Wederom schrijf ik hier, omdat wij afscheid hebben moeten nemen van onze kleine meid. Nee, geen miskraam, maar wij hebben voor de moeilijkste keuze gestaan of wij het leven van onze kleine beeindigen of niet. Zoniet, dan heeft ons meisje een onzeker leven met CF, taaislijmziekte. Een leven waarvan de kwaliteit niet bekend is, de levensverwachting niet, maar wel bekend dat het heel ziek gaat zijn. Mijn zus is overleden aan deze ziekte toen ik 10 was en zij was bijna 13. In april van dit jaar hebben wij het leven van ons zoontje moeten beeindigen en in juli kwamen we erachter weer zwanger te zijn. ik had ook zo´n goede hoop, een 2e x een ziek kindje? De kans op een gezond kind is immers 75 procent! Ons zoontje zou in oktober geboren worden en in april hebben wij de zwangerschap onderbroken. Dan was nu toch de cirkel rond? In oktober zouden we dan goed nieuws krijgen van deze 2e zwangerschap en dan wordt het geboren in april. Mooier kan niet, de cirkel is rond.. Mooi niet, de uitslag kwam een aantal dagen eerder verwacht en ik was opslag wakker.. dag hoop, dag droom, dag toekomst, dag geloof, dag allemaal. Het is snel gegaan, donderdag de uitslag en maandag zwangerschap in het ziekenhuis onderbroken dmv curretage. De eerste keer was ik te ver in mijn zwangerschap, dus kon ik niet naar het ziekenhuis. Toen moesten we naar een abortuskliniek. Vreselijk.. Dus enigzins opgelucht wel blij dat het dit keer in het ziekenhuis kon. Het is nu precies 2 weken geleden en ik ben er nog steeds door van slag. Lichamelijk gaat het wel redelijk, het lijkt op een lange menstruatie, langer dan de vorige keer.. maar psychish is het veel en veel moeilijker. Het beetje hoop dat je over had na zo´n ervaring van de 1e keer is wel heel bruut verdwenen. Ik voel mij zo leeg. Een volgende zwangerschap op een natuurlijke manier kan ik niet aan. Het is zo moeilijk om 3 maanden zwanger te zijn, een vlokkentest te doen, de echo´s te zien en dan horen dat het ziek is. Dat is zo moeilijk te verwerken. Ik weet dat er nog een optie is, namelijk PGD via IVF. Ook geen pretje en een zeer lage kans dat het werkt, maar wel de enige optie. Mijn vriend zou nog wel voor een natuurlijke zwangerschap kunnen gaan, maar begrijpt en respecteert dat ik het niet kan. Niet nu. Ik ben zo verdrietig, ik weet niet hoe ik nu verder moet in het leven. Constant denk ik: wat is het volgende?.. ik heb ook stom werk, waar elke dag al met spanning naar toe ging, maar ik had mij er doorheen gesleept, omdat ik wist zwanger te zijn, nog uitzingen tot mijn verlof dacht ik. Mooi niet.. ik wil nu alleen dngen doen die ik leuk vind.. maar dat is lastig. .. het zal wel overgaan, ik zal ook dit kindje een plaatsje kunnen geven, maar misschien wil ik dat nog niet.. Wil ik niet verder met het dagelijkse ritme.. Deze week ben ik nog thuis, ik zie wel hoe het gaat. Soms voel ik mij schuldig wanneer ik lach, of leuke dingen doe met mijn vriend. Met hem voel ik mij veilig, verder houd ik veel mensen op afstand en de telefoon staat regelmatig uit. Ik ken geen mensen die dit ook hebben meegemaakt, dit maakt het wel wat moeilijker.. wel mensen die kids met CF hebben via internet lees ik dat dan, maar niet 2 dragers die de kennis al in huis hebben dat zij dus dragers zijn, voordat er uberhaupt een kindje is. En ook niemand die een broer of zus heeft verloren met CF en dan ook nog eens een partner treft die drager is.. Ben ik toch uniek... Liefs, Takkiewakkie
Jeetje, wat verschrikkelijk moeilijk! Ik kan me niet voorstellen hoeveel pijn het moet zoiets één keer mee te maken, laat staan twee keer... Allebei heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijd...
Jemig, wat heftig allemaal. Heel veel sterkte en hopelijk komt er in de nabije toekomst een mooi gezond kindje voor jullie.
Lieve Takkiewakkie, ik ben 1 keer een dochter op die manier kwijt geraakt en wist me toen al geen raad meer. Laat staan als dit je twee keer overkomt. Ben je bekend met de site van lieve engeltjes? Hier kun je mailen met vrouwen die, net als jij, voor die onmenselijke keuze hebben gestaan (voor zover je het een keuze kunt noemen). Ik ken daar twee vrouwen van, die ook twee kindjes na elkaar zijn verloren door dezelfde ziekte/afwijking (ook geen cf, maar andere dodelijke ziektes/afwijkingen). Wie weet kun je hier ook veel steun halen. Je bent in elk geval welkom! Zie www.lieve-engeltjes.nl
Heel veel sterkte Takkiewakkie. Dit soort dingen zijn idd vreselijk....hopelijk hebben jullie nog de kracht om jullie wens in vervulling te laten gaan en dat het dan wel gezond mag zijn!
Ik schrik erg van je verhaal.... Wat triest dit... Meer dan je sterkte wensen kan ik niet doen... ik weet eigenlijk ook niet goed wat ik anders tegen je moet zeggen.... Ik vind het heel erg voor je dat je dit al voor de 2de keer mee moet maken... Liefs Niki
Meid wat een afschuwelijk verhaal... De rillingen lopen mij over het lijf. Zo ontzettend verdrietig dat jullie de zwangerschap tot tweemaal toe hebben moeten afbreken vanwege deze rotziekte die je jouw lieve kindjes wilt besparen. Wat vreselijk ook dat je naar een abortuskliniek moest....Je wilt het niet, maar je wilt ook die rotziekte niet voor je kind, omdat je weet hoe het is.... Zo sterk van jou dat je dit lijden niet voor je kindjes wilt en ze los wilt laten, al is dat zo ontzettend moeilijk. Jij hebt de beste keus gemaakt die je kon maken, eigenlijk had je geen keus....maar het intense verdriet is er niet minder om. Hoeveel kan een mens dragen? Ik hoop dat je het ooit een plekje kan geven. Ook hoop ik dat je alle steun die je nodig hebt, kunt vinden. Jouw 2 kanjertjes heb je voor altijd in je hart gesloten. Heel veel sterkte en ik wens jullie alle kracht toe om dit te kunnen dragen. Emma
hey Takkiewakkie, je verhaal komt zo bekend voor. Ook wij hebben in januari voor die zo onmogelijke beslissing gestaan. Ik voel de pijn nog steeds. Ook wij hebben 25 % kans dat de volgende zwangerschap weer verkeerd loopt, toch hebben we na meer dan een half jaar nadenken besloten om het nog eens op de natuurlijke weg te proberen. Ik weet niet of het gaat lukken, PGD was ook een optie voor ons, maar inderdaad, het is zo zwaar, en zo weinig kans dat het lukt. Ik hoop voor jou meid, dat je de kracht vindt om verder te gaan.