Om maar meteen met de deur in huis te vallen. Het kriebelt. Het kriebelt zo erg dat ik er bang van word. Waar ik bij mijn eerste kindje lang niet wilde nadenken over een volgende zwangerschap en een volgende baby, kriebelt het nu juist enorm. Bij de eerste zwangerschap had ik last van een prenatale depressie en heb ik dus een lang na traject gehad waardoor ik de eerste twee jaar na zijn geboorte niet wilde denken aan zwanger worden. Toen ik er eenmaal klaar voor was, duurde het 2 jaar voordat ik blijvend zwanger werd. Nu is mijn kleine meid (de 2de) 11 maanden en kriebelt het alweer om zwanger te worden en nog zo'n wonder te verwelkomen. We zullen het nog wel even uitstellen, aangezien wij een huis aan het verbouwen zijn en over ongeveer 1,5 maand gaan verhuizen. Wil toch nog even genieten en uitrusten tussendoor. Maar eigenlijk concreet herkent iemand dit grote verlangen/behoefte? Ik voel me zo raar dat ik hier nu alweer zo naar verlang... Ben soms gewoon jaloers dat mensen zwanger zijn (op een lieve manier..) En hoe gaat dat dan met een relatief klein leeftijdsverschil? Kan ik dat wel aan? Is dat niet mega druk en hectisch??? Eigenlijk niet echt een vraag, maar wilde het van me afschrijven in de hoop dat er mensen zijn die dit herkennen...
Ja ik, onze kinderen hebben ook t zelfde bouwjaar maar mijn man deelt t niet, verwacht daar ook geen verandering. Maar uk is nu 16 maanden en de nachten zijn nog steeds zo beroerd als toen ie 16 weken was. We hebben in de nacht nog steeds de pasgeboren baby fase helaas. Dat werkt niet mee + zijn medische zorgen.
Dit heb ik ook sinds zoontje 3(!!!) maanden oud is. Terwijl het zo erg kriebelt, denk ik tegelijkertijd: mens, ben je nou helemaal gek geworden... De tweede zal hier pas over 2-3 jaar zijn
Haha heel herkenbaar dit! Het gevoel kwam héél snel na de bevalling van onze oudste al en werd alleen maar sterker. Zes maanden na haar geboorte gingen we er weer voor, met het grote geluk dat het gelijk weer ‘raak’ mocht zijn. Onze oudsten schelen een kleine vijftien maanden Na de geboorte van onze zoon kwamen de kriebels “pas” na een jaar weer Hij en zijn jongste zusje schelen vrijwel exact 2,5 jaar. We hebben na start van de kriebels nog even gewacht met weer proberen, ik raakte na 6 maanden in verwachting.
Bij de 1e had ik dat gevoel ook heel snel. Met 8 maanden er weer voor gegaan. Duurde wel een paar maanden voordat ik zwanger was. Ze schelen 21 maanden. Bij de 2e had en heb ik dat gevoel totaal niet. We zijn klaar, we zijn compleet, het is goed zo . Hij is bijna 2.
Ik ben een week geleden bevallen en het kriebelt al weer om voor een 4de kindje te gaan dus ik vind het helemaal niet gek bij jou na 11 maanden En qua klein leeftijdsverschil denk ik maar 2 kinderen is druk en hectisch, 3 kinderen is druk en hectisch en 4 zal waarschijnlijk ook druk en hectisch zijn Mijn oudste 2 schelen 13 maanden en door het kleine leeftijdsverschil hebben ze lang hetzelfde schema gehad qua etenstijden en dutjes waardoor alles heel vlot verliep. Dus ik zou zeggen ga er lekker voor als het goed voelt voor jullie
Herkenbaar! Door een postnatale depressie bij nr 1 hebben wij echt even een paar jaar gewacht met nr 2. Toen nr 2 een paar maanden was begon het ook te kriebelen. Maar hij sliep slecht dus even gewacht. Zelf vind ik het na het 1 jaar ivm ontzwangeren het fijnste idee. Als het voor jullie goed voelt, financieel haalbaar is etc waarom niet?!
Bij dochter ruim jaar bezig geweest. Was er te veel mee bezig denk ik . De maand dat ik het even opzij zetten was het raak. Toen dochter 13 mnd was bleek ik zwanger van zoon. Kinderen verschillen 20mnd. Stond niet in de planning .
Ik zei na de geboorte van de jongste gelijk ik wil er nog 1! mijn vriend moest er niet aan denken zo vroeg. Ik heb zo afentoe wel gepolst toen ze ouder werd, en uiteindelijk stemde hij in om in augustus dit jaar te starten voor nog een wonder.. helaas slaapt onze kleine nogsteeds heel slecht, en daardoor heeft hij nu er een stop op gegooit, en gezegt ik wil niet nog zo een kind. Voor nu laten we het rusten (ondanks dat ik de stappen naar t ziekenhuis al wel weer had ingezet), waarschijnlijk gaat t dan gebeuren als de kleine 4 jaar is, of misschien helemaal niet meer.. maar dat zien we dan wel weer. Ondanks dat ik t niet zal accepteren zo een groot verschil, nu nog een baby of zwanger zijn trek ik niet, dat weet ik wel. En onze relatie overigens ook niet Dus t beste voor ons is om te wachten.
4 maanden na een helse zwangerschap kriebelde het bij mij al weer inmiddels zijn we druk bezig met de voorbereidingen voor een 2e, dochter moet nog een jaar worden
Na de 1e wilde ik vrij snel voor de 2e gaan. Helaas kwam ik in de medische molen terecht waardoor we het even hebben moeten uitstellen. Toen de oudste ruim 2 was konden we er voor gaan. Ze schelen 3,5 jaar. Voor de 3e begin het bij mij met een jaar weer te kriebelen, helaas bij mijn man niet. Toen de jongste 2,5 jaar was begon het bij mijn man ook alleen wilde eerst verbouwen. Afgelopen november gestart voor nummer 3, de jongste is net 4 jaar geworden. Conclusie: meer leeftijdsverschil als wat ik in 1e instantie gehoopt had maar wat ik bij de 1e 2 merkte was had dat ook wel voordelen (meer zelfstandig, beter dingen kunnen uitleggen). Ik hoop gauw zwanger te raken van de 3e en dan zal er ongeveer 5 jaar en 8 jaar tussen zitten.
De bevalling van mijn zoontje was zwaar en een lang herstel.. het eerste jaar moest ik er niet aan denken om weer zwanger te zijn. Na 1,5 jaar besloten er weer voor te gaan, maar heeft toen ruim 1,5jaar geduurd voor ik weer zwanger was. Nu is m'n dochter bijna 6 maanden en als de wens voor een 3e er bij beide nog zou zijn, dan zou ik er zo weer voor gaan haha. De bevalling was fijn om op terug te kijken dit keer en ze is echt een super makkelijke baby. Maar mijn man wil niet meer en eigenlijk heb ik er ook steeds meer vrede mee dat het bij 2 blijft. Maar de stiekeme kriebels zijn nog wel een beetje aanwezig. Het kan dus goed dat je al snel weer een wens hebt, zal ook aan allerlei factoren liggen denk ik (hoe de bevalling was, hoe je baby is, hoe je het zelf ervaart). Moet wel zeggen dat ik geen idee heb hoe reëel deze kriebels bij mij zijn haha, want ik vind het soms behoorlijk druk en dan schelen ze nog wel bijna 4 jaar.. laat staan als er nog een baby bij komt met een klein leeftijdsverschil Ahhh dus ik denk dat het meer een verlangen is bij mij naar het magische van zwanger zijn, bevallen en die eerste baby periode.
@Spectre daar twijfel ik dus ook sterk over. Is het het verlangen naar nog een kindje of is het een verlangen naar dat gevoel in mijn buik en alles wat erbij komt kijken?? Wij weten wel dat we nog een derde zouden willen en beide kids slapen goed. De oudste kan al veel dingen zelf doen (word bijna 6) maar we hebben ook gewoon nog een baby... Maar hoe fijn het leeftijdsverschil nu is, ik wil niet nog jaren in de baby fase blijven hangen! Daar ben ik ook beetje bang voor. Al met al nogal wat twijfels dus nog maar samen rustig over nadenken en praten. Bedankt voor al jullie lieve reacties!
Ik had bij de eerste (en nu bij deze) zwangerschap ook pre partum depressie. Toch heeft me dat er niet van weerhouden om weer snel voor een tweede te gaan. Eind december bevallen en eind april alweer een positieve test in handen. Verschil tussen de oudste is 1 jaar en 2 weekjes.
Toen mijn zoontje een half jaar was begon het wel al te kriebelen. Toen afspraak gemaakt om weer met een cryo behandeling te starten als hij 1 jaar zou zijn. Toen dat moment aankwam kreeg ik toch koudwatervrees en heb ik afgebeld. Half jaartje later voelde ik echt dat de tijd rijp was en zie mijn banner inmiddels 3 maanden zwanger. Achteraf ook een goed besluit geweest want ik vind het momenteel een pittige fase. Voor mij was het echt varen op gevoel.
Herkenbaar. Mijn jongste zou onze laatste zijn, maar het begon eigenlijk vrij snel weer te kriebelen. Hij is nu net 1 jaar en mijn man en ik hebben het vaak over misschien nog een 5e kindje. Ik herken je gevoel dus wel! Succes met verbouwen/verhuizen.
Herkenbaar! Toen oudste dochter 3 maanden was dachten we al na over een 2e kindje. Uiteindelijk actief begonnen toen dochter 7 maanden oud was. Werd zwanger toen ze 9 maanden oud was. Nu dus 1,5 jaar leeftijdsverschil. Pittig, maar vind het geweldig!
Ik had dat na de eerste ook al met 6 maanden ofzo.. Achteraf gezien vraag ik me af of het niet een soort heimwee was naar de newborn periode van de oudste. Dat zou ik goed nagaan bij jezelf. Wil je er echt nog een kind bij? Of verlang je terug naar zwanger zijn en een schattige newborn nu je jongste wat groter wordt? Dat zijn m.i. 2 verschillende dingen. Ik zal niet zeggen dat ik spijt heb van de snelheid waarmee mijn dochtertje geboren werd na mijn zoontje (22 maanden later), maar ik heb het wel onderschat.. Nu met 3 en bijna 5 zijn ze superleuk met elkaar maar die eerste tijd met 2 kinderen in de luiers, verschillende middagslaapjes, nachtelijke onrust x 2 etc. vond ik toch wel pittig. En ook voor de kinderen zelf: Nu is mijn jongste 3 en regelmatig alleen met mij thuis als de oudste naar school is. Daar kan ik erg van genieten. Dat heb ik met de oudste wel een beetje gemist eerlijk gezegd, 1-op-1 tijd toen hij 2, 3 jaar was..
Bij de eerste riep ik al heel snel dat ik een tweede wilde. Mijn man ging daarin mee na 9 maanden en ik had 3 weken later een positieve test. De oudste 2 schelen maar 1,5 jaar. Vrij snel na de tweede begon het al weer te kriebelen maar mijn man wilde er niet aan denken. Toen de tweede 1,5 was zijn we er voor gegaan. Zij schelen 2,5 jaar. deze 4e was niet gepland.. wel gewenst. Dit keer zal het 2 jaar schelen. We wilde eigenlijk nog even wachten tot de andere wat ouder waren en we een ander huis hadden.
Ik riep 1 minuut na de bevalling: ik wil er nog 1! Na 9 maanden weer ongesteld (bv) en de maand erna zwanger. Ze schelen 19 maanden, en ik vond het heerlijk. Zelfde ritme, zelfde slaapjes. Min dochter is een slaapkop dus die gaat de middagen soms nog naar bed, heerlijk als ze er samen op liggen. Ik heb die eerste periode niet als hectisch ervaren, maar nou moet ik wel toegeven dat mijn dochter echt heel braaf is en goed luistert. Mijn zoontje wat minder, nu dus ook wat meer tijd ertussen Ik zeg wel eens: als F de eerste was geweest was ik nooit na 10 maanden weer zwanger geworden. Denk ook als je er zelf relaxed mee omgaat het ook makkelijker is.