Weet het niet meer..problemen dochter bijna 7

Discussie in 'Schoolkinderen en pubers' gestart door RoAn1981, 2 jun 2020.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Ik heb hier al vaker geschreven over onze dochter, die volgende maand 7 jaar wordt. Al vanaf het moment dat ze geboren werd, is het strijd met haar. Ze wil altijd over alles en iedereen controle hebben, waardoor er enorm veel strijd is in huis. De simpelste dingen, zeker voor een kind van haar leeftijd, zorgen voor ruzie. Ze is brutaal, heeft bij alles een weerwoord en als er iets niet gaat zoals zij het in gedachten heeft, is het schreeuwen, nare dingen zeggen ('jij bent een irritante mama, ik vind jullie allemaal niet meer lief', dat soort dingen) en gewoon weigeren om mee te werken. Dan gaat het om het eten wat niet goed is (ze lust eigenlijk niets), douchen (heeft ze een hekel aan), tandenpoetsen of plassen voor het naar bed gaan, welke kleding ze aan doet, hoe lang ze buiten mag spelen; ga zo maar door. Als ze kwaad wordt, spuwen die ogen vuur, ik schrik er soms gewoon van. Ze kan ook echt grommen, bijna als een dier, ik word er gewoon bang van.

    Nu onze jongste dame, bijna 3, zich ook steeds meer wil laten gelden, is het helemaal bonje. We zijn voor de oudste op een gegeven moment bij het consultatiebureau geweest omdat we ons geen raad wisten met haar boze buien. Die verwezen ons door naar de GGZ maar die vonden haar 'te licht' om te gaan behandelen. Er is geen stoornis oid in het spel, ze is gewoon pittig. Op school gaat het goed, zeker qua lezen en schrijven is ze stukken verder dan haar klasgenootjes. Buiten taalgebied is volgens mij verder heel gemiddeld. Vriendschappen gaan ook goed, voor zover ik kan inschatten, ze spreekt vaak af en speelt ook veel met onze achterbuurmeisjes. Ik hoor wel dat ze dan best wel dominant kan zijn maar dat hoor ik die andere dames dan ook echt wel doen, dus dat is denk ik een beetje het type meisje, haha.

    We doen echt aan pick your battles maar op sommige dagen is het echt niet leuk meer. Het begint steeds meer door te werken op ons gezinsleven en zelfs onze relatie. Mijn man is enorm geduldig waardoor ik af en toe uit mijn slof schiet richting hem, omdat ik dan denk: stop met haar te pamperen, doe niet zo begrijpend. Ik verlies dus elke dag wel een keer mijn geduld en verhef mijn stem. Ik merk dat ik af en toe ook gemeen begin te worden, door dingen te zeggen als: 'ik ga al je cadeautjes teruggeven aan de mensen die ze vorige week aan je gaven', dat soort dingen. Achteraf heb ik enorme spijt en voel ik me schuldig maar op het moment kan ik wel uit mijn vel springen van kwaadheid. Ze raakt me dan ook echt met de dingen die ze zegt.


    Ik probeer vaak 1-op-1 tijd met haar door te brengen en dat is dan ook echt gezellig. Maar het lijkt nooit goed genoeg…ze wil altijd meer, anders, beter, groter, dan wat ik kan leveren. Ook in combinatie met haar zusje is het echt vreselijke op het moment. Ze is voortdurend jaloers. Wie er naast me mag zitten bij het eten; dat soort dingen. De hele situatie maakt dat je vaak gewoon op eieren loopt in je eigen huis; ojee, waar ontploft ze straks weer over.


    Ik voel me als moeder enorm uitgedaagd door haar. En voel me heel vaak falen. Ik wil zo graag recht doen aan wie ze is maar de meeste tijd ben ik alleen maar boos op haar en probeer ik met haar te praten, iets wat ook heel lastig is. Ze wil na een ruzie eigenlijk nergens over praten en weet nergens antwoord op. Ze haalt gewoon haar schouders op en ontwijkt mijn blik. Soms zegt ze zelfs letterlijk: ‘Ik wil niet dat jij mij allemaal vragen stelt.’ Maar ik vind het wel belangrijk om a. erachter te komen wat er bij haar speelt en b. om ook uit te leggen waarom ik zo reageer zoals ik reageer en soms excuses aan te bieden voor mijn stemverheffing oid. Ik kom gewoon niet door die muur heen en dat maakt me zo verdrietig. Ik wil haar helpen maar ik wil ook mezelf helpen, zeg maar..


    Slapen is ook een ding. Inslapen lukt haar nauwelijks zelf, als ik geluk heb, slaapt ze in tijdens het voorlezen van een klein boekje. Als ze nog niet slaapt als het is afgelopen, moet ik echt om het kwartier terugkomen om te kijken bij haar, anders staat ze voortdurend naast me. Ook wil ze niet dat haar vader haar in bed legt, als ik thuis ben, moet ik het doen. Als ik niet thuis ben, dan mag hij het wel doen, maar dan wil ze in ons bed liggen, ‘zodat ze op me kan wachten’. Geen goed patroon, I know, maar je gaat de strijd gewoon niet meer aan…

    Als ze 's nachts wakker wordt of naar de wc moet, dan wil ze daarna absoluut niet meer in haar eigen bed dus komt ze bij ons (we hebben gelukkig een groot bed van 2m, dus dat scheelt). Ze tandenknarst als een bezetene dus ik lig meer wakker dan dat ik slaap.. En zo kom ik dus echt niet meer aan mijn rust toe en zij eigenlijk ook niet..

    De geijkte dingen doen we volgens mij al: zoveel mogelijk rust, reinheid en regelmaat, duidelijk maken wat er van haar wordt verwacht, haar laten meebeslissen wanneer dat kan (bijv. over kleding enzo) en haar emoties benoemen. Maar niks lijkt te werken. Ik probeer waar het kan mee te bewegen met haar, niet te rigide te zijn, maar er moet ook gewoon geluisterd worden, sommige dingen in het leven moeten nu eenmaal. En het is bij haar vaak: als je 1 vinger geeft..
    Kortom: ik weet gewoon niet meer wat te doen. Huisarts zegt dat ze denkt dat er in wezen niets mis is met haar maar dat er heel veel in onze interactie niet goed gaat. Ik denk dat dat ook wel klopt maar mijn gevoel zegt dat er wel degelijk iets niet in orde is met onze dochter, hoe erg ik dat ook vind om te moeten zeggen. Herkent iemand iets van wat ik schrijf? Tips, tricks? Ik ben ten einde raad…
     
  2. NiekeKris

    NiekeKris VIP lid

    13 apr 2008
    22.435
    8.282
    113
    Ik weet niet wanneer je hulp gevraagd hebt, maar misschien tijd om het nog eens te doen? Ook als er geen diagnose is, kan je best begeleiding krijgen, bv. door het wijkteam. Zij hebben jeugd- en gezinscoaches, waarbij er helemaal geen diagnose hoeft te zijn, maar die wel met je mee kunnen denken en kijken ed. En mochten zij ook denken dat er 'iets is' (ik zou het niet 'niet in orde' willen noemen eigenlijk...), dan kunnen zij ook doorverwijzen. Ook zijn er genoeg oudercursussen ed waar je misschien herkenning kunt vinden en handvatten kunt krijgen, als het goed is weet het wijkteam dat ook. Niemand heeft er iets aan als jij er aan onder door gaat.

    Misschien heb je ook iets aan dit boek: https://www.novilo.nl/product/leven-met-intensiteit/ Niet omdat ze hoogbegaafd zou zijn oid (ik zeg ook niet dat ze dat niet is, ik kan er simpelweg niets over zeggen ;)).
     
  3. debq

    debq Fanatiek lid

    10 mrt 2010
    3.737
    734
    113
    Heb je al een idee wanneer haar gedrag erger / heftiger is?
    Verder is het wel belangrijk om op 1 lijn te zitten met je man. Als er ruimte is neemt ze die natuurlijk, dat doet volgens mij elk kind.
    Dan, als je iets wil gaan aanpakken moet je voet bij stuk houden. En er samen achter staan. M sliep een hele tijd ook erg slecht. Mijn vriend begon met haar bij ons in bed nemen, waarop zij dat (natuurlijk) elke dag wilde. Na bijna een jaar waren we dat echt zat. Beiden sliepen we amper. We hebben toen samen bedacht hoe we dat aan zouden gaan pakken en vanaf welk moment. Met die duidelijke aanpak ging dat binnen een paar dagen goed. Maar dus echt samen en er niet vanaf wijken.

    Het niet willen praten meteen nadat ze boos is, dat willen M en Q ook niet. We zeggen dan meestal, oké dan laten we het nu even, maar we komen er later nog wel op terug. Vooral als we (of ik of mijn vriend, wie maakt niet uit) met ze gaan wandelen is er goed te praten.
     
  4. Glass

    Glass Fanatiek lid

    29 mei 2017
    2.016
    955
    113
    Vrouw
    Ik zou ook eens gaan vragen hoe je dochter is op school.
    Onze dochter gevraagd zich namelijk ook wel zo, niks is goed, erg boos, grommen etc, alle emoties heel intens.
    De juf herkende niks van dit alles, ze was het liefste en meegaande meisje wat je maar kan vinden.
    Toch ging en gaat er thuis veel mis.
    We zijn via school doorverwezen naar de ggz, daar hebben ze onderzoek gedaan.
    Nu hebben wij een diagnose en zijn met school en psycholoog in gesprek.
     
  5. sabagirl

    sabagirl Fanatiek lid

    15 okt 2015
    3.311
    1.048
    113
    Het klinkt alsof jullie botsende karakters hebben, jij reageert op haar en zij op jou.

    Wat je nog zou kunnen proberen, nog meer duidelijkheid.

    Even wat voorbeelden uit je verhaal
    - discussie over wie naast jou mag zitten, dan kun je iedere maaltijd wisselen of per dag afwisselen wie er naast je zit. En daar dan ook niet van afwijken.
    - naar bed brengen idem dito, dan doet papa het, dan mama. En dan ook per kind wisselen. Zo hebben ze beiden hun aandacht en om de dag de persoon die ze het liefst willen.
    - als ze brutaal is of te ver gaat, afspreken dat ze de rust opzoekt en even naar boven gaat. Daarna met elkaar praten. Het is ook een soort onmacht waarin ze van alles roept en niet beseft wat ze ermee doet. Probeer het aan te horen en te kijken hoe je het kan laten weg zakken. Probeer het niet persoonlijk aan te trekken want ze doet het wss bij jou omdat ze zich juist bij jou veilig voelt.
     
  6. Manolito

    Manolito Fanatiek lid

    12 sep 2016
    2.509
    1.939
    113
    Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees mbt onze eerste pleegdochter.
    Ook dat gedrag.
    Maar dan ook nog moedwillig vernielen en fysiek geweld naar ons toe. (Slaan, schoppen, spugen, krabben, bijten)
    Zij was wel gediagnosticeerd.
    Een hele rits aan diagnoses kwamen eruit.
    Oa een disharmonisch intelligentie profiel.
    Ze is gediagnosticeerd toen ze 6 was.
    Wellicht toch iets om te laten onderzoeken?
    Enerzijds wil je niet snel een stempel drukken, anderzijds weet ik ook dat er zonder dat stempel ook geen deuren naar hulp open gaan.
    Kan ze het opschrijven na een ruzie als praten niet lukt?
    Hier had ze een dagboekje. Dat liet ze ons soms lezen.
    Dat hielp wel om inzicht te krijgen in wat er in haar om ging.
    Ik wil je veel sterkte en kracht wensen.
    Dat kan je wel gebruiken.
    Ik weet hoe je je voelt.
     
  7. Kache

    Kache VIP lid

    11 jan 2012
    6.137
    1.059
    113
    Ik zou idd hulp zoeken.
    Het kan natuurlijk prima dat jullie in een negatieve spiraal zijn beland en 'geprikkeld' reageren, en dat het idd aan de interactie ligt, maar dat je wat (opvoed)hulp en ondersteuning bij nodig hebt om weer de positiviteit bij elkaar te vinden.

    Daarnaast zou ik absoluut overwegen om hulp te zoeken voor je dochter zelf. Jaloers zijn is een heel vervelend gevoel, en in mijn ervaring komt claimend, bepalend gedrag vaak voort uit onzekerheid en angst, het gevoel geen controle te hebben. Zij moet hier ook last van hebben, van de botsingen, de wrijvingen, de intense emoties. Zit ze wel goed in haar vel? Is ze wel gelukkig op school? Er zijn genoeg ingangen om hierin ondersteuning te krijgen, juist ook voor kinderen die geen 'stoornis' hebben. Mijn oudste dochter heeft bijvoorbeeld (vanaf 7 jaar) een tijdje kindercoach gehad, een tijdje later ook yogatherapie (maar je hebt ook creatieve therapie, muziektherapie, etc). Sessies waar ik niet bij ben geweest en ze vrijelijk kon spuien waar ze last van had, waar ze mee zat, terwijl ze een leuke/passende activiteit deden. In overleg met haar werd dan ook besproken welke dingen ze samen 'aan mama' gingen vertellen, en welke dingen echt privé waren. Er werden ook oplossingen bedacht, handvatten gegeven wat ze zou kunnen doen als ze zich zo voelde etc. Juist met iemand die emotioneel niet betrokken is. Zo zijn er dingen boven komen drijven waar ik nooit van geweten had dat ze dit zo voelde, dingen die ze nooit heeft durven zeggen uit angst dat we boos zouden worden of omdat ze worstelde met haar loyaliteit.

    Anderzijds, als je echt gevoel blijft houden dat er iets niet klopt, dan zou ik opnieuw GGZ inschakelen. Sommige dingen worden duidelijker naarmate een kind ouder wordt...
     
  8. suus02

    suus02 Fanatiek lid

    30 jan 2009
    3.204
    744
    113
    home sweet home
    Als ze niet vóór ggz geïndiceerd is, kun je wel bij 1e lijns zorg terecht. Zou via de gemeente hulpvragen, die gaan er tegenwoordig over.
     
  9. owly

    owly VIP lid

    19 aug 2013
    19.801
    8.666
    113
    Voor een deel herkenbaar. Onze zoon is nog wat jonger maar wil alles bepalen.
    In de corona tijd is alles extremer. Bij ons is het zwart of wit goed dag of slechte dag. Nauwelijks grijs (een dag wat je nog om kan zetten)

    Bij ons heeft het te maken waarschijnlijk door te weinig uitdaging. Het wel en niet naar school valt hier ook enorm verkeerd.
    Daar naast reageer hij heel sterk op mijn stemmingen en is hij daar heel gevoelig door. Dus wanneer ik een slechte dag heb dan krijg ik een spiegel voor en die is versterkt.

    Bij ons laat hij het ook zien op school, hoe is dat bij jullie?

    Misschien is het een combi want ik hoor van een vriendin dat 7 bij hun ook heel zwaar was.ook brutaal.
     
  10. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    We staan op de wachtlijst voor een intake bij een diagnostiek- en behandelcentrum voor kinderen en hun ouders. Daar zijn we nu naar doorverwezen door de huisarts.
     
  11. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Ik zie geen patroon in gedrag en wat daarvoor aan vooraf is gegaan. Of de dag nu rustig was of druk, of we in de avond nou nog buiten hebben gespeeld of samen hebben zitten kleuren; het maakt allemaal niet uit in het gedrag. het lijkt willekeurig.
     
  12. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Juf geeft aan dat ze in onze dochter zeker een dominant type ziet maar dat dat niet tot noemenswaardige problemen leidt. Ze heeft ook gewoon vriendinnetjes enzo, heeft voldoende aansluiting.
     
  13. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    We hebben zeker botsende karakters :)

    - Het afwisselen wie er naast me zit, doen we al heel lang. Zorgt niettemin elke avond voor boosheid en gepiep.
    - Het afwisselend naar bed brengen hebben we tot nu toe nog niet durven introduceren. Onze jongste heeft de eerste 2 jaar van haar leven werkelijk geen 1 nacht doorgeslapen dus we zagen het niet zitten om dan ook nog de avond kwijt te zijn door in de clinch te moeten met de oudste. The easy way out, ik weet het..
    - De afspraak om zich terug te trekken bij boosheid hebben we ook, ze gaat naar kamer als ze boos is. Maar het probleem is: naderhand verandert er niets in haar gedrag. Ze biedt geen excuses aan, wil er uberhaupt niet meer over praten, en vertoont vervolgens precies hetzelfde gedrag.
     
  14. RoAn1981

    RoAn1981 Fanatiek lid

    17 nov 2011
    1.858
    461
    83
    Het slapen wordt nu overigens een steeds groter probleem. Ze slaapt vaak niet voor 22.30 uur, de laatste 2 weken..Ze eist van mij dat ik dan om de zoveel minuten kom kijken, anders komt ze uit haar bed of maakt herrie, waardoor onze jongste wakker wordt. Ik probeer met man en macht kalm te blijven, de tijd op te rekken tussen de momenten dat ik ga kijken maar het voorkomt toch niet altijd dat ik echt kwaad wordt. Gisteravond heeft mijn man het overgenomen waar ze helemaal van uit haar stekker ging. Hij hield vol maar daar ging dus ruim een uur aan vooraf. Toen viel ze uitgeput in slaap. Tot 4.30 uur..toen stond ze, zoals vaker de laatste maanden, midden in de nacht weer voor mijn neus: 'Ik kan echt niet slapen, ik wil bij jullie'. Nu zijn we daar nooit heel strikt in geweest want het kwam misschien 2 keer in de maand voor. Maar het gaat nu van kwaad tot erger. Ik heb dus gisteravond al een matras neergelegd en gezegd dat ze daar mocht gaan liggen als ze in de nacht wakker zou worden.

    Maar weet je wat het is? Volgens mij had ze dus in haar hoofd gehaald: ik wil bij Papa en Mama op het matras liggen..dus ik ga gewoon niet slapen, dan mag ik daarheen. Niet specifiek genoeg benoemd kennelijk dat ze toch echt altijd in haar eigen bed start..Vannacht ging het op het matras gaan liggen overigens goed, geen gepiep of gezanik.

    Maar ik vraag me dan af: hoe kan een kind stelselmatig zo weinig slaap nodig hebben? Waarom kan ze mij niet uitleggen waarom ze zo in de stress raakt van niet kunnen slapen? Waarom wil ze 24 uur per dag aandacht van mij hebben?
     
  15. din0

    din0 Fanatiek lid

    14 aug 2011
    4.494
    1.466
    113
    Herkenbaar.
    Alleen het slapen niet,

    Wat hier veel geholpen heeft is.
    2 keuzes geven strikt zijn en niet afwijken.
    En structuur.
    En miss moet je man meer op zich nemen.
    Zij wil jou jij geeft toe.
    Breng haar naar bed en laat haar maar loopt een ommetje.
    Laat je man maar gaan en bemoei je er niet mee.

    Hier was het ook erg kreeg ze haar zin niet poeh he berg je maar.
    Nu met 2 keuzes die naar je hand zijn gezet gaat het gemoedelijker.
    En tafel kun je niet aan de kop zijn kant zitten dan heb je ze beide bij je.
    En anders een planner maken met wasknijpers wasknijper 1 is de jongste wasknijper 2 oudste.
    En dan om en om en dan om het simpele te maken maandag 1 dinsdag 2 woensdag 1 etc.
    Dan weet zij waar zij aan toe is en hoedft zij niet meer na te denken en te onthouden.

    Wand al mrt al zij heeft het moeilijk met al die regeltjes die ze nu heeft.
    En dan bedoel ik niet alleen de huisregel.
    Maar ook die zij nu heeft opgesteld.
     
    Roanna vindt dit leuk.
  16. KleineFee

    KleineFee Bekend lid

    22 feb 2015
    820
    307
    63
    Ik lees hier natuurlijk maar een klein deel, dus wellicht heb je een aantal dingen al geprobeerd. Onze oudste dochter is ook van kleins af aan al behoorlijk intens geweest in gedrag. Enorme driftbuien, dominant, veel aandacht vragen. Het heeft ons ook een aantal jaar gekost voor we nu sinds een jaar of 2 een systeem hebben gevonden waardoor ze een heel ander kind is. Bij haar hebben we gemerkt dat structuur, regelmaat, consequent zijn en belonen belangrijk is. Je noemt dat jullie ook regelmaat en rust hebben, maar in het voorbeeld van het slapen komt naar voren dat er toch uitzonderingen worden gemaakt op de regels. En juist wat ik ook herken bij mijn dochter zijn die uitzonderingen hetgeen waardoor het complete systeem instort. Een voorbeeld: mijn dochters mogen elke dag na school een koekje of snoepje. Als ik tegen mijn 4 jarige zeg ‘vandaag mag je er wel een keertje 2’ dan snapt zij dat het eenmalig is en dat de volgende dag de gewone regels weer gelden. Als ik datzelfde tegen mijn 7 jarige zeg is het nog minstens een week elke dag na school drama omdat ze er geen 2 mag.

    Wij hebben een schema waar voor haar per dagdeel met plaatjes staat aangegeven wat er gaat gebeuren. Dus bijv om 7 uur opstaan, dan aankleden, ontbijten, tandenpoetsen, jas en schoenen aan en naar school. Per onderdeel zijn ook de regels duidelijk. Ontbijten is yoghurt met cornflakes of een boterham met gezond en water of thee. Tandenpoetsen is eerst zelf poetsen en daarna poets ik of mijn man na. Elke dag weer houden we ons aan dat schema. Geen uitzonderingen. En inmiddels nu na 2 jaar kunnen we af en toe van het schema afwijken zonder dat daar een driftbui op volgt. Juist omdat er elke dag zoveel structuur is kan ze beter omgaan met momenten waarop er geen structuur is.

    En het is echt doorzetten, het is echt zwaar geweest en ik heb vaak gebaald en gehuild om de situatie. Maar wat ze zeggen: de aanhouder wint.

    Via het cjg kun je vaak wel hulp aan huis krijgen waarbij iemand met je meekijkt wat de situatie is en hoe je die kunt aanpakken. Daar heb je geen diagnose voor nodig.
     
    zz Armadillo en smax vinden dit leuk.
  17. NiekeKris

    NiekeKris VIP lid

    13 apr 2008
    22.435
    8.282
    113
    Ik denk dat het wel logisch is dat ze uitprobeert wat kan en niet kan, zoals toen je man het overnam. Duidelijkheid mbt wat de bedoeling is helpt vaak, niet altijd zonder strijd, maar wel dat er gebeurt wat je wil, zeg maar. Zoals starten in je eigen bed en als je wakker wordt kun je, zonder papa en mama wakker te maken, op het matras gaan liggen en daar verder slapen. Je kunt ook nog een tijd afspreken vanaf wanneer dat mag en een tijd vanaf wanneer ze jullie wel wakker mag maken. Maar het is vreselijk vermoeiend als je voor alles afspraken moet maken...ook omdat er altijd 'gaten' in zitten, die sommige kinderen feilloos weten te vinden (bewust of onbewust). Het is ook vermoeiend als je alles 'voor probeert te zijn' om het conflict te voorkomen...en het dan toch gebeurt, omdat je iets niet hebt voorzien... Goed dat jullie nogmaals hulp hebben gezocht! Hopelijk is de wachttijd niet te lang. Bel zelf ook even, want soms kan het helemaal niet via de huisarts en moet het via het wijkteam...dat grapje hebben we hier gehad en denk maar niet dat ze dat zelf gingen melden... Daardoor heeft het traject hier maanden vertraging opgelopen, dus als je dat kunt voorkomen, dan zeker doen!
     
  18. Nummer4

    Nummer4 VIP lid

    14 dec 2019
    5.753
    5.443
    113
    Vrouw
    Alsof je mijn oudste beschrijft...

    Ik denk meteen aan: laat haar diagnosticeren, en niet door een therapeut gespecialiseerd in ass bijvoorbeeld, maar iemand die ook verder kijkt.

    Wij zijn via het cjg doorverwezen naar een ambulant begeleider, die ons vervolgens aanmeldde bij een hoogbegaafdheidspoli voor verder onderzoek (na een aantal maanden observatie).
    De diagnose hoogbegaafdheid die onze zoon kreeg liet veel dingen op zijn plek vallen. Wij volgen nu schematherapie om daar beter mee om te leren gaan, beter op één lijn te zitten en consequenter te zijn. We hebben de afgelopen maanden heel veel structuur ingevoerd en merken echt verschil.

    Probeer na bijvoorbeeld haar bedtijd ook met je partner te bespreken, hoe gaan we dit probleem (wat die dag speelde) de volgende keer aanpakken. Blijf in overleg met elkaar en trek één lijn. Onze therapeut zegt "als jullie samen één front vormen, creëer je daarmee veiligheid voor hem, een kind dat geborgen voelt, zal steeds minder vaak dit gedrag vertonen".
    Door de onzekerheid die verschillende partners soms bieden door niet op één lijn te zitten kan er veel onrust ontstaan.

    Je schrijft dat ze voorloopt op school. Vertoont ze dit gedrag daar ook?
     
  19. consider

    consider VIP lid

    24 jan 2008
    13.981
    1.799
    113
    Provincie Groningen
    Ik lees tussen de regels door dat je dochter, door zoveel mogelijk drama te maken, toch haar zin krijgt.
    Consequent zijn...maakt niet uit hoeveel drama ze geeft, hou vast aan wat je wil.
    Oke dat zal dus betekenen dat je een paar dagen drama zult hebben met slapen....maar hou vast aan wat je wil.
    Geef je toe...dan ben je weer terug bij af.
    Zij merkt dat ze uiteindelijk het toch kan bepalen.
    Regels stellen en je hier ook echt aan houden.
    Ik vermoed dat je dochter erg gebaat is bij structuur, regelmaat en duidelijkheid.
     
  20. Felice

    Felice VIP lid

    22 apr 2009
    6.516
    7.317
    113
    Precies wat ik dacht!
    En een intelligentie onderzoek.
    Gezien hoe ze scoort op school en haar gedrag thuis zou ze eventueel ook HB kunnen zijn.
    Als ze door de juiste persoon getest wordt (niet door de eerste de beste binnen school,maar echt een gekwalificeerd iemand) kan er een gedegen advies uitkomen. Ook als ze niet HB blijkt te zijn.
     

Deel Deze Pagina