Om te beginnen, ik weet dat dit uiteindelijk mijn eigen keuze is, en dat niks gewoon kan afwachten hoe de bevalling verloopt. Toch ben in benieuwd welke keuze jullie in mijn geval zouden maken. De feiten op een rijtje: - Derde bevalling. Sowieso een ziekenhuisbevalling. - Voor mijn bevallingen wou ik liefst bevallen zonder verdoving. De typische argumenten: je hoeft niet op je rug te blijven liggen en kan de zwaartekracht z'n werk laten doen. Minder kans op een kunstverlossing en inscheuren. Daarenboven wou ik graag weten hoe mijn lichaam omging met het opvangen van weeën. - Eerste bevalling was een inleiding met weeën storm, ik kon de weeën niet opvangen en heb een epidurale verdoving gevraagd, ontsluiting vorderde super vlot en ook de persfase ging ondanks de verdoving super vlot. Half uurtje moeten persen en niet in gescheurd. Achteraf ook geen last gehad van de verdoving. - Tweede bevalling zonder verdoving. Geen inleiding maar alsnog hele heftige weeën, telkens maar 1 minuut 'rust' ertussen en dit 9u lang. De weeën gedurende al die tijd wel goed kunnen opvangen, hoewel ik totaal geen nood had aan rondlopen en de hele bevalling gewoon op m'n linkerzij gelegen heb. Vliezen gebroken op 7 cm en 20 minuten later na een korte weeënstorm was ie geboren. Ook hier op mijn rug (zij) geperst, na 2 persweeën was hij er, 1 hechting. Positieve herinneringen aan de bevalling, maar erna kwam mijn placenta niet en hebben ze toch zeker een uur op mijn buik zitten duwen. Dit herinner ik me als erg pijnlijk en uiteindelijk moest ik naar de OK om onder volledige narcose de placenta te verwijderen. Als ik verdoofd geweest was, was dit niet nodig geweest. Dus nu mijn overweging... Ik weet wat het is, bevallen zonder verdoving, ik weet hoe mijn lichaam reageert op weeën en dat ik het 'aan kan'. Ik weet ook dat mijn lichaam ook met een epidurale verdoving het baby'tje er zonder kleerscheuren uit kan krijgen. Het voelt een beetje 'koppig' om alsnog per se geen verdoving te nemen, vooral omdat het risico er natuurlijk is dat de placenta weer niet komt (volgens mijn gyn is het risico 1 op 2). Een beetje alsof je kiezen laat trekken en vraagt om dat maar zonder verdoving te doen. Anderzijds zit er echt zo'n drempel in mijn hoofd, een epidurale neem je pas als je het echt niet uithoudt, want zonder is 'beter' en 'natuurlijker'. Hoe zouden jullie hier in staan, rekening houdend met mijn overwegingen?
Lastig, je weet inderdaad niet hoe het gaat lopen. En het op dat moment beslissen? Hier een epidurale gehad omdat ik ook een natuurlijke weeenstorm had en de pijn te hevig werd, werkte slechts 2 uur helaas.. Nog wel ophoging gehad om het iets beter aan te kunnen. Placenta kwam niet los daarna en dus onder narcose moeten opereren. Zelfs met verdoving maakte dat qua loskomen van placenta niet uit? Snap dan niet helemaal waarom de verloskundige dat zegt tegen jou, want hoe weet je dat het met verdoving wel was gelukt om zonder operatie de placenta los te maken?
De gynaecoloog zei dat, als ik verdoofd was geweest, ze dit gewoon op de verloskamer zelf had kunnen doen (manuele verwijdering), dan had ik m'n zoontje niet moeten 'achterlaten' een uurtje na de bevalling. Dit was trouwens een terloopse opmerking hoor van haar, geen argument voor of tegen een epidurale verdoving. Ook zou het duwen op mijn buik dan natuurlijk een stuk minder pijnlijk geweest zijn, ik heb daar echt een beetje een 'trauma' aan overgehouden, ik wou gewoon rust na toch wel een heftige bevalling en ze bleven me maar 'pijn doen' (zo voelde dat voor mij toen echt).
Hmm ja ik snap je helemaal, dat was bij mij ook en dan kan je niet goed bijkomen van de topsport of genieten van je kleintje. Heeft er bij mij ook enorm ingehakt, op dat moment zelf niet want dan gaat het aan je voorbij.. Maar nu, die eerste uren zijn zo kostbaar met je baby. Het is al heftig genoeg allemaal. Heb je deze 'angst' nog kunnen bespreken met de gyn/vk? Misschien kunnen ze meedenken om daarvoor iets in het bevalplan op te nemen. Dat ze daar zorgvuldig mee omgaan mocht er een herhaling voorkomen. Ik zou het mezelf in ieder geval een volgende keer opnieuw 'comfortabel' maken en weer voor een epidurale kiezen. En dan hoop ik dat de verdoving wel goed pakt. Daar is toch niets mis mee.
Ik heb dat gehad, ik had een ruggenprik maar moest toch naar de OK met spoed - hier doen ze dat echt niet zonder narcose omdat het super traumatisch kan zijn - het doet dan wel geen pijn, maar ze moeten dus wel met een hand naar binnen en je voelt dan wel die druk etc... Bij mij moesten ze tot bovenin mijn niet-samentrekkende baarmoeder tasten... dat is echt heel diep. Ik had bij mijn eerste geen ruggenprik en dat ging goed, bij de tweede had ik al uren een weeenstorm maar bleef ik op 3cm hangen. Toen koos ik voor een ruggenprik om even wat rust te krijgen. Van rust was geen sprake; 15 minuten na het plaatsen van de ruggenprik kreeg ik persdrang en zat ik op volledige ontsluiting, weer 15 minuten later was dochter er en weer 15 minuten daarna zoefden ze mij met m’n bed over de gang naar de OK voor die manuele natasting vanwege een achtergebleven placenta-rest. Ik heb geen spijt van die ruggenprik, ook geen spijt dat ik er bij de eerste niet voor heb gekozen. Ik zou het bij een derde als optie openhouden en kijken hoe het loopt.
Verdoving is echt niet alles. Een verdoving kan ook flinke nadelen hebben. Met een ruggenprik heb je een grotere kans op bijwerkingen, bijv koorts bij moeder en kind, hartslag dippen en meer kans op kunstverlossing omdat je het allemaal niet goed voelt. Ruggenprik gehad met de oudste. Ging ten eerste al scheef en meerdere keren moeten prikken. - je moet vaak aan allemaal toeters en bellen waardoor je geen kant op kan. Infuus voor vocht, bloeddrukmeter, banden om je buik om de weeën, hartslag baby enz in de gaten te houden. Op en gegeven moment kreeg baby een soort schroefje in haar hoofdje gedraaid om zo hartslag te meten. (Terwijl ze nog in me zat dus).. Hartslag van mij en baby ging omhoog. Koorts. Infuus met AB erbij. Koorts komt vaker voor bij ruggenprik. Doordat ik minder voelde: om de 2 uur gekatheteriseerd worden. Kunstverlossing. - baby had koorts dus moest naar een andere afdeling voor onderzoek en moest daar blijven. Ik koorts. We moesten dus langer blijven tot over was. Baby door kunstverlossing problemen. Ik ook. Ruggenprik verschoof tijdens bevalling dus die werkte op een gegeven moment niet meer. Moest dus voor hechten op de OK Onder narcose omdat ruggenprik niet meer werkte. Daarna nog lange tijd rugpijn en hoofdpijn gehad door de ruggenprik. Nee, voor mij was het daarna: nooit meer. En het is niet te zeggen dat dit weer bij je gebeurd hè? Eerste bevalling was hier een hel van 18 uur met 1.5 uur persen, compleet uitscheuren en ondanks ruggenprik veel pijn. Ik was als de dood voor de 2e bevalling. 2e bevalling: thuis in 1.5 uur waarvan 10 min persen en nauwelijks pijn....
Maar waarom kijk je niet gewoon tijdens de bevalling wat je wil? Ik heb de eerste zonder verdoving gedaan, tweede met en dat tijdens de bevalling bepaald en nu bij de derde kijk ik wel weer. Als het goed gaat dan zonder en anders met. En gezien elke bevalling anders is zou ik niet voor het eventueel wel of niet loskomen van de placenta een verdoving nemen. Ook zonder verdoving kan hij deze keer gewoon makkelijk los komen.
Die overwegingen ken ik inderdaad, maar zoals ik in mijn eerste post aangaf, ik heb die ervaring compleet niet gehad bij m'n eerste bevalling met ruggenprik. Je weet natuurlijk nooit helemaal wat er gaat gebeuren, maar volgens zowel de vroedvrouw als de gynaecoloog reageert je lichaam waarschijnlijk wel op dezelfde manier en heeft mijn lichaam dus 'getoond' dat de kans op uitscheuren of een kunstverlossing met een epidurale niet groter is. Risico dat ze verkeerd geprikt wordt is natuurlijk altijd bestaande. Ik ben trouwens op zich helemaal niet bang voor de pijn van de bevalling, maar het voelt ergens zo gek om vrijwillig toch wel heftige pijn te ondergaan.
Ik zeg toch dat ik dat ga doen? Dat wil toch niet zeggen dat ik er op voorhand niet over mag nadenken en meningen vragen?
Zo beschreef de gyn het inderdaad, dat ze dan 'even' met haar hand naar binnen ging, blijkbaar wordt het soms dan toch wel op de verloskamer gedaan? Nu, op zich vond ik de OK nog het minst vervelende van de hele ervaring - er was hier ook nooit spoed, ik verloor nooit veel bloed, het duurde gewoon te lang. Het was hier echt vooral dat vreselijke duwen, zelfs nog tot op de OK terwijl de anesthesist al onderweg was dat me bijgebleven is.
Hier 1ste bevalling ingeleid en epi gevraagd. Placenta handmatig verwijderd in de kamer. De épi is pas na de bevalling echt gebruikt om de placenta te kunnen verwijderen (toen werd er bijgepompt). 2de en 3de bevalling zonder epi. Het aanbod van pijnbestrijding is in België nogal beperkt natuurlijk. Het is alles of niets.
Hoe heb jij die placenta verwijdering ervaren? Wachten ze dan ook zolang of halen ze hem vrij snel weg? (Hier ging er echt een uur over heen). Kwam de placenta bij je 2e en 3e wel vlot? Ik vind het ook jammer dat de keuze zo beperkt is inderdaad.
Ze willen het liefst dat hij vanzelf komt. Na 45 minuten vonden ze het welletjes en hebben ze de gynaecoloog er terug bijgehaald. 1st bijgepompt en toen begon ze er aan. Ik vond het niet aangenaam, zelfs met verdoving. Maar ze hadden mij al gezegd wat de volgende stap zou zijn, dus mss daarom dat ik het maar onderging? En mss dat ze ook wel voelen hoe vast het nog zit en of ze er deftig bij kunnen en of het wel de moeite is om te proberen? Bij 2 en 3 totaal geen probleem. Ik heb dat bij de 2 oudste idd als jammer ervaren, dat ik niet kon kiezen voor iets tussenin.
Ik zou even navragen of jouw indruk klopt dat ze dat "na-tasten" (zo heet het officiëel, ook wel manuele placenta verwijdering of MPV) echt op de verloskamer doen. Bij mijn weten wordt dat altijd op de OK gedaan. Ik ben bij de eerste ook nagetast, mijn placenta was wel geboren maar de navelstreng scheurde en de placenta oogde rafelig, ze twijfelden of er een stuk was blijven zitten. Ik had ook een epiduraal en die kon inderdaad worden opgehoogd zodat ik niet onder narcose hoefde. Ze zeiden wel dat ze daarin voor mij een uitzondering maakten, omdat ik vk ben en wist dat de gyn bijna tot aan zn elleboog bij me naar binnen zou gaan. Normaal gesproken doen ze het toch onder narcose omdat het gewoon best heftig is. Ik had het tijdens mijn stage meerdere keren gezien dus ik wist wat er ging komen. Dus zou ff checken of je verwachting daarin klopt. Los daarvan, uiteraard staat het je vrij om een ruggenprik te kiezen. Ik zou er wel rekening mee houden dat je wellicht te snel gaat en er geen tijd voor is.
Heeft het duwen op de buik om de placenta er uit te krijgen medische noodzaak? Je zou kunnen bespreken dat je dat in ieder geval niet wilt na de bevalling als de placenta weer niet komt. Als het medisch gezien niet noodzakelijk is natuurlijk. Misschien dat dat kan helpen je keuze te maken?
Het was mijn eigen gynaecoloog die me zei dat ze het in geval van een epidurale zo gedaan zou hebben, dus ik ga ervan uit dat het kan (ik denk dat ze de keuze op dat moment aan jou laten). Mss is het protocol anders in België? Zoals @Neuzeke zei hebben ze het bij haar dus zo gedaan. Het is ook omdat ik zelf vermoed dat de bevalling mogelijk snel zal gaan dat ik in mijn hoofd al ergens de keuze wil gemaakt hebben op het moment dat ik het ziekenhuis binnenkom. Mijn lichaam lijkt vrij snel te bevallen, maar omdat m'n vorige zoontje als sterrenkijker lag, heb ik alsnog enkele uren heftige weeën gehad terwijl de ontsluiting bleef steken op 7cm. Maar ja, een bevalling blijft een hele hoop what if's hé...
Ja, daarmee proberen ze de placenta nog natuurlijk te laten komen en voor zover ik het begreep vorige week van de gyn proberen ze zo ook te voorkomen dat er zich te veel bloed achter de placenta verzamelt.
Dan zou ik in jouw situatie denk ik kiezen voor een epidurale, met in mijn achterhoofd houden dat het mogelijk te snel zal gaan en het alsnog 'natuurlijk' moet. Dan houd je rekening met beide scenario's.
Dat begreep ik niet uit je verhaal, ik dacht juist dat je nu een keuze wilde maken. Vandaar mijn vraag waarom je niet gewoon wacht tot tijdens je bevalling. (was geen aanval maar echt een oprechte vraag)
Ik zie dat mijn autocorrectie het eerste stukje van m'n post heeft aangepast, ik wou daar dus zetten 'en dat ik gewoon kan afwachten hoe de bevalling verloopt' dus vandaar dat ik het gevoel had 'jaha, dat staat er toch...'