Hoi Lilly, Kan me wel vinden in je verhaal hoor. Ik heb me eigenlijk een beetje verkeken op deze zwangreschap. Ik heb al een zoontje van twee en toen ik zwanger was van hem voelde ik me helemaal geweldig. Negen maanden lang nergens last van gehad en echt kunnen genieten van het zwanger zijn. Ik vond het helemaal geweldig en was dus ook zo ontzettend blij toen ik weer zwanger bleek te zijn. Maar deze zwangreschap verloopt toch heel anders dan de eerste. Helaas zit ik nu ook al een paar weken thuis omdat ik overspannen ben geraakt door met name mijn werk. Ik baal ook enorm dat ik zo vaak zo moe ben, geen fut heb en nergens toe kom. En ik moet wel door want ik heb nog een hummeltje rondlopen. Baal er goed van dat ik nu niet de "stralende zwangere" ben. Hou mezelf op de been door af en toe bewust wat tijd voor mezelf te nemen. Lekker in bad met de deur op slot, even alleen de stad in, in bed naar een goede film kijken met iets lekkers om te knabbelen binnen handbereik. Probeer ook af en toe af te spreken om iets leuks te gaan doen met mijn mannetje of vriendinnen. Daar kan ik dan echt naar uitkijken. Ik kan verder alleen maar zeggen, nog een paar maandjes volhouden meid en dan kun je je kindje in je armen houden. Het is ergens goed voor..... Sterkte verder ennuh, zo af en toe even extra lief zijn voor jezelf!
Ik wil nog even melden dat ik jullie advies heb opgevolgd Ik ben dit weekend naar een luxe kapper geweest en heb gelijk lekkere shampoo en haarmasker gekocht, veel te duur maar wel heeeeeeeeel lekker! En terwijl we eigenlijk alleen een broek voor mijn lief gingen kopen heb ik mezelf getrakteerd op een heel mooi tuniek (die dan weer wel met 40% korting anders werd het wel een erg dure dag ). Daarna lekker gelunched samen en de rest van de avond op de bank gehangen. Gisteren uitgebreid gedoucht met mijn nieuwe shampoo en haarmasker. Voor zondag as een date gezet met vrienden om uit eten te gaan, kan ik mooi mijn nieuwe tuniek showen. Ik heb er nu al zin in, zijn al in maanden niet uit eten geweest. Ben vandaag wel doodmoe, ben echt kapot en over de rugpijn nog maar te zwijgen, maar het was wel gezellig en voel me ook minder een dik gedrocht Kan dus niet zeggen dat het nou ineens geweldig gaat maar ik hoop wel dat ik de neerwaartse spiraal een beetje kan doorbreken op deze manier. Bedankt allemaal, en meiden die het ook moeilijk hebben ook heel veel sterkte. Ik denk dat het ook belangrijk is om te laten zien dat het niet allemaal rozegeur en manenschijn is, zodat andere meiden ook weten dat het niet raar is als je niet elke dag van de daken schreeuwt dat je zooooo happy zwanger bent. In boeken of tijdschriften lees je ook wel eens wat erover maar over het algemeen zijn het allemaal prachtige, vrolijke en dolgelukkige vrouwen die het allemaal geweldig voor elkaar hebben. En als ze geen fijne zwangerschap hebben dan komt dat doordat er echt traumatische dingen gebeuren. Gelijk weer de andere extremen. Terwijl als je op internet gaat zoeken je best ook dingen kunt vinden over zware vermoeidheid en depressie tijdens de zwangerschap. Ook mijn verloskundige en huisarts zeiden dat het wel vaker voorkomt dat vrouwen de hele tijd moe en depri zijn....... En als je af en toe de verhalen leest op dit forum van sommige vrouwen, wat die moeten doorstaan! Maar goed laten we ook de mooie momenten niet vergeten! Voor mij zijn de mooiste momenten die wanneen mijn knulletje zich even goed laat zien. Meestal is dat 's avonds in bed dan zien mijn man en ik mijn buik heen en weer en op en neer gaan. Dan voel ik echt het 'wonder' in mijn buik en ben ik nu al helemaal verliefd op mijn ventje....