Ik ben al een tijdje aan het zoeken naar een nieuwe baan, maar tot op heden nergens op gereageerd (te kieskeurig haha). Nu zag ik gisteren ineens wél een leuke vacature. Maar ik besprak dit met een vriendin en zij zei dat er soms zoveel mensen op dit soort vacatures reageren dat je wel jezelf goed moet presenteren of iets origineels moet doen. Daarom ben ik benieuwd: wat heb jij gedaan om jouw baan te krijgen?
Regelrecht vanuit mijn nachtdienst naar de sollicitatie gereden en wat onzin zitten wauwelen. Toen ik gebeld werd dat ik aangenomen was, heb ik serieus terug gebeld met de vraag waarom dan? Blijkbaar had ik toch meer zinnige dingen gezegd, dan ik zelf in de gaten had.
Ik werk nu niet meer, maar de 1e keer had ik gesolliciteerd en werd aangenomen voor een andere functie. Ben toen de 3 keer erna gevraagd voor een andere baan.
Na mijn studie gesolliciteerd bij een bedrijf dat me aantrok, op een vacature waarvoor ik geen qualificaties had. In de tussentijd tot het gesprek nog wel 2 cursussen van 3 dagen gedaan in die richting. Tijdens het gesprek bleek al snel dat ik geen serieuze sollicitant was voor die functie, maar kreeg ik wel de ruimte om mezelf te pitchen. Diezelfde middag nog teruggebeld dat ze gingen kijken wat ze konden doen om een functie te creëren voor me. Voor mijn volgende baan elders ben ik gevraagd en waren ook geen andere sollicitanten.
De laatste 2 banen ben ik gevraagd. Is niet altijd leuk omdat de druk hoog is. Voordeel is wel dat je salaris hoger is.
Dank dames. Het was een functie die ik echt heel graag wilde en ik wist dat ik iets moest doen om op te vallen. Ik vond het doodeng. Maar het resultaat was er...
Eigenlijk ingerold via een werkervaringsplek (afgestudeerd middenin de crisis in een onmogelijke sector). Gezegd dat ik mezelf onmisbaar zou gaan maken en ik kreeg gelijk Inmiddels al weer 7 jaar bij deze werkgever maar 1,5 jaar geleden wel van functie gewisseld op eigen verzoek.
De eerste keer dat ik als gezinsvoogd werd aangenomen, was omdat ze een heel team met jonge mensen wilden aannemen. Ik was net een maand afgestudeerd en ze zeiden dat ik zeker van m’n zaak overkwam. De tweede keer als gezinsvoogd duurde het gesprek welgeteld 20 minuten en werd ik toen ik in de auto zat al gebeld. Ze namen me graag aan vanwege 3 jaar ervaring in Amsterdam (want dat moest volgens hen stukken zwaarder zijn dan in Noord Holland: was het ook). De derde keer toen ik als gezinsvoogd op gesprek kwam was de eerste vraag: ‘wanneer kun je beginnen?’ Ik stond met 5 minuten weer buiten Tussendoor nog wat revalidatie maatschappelijk werk gedaan en daar puur aangenomen omdat ze dachten dat ik het wel kon als ik uit het gedwongen kader kwam.
Ik had daarvoor 10 haar gewerkt bij een bedrijf van wie ze op dat moment veel (dure) externen hadden rondlopen in soortgelijke functies. Voor ik daar solliciteerde heb ik een soort van sollicitatie begeleiding gehad. Die vertelden mij dat je cv er vooral irriteer en glitsend uit moest zien en op 1 a4-tje moest passen. Tekst gingen ze toch niet lezen. Dus ik braaf een flitsende korte versie van mijn cv gestuurd. 1e gesprek bij dag bedrijf: manager: ik neem aan dat dit de korte versie is. Stuur je je echte cv ook nog even op? Ik: tuurlijk die 8 kantjes komen eraan hoor Mijn tips: zorg dat je opvalt om te worden uitgenodigd. Maar blijf ten alle tijde jezelf.
Ik denk dat het ook wel een beetje aan het soort functie/bedrijf ligt waar je solliciteert. Ik heb gewoon een niet te lange maar duidelijke motivatiebrief geschreven. Foto bij m’n cv (schijnt te helpen) en ben uitgenodigd voor een gesprek. Voordeel was dat ik 2 gesprekken met hele chille mensen had, en gelijk een klik voelde. Gewoon mezelf gebleven en aangenomen .
Ben vaak onzeker over gesprekken maar toch ben ik tot 3 x toe gekozen uit een groep sollicitanten… maar waarom ze mij kiezen?
Gewoon ouderwets gesolliciteerd. Ze haden bijna 200 brieven gehad en 6 mensen op gesprek gevraagd. Eerste ronde waren 2 gesprekken. Daarna gingen er 2 door naar het 2e gesprek. Er was een klik. Ze hadden iemand kunnen hebben met ervaring in het werk maar ze kozen mij vanwege de klik. Ik denk dat het vaak een kwestie van geluk is.
Ik heb een eigen onderneming. Ik heb nu iemand in dienst die de eerste selectie doet maar waar ik altijd voorheen neer kijk is de lay-out van een CV met een pasfoto. Zo springt diegene er toch meer uit. Besteed ook veel aandacht in de brief en probeer daarmee origineel te zijn. Er solliciteren inderdaad honderden kandidaten op 1 vacature. Je brief moet er dus echt uitspringen. Waar ik altijd een hekel aan heb is wanneer sollicitanten een dag na het versturen aan de telefoon hangen. Er staat altijd een einddatum in onze vacature en daarna vind de selectie plaats. Diegene die niet uitgenodigd worden voor een gesprek ontvangen een afwijzing maar tientallen telefoontjes zorgde wel eens voor irritatie.
Een oud collega van mij werkte hier. Ze belde me op of mijn nieuwe baan (2 weken bezig) beviel. Nee was mijn antwoord. Dus ze vroeg of ik op gesprek wilde komen. Wel nog 3 anderen in ronde. Maar toen ik hier binnen kwam lopen wist ik al dat dit het was. En ik ben het ook geworden. Ik voelde me zo thuis, ik voldeed aan alle eisen, ik had een klik. En ik werk hier na 6 jaar nog steeds met zoveel plezier en ga nooit met tegenzin. Dus wat heb ik gedaan? Ik ben mezelf geweest en ik had natuurlijk het “geluk” dat mijn oud collega heel enthousiast over mij was. Want dat speelt wel mee natuurlijk. Al moest ik dat zelf nog laten zien in mijn gesprek en assessment. Maar ik had me ook goed voorbereidt. Veel opgezocht over het bedrijf, veel vragen gesteld.
Ik heb 2x op deze functie gesolliciteerd. De 1e keer werd ik niet eens uitgenodigd op gesprek, de 2e keer mocht ik op gesprek komen, omdat ze vonden dat ik ballen had om het nog een keer te proberen. Ik had het ook expliciet in mijn motivatiebrief gezet hoor. Het gesprek ging heel goed, voelde ook een klik, maar door mijn onzekerheid had ik mij teveel in mijn junior functie gepraat. (Thanks door mijn oude werkgever) Uiteindelijk werd ik gebeld, dat ze toch met 2 andere kandidaten verder zouden gaan, met de kanttekening of ze mij mochten benaderen als ze er niet uit zouden komen. En ik werd gebeld, blijkt dus dat je toch door mooie praatjes heen moet kunnen prikken en zij dat gedaan hebben. Ik werk er pas net, maar ondertussen al wel 2 loonrondes alleen gedraaid, omdat mijn collega is uitgevallen. Dus ik heb mezelf flink kunnen bewijzen! Ondanks de druk, nog steeds erg blij dat ik de overstap heb gemaakt en deze kans heb gekregen.
Ik ben speciaal vanuit mijn vakantie (italie) eerder teruggekomen voor het sollicitatiegesprek. Dat was 1 van de hoofd redenen waarom ik was aangenomen.