Bij deze nog even een kort voorstel berichtje Linda, bewust alleenstaande mama, zoontje van 19 maanden. Heel happy samen maar de wens voor een 2e kindje blijft bestaan. Vorig jaar zomer al gestart, meteen zwanger maar helaas moeten afbreken i.v.m. ernstige afwijkingen bij het kindje Na een heftige periode van verwerken is er nu weer ruimte in mijn hart en hoofd. Mijn 2e kindje heeft een plekje in mijn hart. Afgelopen week gestart met IVF. Wel weer erg spannend, veel geregel. Maar ik kijk ook wel weer uit naar een mooie toekomst. Ik lees graag weer mee met jullie.
Wat leuk dat je voor nog een kindje gaat. Maar dit zal door de vorige zwangerschap een spannende periode zijn. Ik wens je veel geluk en hoop dat je snel zwanger mag raken.
Herkenbaar, schrik van zo'n ervaring gaat niet in je koude kleren zitten. Hopelijk binnenkort een plakker en weet je je vrees opzij te zetten, al zal dat vermoedelijk stapje voor stapje gaan. Zo leefden wij ook namelijk. Is niet erg, maar wel een dingetje om je vooraf vast af te vragen hoe je daar mee om wilt gaan. (wij zaten als een malle te loeren op een spoor van hygroma colli in elk geval, al hadden we van onszelf ook niks anders verwacht)
Ja, zeker. Ik ben er nu wel klaar voor om weer te starten. Maar zekere mate van angst is er wel. Ook de vraag of ik nog echt op die roze wolk kan zitten...gelukkig nog wel prima begeleiding hierbij vanuit het ziekenhuis. Dank je! Lastig voor buitenstaanders om zich hier een beeld over te vormen. Maar mensen die in dezelfde schoenen hebben gestaan zijn wel heel fijn om ervaringen te horen.
Vier elke stap ookal komt die roze wolk niet echt in de lucht. Als je elke stap viert , de eerste positieve test, een succesvolle eerste echo etc. ookal is t maar met een lekkere koek bij de thee oid dan is de rit al minder lang en maak je toch bewust geniet momentjes ondanks dat die roze wolk een beetje grijzig bijft. Ik heb overigens een bloedhekel aan het "zwanger zijn" maar mijn lijf vindt t ook gewoon niet echt grappig dus die momentjes waren hier heeeeel hard nodig (ook bij de eerste) om de tijd door te komen.