Wat vinden jullie kids (ongeveer 10 jaar) van school? Ik merk dat mijn dochter van bijna 10 jaar (groep 6) sinds dit jaar veel lessen stom en saai vindt en eigenlijk school überhaupt wel 'stom' vindt (voorheen was dit niet). Vindt met enige regelmaat dat ze te kinderachtig wordt benaderd door juffen (vooral stagiaire, heeft ze weinig vriendelijke woorden voor over) en kan zich daar erg over opwinden. Contact met klasgenoten, spelen/praten met vriendinnen maken dat deels wel goed, ze gaat met slechts 'milde' tegenzin naar school. Ik merk thuis ook dat emoties steeds meer alle kanten op schieten en we meer emotionele uitbarstingen zien. Ik twijfel nu een beetje of dit nog past binnen de normale (prepuberale) ontwikkeling of dat ik toch eens met haar en juffen om tafel moet gaan zitten om te kijken of het verbeterd kan worden. (dat wil ze niet overigens , ze houdt niet van gedoe en lijkt te accepteren dat het nu eenmaal zo is)
Hier wel een andere situatie, maar juist een 10 jarige die eindelijk plezier in school krijgt. De afgelopen 2 jaar in een klas met allemaal hoogvliegers waar zij onderaan bungelde en nu in een nieuwe klas en met medicatie verbaasd ze ons en de leerkracht enorm elke dag. Natuurlijk wel die puberale buien van geen zin in huiswerk ofzo.
Hier ook eindelijk met plezier naar school! Maar net een schoolwissel achter de rug, dus dat is wel anders natuurlijk. Ik merk wel dat ze gaat puberen, want inderdaad buien, uiterlijk wordt (erg) belangrijk, ze is verliefd, enz. Huiswerk heeft ze nooit zin in gehad, dat is hier niet nieuw.
Nee mijn 10 jarige gaat ook eindelijk niet meer echt met tegenzin naar school en is eindelijk gemotiveerd. Ze kijkt er wel heel erg naar uit om naar de middelbare school te gaan volgend jaar. Maar het klinkt alsof jouw dochter uitdaging mist. Hoe zit het daar mee?
Dit. Ik zou toch in gesprek gaan met de leerkracht om te kijken waar het misgaat. Mijn zoon in groep 6 vindt school wel leuk, zijn absolute dieptepunt was groep 5 toen was school inderdaad stom, ik schrok enorm van zijn rapport en heb toen gelijk actie ondernomen, nu lijkt het beter te gaan al vertelt hij niet alles en de communicatie vanuit school zelf is slecht.
Hier een 10 jarige die school altijd stom heeft gevonden en nu nog wel, maar die eigenlijk dit jaar voor het eerst zonder echte tegenzin heengaat. Ik zou dus ook zeker even om tafel gaan.
Mijn bijna 10 jarige zit in groep 7 en vindt school wel best. Net zoals hij alles wel best vindt. Hij is geen kind van 'extremen' zeg maar dus niet dolenthousiast, maar ook niet heel negatief. Hij moet er nu eenmaal heen, en hij doet (meestal) wel wat de juf hem opdraagt. Ik merk wel heel erg verschil als hij vertelt over wat hij gedaan heeft. Bepaalde vakken geniet hij echt van, de rest is 'moeten', en dat doet hij dan maar gewoon. Hij gaat nooit enthousiast naar school, maar ook nooit met tegenzin.
Mijn nog net 10 jarige vindt school vooral te vroeg beginnen. Een uurtje later beginnen zou ze fijn vinden, maar dat gaat natuurlijk niet. Verder hoeft ze niet perse naar school, zonder school vermaakt ze zich ook prima. Maar echte tegenzin ook niet hoor. Wel zo rond de herfstvakantie, maar dat is niet nieuw. Ze was weer vastgelopen en miste uitdaging. Ik heb een goed gesprek gehad met de juf en dochter en nu heeft ze weer extra werk en is het weer prima op school. Ze heeft een leuke klas en ligt goed in de groep.
Hier precies zo! Ik zou het juist bespreekbaar maken, want dan kan ze er zelf ook iets mee, namelijk leren dat praten wel degelijk iets op kan leveren, ipv het gedoe accepteren.
Hier al zo vaak besproken, tweede school al. Het is niet echt een doorsnee kind en een doorsnee aanpak werkt niet voor hem. Zelfs met aanpassingen is het nog niet passend. In groep 1 zei hij al ‘ik zorg er wel voor dat ik nooit blijf zitten, want ik wil geen jaar langer dan noodzakelijk in mijn leven naar school’. En hij deed het voorstel om naar een derde wereldland te verhuizen waar kinderen niet naar school gaan, telt af hoelang hij leerplichtig is enz. Op de kleuterschool al stak hij bij saaie lessen gewoon zijn vinger in zijn keel, zodat hij alles onder kotste en de juf hem maar ziek naar huis liet gaan. Zo dol is hij op school. Heeft levelwerk, gaat naar een plusklas van het samenwerkingsverband, maar nog vindt hij er over het algemeen weinig aan. Vorig jaar ging het wat beter, maar nu is er ook nog een nieuwe groep voor in de plaats gekomen waarbinnen de sfeer slecht is, dus dat er bovenop maakt het er niet beter op. Maar goed, ik zou het inderdaad zeker aankaarten op school.
Mijn dochter heeft zelf mijn vraag al beantwoord... Vanmiddag een heel zware meltdown gehad en in gesprekje erna kwam naar voren dat ze alleen rekenen nog leuk vindt (is ook enige wat ze op verdiept/hoog niveau doet), omdat ze daar tenminste (iedere dag) iets nieuws kan leren ... De rest van vakken leert ze in haar beleving weinig nieuws en moet ze veel herhalen wat ze allang snapt. "Ik maak nog wel eens foutjes mama, maar dat is omdat ik het te snel doe omdat het zo makkelijk is, dan let ik even niet goed op." Dus... ik denk dat ze idd meer uitdaging nodig heeft! Vanavond nog mailtje naar juf sturen en gesprek aanvragen! (we hebben het doorgesproken en ze vindt het nu zelf ook een goed idee . Ze kon niet ontkennen dat ze laatste weken steeds vaker verdrietig en boos is en dat ze dat niet fijn vindt...) Bedankt voor jullie input!
Mijn 9-jarige gaat ineens met plezier naar school. Heeft z'n dipjes, maar over het algemeen gaat het goed. Zijn houding is ook heel erg veranderd. Van 'dat ga ik echt niet doen' ineens in de uitsloof-modus. De andere twee van 7 en 6 vinden het gewoon leuk op school. Vooral de pauzes