reacties

Mensen snappen er vaak helemaal niets van joh! Ook niet als je je zorgen maak. De maatschappij houdt vaak weinig rekening met het feit dat je zwanger bent. Ik spreek mn beste vriendin eigenlijk ook niet meer. Mensen begrijpen vaak ook niet dat je spanningen uit de weg gaat!
Totdat ze zelf zwanger zijn. Dan willen ze ook dat iedereen blij is en de hele dag naar de echo en hun buik komt kijken.

 

ja ik ken het wel een beetje.
Mijn vader was eerste 5min erg stil maar feliciteerde ons wel. Mijn moeder idem, ook heel stil en daarna feliciteerde ze ons. Dit het zelfde met mijn broer en schoonmoeder. Misschien moeten ze gewoon even wennen aan het idee. Het is niet niks zo'n wondertje in je buik. Wij zijn natuurlijk al aan het idee gewend omdat je bezig was met zwanger worden, maar zij horen nu voor het eerst dat je zwanger bent, geen voorbereiding niks.
Wees gerust, ze worden vanzelf blijer erover. Ik heb het verteld toen ik had getest meteen. Nu krijgen we vollop kadotjes en vragen hoe het met de baby gaat.

Geef ze even de tijd, komt echt wel goed. Het is niet dat ze het je niet gunnen hoor. Het sloeg waarschijnlijk in als een bom om het maar ff zo te zeggen.

Ik hou op mijn hyves blogs bij hoe de zwangerschap gaat, zo kan je je eige gevoelens even opschrijven en kunnen anderen lezen hoe jij de zwangerschap doorstaat. Ik merk dat mijn blogs veel gelezen worden. Had ik niet verwacht na de reacties van mijn familie, dus ze zijn toch wel blij. Ook voor jou dus

 

Ik herken het wel.. Ik heb t met mn schoonfamilie.. Hun andere twee kids zijn boven de 40 en daar zullen geen kinderen meer komen, En dit is voor hen hun eerte kleinkindje...

Ik had verwacht dat ze zelf wel eens even zouden bellen te vragen hoe t is, maar zo eens per 3 weken belt mn man zn vader en gaat t veelal over t wel en wee op de boerderij hier.. Peter heeft zelf maar even verteld laatst dat we voor de echo waren geweest...

Ik voel van hen uit ook amper betrokkenheid, terwijl die van mij dat wel zijn ( zoms tegen t overbezorgd aan ) Peter zegt dat zij zo in elkaar zitten.. tja dat moet ik dan maar geloven( denk ik).. Maar vind het wel jammer.. Niet dat de telefoon roodgloeiend moet staan maar gewoon eens per week eens even hier heen bellen om te vragen hoe t is... Kleine moeite groot plezier.. Maar ja.. wat er niet inzit......komt er niet uit..

 

ik ken dat wel van sommigen in mijn omgeving, vooral collega's, die laat ik vaak dan links liggen en vertel ze niks uit mezelf over hoe het gaat, tenzij ze erom vragen, mijn geluk hangt niet af van hun bevestiging maar in jouw geval gaat het om je zus, dat zou mij ook pijn doen.

 

Ik herken het ook hoor.
Veel familie vragen er niet zo naar,
de mensen die bij mij in de flat wonen vragen vaker hoe het gaat enzo.

Van sommige, onder andere me vader, weet ik dat ze zo niet zijn. Maar van sommige verwacht je toch wel iets meer.

Tja graag of niet zullen we maar zeggen

 

geef ze gewoon even de tijd. Zij moeten waarschijnlijk nog wennen aan het idee dat ze Opa Oma Tante of Oom worden. Mijn familie gaf ook geen intresse maar dat veranderd vanzelf Trust me.

Voor je buren is het anders, tja dat zijn buren. Die hebben geen directe contact om het even zo te noemen. Je familie staat dichter bij de situatie en komt het nieuws dus anders/harder aan. Ze zijn echt wel blij voor de zwangere vrouwen onder ons!

 

Ik heb ook collega's van wie amper een "gefeliciteerd" af kon, de andere helft van mijn collega's vinden het helemaal geweldig!

Ach, de één ligt je beter dan de ander.

Gelukkig heb ik er geen last van bij familie, daar is iedereen blij met het nieuws.

 

Ja ik herken dat ook.

Maar heb me er maar bij neergelegd. Mijn vriendinnen waar ik altijd mee omging vragen nauwelijks naar mijn zwangerschap. Andere mensen van fora enz juist weer wel, maar die zijn zelf ook bezig met zwangerschappen. Heb daar een paar meiden van ontmoet, en je zit toch meer in de fase met die meiden dan met mensen in je omgeving. Tenminste, dat is bij ons zo.
Ook valt het me tegen dat er altijd veel aandacht was voor mijn zwangere schoonzusje, maar nu niet voor mij. Alsof het allemaal heel normaal is.
Ik heb me erbij neergelegd, ik steek geen energie meer in die mensen. Als ze niet eens kunnen vragen hoe het met mijn zwangerschap is, dan niet.
Ik ben helemaal niet zo dat ik vind dat die mensen daar echt betrokken bij moeten zijn, want die hebben ook hun eigen leven. Maar ik vraag hun ook altijd naar hun privéleven. En sinds ik zwanger ben, is het allemaal niet meer zo interessant ofzo. Trouwens, daarvoor ook al niet geloof ik. Dus laat ze nu lekker links liggen. Ik ontmoet wel weer andere mensen!

 

Ik hoorde van iemand: Is het wel gepland, want ik vind jou geen typische moeder.
Je bent toch wel gestopt met roken en drinken.
Ik ben nu al een jaar gestopt en hij heeft me nog nooit dronken gezien. Sommige mensen kunnen zo gek doen.

 

Ik probeerde altijd betrokken te zijn maar begreep niet wat er allemaal in het lichaam gebeurde van mijn vriendinnen. nu ik zelf zwaner ben ben ik veel meer betrokkken bij andere vriendinnen die nu zwanger zijn. Je begrijpt het meer.

Ik merk ook verschil in betrokkenheid bij vriendinne. Maar dat komt ook omdat mijn beste vriendin helaas niks met baby's heeft. Mijn andere vriendinnen zijn daarin wat meer enthousiast vooral de 3 die al kinderen hebben.

 

Ik had dat met een neef van me,die feliciteerde me ook niet en later bleek dat zijn vriendin een miskraam had gehad een paar dagen daarvoor en hij een beetje schrok en het te confronterend voor hem was.
Later hebben we het erover gehad toen ik het hoorde en heeft hij me alnog gefeliciteerd en ik verwijt hem het totaal niet en snap het best dat hij het niet kon op dat moment.

 

Ja die vraag kreeg ik dus ook. Of het gepland was. Mijn vader vroeg dat aan me en op een of andere manier kwam die vraag hard aan bij mij. Wat nou als het niet gepland was? is hij dan opeens niet meer blij voor ons ofzo? Krijgen we dan opeens geen steun? Apart maarja

 

ik heb die vraag ook gehad "is het gepland" en dat terwijl wij dit jaar 10 jaar getrouwd zijn, maar we hadden het er nooit over gehad dus tsjah, iedereen ging er maar vanuit dat we niet wilden erg brutale vraag vind ik dat ook trouwens "is het wel gepland" nee mevrouw ik heb uw zoon er na 10 jaar huwelijk ingeluisd

 

Wat raar, dat zou ik nou niet vragen als jullie al 10 jaar samen waren. Wat zeg ik, dat zou niet eens in me opkomen zelfs. Kijk als iemand heel jong is, kan ik het me wel voorstellen, maar ik lees dat je 32 bent.

 

ja klopt, erg vreemd inderdaad, en ik heb die vraag meerdere keren gehad, achteraf werd me verteld dat het kwam omdat mijn man net een eigen zaak aan het opbouwen is en daarnaast een fulltime baan heeft, men vond het nog niet in ons leven passen ehm.....bedankt voor het meedenken

sorry nu weer on topic!

 

Ik ken dat dat mensen je dat vragen. Ik snap ook niet helemaal waarom dat gevraagd word. Want mocht het niet gepland zijn dan zegt dat toch ook niet dat het kind gelijk niet welkom zou zijn? Ik vind het ook brutaal. Dat gaat ze verder niet uit. Maar jouw atwoord vind ik wel heel goed. Ik ben bijna 9 jaar samen met mijn man en het is harstikke gepland en hartstikke welkom.

 

haha "nee mevrouw ik heb uw zoon er na 10 jaar huwelijk ingeluisd" das een goeie!
Bij ons was de vraag wel te verwachten, wij zijn pas 1jaar samen en zijn 22 en 23jaar. Uiteindelijk blijft het toch je eigen keuze Of het nou wel of niet gepland is, je blijft er toch wel ziels veel van houden!

 

precies! dus de vraag op zich is al overbodig en ook nog eens brutaal!

 

Maar dat vind ik hetzelfde als dat je zegt ik krijg een jongen.
En mensen vragen aan je. Had je dat ook gehoopt?
Alsof ik ooit zou zeggen. Nou eigenlijk niet, maar het moet dan maar