leeg vruchtzakje

Hallo,

Onlangs bij de vk geweest en op de echo was enkel een leeg vruchtzakje te zien. Ik dacht dat ik 9 wkn en 5 dgn was, maar het vruchtzakje bleek zo groot als bij een zwangerschap van 5 wkn.
Had wel de kwaaltjes, maar dat blijkt te komen doordat er wel een placenta is ontwikkeld, dus het hormoon is er ook, wat me die kwaaltjes blijft geven.
Nu moet ik wachten tot er vanzelf een mk komt. Over 2 weken moet ik terug naar de vk.

Het is naar en voel me verdrietig, maar ben wel realistisch en ben 'blij' dat er enkel een vruchtzakje is en geen vruchtje, dat maakt dat ik niet het gevoel heb een kindje te verliezen.

Heeft iemand hetzelfde meegemaakt en hoe lang duurde het bij je voordat de eerste tekenen van een mk opmerkte? Ikzelf heb tot nog toe geen bloedverlies of andere ongebruikelijke dingen meegemaakt.
Hopelijk zal de mk snel komen, wil dit toch achter de rug hebben.

Groetjes

 

Dank je voor je snelle reactie.

Wat vervelend voor je. Lijkt me zo bizar dat bloedverlies zo ineens. Vooral omdat je je toch steeds zwanger voelt, he en toch héél stiekem op een wonder hoopt. En je weet niet van tevoren wanneer het komen zal.
Voel jij je erg naar tijdens het verliezen van het bloed? Heb je al kinderen of is dit je eerste zwangerschap? (sorry voor mijn vragen, begrijp het ook als je niks kwijt wilt hoor) Ik hoop dat je een lieve partner hebt die je goed steunt. Het is al ellendig genoeg om dit mee te maken, laat staan in je eentje. Heb zelf een hele lieve man naast me.

Ja het is onwerkelijk he. Ik had me erg verheugd op een lief kindje. Ik heb al een heel lief zoontje, maar zou dolgraag een broertje of zusje voor hem willen. Het was ook zo verbazingwekkend dat ik zo snel al weer zwanger bleek. Bij onze 1e 'poging' was het al raak. Leek me geweldig, dat de kinderen maar 2 jaar zouden schelen in leeftijd.
Maar ja, ik geef de hoop nog niet op hoor. Eerst dit laten bezinken en dan kijken we weer hoe we verder gaan.

Jij heel veel sterkte en hoop dat je er gauw doorheen bent.

Liefs

 

Hm, ik zie nu pas dat we elkaar een lieve partner toewensen die ons steunt. Haha. Ik had even te snel gelezen.

 

Wat naar voor jullie. Ik weet zo goed hoe je je voelt wanneer je voor het eerst zwanger bent.
Bijzonder eigenlijk dat je het als vrouw toch vaak een beetje aan voelt komen. Ik had zelf vanaf het begin van deze zwangerschap een vreemd gevoel. Voelde me niet zwanger, ondanks de misselijkheid en vermoeidheid. Bij mijn eerste zwangerschap was ik geen dag misselijk geweest, dus dat was een nieuwe ervaring voor me.

Ik heb niet eerder een miskraam gehad. Dit is dus mijn 2e zwangerschap. Ondanks de erg serieuze blik van mijn vk en dat hij me weinig hoop wilde geven, wat ook eigenlijk wel terecht en realistisch is, hou ik toch een sprankje hoop totdat zolang er geen bloedverlies optreedt.

Onzeker voor jou ook, je weet niet hoe lang dit bloedverlies aan zal houden en wat er eventueel nog komen gaat. Ik ben gewend aan hevige menstruaties en heb inmiddels ervaring met zeer heftige weeen, dus ben enigszins voorbereid op de pijn die kan komen. Ik vraag me alleen af of de uiteindelijke miskraam echt zo pijnlijk is als weeen voor de bevalling of zou dat afhangen van de lengte van de zwangerschap? Dat weet jij misschien ook helemaal niet, jij zit er ook nog maar net middenin of heb ujij veel info gekregen? ik eigenlijk nauwelijks, heb op internet vooral veel gevonden.

Liefs

 

Voor zover ik mij herinneren (ging een beetje langs me heen, mijn vriend heeft het vast wel onthouden) kan heeft de vk gezegd dat ik dan wederom een echo zal krijgen.
Mocht er in deze komende 2 weken nog geen miskraam plaatsvinden, dan gaat hij weer kijken hoe het er op de echo uitziet en aan de hand van die echo word ik dan vermoedelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis.

Het is waarschijnlijk dat ik een miskraam ga krijgen, maar de mogelijkheid bestaat dat deze niet binnen enkele weken op gang komt en ik denk dat ze me dan een curretage gaan aanbieden. Uiteraard hou ik een procentje hoop dat er over 2 weken wel een vruchtje zichtbaar is, maar in mijn geval is die kans zo goed als nihil.

De 1e dag van mijn laatste menstruatie was op 8 augustus. Doordat ik 13 maanden borstvoeding heb gegeven kreeg ik pas naa 11 maanden een menstruatie. Vanaf toen was mijn cyclus enigszins onregelmatig; 34, 28, 33, 29. Toch is de kans zo klein dat ik 4 weken korter zwanger zou zijn, dat lijkt mij echt sterk. Dus ik ga er van uit dat die miskraam gaat komen.

Hoe is jouw situatie? Is de kans dat je zwangerschap niet in orde is echt groot of zou het kunnen dat je gewoon nog een beetje te vroeg bent voor een duidelijke echo? Wellicht is er voor jou nog goede hoop!

 

Ach ja, hoop doet leven, nietwaar. Ook al weet ik dat er nauwelijks kans is. Toch staar ik me niet blind op een positief verloop omdat de kans dat het niet goed zit vele malen groter is.
Raar inderdaad dat wij ook geen folder meekregen, bedacht ik me ook pas achteraf, maar ja inmiddels heb ik de site van KNOV goed doorgelezen en daar staat alles heel helder beschreven. Dus ik ga mijn vk pas weer bellen als ik ergens over twijfel. Heb hem gisteren wel een mailtje gestuurd met wat vragen en daar gaf hij ook duidelijk antwoord op. Het is een heel fijne vk, voel me goed op mijn gemak.

Je vraag over het vruchtzakje kan ik niet goed beantwoorden. Ik weet nu niet meer of mijn vk vertelde dat dat eruit zou zien als een met vocht gevuld blaasje en echt anders van structuur is dan een stolsel of dat ik dit elders heb gelezen.
Als je ook altijd hevig menstrueert, dan weet je vast goed hoe een stolsel eruit ziet en ik verwacht dat het vruchtzakje er echt heel anders uitziet. Stolsels kun je uit elkaar trekken met je vingers en zo'n vruchtzakje schijnt veel steviger te zijn. (dit las ik op internet ergens)

Ik voel nu soms een vaginaal steekje, maar dat zit veel meer bij de schede dan in de onderbuik, dus ik denk dat dit nog niets zal zijn.

 

soorry de site waarover ik het had was niet de site waar ik al die info heb gevonden en ik weet ook niet meer welke het wel was, waarschijnlijk die van NVOG.

 

Ik vraag mij inmiddels af of het psychisch is of daadwerkelijk lichamelijk, maar heb sinds woensdag geen last meer van vermoeidheid en misselijkheid. Mijn borsten zijn nog wel wat voller. En mijn buik is ook veel kleiner en weeg alweer 3 kilo lichter. Nog geen druppeltje bloed gezien. We draderige kleurloze afscheiding.

Iemand een idee of dit al tekenen zijn van de op komst zijnde mk?

 

Wat naar Duma, bij mij kwam het als donderslag bij heldere hemel. Bij iedereeen natuurlijk, maar ik had nog helemaal geen bloedverlies of anders, dus had me eigenlijk niet voorbereid op een negatief bericht.
Omdat de placenta wel gewoon doorgroeit, blijven de hormonen hun gang gaan en had ik enorme last van misselijkheid. Had ik bij de zwangerschap van mijn zoontje helemaal niet, dus ik had nu helemaal zoiets van 'dit kan niet meer misgaan'.

Wat een klap dan weer voor je, ook omdat je al eerder een mk hebt gehad. Je bent dan vast zo onzeker wanneer je weer opnieuw zwanger raakt. Heb je al kinderen?

Ik hoop dat een volgende zwangerschap helemaal goed gaat voor je.
Ontzettend veel sterkte en geluk toegewenst.

April1

 

@Duma

Fijn dat je een lieve meid hebt, wat een rijkdom he, een lief kindje te hebben. Mijn zoontje is bijna 16 maanden. Toch wens ik echt een broertje of zusje voor hem.
Wat naar dat je nu al voor een 3e keer door deze narigheid moet. Ik kan mij indenken dat je de hoop een beetje laat varen. Het zal een enorme impact op je leven hebben. Toch hoop ik dat je dat kleine beetje hoop zal houden en ook weer een goede zwangerschap gaat meemaken. Je zal vast even tijd nodig hebben om dit weer te verwerken en het eventueel opnieuw aandurven om zwanger te raken.
Ik wens jou en je gezin heel veel geluk toe.

@Ano

Ik begrijp heel goed dat je angst hebt voor een eventuele volgende zwangerschap. Dat was mijn eerste reactie ook en verwacht dat deze angst bij mij zal blijven totdat ik ooit op een goede dag weer een lief gezond kindje in mijn armen houden mag.

De misselijkehid is sinds gisteren weg, wellicht puur psychisch. Ik wou dat ik wist waar ik aan toe ben. Het feit geen bloedverlies te hebben, maakt dat ik twijfel en ook al weet ik dat er geen kans is, toch blijft er een miniscuul stukje hoop bij mij, al is het alleen om deze dagen van onzekerheid door te komen.