Nou hier een bericht van mij, weet niet of ik goed zit of ... Ik ben nu 23 jaar, en mijn vriend 24. Nu wil ik al een behoorlijke lange tijd kinderen. Mijn vriend weet hier ook van. Heb hem gelijk verteld dat ik voor mijn 25ste zwanger zou willen raken. Dus dat wist hij van te voren. Maar omdat we een raar jaar achter de rug hebben. En we nu dus in eens echt samenwonen. Hier voor ook al wel een half jaar. Maar dat is weer een heel ander verhaal. Maar goed nu heb ik dus vorig jaar juni gepraat over mijn steeds meer groeiende kinderwens. En gezegt dat ik met de pil wou gaan stoppen.(was vanaf mijn 15de aan de prikpil, En met mijn 21ste ben ik begonnen aan de "gewoone pil") Ik was het zat om 4 keer in de maand ongesteld te mogen worden. Nu dat ik gestopt ben, was ik gelijk al om de 3 en een halve week ongesteld. Maar goed ik dacht ik duidelijk genoeg was met mijn verhaal aan hem. Maar nu komt hij steeds met argumenten op de tafel waar ik niet veel mee kan. Eerst was het een huis kopen.(gedaan), verbouwen(nog niet). maar moet ik nu mijn gevoel continu wegdrukken. Ik wordt er gek van kan aan niets anders denken. dan aan kinderen. Ik ga er mee na bed en sta er mee op. Nu weet ik ook wel dat het van 2 kanten moet komen. Maar wanneer kom ik aan bod....Ik wacht ook een poosje. Ik heb al (zo erg is het al) knuffels ramelaars en nog veel meer dingen gehaald. De komode staat al(met exusses voor opbergruimte), ben ook al aan het borduren geslagen.(tijd dovend). bah wordt er echt gek van. Als jullie mij tips willen geven, over hoe ik het beter wel en niet kan aan pakken. Of een andere kijk er op hebben laat het me maar weten. gr een radeloose ik