wanneer de situatie al moeilijk is word alles nog moeilijker

Discussie in 'Alleenstaande moeders' gestart door Linda10280, 4 dec 2011.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Linda10280

    Linda10280 Fanatiek lid

    6 nov 2005
    1.764
    0
    0
    Huisvrouw
    Hoorn
    Zucht, mijn leven lijkt wel een puinhoop.
    Heb het gevoel dat ik alleen nog maar mensen om me geen kan kwetsen en heb niemand om tegen te praten :( .

    Ok, zo'n 5 à 6 maanden terug ben ik bij m'n man weg gegaan.
    Ik heb daarvoor ook al een onderwerp hier geplaatst.
    Als het goed is staat dat onderwerp hier nog.
    In de afgelopen 5 maanden is er veel gebeurd.
    We hadden al wat afspraken gemaakt over de kinderen.
    1 december zou hij de sleutels krijgen van zijn nieuwe woning.
    Het opstarten van mijn uitkering liep niet goed, en de scheiding was nog niet eens in gang gezet.

    En bovenop dit alles kwam er een nieuwe man in mijn leven.
    Veeeeeel te vlug.
    Iemand die ik al een paar jaar op een puur vriendschappelijke basis ken.
    Wel iemand die ik altijd leuk gevonden heb.
    Maar had daar nooit eenige gevoel bij gehad.
    Toen ik eenmaal de stap had genomen om bij m'n man weg te gaan werd ik overmand door angst, verdriet en voelde me eenzamer dan ooit .
    Toegeven aan deze man koste me dan ook totaal geen moeite gezien mijn situatie.
    Maar dan komen bepaalde dagen dichterbij waardoor ik ging twijfelen.
    Zijn verhuizing, sinterklaas, kerst, oud en nieuw.
    En heb me vriend (die nieuwe man) de bons gegeven en ben terug gehold naar mijn man.
    Nu ben ik 2 weken terug en wil alleen maar huilen.
    Ik kwam erachter dat ondanks mijn nieuwe gevonden liefde ik het toch te moeilijk vond om deze dagen tegemoet te zien.
    Toen ik weg ging wist ik zeker dat ik niet meer van mijn man hou.
    Al jaren geprobeerd te praten met hem, hem gewaarschuwd en nooit heeft hij daar iets mee gedaan.
    Hij is 1 keer even boos geweest omdat ik al heel snel een ander had.
    Daarna vond hij het zelfs goed dat mijn vriend op onze kids zou passen.
    Mijn man laat totaal geen gevoel zien.
    Voor mijn kinderen was deze man niets meer dan gewoon een goeie vriend.
    Mijn kinderen moesten eerst deze eerste achtbaan overleven.
    Dit respecteerde me vriend ook.

    Maar nu, ik voel geen rust.
    Mijn man probeert echt lief voor me te zijn.
    Maar ik voel het niet.
    Ik ben me er steeds meer bewust van dat ik om alle verkeerde redenen ben terug gerend naar m'n man.
    Ik heb me laten leiden door emotie, en verstand uitgeschakeld.
    We zijn 13 jaar samen geweest en hebben 3 kids.
    Met hun ging het gelukkig hartstikke goed toen me man en ik uitelkaar waren.
    Maar ondanks dat het tussen mij en deze nieuwe vriend nog maar 3 maanden aan was, mis ik hem.
    Hij is alles wat mijn man niet is.
    Heeft absoluut ook zijn mindere kanten hoor.
    Maar hij praat!
    Hij uit zijn gevoel, en ik voel me zoveel waard als ik bij hem ben.

    Ik kan 13 jaar niet vergelijken met een aantal maanden.
    Mijn man en ik zijn eigenlijk weer verder gegaan zoals we uit elkaar zijn gegaan.
    Hij is alleen aanhaleriger geworden.
    Maar er is nog nergens over gepraat.
    Soms komt die andere man te spraken omdat m'n kinderen het over hem hebben.
    Me man gaat daar goed mee om.
    Een beetje te goed naar mijn idee.

    En ik, ik voel me verloren.
    Ben terug gerend naar mijn man in 1 van mijn meest angstige momenten.
    Een paar mensen hebben me gezegt dat ik nu niet meer weg kan gaan.
    Want dan ben ik echt gemeen.
    Dat er mensen , familie zullen zijn die dan een hekel aan me hebben.
    Ik merk dat ik me behoorlijk laat beïnvloeden door wat andere van me willen en van me verwachten.

    Ik ben doodsbang voor alles wat ik nu voel en alles wat ik niet voel.
    Ik wil nooit iemand kwetsen, maarten het idee dat dat het eenige is wat ik nu alleen nog maar doe.
    Wil rust maar weet niet meer hoe.
    Heb er jaren over gedaan om een beslissing te durven maken.
    En ik voel me ongelukkiger dan ooit :(

    Ik weet dat niemand mijn ellende kan over nemen.
    Maar ik moest dit ergens kwijt.
    Ik ben denk ik op zoek naar dat beetje hoop dat het ooit wel goed gaat komen met mij en me kinderen ongeacht de beslissingen die ik zou maken zucht

    Veel liefs en bedankt voor het lezen van dit veels te lange verhaal xx
     
  2. kleinvisje

    kleinvisje Niet meer actief

    jeetje meid
    wat ontzettend moeilijk en rot allemaal.
    betreft dat teruggaan naar je ex... misschien idd niet verstandig, maar gevoelsmatig snap ik het wel. de eerste maanden dat mijn ex bij me is weggegaan wilde ik ook niets liever dan hem terug. Voor mij geluukig was hij toen koppig genoeg dit niet te willen en nu zou ik niet meer willen. Maar het gevoel is menselijk en niet erg vreemd dus. Maar idd kennelijk doe je veel vanuit je gevoel.

    Is het geen optie je kinderen eens ergens te laten logeren en met je man te plannen dan echt eens te praten !!! of daar hulp bij te zoeken?

    betreft die andere vriend waar je even mee had... voel je echt voor hem? wees daar ook eerlijk in.

    en uiteindelijk wat anderen ook vinden of zeggen... jij moet met je kids gelukkig kunnen zijn. lukt dat niet bij je man en met hulp dan moet je niet blijven omdat anderen het zeggen
    maar dan ook niet direct een andere vriend zoeken... wees in dat geval dan eerst echt even alleen met je kids.

    heel veel succes
     
  3. Linda10280

    Linda10280 Fanatiek lid

    6 nov 2005
    1.764
    0
    0
    Huisvrouw
    Hoorn
    Dank je klein visje, voor je reactie.

    Tja, reageren uit gevoel is zeker wat ik doe.
    Het is ook allemaal zo lastig :(
    En over het zoeken naar een nieuwe vriend, dat is nooit gebeurd.
    Die nieuwe man kwam op mijn pad op het moment dat ik het moeilijk had.
    Als ik nu weer bij mijn man zou weg gaan dan zou ik in de eerste instantie kiezen voor mezelf en me kinderen.
    Iets wat ik meteen had moeten doen toen ik weg ging bij m'n man.
    Maar net zoals ik eerder typte, het is zo makkelijk om in zo'n situatie wanneer je zo bang bent toetegeven.
    In de hoop dat het de situatie wat makkelijker zou maken.
    Dit blijkt alles behalve waar.

    Die andere man, ik weet wat ik voor hem ben gaan voelen.
    En dat laat me niet los.
    Ik heb toch dingen gedeeld met deze man die ik daarvoor alleen maar met mijn man had gedeeld.
    Dat heeft heel wat los gemaakt in mij.

    Ik weet niet wat mijn toekomst zal zijn, ik weet ook niet of ik een toekomst zal kunnen hebben met die andere man.
    Maar ik weet dat ik niet dezelfde fout voor de 2e keer zou maken.
    Ik wil eerst voor mezelf gaan en me kinderen....mezelf door die gigantische achtbaan heen trekken.

    Maar hoe, en hoe vind ik de hoop dat ik me ooit weer gelukkig ga voelen :(
     
  4. jazz

    jazz Niet meer actief

    Wat een verhaal...Ik heb erg met je te doen. Ik denk dat je twee dingen kan doen:
    1. zelf therapie volgen zodat als je weer bij je man weg gaat je de kracht heb om de situatie ook daadwerkelijk aan te kunnen.
    2. in relatie therapie?
    Ik heb het ander verhaal niet gelezen dus ik weet niet of jullie al therapie hebben geprobeerd.
    Ik wens je veel succes, een ding wat ik je wel wil meegeven is het gras is niet groener aan de overkant, alleen verser..
     
  5. cindybaby71

    cindybaby71 Niet meer actief

    kan je niet even ergens helemaal alleen een tijdje naar toe? zodat je kan nadenken over je gevoelens,wat je nu echt wilt?
    misschien alles dan even op een rijtje zetten en kijken wie je nu echt mist?

    veel succes iig,het is echt een moeilijke keuze meid,maar je moet luisteren naar je eigen gevoel en niet naar wat anderen zeggen dat het nu gemeen is als je weer weggaat! het is jou leven en je hebt een nog eens geprobeert met je eigen man,en als er echt geen gevoel meer is moet je dat ook eerlijk zeggen tegen je man! want dit is voor hem op den duur ook niet gezond.
     

Deel Deze Pagina