Waarom duurt het zwanger worden zo lang?

Discussie in 'Zwanger worden' gestart door Jasmijne, 10 mrt 2019.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Jasmijne

    Jasmijne Actief lid

    29 nov 2018
    189
    26
    28
    Hoi meiden. Ik heb niet echt een vraag, maar wil gewoon even van mij af schrijven.

    Ik wil al jaren moeder worden, maar het duurde 3 jaar voordat mijn vriend ook wilde. En je raad het al, nu wil hij ook aan kinderen beginnen en lukt het niet zwanger te worden. Ik ben inmiddels als 1 jaar en 3 maanden verder en nog niet 1 keer zwanger geweest. Niet dat een miskraam leuk is, maar dan zou ik in ieder geval weten dat ik zwanger kan worden.

    Ik heb er vooral heel veel moeite mee dat ik gewoon niet weet of het ooit lukt om moeder te worden. Ik ben nog niet naar de huisarts geweest voor een verwijzing naar de gyn, omdat ik toevallig net een nieuwe baan heb en even wil wachten tot ik daar een beetje gewend ben. Daarnaast kan je het ook niet maken direct telkens vrij te moeten nemen voor onderzoeken. Ook ben ik heel angstig voor onderzoeken in het ziekenhuis. Kan daar heel slecht tegen (flauwvallen ed).

    Het is zo vervelend dat het maar niet opschiet. Van de week weer 2 mensen die ik ken zwanger. Ik wil het niet maar ben zo jaloers dat ik amper blij kan zijn voor hem.

    Wacht nu op nod, ik dacht symptomen te hebben maar voel nu niks meer. Zal wel weer niks zijn deze maand. Pfff ben er even zo klaar mee.
     
    Sara190, Spectre en Stresskipje vinden dit leuk.
  2. angela22

    angela22 Bekend lid

    7 apr 2016
    782
    572
    93

    Je moet vertrouwen in je lichaam houden. Ik weet hoe moeilijk het is.. en het niet blij kunnen zijn voor een ander omdat je er zelf zo zo naar verlangd. Maar ook voor jullie komt de tijd.

    Wij hebben er ook lang over gedaan, vorig jaar een miskraam en een bbz... ook ik dacht op ten duur van dit wordt niks meer en zag het ook niet meer zitten. Mijn zusje vertelde me 1 week na mn bbz dat ze zwanger was. Natuurlijk blij voor haar maar het raakt je en het doet veel pijn. Blijf goed met je man praten als je er erg mee zit, jullie hebben elkaar nodig.

    Ik zou wel een afspraak maken in het ziekenhuis! Je bent zo weer weken verder met de onderzoeken en uitslagen en het uiteindelijke traject.

    En geloof het of niet. De maand dat ik geen symptomen had hartstikke zwanger hihi. Hoop dat het voor jullie snel lukt! Dikke knuffel ik weet hoe kloten je je kan voelen x
     
  3. Jasmijne

    Jasmijne Actief lid

    29 nov 2018
    189
    26
    28
    Bedankt voor je bericht! Zo fijn als iemand je begrijpt. Mijn vriend en ik praten er weleens over, maar hij ervaart het heel anders. De kinderwens kwam bij hem een stuk later en hij staat er nog heel nuchter in. Hij denk we zien wel wanneer het komt. Ik daarin tegen wil dit al zo lang dat het er echt moeilijk mee krijg.

    Ik vind het ook lastig om nu dus direct op mijn werk er even mee te komen dat ik onderzoeken ga doen bij de gyn. Ik bedoel ik ben daar net 1 maand. En dan moet ik toch telkens vrij krijgen. Wat al lastiger is, want ik ben leidinggevende.

    Ik hoop gewoon nog steeds zo erg dat het gewoon spontaan lukt. Ook door mijn angst voor onderzoeken. Volgens mijn huisarts hoef je pas na 2 jaar echt zorgen te gaan maken.
     
  4. angela22

    angela22 Bekend lid

    7 apr 2016
    782
    572
    93
    Ik snap je helemaal en qua relatie ook...mijn man was er ook niet open over en praatte heel weinig over zwanger worden. Toch elke maand zag je en zei hij ook van damn waarom nou niet..

    Ik snap je .. de onderzoeken en trajecten lijken mij ook niks... En heb daar ook tegen aangezien, als ik in april nog niet zwanger was ging het feest voor mij ook beginnen! Het mooiste is wanneer het spontaan komt! Ik hoop zo voor jullie dat het snel raak is!!
     
  5. EvitaDedu

    EvitaDedu Fanatiek lid

    24 dec 2018
    2.003
    1.809
    113
    Vrouw
    Kinderverzorgster
    Buzău
    Ik begrijp je heel goed. Mijn vorige vriend wou nooit aan kinderen beginnen, waardoor ik na 7 jaar bij hem ben weggegaan. Toen ik mijn man leerde kennen, was ik zo blij dat hij wel kinderen wou. Toen ik uiteindelijk met de pil stopte, lukte het tot mijn grote ontgoocheling maar niet. 5 jaar en 9 maanden zoveel tranen gelaten, bijna elke keer er iemand uit mijn omgeving zwanger werd. Mijn raad is, wacht niet te lang om onderzoeken te laten doen en wees ook niet tevreden met maar een half antwoord. Hadden ze bij mij alles van in het begin goed onderzocht (wij kregen eerst een snelle maar totaal verkeerde diagnose), dan had ons dat jaren van ellende gespaard gebleven. En, geef ook de moed niet op.

    Succes!
     
  6. Kimmetjuh90

    Kimmetjuh90 VIP lid

    14 dec 2017
    16.976
    9.921
    113
    Vrouw
    Postbezorgster
    Hier duurde t ook 4 jaar waarvan de laatste 11 maanden in de MMM eer ik wist dat ik nog zwanger kon worden :) ben nu via ivf zwanger geraakt (een weg die ik nooit verwacht had te hoeven bewandelen.)
    Als jullie er beide klaar voor zijn zou ik die verwijzing toch eens vragen hoor, wie weet is t net dat ene zetje wat jullie nodig hebben, of komen jullie zo achter de oorzaak waardoor t nog niet gelukt is, in ieder geval sterkte!
     
  7. Flamingo1990

    Flamingo1990 Niet meer actief

    Ik zou wel naar de huisarts gaan als je je zo voelt. Ze beginnen met basis testjes bij de huisarts; bloedonderzoek, een uitstrijkje en zaadonderzoek. Je gaat niet rechtstreeks naar een gynaecoloog he. Voor je daar bent duurt het weer even.

    Daarnaast; gebruik je ovulatietesten? Ik kwam er na een half jaar proberen achter dat we echt op de verkeerde momenten seks hadden. Mijn eisprong bleek 6 dagen later te zijn dan je zou verwachten.

    Ik hoop dat je snel zwanger bent! Wachten is killing..
     
  8. Jasmijne

    Jasmijne Actief lid

    29 nov 2018
    189
    26
    28
    Bedankt voor alle reacties. Ik hoop ook dat het snel lukt. Ik heb het al eens met de huisarts besproken, maar de huisarta zelf heeft het niet over onderzoeken via de huisarts gehad...alleen dat ik een verwijzing kan krijgen ja 1 jaar proberen. Ze raadde echter aan wat langer te proberen, omdat het vaak nog iets langer dan een jaar kan duren. Maar word dus wel gelijk verwezen naar de gyn.
     
  9. Stresskipje

    Stresskipje Bekend lid

    30 dec 2018
    770
    408
    63
    Vrouw
    Ik herken je verhaal wel. Mijn vriend had ook een lang proces voor hij eraan toe was.... ook ben ik best wel angstig voor flauwvallen, overgeven etc... en ik begrijp ook de onzekerheid dat je niet weet of het gaat lukken....
     
  10. Jasmijne

    Jasmijne Actief lid

    29 nov 2018
    189
    26
    28
    Ja dat het zolang duurde voordat mn vriend het ook wilde is vooral echt vervelend. Vooral als het dan daarna niet wil lukken. Wat voor mij persoonlijk ook meespeelt is dat mijn vriend al 36 is. Mijn vader was ook al wat ouder (37) toen ik werd geboren. Helaas is hij jong overleden en dit zie ik ook steeds vaker om mij heen. Zou echt graag willen dat het nu een beetje op schiet, anders is mijn vriend dalijk al in de 40. Als we dan ook nog eventueel een 2e willen vind ik dat toch wel lastig. Ik denk door wat ik heb meegemaakt. Een ouder verliezen is niet niks voor een kind. En hoe ouder je word hoe groter de kans dat je bijvoorbeeld ziek word als je kind nog jong is.
     
    Stresskipje vindt dit leuk.
  11. stiertje88

    stiertje88 Fanatiek lid

    24 mrt 2013
    1.207
    360
    83
    Ik herken je verhaal; heb ook een aantal jaren op vriend gewacht en toen hij eenmaal zover was lukte het ook niet. Wij zijn na 1 jaar wel naar de huisarts gegaan en maar goed ook. Het sperma was zo slecht dat wij door hadden kunnen proberen tot we een ons zouden wegen. Het zou nooit gelukt zijn.
    Ik voelde toen vooral opluchting dat er een reden gevonden was.

    En nu met de tweede op komst kan ik zeggen, het was alles waard.
     
  12. Nena84

    Nena84 Bekend lid

    6 mrt 2019
    811
    348
    63
    Vrouw
    Ik snap je zorgen, maar laat je niet te veel leiden door de leeftijd. Mijn vriend is 47 en dat is misschien relatief oud, maar je kunt de toekomst niet voorspellen. Er kan vanalles met jullie beiden gebeuren, maar om daar op vooruit te lopen... dat is niet te doen.

    Ik zou snel eens terug naar de HA gaan voor de eerste onderzoeken. Misschien ook eens wat maandjes temperaturen, dan kun je zien wanneer je je eisprong hebt. Ook gebruiken ze deze gegevens in het ziekenhuis voor de onderzoeken, dus dan heb je al een kleine voorsprong.
     
  13. Jasmijne

    Jasmijne Actief lid

    29 nov 2018
    189
    26
    28
    Ja het snel voor onderzoeken gaan is dus lastig omdat ik net een nieuwe baan heb. Ben pas net door mn proeftijd. Ik denk dat ik nog 1 a 2 maanden aankijk.

    Temperaturen heb ik een tijd terug 2 maanden gedaan, maar is lastig met wisselende werktijden. Ik was er daardoor ook zoveel mee bezig dat werkte ook niet. Nu mee gestopt maar weet nu wel wanneer in ongeveer mijn eisprong heb. Merk het ook aan afscheiding ed.

    Tja ik weet het gewoon niet echt. Ik doe alles zoals zou moeten. Ik rook niet, drink nooit, eet gezond. Ik ben alleen wat aan de zware kant, maar niet schrikbarend veel. De huisarts zei daar verder ook niks over. We hebben regelmatig seks. Ja meer kan je niet doen denk ik.

    Vaak krijg je allerlei adviezen van dit of dat moet je anders doen. Of er niet mee bezig zijn (ja dat gaat lekker als het al zolang duurt). Maarja andere mensen doen ook niet allerlei speciale dingen en worden ook gewoon zwanger.
     
  14. Visje79

    Visje79 VIP lid

    9 jan 2019
    5.029
    5.934
    113
    Vrouw
    Wat klote voor je idd. Je huisarts zou wel bijvoorbeeld je schildklierfunctie kunnen checken. In mijn omgeving ken ik meerdere vrouwen die een te traag werkende schildklier hadden (en gewoon slank) die daardoor verminderd vruchtbaar waren (met schildkliermedicatie snel zwanger). Niet dat dat nou bij jou de toveroplossing is, maar wie weet, een bloedtest via de huisarts is zo gedaan, heb je dat ook weer afgevinkt. Evt meteen een chlamydia-antistoffen titer, dan kun je wat oorzaken afstrepen. Je vriend kan ook spermaonderzoek (iemand anders zei het ook al) via de huisarts laten doen. Ik hoop dat je snel een keer een positieve test hebt. Succes!
     
  15. Jasmijne

    Jasmijne Actief lid

    29 nov 2018
    189
    26
    28
    Chlamydia antistoffentest is niet nodig, ik weet dat ik toen ik een stuk jonger was 1 keer chlamydia heb gehad. Helaas opgelopen door mijn ex die zei dat hij getest was op soa's wat dus niet waar bleek te zijn :mad::mad:. Gelukkig optijd bij geweest waardoor huisartsen (vorige en deze) niet denken dat het een probleem is. Waarschijnlijk word daar dus ook eersr naar gekeken als er al onderzoeken nodig gaan zijn. En die onderzoeken ben ik nog het meest bang voor. Ben laatst nog bijna flauwgevallen van een uitstrijkje. Mijn lichaam reageerd nogal heftig op dingen.
     
  16. Nena84

    Nena84 Bekend lid

    6 mrt 2019
    811
    348
    63
    Vrouw
    Ik herken het, niet drinken, niet roken, gezond leven. Ook wij zitten inmiddels in de 9e ronde. Deze maand heb ik het voor het eerst meer los kunnen laten. Ik werd echt gek van de spanning iedere maand als ik weer ongesteld moest worden en dan steeds weer vanalles voelde in mijn lijf waardoor ik zeker wist dat ik zwanger was, en dan weer de teleurstelling omdat ik toch weer ongesteld werd.

    Je nieuwe werk hoeft toch niet direct te weten dat je afspraken voor je vruchtbaarheid in het ziekenhuis hebt? En het is ook nog niet helemaal zeker dat je dan een heel traject gaat krijgen. Misschien zijn de eerste onderzoeken wel gemakkelijk tussendoor te plannen?
     
  17. Flamingo1990

    Flamingo1990 Niet meer actief

    Exact dit ja. Daar komt bij dat de mensen die ik ken echt niet binnen twee weken een afspraak in het ziekenhuis hebben, gaat 1 a 2 maanden overheen. Ben je alweer voorbij je proeftijd.
     
    Nena84 vindt dit leuk.
  18. Jasmijne

    Jasmijne Actief lid

    29 nov 2018
    189
    26
    28
    Ja ik was er ook een tijd heel erg mee bezig. Nu veel minder, want ja er lijkt toch niet veel te gebeuren dus ik laat het sind december al een beetje rusten, omdat ik in sollicitatie proces zat en nu net een nieuwe baan. En je raad het nooit. Deze maand gaat mijn lichaam weer ineens heel vreemd doen en denk je toch weer van misschien is het nu dan eindelijk zover. Ik had bloedneuzen, last van tandvlees en bekende last van borsten (maar dat heb ik wel vaker), hogere temperatuur (aan de hand van maanden dat ik nog tempte hoogste temp ooit). Maar nu ineens weer lagere temp en alle symptomen weg. Alleen nog zere borsten en moodswings (boos, verdrietig). Dat heb ik altijd voor nod, dus word denk niks deze maand.
     
  19. Nena84

    Nena84 Bekend lid

    6 mrt 2019
    811
    348
    63
    Vrouw
    Dat is al fijn dat je het meer los kunt laten. En het komt uiteindelijk echt wel goed, ook al duurt het misschien wat langer. Positief blijven denken!
     
  20. Jenneke88

    Jenneke88 Fanatiek lid

    9 jul 2016
    1.754
    785
    113
    Ik heb niet alle reacties gelezen, maar ik wilde niet zomaar weg klikken.

    Ik begrijp je gevoel. Ik heb er zelf 15 maanden over gedaan om de eerste keer zwanger te raken. En hoewel mijn man en ik er goed over konden praten ging het ons niet in de koude kleren zitten. Mijn man durft inmiddels ook wel toe te geven dat hij zich op een gegeven moment niet heel mannelijk voelde omdat het maar niet lukte. Wat mij brengt tot mijn eerste advies; blijf erover praten en geef gerust je gevoel bloot. Wees ook eerlijk tegen vrienden en familie als zij het blijde nieuws van een zwangerschap delen. Zeg gewoon eerlijk dat je blij voor hun bent maar dat het je wel raakt dat jij nog steeds niet zwanger bent.

    Je huisarts heeft gelijk, 80-90% is binnen 2 jaar zwanger. Dus het is niet gek als jij over 3 maanden opeens, na al die maanden zwanger bent. Wat je wel al zou kunnen doen is het zaad van je man laten testen. Dit is helemaal niet ingrijpend en hoef je geen vrij voor te nemen. Je man dumpt zijn zaakje in een bekertje en de inhoud wordt op het ziekenhuis getest. Dit zou je eens met je man kunnen bespreken.

    Ik wil wel vragen, hoe is je cyclus? Regelmatig? En gebruik je ovulatietesten? Dat laatste kan ik je wel aanraden zodat je goed kunt timen. Het is niet heel romantisch, maar ik kan begrijpen dat na al die tijd de romantiek er af en toe ook wel vanaf is.

    Als laatste vind ik het vreselijk om te horen dat je je vader jong hebt verloren. Mijn vader was 39 toen ik geboren werd, en hij is er wel nog en daar ben ik ontzettend blij om. Ik begrijp je gevoel hier wel bij. Als ik hoor dat mijn man zijn vader pas 42 was toen hij stierf, dat is veel te jong. Al was er geen contact tussen mijn man en zijn biologische vader, het gaat je niet in de koude kleren zitten. Mijn man heeft toen ook gaan vragen waar zijn vader precies aan gestorven is. Het was niks erfelijks, maar toch... Soms maak ik mij ook zorgen. Mijn man is het type dat liever een doosje paracetamol opeet dan even langs de dokter te gaan. Maar dat jij vroeg je vader verloren bent, wilt niet zeggen dat dit ook bij jouw kinderen gaat gebeuren. Niemand weet de toekomst, we kunnen alleen afwachten en genieten van de kleine en grote pleziertjes in het leven.
     
    wens09 vindt dit leuk.

Deel Deze Pagina