Oké, na jaren lang de schijn op te houden wil ik nu mijn verhaal delen, zoek ik advies en misschien wel hulp of een luisterend oor .. Ik zit in een heel ingewikkeld web en weet niet wat ik moet .. Vind het spannend en ook wat eng maar ben er ook aan toe. Ik ben niet meer gelukkig in mijn relatie, eigenlijk al een tijd niet.. het gaat vaak met kleine ups maar vooral grote downs en ik kan het gewoon niet meer opbrengen, Ik ga kapot. Nu komt het ik durf gewoon niet te scheiden uit angst voor alle gevolgen .. Hij zal me niet met rust laten, alles op zn kop gaan zetten, in de slachtoffer rol gaan zitten en mij geen kans geven om een leven buiten hem op te bouwen. Als ik goed naar de afgelopen 8 jaar kijk zie ik dat stukje bij beetje mijn sociale leven steeds kleiner is geworden wat er op neer komt dat ik alleen mijn ouders heb.. Dat ik steeds mijn grenzen ben gaan verleggen en alles maar "normaal" ben gaan vinden mbt bijv zijn controle gedrag ( als ik weg ga locatie sturen alles willen weten en niet met collega's af spreken, telefoon controle, niet meer kunnen werken, geen fb etc) Ik heb wel eens gezegd afgelopen jaar als ik daadwerkelijk de stap neem ben ik de volgende humeira Er zijn geen aangiftes, ben ik ook eigenlijk niet van plan, heb weinig financiële middelen om een woonruimte te krijgen, kortom voor mij het gevoel geen poot om op te staan. Ik praat soms met een psycholoog omdat ik in de ziektewet zit maar zij weet maar een klein beetje, durf niet voluit te spreken omdat ik 3 kindjes heb en mijn grootste nachtmerrie is om hun kwijt te raken. Mijn religie is moslim , vanuit het geloof heb ik genoeg reden om te scheiden toch heerst hier een taboe op Ik zie door de bomen het bos niet meer en merk dat dit ook een heel vaag verhaal is geworden Ik wil ook zoveel vertellen maar aan de andere kant ook zo bang ..
Pff klinkt als een heel ingewikkeld en naar verhaal. Niemand in je omgeving die je in vertrouwen kan nemen? Vanuit de Islam heb je alle recht om te scheiden, het zijn de mensen die er moeite mee hebben. Zet voor jezelf op papier wat je graag wilt en wat daarvoor nodig is.
Wat een nare situatie zeg! In deze situatie is het denk ik heel belangrijk dat je niet -bij wijze van- morgen tegen je man zegt dat je wilt scheiden. Dan sta je al 3-0 achter. - Regel een advocaat en zorg dat het voorbereidende werk al klaar is. Wat wil jij wat betreft de kinderen, het huis, financiën? - Ga toch opzoek naar een huisje voor jezelf en de kinderen. Ga dus naar het gemeentehuis en vraag informatie op hoe je dit allemaal het beste aan kan pakken. - Misschien is het verstandig om weer eens om je heen te kijken wat betreft een baan? Wat lijkt je leuk, wat is mogelijk als je gescheiden bent? Het lijkt mij verstandig nu niet te gaan werken wanneer je nog samen bent. Ook al zou ik normaal anders adviseren. - Ga eens langs het uwv, wat is er financieel mogelijk voor jou zodat je een eigen huis kan betalen zolang je nog geen zicht hebt op een baan. Tip, wanneer jij durft te praten over de situatie kunnen de mensen die er verstand van hebben veel meer deuren voor je openen, maak het jezelf dus in die zin makkelijker al moet het ongelofelijk moeilijk voor je zijn. Het is heel erg lastig om uit zo’n situatie te kunnen stappen dat je er nu over na durft te denken vind ik echt al heel knap van je.
Jeetje wat zit jij in een onmogelijke situatie zeg. Ik kan me heel goed voorstellen dat je bang bent en eigenlijk ook heel erg gevangen zit omdat de gevolgen waarschijnlijk heel groot zijn, te meer omdat je ook kinderen hebt. Ik denk dat je hier tips gaat krijgen over relatietherapie, dat je niet zo over je heen moet laten lopen, dat een ander dit niet zou pikken maar ik denk dat jij in een andere situatie zit dan een ‘normale’ scheidingssituatie. Misschien zou je eens op Google kunnen kijken of er instanties zijn die hierin gespecialiseerd zijn. Bij ons heb je Simetri; dat is een instelling specifiek gericht op bepaalde culturen. Ik weet niet waarom maar ik quote @Evanesco even voor je. Misschien dat zij tips voor je heeft? @Kipsate zou ook nog weleens helpend kunnen zijn. Heel veel sterkte in ieder geval ❤️
Bedankt voor je reactie, Advocaat kan ik bijna onmogelijk regelen zonder dat hij er achter komt .. Gemeente vind ik moeilijk om in vertrouwen te nemen, waarom? Zo bang dat ze veilig thuis erbij halen.. 6 maanden terug wel een prettig gesprek gehad met iemand van inkomen moest daar op gesprek omdat we allebei niet werken zijn toen wel de nodige tranen gevallen en heb voorzichtig verteld dat het mij onmogelijk gemaakt wordt omdat ik maar iemand moet regelen voor de zorg voor de kids Ze beloofde een nieuwe oproep in januari maar niks meer gehoord en vanuit mezelf Ik moet bij het UWV nu een wia aan gaan vragen omdat ik bijna 2 jaar in de ziektewet zit en mijn partner niet werkt en in de bijstand zit kon ik en geen ontslag nemen maar door de situatie ook niet meer werken dus in dat opzicht zal ik dadelijk "hopelijk" wel die uitkering op mijn naam hebben? Ik heb geen eigen bankpas mijn geld komt bij de bewindvoerder binnen deze stort leefgeld per maand wat mijn partner eraf haalt, geld voor boodschappen krijg ik contant
Deze snap ik niet helemaal. Ik ben ook moslima en ik ben geen geleerde, maar ken mijn geloof goed genoeg om te zeggen dat de Islam echtscheiding toestaat en in bepaalde gevallen (huiselijk geweld bijvoorbeeld) zelfs aanmoedigt. Het enige taboe mbt scheiding dat ik kan bedenken, is cultureel en absoluut niet op religieuze grond.
Ik vind je verhaal niet onsamenhangend hoor. Het is duidelijk, wel complex en vast een hele moeilijke situatie. In jouw situatie lijkt scheiden ook de enige oplossing. Wellicht bestaat er een blijf van mn lijf huis. Dan kunnen de kinderen mee. Al weet ik niet hoe die processen precies gaan. sterkte in elk geval. En goed dat je nu deze stap durft te zetten. Voor jezelf en de kinderen.
Als je goed leest schrijf ik dat ook , vanuit het geloof heb ik genoeg redenen voor mezelf om bij mijn man weg te gaan maar binnen mijn schoonfamilie is dit toch amper bespreekbaar te maken .. dus hoe ga je het in goede banen lijden als je weet dat er heel veel ellende van gaat komen..
een vriendin van mij heeft in een soort gelijke situatie gezeten en was precies om dezelfde redenen bang. Na 1 jaar huwelijk was het zo erg dat ik veilig thuis heb gebeld (deze man heeft haar kinderen 15 en 3 niet aangeraakt maar psychische helemaal kapot gemaakt). Veilig thuis heeft haar erg goed geholpen (hij wist er niks vanaf) Je weet nu niet meer wat je moet doen maar geloof me als ik zeg praat er met iemand over en ga stappen zetten. Ik snap heel goed dat het moeilijk is maar doe het ook voor je kinderen. Mijn vriendin heeft via veilig thuis, politie en de wijkagent alles via de rechter gespeeld en is van hem af. Ja de schoonfamilie probeert alles goed te praten en haar lastig te vallen maar 1 belletje en de politie staat op de stoep. Heb je echt helemaal niemand in je omgeving waar je dit aan kan vertellen?
Ik zou toch eens kijken of de vrouwenopvang in jouw omgeving iets voor je kan doen. Als er gevaar dreigt fysiek of psychisch kunnen zij soms opvang regelen voor jou en de kinderen en je ook (tijdelijk) beschermen tegne mogelijk stalkgedrag
Ik vertrouw hierin niemand , Ik ben zo bang dat ook ik dadelijk de zorg of het gezag voor de kinderen kwijt raak .. Ik ga proberen om zoveel mogelijk aan mijn psycholoog te vertellen zodat ik via hun ook alle opties kan bekijken mja hij staat voor de deur te wachten tot ik klaar ben .. kom ik met van die jank ogen naar buiten volgen er weer hele discussies.. Ik heb pas 5 maart weer een afspraak ivm haar vakantie.. Het moet ook ophouden nu voor mezelf en mijn kindjes maar ik ben zo bang voor wat ik me kinderen nog aan ga doen als ik de stap neem.. voordat er kinderen waren al zat momenten gehad dat ik weg wilden : achtervolgen, voor de deur blijven staan, locaties achterhalen , berichten sturen dreigen met zelfmoord , dreigen naar mij toe .. Ik kijk er niet vreemd van op als de stoppen ook daadwerkelijk gaan doorslaan ( ik tussen 6 planken) als hij het idee heeft mij of zijn kinderen echt kwijt te raken .. Ik weet niet tot wat hij in staat zal zijn Ik mis al een tand en heb blijvende schade aan mijn hand door hem ..
Hier zal ik naar gaan kijken, zo lastig ook allemaal ook ivm school, sporten in een keer uit een vertrouwde omgeving pff
Zorg in elk geval dat je allerlei papieren kopieert en ook reispapieren bij je ouders neerlegt, maak een plan, wat kan je wel doen? Schrijf je in en laat de post op het adres van je ouders komen of een eigen email adres. Zorg dat je cirkel wel weer groter wordt? Spreek af met collega's of met andere mensen. Het hoeft niet lang maar laat het niet kleiner worden.
als ik dit zo lees denk ik echt dat vrouwenopvang misschien wel de enige manier is om hier uit te gaan komen. Ja alles achterlaten en opnieuw starten zal niet meevallen, maar klinkt wel als nodig!
Ik zou toch denken aan iets van veilig thuis en dan een opvang voor jou en je kindjes. Zo ben je beschermd tegen over je partner. Zoals het bij mij over komt zal hij er inderdaad alles aan doen om jou 'kapot' te maken. Op die manier zodra je alles gergeld heb kun je gewoon opeens 'verdwijnen' met je kindjes als je snap wat ik bedoel? Ik ken iemand die zo bij haar partner weg gegaan is. Het was zwaar maar ze is er helemaal boven op gekomen met de juiste hulp.
Heb je al eens contact opgenomen met Veilig Thuis? Zij hakken regelmatig met dit bijltje en kunnen je vast van goede adviezen voorzien.
Valt dit vooraf dan helemaal te plannen ? Ik zou bijvoorbeeld niet eens in deze provincie willen blijven gezien ook overal fam woont en ik zo herkent zal worden, hij heeft natuurlijk wel recht op opgang met de kinderen hoe gaat dit dan ? Ik wil onvindbaar zijn voor hem maar hij is ook op papier officieel de vader dus heeft net zo veel gezag als ik ?
Ik ga proberen anoniem contact op te nemen van de week even kijken of ze ook per e-mail bereikbaar zijn