Ik heb afgelopen vrijdag gehoord dat onze droom niet doorgaat. Ik was 10,6 zwanger, maar ons kindje is ongeveer gestopt bij 9,5. Natuurlijk was dit een weekend vol tranen, ongeloof en woede. Morgen moet ik naar de gynaecoloog, dan ben ik 11,4. De uk is er dan dus al 2 weken niet meer maar ik heb geen bloedverlies, geen buikpijn. Ik ben bang. Wat staat me te wachten? Ik neem aan dat ze zullen beginnen met medicijnen om het op te wekken. Wie heeft daar ervaring mee en hoe ging dat? Duurde het lang? Deed het erg veel pijn? Of zijn er anderen die meteen gekozen hebben voor curettage? Waarom en hoe is dat bevallen? Ik ben op zoek naar ervaringen zodat ik een beetje weet wat me te wachten staat. Daarnaast zie ik zo op tegen de echo morgen. Ik ben vrijdag zo vreselijk geschrokken van dat zwarte stille mini-mensje, dat ik al bijna in paniek raak als ik eraan denk... Hoe hebben jullie die "tweede" echo ervaren en hebben jullie tips voor mij? PB mogen ook als je geen zin hebt hier je verhaal neer te zetten natuurlijk. Alvast bedankt!
Kleine m wat vreselijk voor je. Absurd dat we dit verdriet door moeten maken, met vele anderen. Ik heb vandaag te horen gekregen dat er geen leven is in mn baarmoeder. Mn echo zag er nu, bij 8wkn, net zo uit als bij 5 wkn. Dus ik zit nu even diep op de bodem van de jankput. Ikzelf moet dus ook nog afwachten wat mijn lijf gaat doen. Vandaag heb ik wel wat steekjes in mn buik maar dat kan ook door de stress komen. Zelf heb ik geen ervaring nog met het daadwerkelijk doormaken van een abortus. Maar kan wel zeggen wat mn vriendinnetje heeft ervaren. Zij had vier keer jouw termijn. 1x spontane miskraam. Dag hevige buikpijn, bloedverlies en stolsels. 2x met opwekken. Zij vond het afwachten het ergste en ze had flinke krampen. Ze vond de ervaring van het thuis afwachten, het bloedverlies (wat in haar ervaring gieterde in de wc) en het bijna flauwvallen door de pijnlijke krampen vreselijk. De laatste keer was ze iets verder waardoor de arts alleen curretage wilde doen. Dit was haar meest positieve ervaring. Omdat de pijn en bloedverlies heel erg meevielen. Ze zou sneller weer voor curettage kiezen ipv medicatie. Maar het is ieder voor zich natuurlijk, waar heb je zelf een beter gevoel bij? Ikzelf ga voor curettage als het niet zelf loskomt. Sterkte
Ooh Anto, wat afschuwelijk!!! Ik zat die jankput helemaal. Dat is ook het beste wat je kan doen. Gewoon flink janken. Want het is ook om te janken zo vreselijk is het gevoel. We hadden al 2x een goede echo gehad, dus ja, dan krijg je best wel hoop. Wat afschuwelijk van je vriendin en al zo vaak pffff. Dat is nu ook mijn angst. Dit is voor mij mijn eerste zwangerschap en mijn eerste miskraam. Dus de trein van "wat nu als.." giert op volle sterkte. Er is niets positiefs over te zeggen. Het enige wat ik erg fijn vond is dat mijn familie, mijn vriend en een paar goede vrienden ons ontzettend steunen. Praten met vriendinnen die het hebben meegemaakt helpt ook. Praten praten je woede en verdriet eruit gooien is alles wat je kan doen. Waar mijn voorkeur naar uit gaat? dat het NU spontaan loskomt Maar ja... Ik ga denk ik eerst voor medicijnen want ik moet anders onder volledige narcose en dat vind ik ook nogal wat.. Misschien wil ik het vruchtje ook wel even zien, hoe gek dat ook klinkt. Ik weet het gewoon nog niet, me morgen nog maar eens laten checken door de gyn en kijken wat zijn ervaring is met deze termijn/ etc. Maar bij jou zit ie er dus ook al eventjes!!! Wat hebben ze tegen jou gezegd?
In "moet" afwachten tot volgende week. Anders medicatie of curettage. Vandaag heb ik in het zkh dicht bij huis een afspraak gemaakt voor vrijdag, dan wordt er besproken hoe of wat. Ik heb sinds gisteren wel buikkrampen (nare menstruatiekrampen) maar niet continu en vooral bloedverlies bij afvegen. Dus doorzetten wil het (nog) niet. Ik ben zo iemand van "nou kom op maar dan is dit ook klaar", dus lekker ongeduldig. Ook ik zou t vruchtzakje wel willen zien, maar bij mij zal t vast in stolsels eruit komen en niet herkenbaar. In mijn werk heb ik vele vruchtzakjes en embryo's gezien (van 11 t/m A terme leeftijd baby's). Hierdoor weet ik wel wat ik kan verwachten, ook mbt stolsels. Vandaag gewoon aan t werk, geeft me troost en komt t los dan ben ik hier in goede handen. Heb lieve collega's.
We zijn gisteren naar de gynaecoloog geweest. We wachten nog een week op hopelijk spontane miskraam en dan curettage. Intake is al geweest en het staat gepland voor donderdag 11 december. Over de medicijnen waren ze niet heel enthousiast. Vaak moet er dan nog een curettage plaatsvinden en ja daar zit ik niet echt op te wachten natuurlijk. Ik hoop zo dat het deze week op natuurlijke manier komt. Dat lijkt me het fijnste. Overigens viel de echo erg mer. Het was goed om het nogmaals te zien, voor mijn verwerking en ook om dat laatste mini sprankje hoop weg te halen. Ik meen vaag een krampje te voelen, dus kom maar op! Wat fijn dat je afleiding hebt op je werk @anto! Lijkt me wel dubbel maar je ben in ieder geval in goede handen! Laat je nog even horen hoe het is afgelopen?
Natuurlijk laat ik nog wat horen! Jij ook hoor!!! Hopelijk kunnen we dit snel achter ons laten en genieten van mooie echo's!!!
Ik hoop jou zo tegen te komen in een "ik ben zwanger" clubje volgend jaar en dat we beiden een mooie gezonde baby in ons armen kunnen sluiten!!
Nou vanmorgen bij de arts geweest. Omdat ik alwel rommel heeft medicatie geen zin (hierdoor zal het niet ineens doorzetten). Als het maandagochtend nog niet zelf losgekomen is dan wordt ik maandag om 10.45 gecuretteerd. Dit staat nu zo ingepland. Ik heb wel wat meer buikkrampen en bloedverlies dus wie weet!!!! Hoe gaat het met jou kleineM??
Vannacht ben ik t mogelijk al kwijt geraakt. Hevige krampen om de paar minuten, veel stolsels en bloed. Nu voelt mn buik rustiger (ook mn maag en darmen weer). Straks telefonisch consult met de gynaecoloog. Hopelijk is alles weg en hoef ik geen curettage maandag.
Helaas zaterdagnacht (op mn werk een echo laten doen!) bleek nog niet alles weg te zijn. Dus vanmorgen gecuretteerd. Ze waren super lief voor mij, een oud-collega nam mij op, dus ik heb dat alles al positief ervaren. De curettage was echt nodig, dr zat nog erg veel. Alles ging goed met de curettage, dus hopelijk is mn bedje snel weer gereed voor een andere kans. Ik ben blij dat ik nu weet "schoon" te zijn, heb een beetje zeurende buikpijn, maar voel me ook weer mijzelf. Vanmiddag toen ik naar huis mocht was ik beroerd (heeeeel koud en bibberig). Maar dat kwam mogelijk gewoon door mn nachtdienst die ik heb gedaan hihi. Echt curettage is tien keer beter dan t zelf doen (wat ik vrijdagnacht had)
He wat vreselijk naar voor je om mee te maken. Het kan wel even duren inderdaad, ik heb destijds gewacht en het duurde 4 weken voor het zover was.. Ik ben ook heel benieuwd hoe het nu met je is. Heel veel sterkte!!
Veel sterkte kleineM. Aangezien je zelf aangeeft dat je het liefst de natuurlijk weg volgt, hoop ik voor jou dat dit snel gebeurt. Zelf heb ik een keer een mk gehad en een keer een ma. Ik heb toen gelijk gekozen voor curettage, geen ervaring met het opwekken dus. Ik zag er wel tegen op, maar het is me achteraf heel erg meegevallen. Emotioneel niet natuurlijk, maar de ingreep zelf en het herstel wel. Volledige narcose leek me eng, maar ook dat is meegevallen. Het bewust meemaken lijkt me afschuwelijk.
Hoi Anto en anderen, sorry voor de late reactie!! Heb afgelopen donderdag curettage gehad. Ik was maandag prop verloren en sindsdien veel bloed en pijn, maar hij was er helaas niet uitgekomen. Ik had wel goede hoop, maar hij zat er nog helemaal in. We zijn donderdag heeeel vroeg al naar de verloskamers gegaan ivm hevige pijn en bloedverlies. Dus ja, toen was is wel toe aan de curettage, Het was op zich goed, er is heel veel weefsel weggehaald. Dus anders had ik echt nog wel een tijd met pijn rondgelopen. Op zich voel ik me nu fysiek redelijk goed. Beetje bloedverlies en vooral moe, maar het gaat. Geestelijk zijn er af en toe nog flinke huilbuien Ik log maar weer eens in om uit te vogelen hoe eea zit met je cyclus na een curettage, weet jij daar iets meer van? Fijn dat het bij jou ook achter de rug is en fijn dat je bekenden had om voor je te zorgen!
Hoi Anto en anderen, sorry voor de late reactie!! Heb afgelopen donderdag curettage gehad. Ik was maandag prop verloren en sindsdien veel bloed en pijn, maar hij was er helaas niet uitgekomen. Ik had wel goede hoop, maar hij zat er nog helemaal in. We zijn donderdag heeeel vroeg al naar de verloskamers gegaan ivm hevige pijn en bloedverlies. Dus ja, toen was is wel toe aan de curettage, Het was op zich goed, er is heel veel weefsel weggehaald. Dus anders had ik echt nog wel een tijd met pijn rondgelopen. Op zich voel ik me nu fysiek redelijk goed. Beetje bloedverlies en vooral moe, maar het gaat. Geestelijk zijn er af en toe nog flinke huilbuien Ik log maar weer eens in om uit te vogelen hoe eea zit met je cyclus na een curettage, weet jij daar iets meer van? Fijn dat het bij jou ook achter de rug is en fijn dat je bekenden had om voor je te zorgen!
Fijn te lezen dat je het goed maakt naar omstandigheden kleineM. Ja die huilbuien.... Praat me er niet van. Gelukkig ging t werken vandaag super, heerlijk met mn collega's en de kleintjes. Wel weer de harde realiteit gezien (een coke-moeder die een prima kind heeft, naar omstandigheden, en wij staan dan met lege handen). Dat blijven lastige dingen. Fijn dat de curretage bij jou ook gewoon als geroepen kwam. Dan heeft t nog iets positiefs. Was jij ook zo emo rond je narcose??? Qua cyclus.... Mij is verteld dat ip je je curettage dag als "eerste-menstruatiedag" mag tellen. Dan heb je wat houvast, maar geen zekerheid mbt cyclus. Hopelijk zitten we snel weer op de juiste weg. Mij kan t niet snel genoeg gaan
OH JA! Anto, in de pre-OK: ik heb liggen snikken als een klein kind!!!! Ik moest het een beetje inhouden omdat er meer mensen om me heen lagen maar ik voelde me zoooooo verdrietig en overstuur. Misschien ook wel het gevoel van: als ik wakker wordt is het echt voorbij. Dus ja: ik herken dat helemaal. Gelukkig voel ik me fysiek goed nu. Die buikpijn was ook niet grappig meer zeg pfff. Ik heb inderdaad ook gehoord dat de curettage dag je eerste dag van je nieuwe cyclus is. Ik heb gisteren nog even gebeld om te vragen hoe dat zit. Ze raden een cyclus wachten aan ivm tellen bij evt nieuwe zwangerschap, maar het hoeft medisch niet. Door de curettage is mijn baarmoeder schoon en heb je niet per se een menstruatie nodig om alle oude restjes eruit te krijgen. Ik vind het lastig, we willen dolgraag door, dus ik ben geneigd naar: gewoon doorgaan . Als de natuur het te vroeg vind dan word ik toch niet zwanger of wel? En soms aarzel ik ook, zoiets van: is je baarmoeder niet sterker als je gewoon een cyclus wacht? Maar ja, misschien worden we voorlopig wel niet eens zwanger. Lastig. Hoe zit jij erin? En hoe hebben anderen dat gedaan? Ik snap overigens wel dat je wacht als je geen curettage hebt gehad omdat je dan niet zeker weet of je schoon bent...
Joh die buikkrampen..... Ik verlangde hevig naar een ruggenprik!!! Ben niet kleinzerig, maar dit!! Bij een echte bevallig heb je tenminste iets positiefs om naar uit te kijken. Nee was blij torn ik de zaterdagochtend wakker werd zonder buikpijn. Ben nu blij dat idd mn baarmoeder schoon is. Iui hebben we even op een laag pitje. Als de natuur akkoord is dan wordt ik vanzelf zwanger en anders volgend jaar weer iui.