Elke dag sta ik er toch bij stil hoe goed ik het heb. Gewoon omdat we allemaal gezond zijn en elkaar hebben. Ik spreek het eigenlijk bijna nooit uit maar het gaat meerdere keren per dag door mijn hoofd. Dankbaar dat na mijn pnd en onze dochter die een huilbaby was erboven op gekomen. Toch nog een kindje mogen krijgen en daar wel intens van geniet. Ook die band tussen broer en zus is zo ontzettend mooi en gaat zo natuurlijk. Dat ik daar echt vaak bij stil sta. Mijn man is voetballen en komt denk ik laat thuis. Het is zijn enige moment in de week dat echt voor hemzelf is. Ik mis hem wel maar straks weer samen slapen. Ik geef zo onze zoon nog een voeding en maak mezelf ook klaar voor bed. Zin in morgen! Waarom? Gewoon omdat ik zo dankbaar ben voor dit alles in het leven.. Waar zijn jullie zo dankbaar voor?
Ik ben dankbaar voor: - mijn gezondheid(ondanks erfelijke aandoening) - mijn geweldige ouders die er altijd voor me zijn. - het moederschap. - mijn 2 prachtige kinderen. - de mooie natuur om ons heen(staan soms in deze tijd echt de mensen te weinig bij stil) - dat ik in een land woon wat goed ontwikkeld is. - dat me opa nog in me leven is en mijn kinderen nog mag meemaken. - het belangrijkste dat ik iedere dag wakker word om van al dit bovenstaande mag genieten!
Cliché ... maar voor onze kindjes. Eind 2013 hoorden we dat de kans op überhaupt een kindje heel erg klein zou zijn. Nu 5 jaar verder hebben we, against all odds, drie prachtige kindjes.
- dat we na 4 miskramen, en op het nippertje (ik was 41 bij de geboorte) toch nog onze zoon mochten krijgen - dat mijn moeder hem, eveneens op het nippertje, nog heeft mogen zien voor haar overlijden - dat ik mijn werkzaamheden op lange afstand vanuit huis mag verrichten sinds we naar Frankrijk zijn verhuisd - dat we hier al bijna 8 jaar op die manier kunnen wonen
Dat ik ondanks mijn bloed ziekte en auto immuunziekte mijn handjes samen mag knijpen omdat ik er relatief weinig klachten van heb, kan ook heel anders uitpakken. En uiteraard net als iedereen voor onze kindjes.
Ik ben dankbaar voor alle berichtjes, kaartjes en cadeautjes welke onze dochter heeft gekregen tijdens haar ziekenhuisopname heel vorige maand en ook nu nog nu we net weten wat ze heeft (ernstige chronische longziekte wat haar toekomst onzeker maakt) Vooral dat er veel van deze kaartjes en cadeautjes komen van mensen waarvan we het niet verwachten vind ik er fijn en ook bijzonder! (Familie van werknemers, leveranciers)
Dat de ziekte die ik opliep maar in één oog terecht kwam en niet in twee waardoor ik nu ‘maar’ aan één oog blind ben en niet helemaal. Alhoewel ik ws eerder aan alle bellen had getrokken als het in beide ogen was gekomen waardoor het allemaal gered had kunnen worden. Maar dat is kiezen uit twee slechten en een koe in z’n kont kijken...
Ik kijk naast mijn bed en daar zie ik mijn zoontje op zijn buik liggen, met zijn knietjes onder zijn buik opgetrokken. Elke avond als ik even stiekem naar hem kijk ben ik zo ontzettend trots op hem. Dankbaar dat wij samen als gezin het huilbaby gedeelte hebben kunnen afsluiten en dat hij nu door ons, omdat wij hem volgen ipv dat wij willen dat hij ons volgt hij ontzettend goed in zij vel zit, super vrolijk is en gewoon al loopt! ( met 11 maanden, deze mama is trots!) Daarbij komt ook nog dat hij echt een super oma heeft die er eigenlijk niet meer had “moeten” zijn. Wij met zijn alle hebben geluk, dat wij dit geluk met elkaar kunnen delen. Sinds een week ben ik ook dankbaar ondanks mijn chronische aandoeningen dat ik voor de rest gezond mag zijn. Ik had sinds een tijdje opeens een bult op mijn arm en de wereld leek stil te staan, alsof alles onder mijn voeten weg zakte en het mij niet gegund was. De uitslag is goed en ik kan verder met de toekomst, dit was voor mij een moment dat Ik opeens besefte (alweer) dat het leven breekbaar is en dat je moet genieten van de kleine dingen.
Ik ben dankbaar voor ons huis. We zijn pas verhuisd en wonen hier zó héérlijk! Vogeltjes, eekhoorntjes, geen buren die je hoort enz. Mijn zoontje van 4 zegt geregeld dat hij graag naar bed wil, want hij vind zijn kamertje zo fijn. Ze vinden beiden de school enorm leuk. We hebben lang getwijfeld om te verhuizen, maar héél dankbaar dat we het tóch gedaan hebben. We zijn echt gelukkiger!
Ik ben dankbaar dat er zoveel mensen zijn die met alle liefde op mijn kinderen willen passen. Ik maakte me zoveel zorgen toen oma niet meer op kon passen, maar dat is totaal niet nodig geweest.
Ik ben dankbaar voor heeeeel erg veel, maar waar ik eigenlijk het dankbaarst om ben is dat ik in Nederland ben geboren, hier mag wonen in vrijheid. We hebben gezondheidszorg waar meer dan de helft van de wereldbevolking jaloers op zou worden, wij leven niet in slavernij, hoeven niet in angst te leven, wonen niet in een oorlogsgebied, hebben iedere dag te eten en te drinken, schoon water, een dak boven ons hoofd enz enz. alleen hierom ben ik wel eens stil uit dankbaarheid. Dan heb ik mijn gezinnetje, mijn familie en mijn bezittingen nog niet eens gerekend. Ik dank Onze lieve Heer hier iedere dag voor!
Heel cliché, dankbaar voor mijn meisjes natuurlijk. En dat mijn man genoeg verdient zodat ik tbm kan zijn en er ook nog leuk van kunnen leven. Mijn allerliefste zus die altijd voor me klaar staat en altijd goed advies heeft als ik dat nodig ben. Mijn lieve schoonouders.
Ik ben dankbaar dat ik ondanks de dubbele hoge risicozwangerschappen toch 2 gezonde kereltjes heb weten af te leveren. Dankbaar dat "we" het allemaal gehaald hebben. Moeilijk uit te leggen maar ik was bij mijn eerste dood- en doodziek en heb overwogen om mijn zwangerschap te beëindigen omdat ik er zelf letterlijk aan onderdoor leek te gaan. Als ik daaraan terugdenk terwijl ik naar mijn inmiddels peuter kijk dan springen nog steeds de tranen in m'n ogen. Bij de tweede was ik overigens net zo ziek (maar met betere pillen) en is het alleen "vluchtig" door mijn hoofd geschoten Dus dankbaar dat we er allemaal zijn (nu alleen zelf nog beter worden)
Dankbaar voor onze kleine in de buik, dat alles mooi rustig is. Dat waar ik de vorige keer ruim een week eerder met spoed plat moest, ik nu (met preventieve cerclage) 'gewoon' kan rondlopen en er geen tekenen zijn van toen. Dankbaar voor onze hond en hoe die communiceert met de kleine in de buik, zo lief! Dankbaar voor mijn lief en hoe hij met mij omgaat. Hoe hij geniet van de zwangerschap en zegt dat ik mooi zwanger ben. Dankbaar dat de hyperemesis lijkt af te nemen in ernst en ik zowaar de energie begin te krijgen om ook echt te kunnen gaan genieten van alle activiteit in mijn buik ipv 24/7 'vriendjes' zijn met mijn bed en wc. Dankbaar hoe mijn oudste vandaag was en om te zien hoe hij kan genieten van iets wat hij zelf heeft geregeld. En nog zoveel meer, ook niet zwangerschap gerelateerd, al ben ik dan nog even bezig. Na een lange periode waarbij ik niet kon genieten van de regen en het meer als een 'storend' iets zag, kan ik nu weer genieten van de regen. En lijkt de zon ook steeds vaker weer te komen. Omdat klagen soms zo makkelijk is, wilde ik vandaag even mijn/ de andere kant delen. Jullie vandaag nog dankbaar voor iets geweest?
Allereerst ben ik dankbaar voor mijn zoon. Daarnaast ben ik dankbaar dat ik gezond ben en de mensen die Ik liefheb ook. Ik ben dankbaar dat ik ontzettend veel doorzettingsvermogen heb gekregen/ ontwikkeld. Ik ben dankbaar voor mijn niet perfecte familie en voor hun liefde. Ik ben dankbaar dat ik uit mijn ervaringen kan leren en dat ik altijd een weg heb gevonden om door te gaan. En ik ben dankbaar dat ik in een welvarend land mag leven zonder angst voor oorlog honger etc en met een goede gezondheidszorg.
Ik ben dankbaar voor hoe sterk ik ben. Dat ik niet volledig in de goot ben beland na alles wat ik in mijn jeugd heb meegemaakt. Ik ben dankbaar voor mijn relatie, voor mijn allerbeste vriendin die ik op een heel speciale manier ontmoet heb en het daardoor heel bijzonder is dat we vrienden zijn geworden.. En nog veel meer. De kleine normale dingen waar je vaak niet echt over nadenkt maar toch een groot geschenk is, iedere dag weer.