Mijn relatie is al zo lang slecht. Ik heb het een hele tijd volgehouden omdat ik niet uit elkaar wil voor de kinderen, vind het zo erg voor hun, maar ik ben inmiddels zo ongelukkig dat ik elke dag huil en mn baan recent ben kwijt geraakt. Mijn vriend en ik kunnen niet praten, ik ben de ruzies en de kilte en zijn agressie zat. Maar wat nu? Ik overweeg naar de plek te verhuizen waar mijn familie woont. Mijn ouders zouden me goed kunnen helpen als ik dichterbij woon. Dat is echter wel bijna 2 uur hier vandaan. Mijn vriend en ik zijn niet getrouwd maar hebben wel samen een koophuis. Ik zou daar een baan en huis kunnen gaan zoeken en een school voor de kinderen. Ik heb geen idee wat de 1e stap is die ik moet zetten. Waar heb je als alleenstaande moeder recht op? Moet ik een mediator zoeken? Alle tips zijn welkom.
Heel vervelend dat het zo is gelopen voor jullie gezin. Sterkte. Allereerst: heb je al nagedacht over hoe de omgangsregeling moet worden ingericht? Wanneer je 2 uur reizen uit elkaar woont, kan er al geen sprake meer zijn van een co-ouderschap. Hoe staat je vriend hier in? Staat hij achter je keuze om terug te gaan naar je "geboortegrond"? Qua regelingen en toeslagen: dat is vooral afhankelijk van je toekomstige inkomen, huur- of koophuis, etc. Mediator zoeken is sowieso wel een goede stap, zeker wanneer jullie er samen toch zo goed mogelijk uit willen komen.
Zomaar verhuizen naar een plek op 2 uur reizen, dat moet je niet willen. Jij en je man gaan (wellicht) uit elkaar, maar hij is nog steeds de vader van je kinderen. Zij hebben er recht op om dezelfde band met hun vader te houden, en hij heeft er recht op om dezelfde band met zijn kinderen te houden. De eerste stap is naar elkaar uitspreken dat de relatie voorbij is. Dan ga je nadenken over hoe je de toekomst ziet. Hoe je het leven wil gaan indelen mbt de kinderen. En je maakt een afspraak bij een mediator.
Dit... en is het niet de moeite om samen in therapie te gaan om te leren praten? Wellicht kan je weer je geluk terug vinden samen met het gezin.
Klopt, daarom ook dat uitspreken. Dat is het moment om te bekijken, wat kunnen we nog? Is therapie wellicht toch een keuze?
Ten eerste een dikke knuffel! Ik wil wel zeggen dat ik hier totaal geen ervaring mee heb. Het lijkt me ten eerste dat je weer een baan moet hebben. Krijg je ww? Als je helemaal geen inkomen hebt dan sta je denk ik al 1-0 achter. Bijstand krijg je denk ik als je echt uit elkaar bent en dan moet je ook woonruimte hebben ( wat tegenwoordig ook niet makkelijk te vinden is). Of zou je eventueel bij je ouders terecht kunnen? Ik hoop dat je dit normaal kunt bespreken met je vriend want als hij niet wil dat je 2 uur verderop gaat verhuizen ivm de kinderen dan zal volgens mij geen rechter toestemming geven. Ik denk dat je je goed moet voorbereiden. Veel sterkte!
Dit hoop ik ook voor je, anders zit je straks vast op een plek waar je helemaal niet wilt zijn. Overigens kan je prima samen reizen voorstellen. Goede voorbereiding is het halve werk. Dus ga op zoek naar een baan!
Wat een moeilijke beslissing. Ik sluit me aan bij mijn voorgangers.... In hoeverre is het mogelijk zaken omtrent de kinderen met hem te bespreken? Lukt dit niet zelf, dan zou ik gaan kijken naar een professional die jullie kan begeleiden. Jullie zijn beide de ouders en hebben dus even veel inspraak(uitzonderingen daar gelaten).