De vorige bevalling heb ik hem blijkbaar door mijn infuus gekregen. Wist daar niets van af. Ik had me er ook niet in verdiept verder. Nu weet ik dat kunstmatige oxytocine invloed kunnen hebben op je eigen hormoonproductie. Deze keer wil ik het graag allemaal zo natuurlijk mogelijk houden (althans dat wil ik proberen) en vroeg me af of er meer vrouwen zijn die hebben aangegeven eerst zelf te willen wachten op de placenta? Dus wanneer je lijf zelf de hormonen aanmaakt zodat je placenta los laat (door de geur van je baby, maar ook bijvoorbeeld door het aanleggen van de baby). Hoelang duurde dit bij je? Heb je later alsnog een prik gehad? Mijn vk heeft aangegeven dag het niet per se hoeft en we eerst even kunnen afwachten. Tenzij er nood aan de man is offcourse.
De meeste placenta's komen prima vanzelf zonder te veel bloedverlies. Ik geef zelf nooit standaard oxytocine (bijna afgestudeerd als verloskundige) en heb bijna alle placenta's er binnen een kwartier eruit met weinig bloedverlies. Als iemand meer vloeit of de placenta is er niet na een kwartier, dan pas ga ik over op oxytocine. De natuur regelt het meestal zelf. De meeste eerstelijns verloskundigen geven het ook niet standaard.
Ik heb aangegeven dat ik wou wachten, maar het ziekenhuis wilde hier niet in mee gaan. Ze gaven als reden het bloedverlies. Mijn eigen vk gaf aan dat zo'n spuit echt niet meteen hoeft, maar die was er niet bij in het ziekenhuis. Ik ga het dit keer gewoon weer aangeven.
Bij de eerste kwam de placenta niet dus hebben ze hen na bijna 20 min gegeven, bij de 2de kwam de placenta meteen dus niet gehad, maar was ingeleid dus had al infuus met weeopwekkers, wat volgens.mij kan uitmaken, en bij de derde met de VK ook niet gehad. Gewoon aangegeven. Meestal komt de placenta vanzelf en is het niet nodig.
Bij mijn eerste twee is het niet ter sprake gekomen en bij de eerste duurde het echt wel even tot de placenta kwam. bij de derde moest ik ineens zo’n injectie. Ik heb toen wel tegengeprutteld, maar er was haast niet over te praten en op dat moment ben je ook niet op je best. Ze wou uiteindelijk wel een kwartiertje wachten maar daarna moest ik er aan geloven.
Ik heb bij beide bevallingen alles zijn beloop gelaten en de placenta kwam vanzelf binnen het uur. soms duurt het langer en vaak is dat helemaal geen probleem. Ik vraag me echt heel vaak af waarom er zo‘n haast is bij het geboren worden van de placenta. Zelfs als deze 4 uur na de geboorte komt hoeft er niks aan de hand te zijn. Waarom na een kwartier wel oxcitocine geven @zegenwens ? En hoe groot is het risico na dit kwartier in procenten en hoe snel loopt het op? Wat zijn de risico‘s precies als er langer wordt gewacht, de baby en moeder in alle rust het „golden hour“ wordt gewaarborgd en de baby naar de borst mag zoeken en daardoor de naweeen en placenta vanzelf komen? Een kwartier na de geboorte is echt super kort om al in te grijpen of is dat een standaart protocol? En wat zijn de bijwerkingen van synthetische oxcitocine voor moeder en kind? Wegen de risico‘s van het toedienen op tegen de risico‘s van het niet ingrijpen na een kwartier? Ik ben oprecht geinteresseerd in waarom er toch zo snel wordt ingegrepen en wat hiervan de kosten/baten rekening is en op basis waarvan
Goede vragen hoor! 90% van de placenta's wordt binnen een kwartier na de geboorte geboren. 98% na een half uur. Daarna loopt dat percentage eigenlijk (bijna) niet meer op, terwijl de kans op bloedverlies steeds groter wordt (en dan kan het ook echt gaan gieteren). Na een half uur dragen we het volgens protocol ook over aan het ziekenhuis, omdat de kans dan erg klein is dat de placenta nog vanzelf komt. Maar dan wil je voor die tijd nog wel zelf het e.e.a. geprobeerd hebben dmv een oxytocineprik of bijvoorbeeld het legen van de blaas, en inderdaad zoals je zelf al noemt, baby aan de borst. Maar elke verloskundige heeft wel casussen meegemaakt waar de placenta op zich liet wachten en de kraan qua bloedverlies ineens openging. En dat is voor niemand leuk. De dosis oxytocine die met een prik wordt toegediend kent verder geen risico's of nadelen voor moeder of kind (anders dan langdurige toediening van oxytocine als weeënopwekkers, dat heeft namelijk wel een aantal risico's/nadelen). Zo zou ik het ook aan een vrouw uitleggen in zo'n situatie. Tuurlijk blijft zij dan nog steeds de baas en als ze langer wil wachten en de situatie laat het op dat moment toe, dan kan dat. Maar in de praktijk vinden de meeste mensen het prima om een prikje te krijgen.
bedankt voor je uitleg! En in hoeveel van de gevallen heeft dit “prikje” dan het gewenste resultaat? En als 98% van de placenta’s na een half uur komt is het prikken na een kwartier in deze resultaten meegenomen? Of is het spontaan bij 98% van de gevallen? Nu kan jij van te voren niet zeggen of de betreffende vrouw dan bij fie 2% hoort, dat snap ik wel maar in hoeveel van de gevallen zou dan ook een fluxus ontstaan bij niet ingrijpen? Zijn daar gegevens van? Ik vermoed namelijk dag er helemaal niet gewacht wordt (of een vraag kan zijn hoelang zou er gewacht kunnen worden als er geen sprake is van fluxus?) Want nu komt het wen beetje over alsof 2% van alle bevallingen eindigt in een fluxus/bloeding die niet gestopt kan worden zonder medisch handelen, bij niet ingrijpen. Is dat ook zo? Of heeft van deze 2% een x percentage kans op fluxus (en hoe groot is die kans dan?) Elk medicijn heeft bijwerkingen dus ook dit prikje heeft die. Dat bagetaliseren vind ik wel raar. Wat staat er kn de bijsluiter bij de hoeveelheid die jij spuit? Want pas als dat duidelijk is dan kan een vrouw echt een geinformeerde afweging maken zonder af te gaan op de kennis die jij hebt. In zou dat in elk geval zeker willen weten haha
Het is zonde dat er zo snel wordt overgegaan op die prik. Fijn dat het er is mocht het echt nodig zijn maar meestal is het gewoon niet nodig. Wat helpt : Rustige sfeer na geboorte. Gedimd licht. Geen mutsje bij de baby om de geur goed op te snuiven. Aan de borst. Eventueel massage. Even hurken of van houding veranderen. En vooral: een moeder geen stress geven door al te praten over placenta, fluxus etc. Vertrouwen geven en pas prikken als het echt nodig is. Het zou toch vreemd zijn dat de natuur dit zo slecht heeft geregeld en al die vrouwen synthetische oxytocine nodig hebben.
Op je eerste vraag weet ik het exacte antwoord niet. Ik weet vrijwel zeker dat in die 98% ook de prikken zijn meegenomen. Een fluxus (> 1000 ml bloedverlies) in het algemeen komt bij 5% van de bevallingen voor, en dat kan meerdere oorzaken hebben. Bij klinische bevallingen bij een hoog-risico populatie komen fluxussen wel vaker voor dan bij gezonde laag-risico vrouwen in de eerste lijn, daar komen fluxussen wat minder vaak voor. De exacte cijfers daarvan weet ik niet. Bij een vastzittende placenta is het risico op een fluxus 5x zo groot. Dat kan dus oplopen tot 25%. Of het bloeden ook stopt zonder medisch handelen is niet goed te testen, omdat het niet ethisch is om dat te onderzoeken. We gaan dan gewoon handelen om erger te voorkomen. Bijwerkingen zijn krampen in de baarmoeder, wat ook de bedoeling is van de prik, en in zeldzame gevallen misselijkheid. Volgens mij kan het per infuus na de bevalling in zeldzame gevallen een bloeddrukdaling veroorzaken. Thuis geven we hem nooit per infuus en in het ziekenhuis zou je hem ook gewoon via een prik in je been kunnen krijgen. Verder sluit ik me aan bij @Liva. De natuur regelt het bijna altijd gewoon zelf en er zijn veel dingen die je kunt doen om de natuurlijke hormonen te stimuleren. Dit proberen we dan ook al vanaf het eerste moment na de geboorte in te zetten, en meestal is dit genoeg. Ik kan me niet eens herinneren wanneer ik voor het laatst precies iemand een prik heb gegeven. Dus @Lovieyou het is echt geen issue of risico om lekker af te wachten met die prik.
Hier wel gehad, bij de eerste en de tweede. Was er bij beiden ook wel klaar mee dus absoluut geen bezwaar. Placenta zsm er uit, hechten en hoofdstuk bevallen zo snel mogelijk afgesloten.
Ik heb het bij alledrie gehad omdat ik geen persweeen (of zeer licht) heb tijdens mijn bevallingen. Ik kreeg de placenta er dus niet uit. Alledrie was het dus “nodig” bij mij. Maar als dat niet zo is zou ik afwachten
Bij mijn 1e 2 prikken gehad. Ik begon gelijk te vloeien nadat baby er uit was (baarkruk). Daarna aan infuus. Had ook geen goede persweeën trouwens. Bij de 2e thuis bevallen maar placenta was er na een half uurtje nog niet, ook niet na wat duwwerk van de vk. Toen kreeg ik een prik, met als uitleg dat ze het risico niet wilde nemen op alsnog een hevige bloeding. Al had ik achteraf liever nog even weer op de baarkruk gezeten, ik pers gewoon niet zo goed op mijn rug. Aanleggen baby heb ik op dat moment niet aangedacht, de weeën waren net zo heftig als vlak voor dat de baby er uit was. Ik zou in je bevalplan zetten dat je graag wil dat ze helpen met aanleggen en/of van houding veranderen als de placenta er niet binnen x minuten eruit is.
Goede vragen! De risico's die ik heb gevonden zijn: Uit een Amerikaanse studie is naar voren gekomen dat een oxytocine prik de kans vergroot op een postnatale depressie of angsten. Je lijf maakt geen natuurlijke oxytocine aan als er synthetische oxytocine is toegediend. Het heeft wel effect op de baarmoeder, maar het stimuleert niet het brein. Er is dus een risico dat de binding/hechting tussen moeder en kind niet meteen op gang komt (ik heb dit ook zo ervaren trouwens bij mijn eerste.) Je hebt kans dat de borstvoeding minder goed op gang komt, omdat hier natuurlijk oxytocine voor nodig is. Ik realiseer me dat niet alles op iedereen van toepassing is en dat het vaak ook gewoon goed gaat. Maar ik wil liever dat mijn lijf het op zo'n natuurlijk mogelijke manier kan doen. Maar goed, ik ben geen specialist.. dit is enkel wat ik tot nu toe heb gevonden.
wow wat goed dat je je erin verdiept. Je kunt er in elk geval vanuit gaan dat je lijf het best vaart op ontspanning en absoluut stressvrij in je eigen bubbel kunnen blijven. Een angstige/ongeduldige verloskundige die het golden hour niet respecteerd omdat de placenta er niet is na een kwartier kan er zeker voor zorgen dat de naweeen niet goed opgang komen. Cortisol (stress hormoon) remt de werking avn oxcitocine en stress van iemand anders in de zaal kan rr dus voor zorgen dat je geen naweeen krijgt, de placenta niet komt en je een prik krijgt met alle gevolgen die je noemt van dien. Een fluxus bij een gezonde zwangerschap en vooral ongestoorde bevalling is heel onwaarschijnlijk. Hoe meer vertrouwen jij werkelijk hebt en dus stress of angst kunt vermijden hoe beter de kans op een aangename en fijne bevalling. Ik weet niet eens hoelang het bij mij duurde voor de placenta er was, daar was ik gewoon niet mee bezig. Ik had mijn kindje bij me en zat op de bank en opeens was de placenta geboren. Bij de tweede was ik alleen met mijn man, ik heb de placenta niet eens gecontrolleerd. Als er iets mis was had ik dat 100% zeker gevoeld en hulp ingeschakeld. Voor mijn gevoel is het grootste probleem bij bevallen dat wij allemaal zo vreselijk bang zijn en worden gemaakt dat er iets mis gaat dat het als self fullfilling prophecie ook zo zal zijn. Als wordende mama is je grootste zorg dus angstvrij worden
Ik heb bij eerste in ziekenhuis ongevraagd, onaangekondigd een spuit gekregen, binnen 5 min na geboorte. Daar ben ik nog steeds boos om. Ik vraag me sterk af of het überhaupt nodig was geweest, maar het minste wat ze hadden kunnen doen was mij uitleg geven voor je spuit geeft... Dit ook duidelijk aangegeven bij VK bij de tweede en derde en zij gaf aan dat ze het alleen doet als echt nodig is. Was het niet, placenta is beide keren binnen 5-10 min na baby geboren met weinig bloedverlies. (baby lag niet aan, overigens, mijn kinderen waren allemaal langere tijd niet geïnteresseerd in de borst, moesten bijkomen van snelle bevalling )
Ik denk dat het niet bij iedereen nodig is, maar zelf heb ik bij beide bevallingen overmatig bloedverlies gehad. Beide bevallingen waren zeer ontspannen thuisbevallingen, met een mooie termijn (39+5, 38+5) van 8-10 uur en een persfase van 20 min (1e) en 5min (2e). De placenta kwam in beide gevallen heel vlot en tot dat punt verliep alles perfect. Desondanks begon nadat de placenta geboren werd het euvel. Mijn baarmoeder trok niet samen. Beide kindjes waren vrij zwaar ,(rond 4 kilo), zeker voor de termijn, maar niet extreem. Bij mijn eerste heeft een katheter, twee oxytocine spuiten en uiteindelijk in het ziekenhuis nog oxytocine door het infuus kunnen helpen (en heel veel baarmoeder massage). Het bleef beperkt tot 1L. Dus ik kreeg een herkansing. Bij de tweede mocht het echter niet baten en moesten ze op de OK stolsels weghalen. Wat ik hiermee wil aangeven: het gaat helaas niet altijd vanzelf, hoe ontspannen en zonder ingrepen alles ook gaat. De oxytocine heeft bij de eerste zeker geholpen. Ik zou daar de verloskundige echt in vertrouwen. Ik denk wel dat je kan aangeven dat je het liever niet uit voorzorg hebt. Ik heb bij de eerste wel wat moeite gehad met op gang komen van de borstvoeding, maar goed heb toen ook infuus gehad, wat ook een probleem kan zijn. Bij de tweede, ondanks oxytocine en OK Liep de borstvoeding meteen. Ik ben nu zwanger van de derde en moet in het ziekenhuis bevallen en tja, die spuit krijg ik sowieso uit preventie.
uiteraard is jou ervaring leidend voor je mening, dat is bij mij ook zo. In 3% van de bevallingen, ervan uitgaande dat de moeder geen angst heeft en op een voor haar meest veilige plek bevalt zijn complicaties te verwachten van klein tot groot. (Klein in dit geval een 1e of 2e graads ruptuur, groot kan vanalles zijn van infectie tot teveel bloedverlies etc.) Echter wordt een veel groter percentage als medisch bestempeld en als zodanig behandeld ipv gezonde vrouwen te helpen angst en stressvrij te zijn en blijven waardoor complicaties en interventies tot zen minimum van 3% kunnen worden beperkt. En verloskundige blijven ook constant voorzichtig en verwijzen (mijns inziens) veel te vaak en te snel naar het zh om zichzelf in te dekken mocht er iets misgaan. Dat is voor mij de omgekeerde wereld, het maakt echter jou situatie niet anders en voor jou is het super fijn dat de hulp er is op het moment dat je het nodig hebt!