Wat maakt voor jou nou het leven leuk en de moeite waard?

Wat naar dat je je zo voelt, maar toch knap dat je je hier bewust van bent (en kijkt naar wat bij jou ligt en buiten jezelf).

Ik herken in die zin: druk leven, allebei baan, huishouden, pittige studie er naast, impact van Corona het afgelopen jaar en in het verleden ook bekend met burn out.

Ik probeer te kijken waar ik invloed op heb om me beter te voelen. Voor mij betekent dat sporten, een boek lezen, week boodschappen doen (dus geen stress: wat eten we vandaag), ‘s avonds vaatwasser uitruimen -dag niet beginnen met de zooi van gister, dat soort dingen.

Daarnaast een stukje mindfulness: hier en nu. Wat voel ik, waarom, mag het er zijn, kan ik er iets mee, moet ik er iets mee? Ik ben blij met mijn ouders, vriendinnen, man, ons huis, twee poezen, een lange zomer die voor de deur staat, een weekendje weg wat gepland staat. Er is genoeg waar ik tegen op zie (MMM) of waar ik niet blij mee ben (onrecht, corruptie in de politiek, armoede, dierenmishandeling), maar op microniveau, in mijn eigen bubbel heb ik veel om dankbaar voor te zijn.

Hoop dat jij de lichtpuntjes ook weer kan vinden!

 

Wat goed dat je dit zo kunt opschrijven
Korte lontjes hebben we allemaal last van denk ik, irritaties ook en mijn vriend jaagt me ook regelmatig op de kast

Wat helpt is je eigen tijd pakken en leren doseren. Ik heb het aan de mode gehad mezelf compleet te vergeten. Ik dacht dat ik alles moest doen en verantwoordelijkheid had en ik er altijd moest zijn . Nu een keer per week een halve dag mijn tijd(zonder kinderen)

 

Ah herkenbaar... hier zijn we ook snel prikkelig tegen elkaar, niet gezellig, peuter puberteit, eenkenningheid naar mij toe dus L. is altijd aan het brullen als hij ergens moet zijn zonder mij. We zitten ook teveel op elkaars lip de laatste tijd. De lockdowns hebben ons goed geraakt zeg maar. Ik kan ook geen zin maken voor het huishouden en hang daardoor teveel op de bank.

Ik probeer wat meer dingen te ondernemen. Daar krijg ik weer energie van. Lekker naar buiten enzo. Mijn lichtpuntje vandaag was toen L. zo enorm aan het genieten was van dansen en zingen. Zo uitbundig lachen.. toen kon ik wel weer janken van geluk zeg maar. Dat maakt altijd een hoop goed!

 

Wat rot dat je je zo voelt. Heb die ervaring helaas ook en heb daarom net een mindfulness training afgesloten.
In het hier en nu leven helpt me goed. (Al kost het nog best moeite om niet na te denken over van alles en nog wat) Maar er zijn zoveel dingen en kleine momentjes die de moeite waard zijn. Maar dan moet je ze wel zien.
Zo kan ik nu intens genieten van een wijntje buiten in de tuin, in mn uppie, luisterend naar de vogels. Of de geur na een regenbui of pas gemaaid gras.
We ruiken dat allemaal wel, maar niet echt bewust.
Klinkt wat zweverig. Maar al die kleine dingetjes helpen me wat meer te genieten en te ontspannen.

Maar ook: Uitgebreid koken, muziek, familie, mn huis en tuin gezellig maken, borreltjes, vrienden, enz.

Misschien een goede tip:
Schrijf eens op wat allemaal energie bij je vreet en wat je energie geeft. Alles wat energie geeft probeer je wat vaker te doen. En niet pas als alles wat moet, gedaan is. Maar gewoon tussendoor.

 

Ik herken je gevoel deels... helpt het om leuke dingen in het vooruitzicht te hebben? Of af en toe eens samen weg zonder de kinderen?
Ik ben heel blij dat er nu weer meer kan, de afgelopen maanden waren echt een sleur geworden.

 

Wauw dit had letterlijk mijn bericht kunnen zijn.. alleen dochter is 7 en er huppelt er eentje van bijna 2 tussendoor..

Ik vind vooral de weken dat man late dienst heeft erg heftig, zelf werken, koken, kinderen helpen met eten, kinderen naar bed doen enz..

Maarja.. zou een mindfullness werken? en hoe ga ik dat allemaal ook nog erbij doen.. ik zie momenteel daarin veel beren op de weg

Ik probeer zelf al veel situaties om te denken, kan even geen voorbeeld noemen maar vooral proberen dingen naar positief te denken of met de kinderen te denken, ze zijn al/pas 7 en 1,5..

En denk idd dat corona zelf niet meewerkt, ik heb al maanden niet meer mijn vaste sportmomenten gehad met de zumba meiden. Weinig tot geen sauna/uit eten/shoppen tripjes gehad met man alleen of vriendin.

Gister heb ik de herfstvakantie een midweek weg geboekt, daar kan ik dan echt zo blij van worden en naar uit kijken!

Maar ondertussen ben ik al weken aan het zoeken naar een leuke camping in Nederland waar nog plek is in de zomervakantie.. en dat maakt me dan weer down

 

Ik vind de podcasts van lievemoeders heel fijn. Zit ook een stukje zweverigheid en mindfullness in maar op een fijne manier.
Ze heeft ook een site.

 

Ik heb een tijd geleden een hele slechte periode gehad. Ik zag de vrolijkheid niet meer, ik voelde geen emoties meer (alles was vlak) en ik had geen vertrouwen in de toekomst. Gelukkig was ik al bezig met therapie en dat heeft me zeker geholpen patronen te ontdekken en te leren dat het gezond/ normaal is dat je je niet altijd goed voelt. Bij mij speelt erg mee dat ik de controle over alles altijd wil behouden en wanneer ik me slecht voel lijkt het of ik die controle kwijt raak, wat er voor zorgt dat ik me down/paniekerig voel.

Ik zie nu zeker lichtpuntjes hoor. Mijn nichtje van 3 en natuurlijk mijn lieve vrouw die me helpt waar ze kan. Ik probeer iedere dag een stuk te wandelen want ik geniet altijd van de natuur en vaak voel ik me daarna wel wat beter.

 

.

 

Dit. Niemand verteld je dat ze gister eens flink uitgevallen zijn tegen hun kinderen omdat ze een zakdoekje op de grond hebben laten vallen maar ze zelf gewoon niet goed in hun vel zaten. En dat ze zichzelf daar vervolgens de hele dag en nacht zich schuldig over hebben gevoeld.

De leuke dingen in het leven zijn gewoon meer het melden waard ofzo..

 

Herken ik ook hoor.. vooral als ik tegen de kinderen zo bot doe.. dan denk ik echt dat ik de enige ben

Wij hebben de verhuizing er net 2 maanden opzitten.. zal vast ook allemaal wel meewerken aan het gevoel...

 

Achter gesloten deuren.....echt.
Ik heb daar van geleerd, mensen deden zich prachtig voor en ik was jaloers. Twee jaar later hoorde ik wilde verhalen en was er niets koek en ei

Ik vergeleek niet met materialistische spullen maar met ervaringen

 

Doen we allemaal wel, ik doe dat wanneer ik me niet zo ontspannen voel of bedrukt met alle drukte. Dan zijn de kinderen soms eventjes teveel

 

Als je op haar site kijkt staat daar via welke socials ze actief is. Ik luister zelf via soundcloud

 

Met stip op één:
M’n werk. Dat houdt mij echt vaak op de been.
Tuurlijk mijn kinderen en C ook en m’n moeder en zusje, maar m’n werk is echt de perfecte afleiding voor werkelijk alles.
M’n kinderen kan ik vaak achter het behang plakken en ik erger me minstens één keer per dag aan C.
Om er vervolgens weer achter te komen, nadat ik weleens gesnauwd of geschreeuwd heb, dat ze de liefsten zijn die ik ken en ik niet zonder ze kan.
Wat ik ook graag doe is koken en bakken. Dan denk je, net als met sporten, helemaal nergens meer aan.

 

Ik herken je gevoel wel.
Wij zijn tijdens de pandemie geemigreerd. Wat alles soms wat gecompliceerd maakt hier.
Een tiener die niet lekker in haar vel zit (mede door emigratie), mijn gemis naar familie en vrienden.
Ik heb echt een aantal maanden terug in een heel diep dal gezeten. Ik krabbel er langzaam uit op.
Ik probeer die lichtpuntjes te creeëren door bewust te zijn van mijn omgeving, of te kijken naar mijn 2 jongere kinderen ipv alleen naar het gevoel van mijn oudste. Het is soms alleen moeilijk vooral als ik social media open en alle 'kijk eens hoe goed wij het hebben' berichten zie voorbij komen.
Nu ben ik mij er van bewust dat anderen het waarschijnlijk ook bij ons hebben. Dat zij ons social media bekijken en denken dat het hier allemaal fantastisch is.

Ik ben begonnen met mediteren, luister allerlei podcasts. Wat soms wel helpt.
Ik probeer ook de lat niet zo hoog voor mijzelf te leggen, want dat is het grootste probleem denk ik.
Ook probeer ik mij terug te trekken waar nodig en te erkennen dat het even niet lukt.
Ik ga nu rustig even een uurtje op mijn bed liggen op de dag om te mediteren of wat pieker gedachten op te schrijven. Dat deed ik voorheen echt niet. Maar soms heb ik de rust blijkbaar nodig.
Wandelen wil mij ook wel helpen. Nu hebben wij meestal mooi weer dus is het ook makkelijker om even een uurtje te wandelen.

Het gekke is dat wij ons bewust waren van het feit dat het eerste jaar niet makkelijk zou zijn, maar toch valt het zwaar.