Beetje een komkommertijdtopic, maar wat wou jij als kind graag, maar kreeg je niet? Een pony, Troetelbeertje, een spelcomputer, zusje of noem maar op? - Ik wou graag een Robijntje beertje, vroeg dat aan mijn moeder, maar die zei ‘ja dag, dan moet ik zeker eerst tig flessen Robijn halen, daar begin ik niet aan’. - Verder wou ik graag rolschaatsen, van die mooie met soepele wielen en veters zoals de buurkinderen. We kregen van die ijzeren onderbindrolschaatsen, je kon ons zowat een huizenblok verder aan horen komen ‘kgggrrr, kggggrrr’ en ze stagneerden soms plots waardoor je als je net lekker veel vaart had zowat over de kop vloog. - Een trainingspak van vliegerstof, het liefst mintgroen met lila. Mijn moeder vond trainingspakken, sportschoenen, wielrenbroekjes enz. alleen om in te sporten, ook al liep de halve klas er in.
Spice Girls schoenen En m’n moeder blijft maar beweren dat ik ze uiteindelijk wel degelijk gekregen heb, maar echt niet!!!
Een hond! Heel mn jeugd om gevraagd, maar helaasss. Verder wilde ik graag zwarte lakschoenen. Van die heel tuttige. Vond mn moeder ordinair.
Lang haar! En verder zo’n auto met echte accu waar je in kon zitten en mee kon rijden. Maar als ik daar nu een kind in zie vind ik dat het meest belachelijke ‘speelgoed’ wat ooit is uitgevonden. Een hond. En nu doe ik middelste dochter exact hetzelfde aan. Zij wil zo graag een hond, en hell no dat die er ooit komt.
Schiet me nog één te binnen: een skelter. Kan me nog herinneren dat ik met mijn broer een heel plan had gemaakt, we zouden beide ons zakgeld giga lang opsparen en dan samen de skelter kopen.
Van die witte gevlochten schoenen met een klein hakje. Stront jaloers was ik op mijn vriendinnetje die ze wel had..
Ik vroeg iedere x met sinterklaas nepgeld en kreeg het nooit. Nu ik ouder ben snap ik helemaal niet waarom ik het nooit gekregen heb want het kost geen drol. Heb mijn kids het al een paar x gegeven
daar heb ik ook heel lang om gezeurd, heb er toen zelf voor gespaard uiteindelijk. Elke x als ik daarna iets duurs wou hebben gingen mn ouders het omrekenen in furby's ''mama ik wil een nintendo'' ''dat zijn wel 5 furby's, wil je zo lang sparen?". Dan haakte ik meestal wel af haha
Een furby! Maar dat mocht niet want t was veel te duur voor iets wat achterlijke geluidjes maakt. ooh haha laat maar is al gezegd
Van die mooie witte kunstschaatsen, die ze op de olympische spelen ook altijd aan hebben. Nou ben ik al bambi-on-ice zonder ijs dus mn ouders dachten mn enkelbanden te sparen en eerst maar eens met stevige ijshockey schaatsten te oefenen
Ik wilde altijd graag een (speelgoed) pottenbakkerschijf. Jaren achter elkaar om gevraagd maar nooit gekregen. Nu als moeder zie ik wel waarom: is waarschijnlijk gewoon plastic troep die het niet fatsoenlijk doet. en iets dat geen “ding” is: ik wilde graag op tapdansen maar dat werd nergens in de buurt gegeven volgens mijn moeder. Bleek later van wel, maar ik vermoed dat er geen geld voor was.
Een neuspiercing! (Halleluja en bedankt pa en ma dat het niet mocht!) Qua furby had ik mazzel, alle kleinkinderen kregen altijd 100 gulden vakantiegeld van mijn opa. Ik wilde heel graag een furby, dus m’n moeder vroeg: weet je het zeker, want dan is al je geld op. Maar heb er veel plezier aan beleefd.
Een Spice Girls topje. Zo’n strak, kort truitje. Ik had op jonge leeftijd al aardig grote borsten en als ik ‘m aan had zagen de Spice Girls er dus uit als uitgerekte breedbeeldkikkers. M’n (platte) nichtje mocht ‘m wel, vond ik zo oneerlijk.