Toen ik beviel van onze jongste dochter, lag ik op een kamer met een vrouw die ook die dag was bevallen van haar dochtertje. We hadden allebei een keizersnede gehad, maar om verschillende redenen. Zij had een dysmature baby, die gehaald werd bij 38+4, ik een te grote baby bij 38+3. Wat een verschil! Waar bij mij nog steeds niet duidelijk is waarom ik 2 grote baby's kreeg, weet ik ook niet waarom sommige baby's zo klein geboren worden. Wat kan daarvan de oorzaak zijn?
Hoewel er zeker niet altijd een medische reden voor is kunnen redenen voor dysmaturiteit zijn: - overmatige stress - slechte conditie moeder - slecht werkende placenta - roken! - alcohol of drugs gebruiken - te weinig voedingstoffen (anorexia of aanverwante stoornis van moeder)
Bij ons kunnen ze er geen reden voor vinden. De eerste woog nog 2940, maar de derde maar 2680. Mijn placenta zou nog genoeg voeding door moeten geven, dus daar zou het niet aan kunnen liggen. Ik rook niet, leef en ben gezond, geen stress, dus waar het aan ligt? Na de geboorte groeien ze als kool, dus ze komen echt wel wat te kort in de baarmoeder, maar de oorzaak is onbekend.
De reden is niet altijd bekent. Mijn placenta was ter grote van 29 weken (beviel met 37+6) en hij zat helemaal vol met kalkvlekken en er zat een infarct in. En ik kom niet eens in een rokerige ruimte. Dus blijkbaar was het gewoon pech.
Hier was de reden een inimini placenta, ik leef kerngezond, rook en drink niet en sport zeer regelmatig. Niemand kon mij vertellen wat de reden was, gewoon pech. Overigens is dat zo in 80% dan de dysmature geboortes, dat er geen duidelijke reden is
je bedoelt dat bij 80% niet duidelijk is waarom bijvoorbeeld een placenta niet functioneert. Ze kunnen heel vaak wel zien dat het daar aan gelegen heeft maar niet waarom. Heel vervelend omdat je dan ook niet weet of je het kan voorkomen!
Zeer frustrerend he als er geen reden gevonden word. Bij iedere echo werd mij gevraagd of ik rookte of soms drugs gebruikte.....
Heel herkenbaar, 3 uur na de keizersnee stond de kinderarts aan mijn bed of ik soms rookte....terwijl ik alles heb gedaan om gezond zwanger te zijn, na zo lang proberen kinderen te krijgen ben je echt heel voorzichtig met je zwangerschap en je baby
Bedankt voor jullie antwoorden! Jammer dat er nog zoveel onbekend is over de oorzaak van sommige dysmature baby's...... Lijkt me frustrerend dat je alles doet om gezond te blijven/zijn tijdens je zwangerschap en dat dan iemand vraagt of je rookt/drugs gebruikt?? Maar ja, nogmaals...hier 2 grote baby's en daar weet ook niemand van waarom (geen suiker, niet ontzettend aangekomen, gezond geleefd) Volgens mij is er nog veel onbekend rondom zwangerschap!
in onze familie moet de eerste grote baby zwaarder dan 7 pond nog geboren worden de meesten zijn lichter dan 6 pond reden??? Aanleg? ik was zelf 2200 gram en dat is 38 jaar geleden en alle neefjes en nichten en ook hun kinderen zij dus niet te groot..en te zwaar
hallo ik zag per toeval dezze topic staan. ik was zelf 8 juni uitgerekend dus vandaag zou eventueel de laatste dag van een zwangerschap kunnen zijn bij 42 week. bij mij is de oorzaak ook nog steeds onduidelijk. ik zou met 35+6 een keizersnee krijgen. maar is spoed geworden zou 10 mei gehaald worden is 7 mei geworden. bij mij waren placenta en navelstreng en de toevoeren ervan ook steeds goed. in het begin na een posi test had ik al bloed verlies tot 16 week, tot de 20 week overal mee op schema. na deze weken begon de ellende. wel kwaaltjes gehaald bekkeninstabiliteit enzo. en 28 februari definitief gestopt met werken. 1 april doorgestuurd na de gyn door de vk. krap vruchtwater en 2 week groeiachterstand. in't ziekenhuis was het een maand achterstand en krap vruchtwater. was toen al duidelijk dat het een keizersnee werd. deze doe ik zo weer over 15april ziekenhuis opname tot na de keizersnee. 3x daags ctg en elke dag was mee genomen. 2x echo's in de week op vruchtwater wat enorm schommelde (kunnen ze ook groei achterstand van krijgen) en kijken hoe rowan groeide. maar bleef steeds hangen tussen 1500/1600 gram. bij de geboorte was rowan 2080gram en nu al 3310gram (weegschaal thuis) hij doet het onwijs goed. krijg nog 1 onderzoek op bloedstollingen (bloedprikken). als je baarmoeder en placenta samen gaan, kunnen er stolsel onstaan. dit is het meest logische wat het kan zijn ivm na de 20 week alle ellende. is dit het niet dan is het een raadsel. als dit het wel is en ik word weer zwanger (zoals nu is moet ik er niet aan denken) dan meot ik eerst een tijd van te voren medicijnen slikken omdit tegen te gaan. drink, rook, drugs gebruik ik niet. leef gezond. dus daar ligt het niet aan.
Bij mezelf is de enige reden die ik kan bedenken dat ik twee keer een niet hele grote placenta had. Op zich werkte de placenta nog wel redelijk en ze zat niet vol verkalkingen ofzo. Ik ben ervan overtuigd dat het aanleg is, mijn man en ik hebben veel buitenlands bloed, alleen míjn vader is Nederlander (maar wel Indisch dus ook niet 100%) dus om ons langs een Hollands Glorie baby lat te leggen is niet helemaal eerlijk . Mijn oudste dochter is trouwens nog steeds een magere lat (net als ikzelf als kind, what went wrong? ) en de jongste groeit als kool!
Hier lag het grootste gedeelte aan mijn hoge bloeddruk waar ik wéken mee heb rondgelopen. Terwijl ik op een gegeven moment elke week controle had hebben ze hier pas héél laat iets aan gedaan. Bij ons in de familie is het normaal om een hele lage bloeddruk te hebben. Met ongeveer 27 weken was mijn bloeddruk bijna verdubbeld (90/130) Pas toen ik een week in het zkh lag zijn ze begonnen met de medicatie. Ook ik was erg klein en mijn vriend ook bij de geboorte. Stress heb ik eigenlijk ook wel gehad (vader een tia gehad enz enz) Dussss.... ALS er ooit een 2e komt (ben huiverig voor weer een dysmatuur) dan wil ik zowiezo een andere gyn. Ook al was de mijne nóg zo vriendelijk en lief... nee.. ik wil de gyn die uiteindelijk mijn medicatie is gestart. Ik kreeg in het ziekenhuis elke dag een andere gyn aan mn bed.
hier ook een dysmatuurtje die van ons had een groeiachterstandprecies op 40 weken bevallen.hier zou het aan ons liggen omdat ik en me vriend ook niet groot zijn
Medisch: Zwangerschapsdiabetes (vaak grote baby's, maar kan ook kleine baby's geven) PE/Hellp (de placenta raakt uitgeput) Maar het kan ook genetische bepaald zijn. Mijn moeder baarde vier 9-ponders. Als ik bij 40 weken was bevallen had ik ook een ruime 9 ponder gebaard. Als moeder en baby gezond zijn, dan is het soms gewoon zo.
Onze dochter woog 2650 gram bij de geboorte, ook geen joekel dus... Mijn bloeddruk was ook aan de hoge kant de laatste weken, 80-90/120. Dat klinkt niet veel, maar mijn onderdruk zit normaal zo rond de 55-60 dus voor mij is het dat wel. Maar idd, daar is ook hier niet zoveel meegedaan. Daarnaast heb ik de laatste 2 maanden van de zwangerschap meerdere keren in het ziekenhuis gelegen wegens bloedingen van de placenta...dus die werkte wellicht ook niet helemaal optimaal.
tsja ze kunnen niet altijd een oorzaak vinden, ik was zelf maar 4 pond en 44 cm klein bij de geboorte. Mijn oudste zoon ruim een maand te vroeg woog maar liefst 4800 gram bij 56 cm lengte. Mijn jongste woog net geen 8 pond en was rond de 53 cm. en die was ruim 3 weken eerder. Ikzelf die zo klein was baar wel wat grotere kinderen. snap zelf ook niet hoe ik dat voor elkaar krijgt hihi. In het zh naast mij op de kraam afdeling was die dag ook een vrouw bevallen van haar zoontje,die woog nog geen 5 pond en was maar 45 cm. Ze vond Mika ook echt een beer naast haar kindje hihi. Verschil van de kindjes moet er wezen,daar krijg je een gemiddelde door. Ikzelf ben trouwens nog steeds een uk hoor met mijn 1m63
nee ze hebben FH, dat is familieair hypercholesterollemie. Vandaar dat ze een te hoge cholesterol hebben,en hebben daar gelukkig medicatie voor.Heeft dus met de vetten in de bloed te maken,die kunnen ze niet zelf afbreken. Ze dachten eerst wel dat mika aan een stofwisselingziekte leed waardoor hij zo hard groeide. Gelukkig niet. Wel had ik bij beidde kids zwangerschapssuiker(gelukkig bij nummer 2 onder controle) Ze hebben wel een grote pappa,dus daar zal het vast ook aan kunnen liggen. Van mij hebben ze de lengte niet