Wanneer vertel je het je andere kinderen

Hier pas met 14 weken verteld, wat heel lastig was Idd want buik was er al behoorlijk maar kon het met bloesjes en sjaaltjes nog wel verbergen. Mijn dochter is 13 maar heeft een chromosomen afwijking. Cognitief jaar of 7/8. Sociaal emotioneel kleuter niveau. Wij hebben paar keer miskraam gehad. En eerste keer ook vrij vroeg verteld ze was er ook helemaal kapot van. En vertelde tegen iedereen bv kassa meisje. Mama heeft een dode baby die nu weg is. Pfft was echt zo heftig. 2e zwangerschap en mk hebben we haar niet verteld. Pas achteraf na een aantal weken. Beide ook een kloppend hartje gezien op de 1e echo rond 6/7 weken. Bij termijn echo geen kloppend hartje meer. Deze zw er voor gekozen om zo min mogelijk echo’s te doen. Alleen de termijn echo tot nu toe gehad. Lang verhaal, maar hier dus bewust gekozen om te wachten omdat het voor haar echt te heftig zou zijn. Nu blijft ze nog elke dag vragen of deze baby niet dood is. Als ik haar dan laat voelen is ze weer gerust.

 

Snap je heel goed hier bewust gewacht met aan zoontje vertellen tot 14 weken echo familie wel verteld en er duidelijk bij gezegd dat ons zoontje het nog niet weet en ook pas met 14 week van ons zelf mag horen. Ook niks op sociale media gaan we ook niet alsnog doen.

Zou wachten tot jij je er goed bij voelt met vertellen weet niet wanneer vorige keer fout is gegaan bij jou

Bij ons met 19weken ergste was dat zoontje er bij was toen ze zeiden dat het er niet goed uit zag daar waken we nu echt voor

Hebben nu guo in UMCG gehad met 13 weken daar hebben we op gewacht.
Maar zelfs nu blijft het nog spannend maar komt vast goed

Mijn enige tip is dus volg je gevoel en doe waar jij je goed bij voelt.

Heel veel succes deze zwangerschap ❤

 

Hier nu met 8 weken verteld, na de 1e echo. Ik was zo beroerd de hele tijd dat het fijner voelde om het te vertellen. Daarna ook familie ingelicht. En als het ter sprake komt zeg ik het

 

Ik heb ivm mijn miskramen ook gewacht tot 12 weken. Aan andere kant zijn jouw kinderen wel oud genoeg om het te snappen allemaal en als het mis zou gaan dat ze weten waar het verdriet vandaan komt...

 

Hier hebben de oudsten toen de test gevonden. Had mijn man naast het bloempotje gelegd waar ik het ingestopt had. Hij wilde nog eens kijken. Toen wisten ze het wel omdat ze dat bij hun zusje ook hadden gezien. Maar door het vele overgeven vanaf 7 weken viel er niet veel meer te verbergen, ook de laatste zwangerschap was zo snel duidelijk. Ook met het plassen voor moeders voor moeders. Ik ben gewoon eerlijk geweest, dat het ook mis kan gaan. Maar ja dat kan ook later nog gebeuren, na de 12 weken.

 

Wij hebben het onze zoon van drie met de termijnecho verteld. Toen die goed was kreeg hij te horen dat ik een baby in mijn buik had. Dat dit ook mis kan gaan bespreken we niet, ik zou er zelf ook kapot van zijn. Ik zou eigenlijk hopen dat hij het dan na een poosje gewoon zou vergeten; ik vermoed toch dat hij er weinig voorstellingsvermogen van heeft.
Dat de baby er ook een keer uit komt, dat vertellen we later nog wel eens. Dat tijdpad is nu nog niet te overzien voor hem.

 

Ik wilde het ook pas zo laat mogelijk aan de kinderen (toen 13, 11 en 9) vertellen omdat ze een jaar daarvoor een miskraam hadden meegekregen (toen met 8wk na goede echo verteld en ging het alsnog mis) Wat heftig voor ze was. De andere miskramen hebben we wel achteraf verteld, ze hebben recht te weten waarom we verdrietig waren.

Maar omdat ze wisten van de kinderwens hadden ze het al snel door en begonnen ze bij deze zwangerschap zo te vissen en uit te testen. "Mama wil je een wijntje? Mama, zullen we lekker sushi bestellen?" Tja, dat heb je als ze wat ouder zijn he, dan weten ze de maar al te goed wat je moet laten als je zwanger bent.

We hebben het daarom nog een weekje weten te rekken tot een 2de goede echo en toen wel eerlijk verteld. Mèt een slag om de arm natuurlijk, maar dat begrepen ze ook heel goed.

Ik heb vorige week pas voor het eerst een dochter meegenomen naar een controle, omdat ik nu wel heel zeker wist dat er geen slecht nieuws zou komen.

Dus, ik zou proberen te wachten tot de onzekere periode zover mogelijk voorbij is, maar... als ze echt al een duidelijk vermoeden hebben wel eerlijk zijn. Een 13 jarige hou je niet meer voor de gek.

 

Mijn ander kids zijn 11 en 5. Deze zwangerschap was een mega verassing en dus hebben ze echt wel gemerkt dat er iets aan de hand was. Kids pikken veel op. Ik werd vrij vroeg ook beroerd en at bijvoorbeeld s avonds mijn bord niet leeg. Ik merkte aan de oudste dat hij zich zorgen ging maken. Dus hebben we het na een goeie echo (kloppend hartje, rond 8 weken) verteld. Toen zag ik ook de opluchting bij de oudste. Dus dat is echt belangrijk! We wilden het nog even geheim houden en dat is goed gelukt. Ze vonden het heel cool om zo'n geheim te hebben. Ook ik was bang dat het mis kon gaan,maar ook dan was het belangrijk om het verdriet te delen ben ik van mening. Wij hebben ze vervolgens niet meegenomen naar andere echo's maar speciaal met hun een pretecho gedaan met 16 weken om te kijken of het een broertje of zusje was en later een keer een 3d echo.
Geniet er vooral van om deze zwangerschap met je kinderen te ervaren!

 

Ik heb het mijn kinderen van toen 5 en 3 jaar verteld zodra we een goede echo hadden (ongeveer 9 wkn). Ik had hyperemesis gravidarum en achteraf hadden we misschien al eerder wat moeten zeggen, want beide kinderen hadden op school/kdv verhalen verteld dat mama heel erg ziek was, jongste dacht dat ik dood ging...

Ik had met 5 wkn al een duidelijke buik, dus als mijn kinderen ouder waren geweest hadden ze vast al eerder vragen gesteld. En dan zou ik niet gelogen hebben, denk ik...

Kijk naar je kinderen, wat voor hen passend lijkt te zijn (wat je gevoel je ingeeft) en kies dan je moment...

 

Allereerst gefeliciteerd met de zwangerschap! En wat naar dat jullie een kindje zijn verloren. Hier hebben we t verteld, met 12 weken zwangerschap, en na 3 goede echo’s. Nu een super zoontje van 6 maanden alweer. Daarvoor namelijk na een mooi kloppend hartje en op juiste termijn met 7,5 weken verteld, tegen kids van toen 3 en 6 jaar, en toen bleek met de 10 weken echo t hartje gestopt te zijn, echt dat was zo zwaar voor de kids, (en ook voor ons) dat zou ik nooit meer doen of aanraden. En ze wouden het zo graag, ze zeurden al tijdje dat ze broertje en zusje wouden, daarom dus snel verteld.

Gevolgen waren dat ze ook bang waren dat deze baby ook dood zou gaan, ook al zat deze al 3 maanden in buik en ging t goed, het duurde echt tot einde zwangerschap, dat ze geloofden dat deze baby echt ging komen. En zelfs nu hebben ze het nog weleens over de baby die dood ging, ze waren zelfs ook boos op die baby. Dus daarom zou ik t nooit zeggen voor de 11 weken en goede termijn echo.

 

Lastig he als je buik Al Zo groeit!
Hier met de derde met 13 weken verteld, als eerste aan de kinderen.
Al wekenlang droeg ik alleen nog Maar a-lijn jurkjes omdat je het Dan niet goed zag door het model.
Vele andere aansluitende kleding bleef Al snel in de kast hangen.
En gewoon stug volhouden dat ik wat aangekomen was.. precies wat jij zegt wij Wilde het ook eerst aan de kinderen vertellen na een goede termijn echo..

 

Ik wilde ook dat mn zoontje het als eerste wist, naast mn ouders. Uiteindelijk wel tegen leidinggevende en beste vriendin verteld. Mijn zoontje pas na de termijnecho ivm mijn missed abortion saarvoor. Daarna mocht hij t tegen iedereen vertellen. De rest die t daarvoor vroeg kreeg gewoon nee te horen, ik zei vaak dat ik nog niet de oude was na mijn ma. Vind dat geen liegen maar gewoon heel logisch en niemand die je dat kwalijk neemt hoor (en al doen ze dat wel, hebben ze pech!).