Waarom moest dit ons 3 keer overkomen..

Ik wil dit gewoon even graag van mij afschrijven..

In 2013 hebben wij een prachtige dochter mogen krijgen toen leek alles nog zo gewoon. De zwangerschap ging niet zonder slag of stoot. Veel misselijk, Nierstuwing, en 2 weken over tijd. Het was maar goed dat ik toen ben ingeleid, want het vruchtwater werd al minder en tijdens de bevalling zakte haar hartje heel erg omlaag. Gelukkig is dit allemaal goed gegaan!

Toen onze dochter anderhalf was wilden we graag weer zwanger worden. Ik bleek al snel zwanger te zijn. Wat waren we blij!

Met 8 weken de eerste echo en een mooi kloppend hartje te zien.
Met 9 weken kreeg ik bloedverlies wat was ik bang.

Bij mijn vorige zwangerschap had ik dit helemaal niet gehad.
De verloskundige gebeld en we mochten langskomen voor een echo.

De echo zag er helemaal goed uit en weer een mooi kloppend hartje.
Zo volgde de echo's en het bloedverlies ging gelukkig ook weg.
Alles was goed.

Met 17 weken kregen we een geslachtsbepalingsecho een Meisje! Helemaal blij het had niks uitgemaakt maar we vonden het leuk om te weten.
Een zusje voor ons dochtertje.

Toen de 20 weken echo altijd spannend je hoopt toch dat het kindje helemaal gezond is.
ik was zo ontzettend zenuwachtig.

Eenmaal binnen feliciteerde de verloskundige ons nog. Wat leuk een meisje!
Maar toen ze de echo ging maken zakte de grond onder me voeten vandaan.
Ik moet jullie helaas teleurstellen het hartje is gestopt.
Ik kon het niet geloven.
Alles leek zo goed te zijn.

We werden doorgestuurd naar het ziekenhuis om daar nog een echo te maken.
Ik hoopte zo dat het echo apparaat niet goed zou zijn.
In het ziekenhuis werd bevestigd dat er echt geen hartactie meer was.

We werden naar huis gestuurd en zijn gelijk alles gaan regelen.
We wilden ons dochtertje begraven.
Dit hebben we toen allemaal geregeld.
Prematuur kleding besteld op het internet wel fijn dat dit er al zo klein is.
Een kistje waar ons dochtertje in kwam te liggen.
De kaartjes.

Na 2 dagen werd de bevalling ingeleid.
Dit duurde erg lang.
En pijnstilling heb ik ook niet gekregen.
Het was nogal een rommeltje in het ziekenhuis.
Steeds verschillende zusters.
Geen goede begeleiding.

Snachts werd ons dochtertje stil geboren..
Gelukkig hebben we toen nog foto's kunnen maken en hebben ze ons daar wel goed in begeleid hoe moeilijk het ook blijft.

Mijn man heeft ons dochtertje mee naar huis genomen.
En ik moest nog een nacht blijven.
Eenmaal thuis hebben wij nog afscheid genomen van ons dochtertje en later de begrafenis.
Wat was dit zwaar om echt je dochter achter te moeten laten op de begraafplaats.

In het ziekenhuis hebben ze de placenta en navelstreng nog onderzocht.
En er werd bloed afgenomen bij mij.
Op de nacontrole was hier niks uitgekomen.
Alles zag er normaal uit.
En de gynaecoloog zei dat we pech hadden gehad.
Ook omdat wij al een gezonde dochter hebben.


Ik plaats het bericht in 2 keer anders wordt het te lang..

 

Ik wilde al snel weer zwanger worden.
En dat was ik ook weer heel snel.
De verloskundige gebeld en al snel volgde de eerste echo.
Alles zag er goed uit een mooi kloppend hartje.

Weer kreeg ik bloedverlies gelukkig was er op de echo een mooi kloppend hartje te zien. Maar toch vertrouwde ik het niet omdat ik zo onzeker was geworden door de vorige zwangerschap. Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis en daar kreeg ik vaker een echo zodat ik wat werd gerustgesteld.

Alle echo's zagen er goed uit het ging goed met ons kindje. De 20 weken echo volgde.
Super zenuwachtig gingen we er samen heen.
We kregen goed nieuws alles was goed.
En het was weer een meisje.
Wel was ze ontzettend druk en was dat wat lastig met de beeldopnamen voor de echo die de gynaecoloog moest hebben.
Maar uiteindelijk was het gelukt.
En werden we met goed nieuws naar huis gestuurd.
Wat een opluchting was dat.

Een paar dagen erna voelde ik ons kindje niet meer.
En ik maakte me ontzettend druk mijn man zei dat dit normaal was rond dit termijn.
Maar toch voelde ik me er niet goed bij.
Ik heb het ziekenhuis gebeld en we mochten langskomen voor een echo.

De gynaecoloog zei dat hij even moest zoeken op de echo.
Maar al snel zei ze dat er weer geen hartactie te zien was.
Nog iemand erbij gehaald en die bevestigde het.
Wat er toen door me heen ging. Dit kan toch niet!
Het werd gewoon weer herhaald een ware nachtmerrie.

Weer werd ik naar huis gestuurd.
En konden we weer een begrafenis gaan regelen.
Alles begon weer van voor af aan.
Na 2 dagen werd de bevalling weer ingeleid.
Gelukkig was er nu betere begeleiding en ging het allemaal wat sneller.
Maar het blijft ontzettend moeilijk.

We hadden er dit keer voor gekozen om ons dochtertje te laten onderzoeken.
Ik vond dit erg moeilijk omdat ik naar huis mocht en ons dochtertje moest achterlaten.
Na een dag mocht mijn man haar al ophalen.
En konden we hier rustig afscheid nemen.

Ons dochtertje snapte er weinig van weer een kistje in huis.
De eerste keer hebben we haar niet laten kijken omdat ze hier ook niet om vroeg.
Maar nu wilde ze graag kijken.
Ze keek en zei wat een lief poppetje.
Weer een begrafenis en ons dochtertje is ook mee geweest.
Al was ze nog te jong om het allemaal te begrijpen.


Na een tijdje weer de nacontrole bij de gynaecoloog en er was weer niks uitgekomen.
Ons dochtertje was helemaal gezond net als de vorige keer.

Wel was er iets met een chromosoom uitgekomen en de gynaecoloog vertelde dat dit bij ons andere dochtertje ook gevonden was.
We werden doorgestuurd voor een chromosoom onderzoek.
We moesten allebei bloedprikken en dit werd dan onderzocht.

Ik was eigenlijk wel opgelucht dat er wat was uitgekomen.
Eenmaal in het ziekenhuis waar het onderzocht was kwam eruit dat het een chromosoom was dat niet veel deed.
Het kwam bij mijn man vandaan.
Maar dit kon niet de oorzaak zijn waarom dit gebeurt is.
Met gemengde gevoelens ging ik weg.
Weer was er niks uitgekomen.


De gynaecoloog vertelde dat we waarschijnlijk weer pech hadden gehad.
Wel wilde hij nog prikken op trombose.
Een tijdje later belde de gynaecoloog ons op dat er trombofili was uitgekomen.

We waren alweer bezig om zwanger te worden. Want wij dachten dat er niks meer uit zou komen.
Hoe bang we ook waren toch wilde we heel graag nog een kindje.

Dus toen de gynaecoloog belde met dit nieuws hebben we gelijk verteld dat ik weer zwanger was.
Hij schreef gelijk een recept voor fraxiparine 0,3 prikken.
Dit kon ik ophalen bij mijn apotheek en bij de huisarts legde ze uit hoe dit werkte.

Elke avond kreeg ik een prik om te voorkomen dat er stolsels zouden vormen.
Met 6 weken had ik weer een afspraak bij de gynaecoloog en we kregen onze eerste echo.
Er was al een mooi kloppend hartje te zien.
Hij stelde voor om er nog acetylsalicylzuur 80 mg tabletten bij te gebruiken.

Met 8 weken had ik weer een echo ook deze zag er weer goed uit.
De gynaecoloog stelde voor om elke week een echo te maken, omdat ik zelf heel erg onzeker was al had ik goede moed met deze medicatie.

Elke week zag de echo er weer goed uit wel had ik weer dat vervelende bloedverlies rond de 9 weken.
Dit ging gelukkig weer over.

Met 12 weken nog een hele mooie echo en het hartje gehoord.
Met 14 weken wilde ik graag nog een echo voordat we op vakantie gingen.

Toen ze gingen kijken met de echo zei de gynaecoloog dat het echo apparaat erg korrelig was en het moeilijk te zien was.
Maar ze kon weer geen hartje meer vinden..
Ondanks te medicatie was het nu nog vroeger misgegaan.


De gynaecoloog stelde een curettage voor dit kon rond dit termijn nog. We werden even naar een aparte kamer gebracht om erover na te denken.
We gingen namelijk over 2 dagen op vakantie en onze dochter werd de volgende dag 3 jaar.
Smiddags kon ik al terecht.


Het was wel weekend dus we werden eerst even naar huis gestuurd en later gebeld dat we konden komen.
Ik kon ook niet echt meer helder nadenken en heb toch voor de curettage gekozen.

Diezelfde middag al omdat ons dochtertje die dag erna jarig was en zei het hier al de hele week over had.
Ik wou het haar niet ontzeggen.
En het leek me ook zo naar om dit op diezelfde dag te moeten ondergaan.

We werden naar de eerste hulp gestuurd om het infuus te laten inbrengen.
Helaas ging dit steeds mis.
Ik ben moeilijk te prikken, Na 5 keer prikken was ik er wel klaar mee.
En de zuster kreeg het ook niet voor elkaar.
Door de bloedverdunners bloeden het ontzettend en kreeg ik stuwbanden om.

Op de OK gingen ze het nog een keer proberen het infuus en dit ging uiteindelijk in 1 keer goed.
Ik vond het een hele nare belevenis.
ik kreeg een slaapmiddel en werd later weer wakker op een aparte kamer.

Wat voelde ik me leeg waar was mijn kindje?
Ik had niks gezien dit doen ze blijkbaar niet met een curettage, het was ook allemaal niet echt goed uitgelegd.
Vond het erg moeilijk savonds naar huis te gaan zonder kindje.

Het is natuurlijk met 14 weken nog erg klein en na een curettage kan je ook niet meer zoveel zien..
Vind het nog steeds erg moeilijk nu wij onze andere dochtertjes begraven hebben en dit kindje niet.


Nu zijn we bezig met een grafsteen en hier komt dan een ster op voor dit kindje.
Dan is dit kindje er toch nog een beetje bij al zit dit kindje in mijn hart net als onze andere dochtertjes.


Op de nacontrole Kwam er helaas weer niks uit wat ze hebben kunnen onderzoeken zag er goed uit.
Dit alles is nog geen 4 weken geleden en helaas gaat het vloeien maar niet over.


En heb weer een afspraak gemaakt en op de echo wat al erg naar was omdat je een lege baarmoeder ziet..
Was toch nog wat restweefsel te zien.
Over 2 weken gaan ze mijn baarmoeder nog een keer leegmaken.

Wel heb ik gevraagd of ze me wat hoger op willen sturen.
Het kan toch bijna niet zo zijn dat ondanks de medicatie het weer mis is gegaan.
Ik denk gewoon dat er nog iets moet zijn.
Of dat deze medicatie te weinig was de fraxiparine dan.
Ik heb dit heel vaak gevraagd maar ze zeiden dat dit echt genoeg was. Ik word hier zo onzeker van.
Zouden wij ooit nog een gezond kindje mogen krijgen..

 

Hoi maria,
Bedankt voor je berichtje, Ik heb je een pb gestuurd

Fijn dat iedereen hier zo meeleeft bedankt!

 

Bedankt allemaal voor de lieve woorden.

Lotje84 We hebben idd een second opinion aangevraagd.
Ik geloof ook echt niet meer in 3 keer pech hier moet gewoon meer aan de hand zijn.

Flower1983 Ik heb idd al veel goede verhalen gehoord over UZ Gent.
De gynaecoloog waar wij nu lopen raadde ons het VU in Amsterdam aan.
We gaan dus eerst naar het VU en misschien vinden ze hier wat.
En als er dan nog niks uit komt gaan we toch over naar UZ Gent we willen nu even rust nemen. Omdat we in 1 jaar tijd al zoveel hebben meegemaakt.