Wat te doen?

Wat is de reden dat je niet natuurlijk zou kunnen bevallen? Vanuit je eigen angst? Of heeft het te maken met je kindje nu?

Misschien is het een idee om te zoeken op hypnobirthing. Op de facebookgroep vrije geboorte heb ik ook veel steun ondervonden en veel geleerd.

Mijn eerste bevalling was een ramp. Zoontje is er werkelijk uitgetrokken uiteindelijk. Dat heb ik enorm moeten verwerken. Vooral ook om mijn 2e bevalling een nieuwe kans te geven. Zonder de lading van de eerste mee te laten tellen.

Mijn tweede bevalling was een droom. Volledig in eigen kracht. Het idee dat ik er zelf alles aan heb gedaan om de bevalling ontspannen te beleven gaf rust. Juist als het ook niet loopt zoals je verwacht. Ik geloof dat mijn mindset bevordelijk was voor de ontsluiting en verloop.

 

Hier sluit ik me bij aan.
Als.je in je zwangerschap zich geen complicaties voor doen zou ik proberen vaginaal te bevallen. Van interventies komen vaak meer interventies.
Het is je tweede..zou het gewoon proberen, zeker na een 1e dusdanige heftige bevalling.
Lees je in. Bereid je voor. Hoensta je erin wat wik je zelf? Wat voor bevalling wil je zelf?
Bevalplan maken kan ook ondersteunend zijn om na te denken over je wensen en keuzes te maken.

Succes! Ik wens je een droombevalling toe

 

Mijn eerste was ook een sterrekijker. De verloskundige bij mijn jongste vertelde dat doordat mijn vliezen kunstmatig gebroken zijn dat de houding van het kindje kan veranderen.
Bij mij was dat de eerste, vooral onnodige interventie. Daardoor belandden we in een medische toestand van kwaad tot erger. Dat vliezen breken deed mijn toenmalige vk omdat ze zei dat het dan wel eens sneller kon gaan. Tot dat moment verliep mijn bevalling prachtig en natuurlijk..

Toen mijn 2e zwangerschap een inleiding dreigde te worden wegens een mogelijk hoge vliesscheur ontdekte ik dat een protocol vaak uit voorzorg wordt ingezet. Binnen zoveel uur zeg maar. Maar wie zegt dat dat dan moet? Dat dat niet een dag later kan, met controles van je kindje zo gewenst.

Uiteindelijk kwam de bevalling vanzelf op gang. De avond na mijn afspraak bij de gynaecoloog. Ik ontdekte dat psychisch me iets tegenhield en heb dat geprobeerd los te laten. Tijdens een ontspanningsoefening, braken mijn vliezen vanzelf. 3,5 uur later was hij er.

Ik hoop dat je je eigen weg vindt, helemaal zoals die bij jou past. Ook als dat betekend dat je voor een keizersnede kiest.

 

Ik zit in precies dezelfde situatie! Eerste kindje hele nare lange bevalling gehad, sterrenkijker, spoedkeizersnede. Nu heb ik de keuze en ben ik ook heel erg in dubio. Ergens wil ik het natuurlijk een kans geven maar ik ben ook enorm bang voor herhaling. Dan voelt een geplande keizersnede veiliger, geeft rust, je weet wat er komt.

Ik ben pas 23 weken maar ik ben er ook steeds vaker over aan het nadenken. Heel moeilijk..

 

Traumatherapie EMDR aangaan!
Zodat je natuurlijk kan bevallen.

Uiteindelijk was mijn bevalling ruim 7.5 jaar terug een zwaar trauma met meerdere bijgevolgen. Maar dankzij 2 EMDR sessies ga ik nu vol moed richting de naderende bevalling (met gezonde angst/spanning)

 

Dit klinkt als mijn eerste bevalling. Ook een trauma aan overgehouden en lange tijd gedacht niet nog voor een 2e te willen gaan.
Inmiddels ben ik over ongeveer 3 weken uitgerekend...
Eigenlijk heb ik de hele zwangerschap zitten wikken en wegen waar voor te kiezen. Wat jij zegt ook, een geplande keizersnee geeft rust. Je weet (in principe) wat er komt. Bij een vaginale bevalling is er zo'n groot grijs gebied, je weet niet hoe dat gaat verlopen.
Vandaag heb ik een gesprek met de gyn. De bedoeling is dat we een knoop doorhakken, zodat er hopelijk nog wat rust komt in de laatste weken.
Ik vind het nog steeds heel moeilijk, maar ik ga aangeven dat ik voor een gentle sectio wil gaan.

Voor jou misschien een optie zolang je niet weet wat je moet: een datum voor een keizersnede plannen en mocht het toch vooraf beginnen, dan is dat zo. Jezelf dan bijv een tijdslimiet geven; bijv na 8 uur geen goede vorderingen, dan alsnog een keizersnede. En schrijf goed op wat jou rust zou geven. Bijv. Zo weinig mogelijk toucheren, geen wee-opwekkers, je eigen vk mee naar het ziekenhuis, ik noem maar wat.

Veel succes, het is een moeilijke beslissing. Ondanks dat ik in therapie ben geweest, merk ik dat ik het nog steeds niet helemaal verwerkt heb.
Mijn vk zei iets moois: na de bevalling willen we graag een blije, gezonde baby. Maar dat willen we ook voor de moeder. Wanneer ben jij op je best? Als dat na een geplande keizersnee is, dan is dat prima. Er is geen goed of fout.

Het moeilijkste vind ik soms mijn eigen gevoel, het voelt soms als 'falen', of het kiezen van de makkelijke weg wanneer ik voor een geplande ks zou gaan. En dat ik vaak denk, misschien verloopt deze 2e bevalling prima. Maar ergens is het risico me te groot om dat aan te gaan, een gewone bevalling. Straks zit ik met 2 trauma's. Dat is het me zeker niet waard! En ik weet van mezelf dat 'op commando' ontspannen bijna onmogelijk is.

Lang verhaal, misschien wat warrig. Zo diep zit t dus nog..
Veel succes met je keuze. Enne, gefeliciteerd met je zwangerschap natuurlijk!!

 

Ik heb voor de 10 weken al een ‘gesprekje’ gehad met de gyneacoloog ivm Ascal bij dysmatuur. Toen ook even geinformeerd hoe en wat na een eerdere keizersnede. Het feit dat ik de keuze heb gaf mij direct rust. Ook gaven ze mij heel erg het gevoel dat als we het natuurlijk proberen ze er alles aan zullen doen om herhaling te voorkomen (direct naar het ziekenhuis, preventief epiduraal etc) Dat vind ik wel een fijn idee.
Bij mijn volgende afspraak bij de VK (over 4 weken) gaan we de bevalling bespreken, en pas met 36 weken word ik overgedragen naar de gynaecoloog. Dan zullen er concrete afspraken en besluiten genomen worden. Ik heb bij alles best een goed gevoel, geen stress, en dat had ik eerst wel hoor, alleen al de gedachten van nog een bevalling! Maar desondanks ben ik dus nog niet uit mijn keuze...

 

Geen ervaring hier, maar ik wil je één ding meegeven. Kies waar jij je het beste bij voelt!! Is dat een normale bevalling, dan ga je daarvoor. En voel jij je het beste bij een keizersnede, dan is dat ook helemaal prima.

 

Ik heb ook een erg zware en lange eerste bevalling gehad die eindigde in een spoedsectio. Zoon was 4705gr. En heb keloid bij dat litteken. Nu kon ik dus kiezen.
Ze hebben het trouwens het trouwens wel liever bij t ziekenhuis dat het vaginaal gaat, tenzij andere complicaties.
Ik heb gekozen voor eem vaginale bevalling. Maar ik heb duidelijke afspraken gemaakt over een evt spoedsectio.
Uiteindelijk begon de weeën met 34.2 en is hij smiddags om 1600uur geboren. Vaginaal. Maar wel kantje boord. Ze lieten het allemaal vanzelf gaan, ze remde niks maar ze hielpen ook niet ivm de termijn. De placenta liet los tijdens het persen en kindje heeft 3 min zonder zuurstof gezeten dus kreeg ik een knip.

Ik was echt veeeel sneller weer op de been dan na de keizersnede en vond vaginaal bevallen wel prettiger ondanks een weeenstorm, knip en het wederom niet vast kunnen houden van mn kindje.

Emdr mag hier trouwens niet tijdens de zwangerschap. Ik raad het ook echt af om tijdens je Zwangerschap te doen. Het is erg intens en je maakt veel stresshormonen aan.

Kies waar jij je het meest zeker over voelt. Ga in gesprek met verschillende mensen.

 

Mijn eerste is uiteindelijk met een spoedkeizersnede ter wereld gekomen ivm foetale nood. Ik was al in de persfase. Ik heb een lang en lastig herstel gehad.
Toen ik zwanger was van mijn tweeling gaf ik al bij de 9 weken controle in het ziekenhuis aan dat ik geen natuurlijke bevalling wilde. De gyn zei toen: laten we rustig de tijd doormaken en dan bespreken we tzt wat we gaan doen. Dat gaf mij rust.
Uiteindelijk werd de keuze voor mij gemaakt, want “baba A” lag in stuit. Ik heb de geplande keizersnede als heel relaxed ervaren. De herstelperiode was ook veel sneller en beter. Dus wat dat betreft heeft het mij in elk geval een heleboel stress bespaard.
Dan nog een ander “geluid”: een vriendin van ons had een zeer traumatische eerste bevalling maar heeft bij haar tweede een droombevalling gehad. Lekker thuis, op haar tempo. Geen enkele bevalling is hetzelfde, ook niet bij je eigen kinderen.
Kies vooral waar je het meeste vertrouwen in hebt. Ik vind het nog steeds ontzettend jammer dat ik nooit een “echte” (normale) bevallig heb mogen meemaken.

 

Ik vind het zelf heel erg moeilijk dat het me nooit op eigen kracht is gelukt.
Mijn 2 de geplande keizersnede was een hel.

En had het graag zelf willen proberen.

In de eerste instantie wilde ik het niet! Toen ik eenmaal toestemming had en ik het terug wilde draaien mocht het niet meer ivm verschillende medische redenen.

 

Wat een moeilijke beslissing! Ik heb na helaas een traumatische tweede bevalling, bij de derde goede begeleiding gehad. Ik was zo ontzettend bang, heb emdr therapie gehad en meerdere gesprekken gehad met de gynaecoloog (die ook bij Mn tweede bevalling was) dit resulteerde in een hele fijne derde bevalling. Kreeg preventief een ruggenprik en vanwege de angsten en ptss klachten die ik had is er de hele nacht een verpleegster aan Mn bed blijven zitten. De spoed ok werd vroegtijdig al gereed gemaakt, bloedzakken magen klaar, spuiten lagen klaar en de andere zusters waren opgetrommeld. Ontzettend fijne bevalling gehad en spoed ok was uiteindelijk niet nodig.
Bespreek vooral je angsten en je gevoelens!
Nu bij de vierde weer bij de gynaecoloog en ook nu wordt er weer een plan van aanpak gemaakt.

 

Erg lastig. Ik heb er destijds voor gekozen om het wel weer te proberen. Helaas voor mij ging het weer niet en was deze bevalling nog traumatischer. Toch heb ik geen spijt gehad van mijn beslissing, ik heb het geprobeerd en met de tijd heb ik het een plekje kunnen geven.
Ik weet echter niet of ik het nu weer zou kiezen. Ik heb bij de 3e een geplande ks gehad en dat was een heel mooie ervaring, met dat in mijn hoofd vind ik het lastig te zeggen.

 

Fijn dat je een plan hebt. Wil je wel meegeven dat bv bij een 2e mocht je het graag g willen soms makkelijker gaat. Na 1e is Duurde het 48 uur en 8x per dag kolven voor de eerste druppels melk kwamen. Bij de 2e dezelfde dag al druppels en binnen 24 uur klokken. Dit kind snapte het beter en mijn borsten hadden al ervaring. Maar kv is ook prima als jij je daar fijner bij voelt!

 

Mijn eerste bevalling was vergelijkbaar met de jouwe, inleiding van een paar dagen, niet vorderende ontsluiting, foetale nood en spoedkeizersnede en lang herstel door infectie van de wond.

Bij mijn tweede stond ik dus voor dezelfde keuze als jij.

Ik heb emdr gehad en heb een cursus hypnobirthing gedaan.
Mijn tweede bevalling ging heel vlot, spontaan bevallen en in 3,5 uur van 2 naar 10 cm ontsluiting en slechts 6 minuten persen.

Ik heb toen zo getwijfeld, maar echt blij dat ik besloten heb een vaginale bevalling te proberen