp jouw kijk ook hoor maar dan is de situatie er echt al niet naar en zal de man ook bereid zijn zich te laten steriliseren.
Maar moet je je voor alles verantwoorden ? Kan een nee niet gewoon een nee zijn? Bijvoorbeeld omdat er gewoon echt geen wens is voor een derde kind? Dat het gewoon goed voelt zoals het nu is. Ook al zijn alle omstandigheden verder prima? Niet perse een kind willen vind ik ook wel weer iets andrrs dan het echt niet willen, bij TS maak ik toch echt uit het verhaal op dat hij het gewoon echt niet wil.
Behalve dan die momenten dat hij zegt dat het wél leuk zou zijn, nog een derde erbij... Zo duidelijk vind ik zijn ‘nee’ niet. Hier een beetje dezelfde situatie; als mijn man zegt voor een derde te willen gaan, dan ben ik er klaar voor. Wil hij niet? Ook goed, maar dan wil ik een oplossing voor de anticonceptie - ik mag geen hormonale anticonceptie en wil geen spiraal, hij gruwelt van condooms. Dus sterilisatie leek mij wel handig, vindt hij weer te eng, te definitief...
Hier spreek ik uit ervaring, man wilde ook niet steriliseren en nu is er een vierde onderweg. Totaal niet de bedoeling geweest en brengt de nodige stress met zich mee. Wees een slimme meid en laat je zelf steriliseren. Zo voorkom je ongelukjes, gezeik met je kerel, en kan je de condooms de deur uit gooien. Ik word in maart gesteriliseerd tijdens de keizersnede. Eerlijk ik kan niet wachten, had ik dat maar eerder gedaan.
In dit geval niet nee. Het gaat niet om een ijsje dat iemand niet of wel wil. Het gaat om een diepe wens. Gewoon nee is in dit geval niet voldoende. Een partner heeft op z'n minst het recht om te weten waarom niet. Wat er bedoeld wordt is dat het verlangen even zwaar weegt als het niet willen. Alleen heeft degene met de nee in dit geval vetorecht. Communicatie blijft lastig. Omstandigheden kunnen veranderen waardoor mensen hun gedachten kunnen veranderen. Overigens kan een niet vervulde kinderwens/gezinswens ook een behoorlijke impact hebben op je leven en relatie. @mari83 Ik wil ook graag een 3e en mijn man niet. Even knipknip wil hij ook niet. Wat dat betreft is het best wel een schijterd. Ik wilde geen pil meer slikken en spiraal komt er bij mij niet in. Condooms dus. Heb mijn man heel duidelijk gemaakt dat ik geen abortus laat doen wanneer er toch 1 tussendoor piept. Dat begrijpt hij. Hij zegt heel stellig geen 3e te willen maar ik houd op deze manier toch hoop. Ik geef mezelf nog 2/3 jaar en dan wil ik het niet meer vanwege onze leeftijden. We hebben afgesproken het in de zomer nog eens over te hebben.
Bedankt voor de reacties en het delen van jullie ervaringen! Ik zie mezelf niet als drammer: Ik vind het lastig dat hij geen duidelijkheid geeft (want ja, ik vind echt niet dat hij 100% duidelijk is). Dat wij geen derde zouden krijgen moet ik zelf ook een plekje geven, dat is inderdaad een diep verlangen en niet vergelijkbaar qua gevoel met een ijsje niet krijgen. Ik heb de afgelopen tijd geprobeerd te accepteren dat er geen 3e komt en merk dat ik me daar steeds beter bij kan neerleggen, maar dat proces wordt verstoord doordat hij soms opmerkingen maakt waaruit blijkt dat hij niet zo zeker is van z'n zaak. Hij wil denk ik wel een 3e kind, maar ziet zichzelf niet weer door die eerste jaren met veel slaaptekort heenworstelen. En dat snap ik ook. Hij zegt nu dat hij het anders misschien maar wel voor mij moet doen, maar ik heb gezegd dat ik het in die situatie niet wil: of we willen het samen en worden blij van de gedachte en anders ga ik accepteren dat er geen 3e komt. Ik heb ook gezegd dat ik hem dat niet kwalijk neem. Dus volgens mij ben ik zeker niet aan het drammen, ik vraag vooral om duidelijkheid van hem en wil ondertussen niet het risico lopen zwanger te raken als hij dat niet wil.
Na drie meiden een jongentje is ook bijzonder. En wat een mooi kindje op je profielfoto! Ontopic, dit ga ik ook vragen na de bevalling direct sterilisatie.
Hier is mijn vriend vorige maand gesteriliseerd. Ik word heel snel zwanger en kan niet tegen anticonceptie. 2 meiden en 1x een abortus. Een eventuele nieuwe zwangerschap dat overleeft mijn relatie niet, maar ik weet niet of ik er dan ook nog zal zijn. Na 2 zwangerschappen met een prenatale depressie is het wel genoeg. Hier was het meer dat het een best heftige ingreep is voor een vrouw en het prijskaartje. De ingreep van mijn vriend verliep ook helaas niet vlekkeloos. Wist hij veel hoe lang je nog napijn mag hebben.. Toen hij na een week ging stappen en met de fiets moest en de volgende dag met een giga balzak wakker werd, toch maar even aan de bel getrokken. Laat er net kerst tussen zitten, dus extra lang moeten wachten.. antibiotica kuurtje ertegenaan en nu heeft hij er nog steeds wel eens last van. Ik weet dat ik wel geluk heb wat dat betreft met mijn vriend, moet er niet aan denken om het zolang met condoom te moeten doen, want ik vind het echt een verschil..
Hier is het wat simpeler omdat mn schoonvader knippie heeft gedaan en schoonmoeder hormoongestuurde borstkanker. Zijn vader redeneert "t was nu mijn beurt" zij heeft de jongens gedragen en van ze bevallen. Mijn man is daarmee opgegroeid dus vindt dat eigenlijk doodnormaal. Daarnaast heeft zijn moeder jaaaaarenlang de pil geslikt ivm edomitrose. Dat kan maar, zowiezo is de pil niet zonder risico's alleen al vanwege de combi met leeftijd. Zij kreeg echter de pech een kankersoort te krijgen die die hormonen helemaal fantastisch vond. Boel is onder controle maar had aanzienlijk minder heftig geweest als ze de pil niet had gehad. Ikzelf stond na mn bevalling te zwalken op mn benen van de Microgynon terwijl ik 11 jaar op Diana had gezeten, ik was honds en honds beroerd ervan. Man heeft na een paar dagen aankijken m teruggebracht, mag die zooi echt niet meer slikken van m. De risico's bij een man zijn minder dan die van een vrouw. Bij een evt keizersnede zou ik t doen omdat je dan toch al in die hoek bent met voldoende zicht en ruimte. Mocht de situatie anders lopen, dan wordt het een knippie voor mn man. Dat gaat sowieso als ik de 36 behaal. (altijd al voorgenomen geen zwangerschap na mn 35e en ons zoontje was ook al een T21 geval met veel extra schade). Ik vond t niet een ding voor hem omdat ik degene ben met een aflopende klok zeg maar. Maar hij vindt dat dus onzin omdat het bij hem zo gedaan is met veel minder risico. Bij tegenstrijdige berichten zou ik ook nog niks definitiefs doen maar wel een deadline stellen bijv als je 37 of 38 bent. En als hij dan niet durft, dan jij dus maar. Maar geef dan wel even t verschil in procedure, risico's en gevolgen aan. Gewoon op basis van brochures van beide ingrepen. Overigens na de bevalling (knip, vaccuumpomp) en t gedonder met BI (niet erkend door de verloskundige) had ik ook zoiets van aan mijn lijf geen polonaise. Ik heb 10 maanden met dagelijks pijn doorgelopen met bekkeninstabiliteit gewoon omdat er "amme noooit niet" voorlopig ook maar IEMAND daar in de buurt kwam. Pas twee jaar later toen BI weer een probleem begon te worden in mn tweede zwangerschap de moed bij elkaar weten te verzamelen en een bekkenfysio gebeld.