Hoi meiden, Ik ben dit nu aan het schrijven terwijl de tranen over mijn toetsenbord stromen. Al vroeg in de zwangerschap werd er geconstateerd dat mijn onderste placenta te laag lag (onze 2 kleintjes hadden alletwee een eigen placenta). De laagliggende placenta bloedde heel vaak. Dit heeft er zeer waarschijnlijk voor gezorgd dat er bacteriën bij de baby'tjes konden komen en zo het vruchtzakje van Inara konden aantasten. Inara leefde een week met gebroken vliezen. Ik was 23 weken en 4 dagen zwanger van een tweeling, toen mijn man en ik Inara verloren, ik moest bevallen van een dood kindje (Inara d'r hartje was gestopt met kloppen). Het hartje van Rania (ons kindje dat boven lag) klopte toen nog maar ook bij haar was het vruchtzakje aangetast. Bijna geen vruchtwater meer. Rania heeft het een halve dag volgehouden en toen moest ik alweer bevallen van ons 2de kindje dat alweer het leven had verlaten. Ben bijna 2 liter bloed verloren tijdens de bevallingen waardoor ik ook echt niet eens meer een paar minuten kan lopen of het wordt zwart voor mijn ogen en ik elk moment kan flauwvallen. Mijn man en ik zijn hier helemaal kapot van, we kunnen het gewoon niet bevatten, de meisjes waren perfect, ze hadden alles! We konden zelfs onszelf herkennen in de kleintjes, ze leken echt veel op ons. Eerlijk gezegd weet ik niet hoe ik hier ooit uit ga komen. Ben constant aan het huilen en mijn buik voelt zo leeg aan, hij is zelfs koud! Toen de kleintjes er in zaten was hij lekker warm en was ik apetrots op mijn buik. Het erge is ook nog dat ik samen met 3 andere collega's zwanger was. Zij zijn 1 a 2 maanden verder dan ik en zullen straks hun kindje komen showen op het werk (ben dan weer aan het werk denk ik). Hoe kan ik ze in godsnaam feliciteren zonder dat er tranen over mijn wangern stromen? Mijn man en ik houden zo ongelofelijk veel van onze meisjes dat we het echt ongelofelijk moeilijk hebben. We willen weer zo snel mogelijk beginnen, in ieder geval zodra mijn lichaam hersteld is. Maar eerlijk gezegd ben ik heel erg bang dat het de volgende keer weer fout gaat. De meeste mensen vinden meer rust als bij de 20-weken-echo blijkt dat alles goed gaat met de baby. Ons zal het de volgende keer helemaal niks zeggen omdat het dit keer ook fout is gegaan terwijl bij de 20-weken-echo alles goed bleek te zijn met de kleintjes. Ben nu weer aan het huilen
Oh meis wat verschrikkelijk... Ik heb hier geen woorden voor. Heel veel sterkte voor jou en je man! Sorry dat ik het zeg, maar dit noemen ze geen miskraam meer maar een vroeggeboorte. Je meisjes waren al echt mensjes met handjes en voetjes. Echt heel veel sterkte! Dikke knuff
Hoi meiden, erg bedankt voor jullie lieve reactie Mijn man en ik hebben het inderdaad erg moeilijk. @Lautjuh85:je hebt gelijk, ik ga de titel aanpassen
oh lieverd, Wat vreselijk voor jullie! De tranen stromen over mij wangen, wat een vreselijk verhaal, wat moeilijk om jullie 2 mooie dochters op zo'n manier te moeten verliezen! Ik wens jullie heel veel sterkte de aankomende tijd! Misschien één troost, weet dat je dochters voortaan wel altijd samen zullen zijn! Hele dikke knuffel!
Sjee.. wat een vreselijke ervaring... Heel veel sterkte voor jullie beide, ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen...
Meis wat een nachtmerrie! Wat vreselijk dat jullie je prachtige dochters zo hebben moeten verliezen. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar ik geef je een grote virtuele knuffel!
O Napje! Wat verschrikkelijk dat jullie dit moeten meemaken! Wat ontzettend verschrikkelijk dat jullie deze twee meisjes hebben moeten laten gaan... Heb er geen woorden voor en leef heel erg met jou en je man mee. Een dikke knuffel, Sewgirl
Lieve meiden, erg bedankt voor jullie lieve berichtjes Onze mooie dochters liggen bij elkaar, in een mandje, we gaan ze volgende week begraven. Ze hebben inderdaad in ieder geval elkaar. Ik raak maar niet uitgehuild, alles lijkt opeens zo onbelangrijk, dit omdat ik mijn 2 dochtertjes niet kan zien opgroeien. Mijn man is heel erg bleek en mager geworden. Ook hij moet vaak huilen om zijn 2 mooie dochtertjes. Naar ons gevoel hebben wij nu gewoon 2 kinderen, ookal leven ze niet meer, we hebben gewoon 2 dochters.
Napje, ik vind het vreselijk voor jou en je man. Ik hoop dat jullie veel steun aan elkaar en de omgeving hebben. En jullie zijn gewoon vader en moeder, dat kan niemand ontkennen! Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte voor jullie allebei. Hier zijn geen woorden voor, er is zoveel oneerlijkheid in deze wereld. Liefs en dikke knufs van miesje
Heel veel sterkte met jullie verlies. Ik zal je topic naar de vlindertjes verhuizen (tot 25 weken) Liefs natasja
wat vreselijk... wat is het leven toch soms oneerlijk heel veel sterkte en maak je over de toekomst en je collega's maar niet te veel zorgen. denk eerst maar lekker aan jezelf en je man. *knuf* loopy
Wat ontzettend verdrietig! Ik weet niet wat ik moet zeggen, maar wil jullie heel veel sterkte wensen!
jullie zijn papa en mama van twee prachtige dochters, dat veranderd niet omdat ze overleden zijn! Twee weken erbij en ze hadden een kans gehad, zo oneerlijk.. ik wens je ongelofelijk veel sterkte!
ik ben even helemaal stil. Sta stil bij al die sterretjes maar vooral die van jullie Irana en Rania. Heel veel sterkte licht en kracht de komende tijd. Neem jullie tijd voor alles...ook met werken...ook voor herstel. Hele dikke knuffel voor jullie.
er zijn geen woorden voor...heel veel sterkte met met verlies van jullie dochtertjes! Dikke knuf Naatje