Wie van de dames kiest bewust voor een bevalling zonder verdoving? En wie van de dames die al bevallen zijn zonder verdoving hebben daarvan daadwerkelijk geen spijt van gehad?
Ik heb de eerste bevalling zonder pijnbestrijding gedaan, ondanks rugweeen en weeenstorm, en geen moment spijt van gehad hoor. Nu 37weken zwanger en wil het graag weer zonder proberen. Lukt me dat, prima, fijn, super. Lukt het me niet, prima, fijn, super dat er wat is tegen de pijn
Ik ben thuis bevallen, zonder verdoving. Had er van te voren niet eens over nagedacht. Ik heb geen weeën gehad dus vond het geen probleem! Het persen voelde ik wel maar dan mag he toch geen verdoving meer geloof ik. Bij de 2e wil ik weer thuis bevallen en ook geen pijnstilling.
Bij mijn vorige twee bevallingen heb ik er bewust van te voren voor gekozen om geen pijnbestrijding te nemen. Ook tijdens de rugweeën heb ik dit geen moment overwogen en ik heb hier dan ook geen spijt van gehad. Ik vond dat mijn lichaam het zelf goed aan kon en dat het dus niet nodig was om verder iets met pijnstilling te doen. Ook deze bevalling ben ik van plan om zonder pijnbestrijding te doen.
Ik ben bij beide kids ook bevallen zonder pijnbestrijding. Fijn? Nee, zeker niet. Maar wilde hoe dan ook geen pijnbestrijding. En heb er zeker geen spijt van.
Ik was ervan overtuigd dat ik het zonder verdoving zou doen... Maar na 18 uur weeen en pas 4cm ontsluiting kon ik niet meer... Het deed zo'n pijn en schoot niet op. Ik beviel in het ziekenhuis dus besloten toch maar een ruggenprik te nemen... Ik voeldr de persweeen niet dus hij moest toen weer uit.. Maar dat persen was echt een peulenschil ten opzichte van de ontsluitingweeen .. Geen spijt gehad dat ik het heb gedaan, hij was een sterrenkijker en op het randje nog normaal (ok met vacuumpomp) kunnen bevallen ipv een spoedkeizersnede dus als ik geen ruggenprik had gehad zou het een narcose worden. Deze bevalling ga ik gewoon weer proberen zonder, lukt dat dan top, zo niet ook goed!
Ik ben 3 x bevallen zonder pijnbestrijding. Alleen bij de middelste een prik in mijn been om te kunnen slapen, maar hier werd ik alleen high van en werd de pijn niet minder. Heb het niet gemist, maar weet niet wat ik had gedaan als ik bijv hele lange bevallingen zou hebben.
Eerste was thuis zonder verdoving . Tweede moest ik in het ziekenhuis bevallen ook zonder verdoving. Dat wilde ik ook heel graag en ondanks de heftigheid kon ik in de weeën kruipen als het ware en ging de ontsluiting goed. Twijfel je er nog over? Als je aan het bevallen bent kan je altijd nog de keuze maken want zeker als het de eerste keer bevallen is dan is het lastig voor te stellen hoe het gaat en voelt en hoe je erop reageert
Ik heb tijdens mijn 1e bevalling, na 3 uur weeen die ik heel heftig vond, gedacht: als ik nu nog maar op een paar centimeter zit dan ga ik gillen, dit houd ik geen uren vol! Kreeg toen mijn eerste inwendige onderzoek en ik bleek al 8 cm te hebben. Een uurtje later volledige ontsluiting en baby niet zo lang daarna geboren. Ik denk dat ik, als ik idd maar 2-3 cm had gehad, serieus pijnstilling had overwogen. Bij mijn derde kwam ik in een weeenstorm terecht die ik echt hels vond. Als pijnstilling serieus tot opties had behoord, dan had ik waarschijnlijk 'ja graag!' gegild , maar ik wist zelf wel dat het niet kon. Ik was thuis en juist doordat het zo heftig was, wist ik ook (vanuit vorige bevallingen) dat het ook snel zou gaan. Na 45 minuten baby geboren. Heb 3 keer zonder gedaan en ook zeker geen spijt van gehad. Maar ben ook snel bevallen, als je al 10 uur pittige weeën aan het wegpuffen bent en nog niet eens op de helft bent... denk dat het dan een ander verhaal kan zijn.
Ik wilde bij de oudste in eerste instantie geen verdoving. Moest bevallen in het ziekenhuis. Heb weinig geduld en toen ik na ongeveer 10 uur weeen (weinig getoucheerd omdat eerst mijn vliezen zijn gebroken) 'pas' 4 cm ontsluiting had was ik het helemaal beu. Hing toch al aan de toeters en bellen dus toen ruggenprik gevraagd. (iets anders was geen optie ivm allergie) Binnen 30 minuten had ik een ruggenprik erin zitten. Vond het heerlijk. Geen pijn, maar voelde wel alles. Ik had het geluk dat ik de persweeen wel voelde waardoor de pijnstilling is blijven lopen tot het hoofdje stond. Ook voor de komende bevalling hou ik mijn opties open. Ik vond het zetten van de ruggenprik (en hechten achteraf) het meest pijnlijke van de hele bevalling. Omdat ik weet hoe zeer ik dat vond zou ik iets langer denken. Maar ben ik het beu dan ga ik er zeker om vragen. Als het nodig is dat ik wordt ingeleid (en die kans is zeer aanwezig) dan wil dat ze de prik zetten voor alles begint en op verzoek de pijnmedicatie aanzetten. (als dit tot de mogelijkheden behoort)
Ik ging er open in. Dus wilde eigenlijk zonder pijnstilling maar als ik het wel "nodig" zou hebben zou ik daar ook open voor staan. Wat ben ik blij geweest met deze instelling want na 8 uur heftige buik-been-rug weeën en pas 3 cm onsluiting kon ik het echt niet meer opvangen en zat een uur later de ruggenprik er in. Deze heeft daarna 10 uur aangestaan (tot volledige ontsluiting). Daarna is hij uitgezet en omdat dochter niet genoeg daalde weeën opwekkers en uur later starten met persen. Wat een hel. Ruim 2 uur lang 1 rugwee maar moest op rug liggen en uiteindelijk is dl met vacuüm geboren. Enige waar ik spijt van heb is dat ik de verpleegster die de ruggenprik uitzette niet heb neergeslagen zodat ze hem niet uit kon zetten . Denk dat vooral als je echt geen pijnstilling wilt en je (Door welke reden dan ook) het toch krijgt/wilt je spijt/teleurstelling/etc kan voelen achteraf. Mijn tip zou dus zijn om er open in te gaan. Wil je het niet prima, lukt het je. Super, wil je wel pijnstilling, ook super. Uiteindelijk gaat het om het eindresultaat; dat geweldige wondertje op je buik. Hoe die eruit komt maakt echt niets uit!
Ik ben zonder pijnbestrijding bevallen. Ik wou ook graag thuis bevallen, dus dan zijn er al een stuk minder mogelijkheden. Uiteindelijk heb ik tijdens de bevalling niet eens aan pijnbestrijding gedacht. De volgende keer zou ik het weer zo doen.
Bij de eerste wel gehad en zou dat niet nog es een keer doen..Was zo high als een garnaal en voelde ook niet waar ik naartoe moest persen met als gevolg vreselijke aambeien na de bevalling. Dat was echt een hel! Duurde ook 3 weken eer ze geslonken waren. Bij de tweede bewust niet gekozen voor pijn bestrijding puur om het gebeuren van de eerste en die bevalling is zo goed verlopen!!! Bij deze doe ik het ook zeker weer zonder. Wil ook thuis bevallen
Ik ben op vrijdag ingeleid en uiteindelijk op zondagochtend was er voldoende ontsluiting om de vliezen te breken en het infuus met weeenopwekkers aan te sluiten. Het lukte de verpleegkundigen echter niet om goed te prikken, dus de anesthesist moest komen. En toen heb ik meteen de ruggenprik laten zetten. Dit op advies van de klinisch verloskundige. Zij zei: "juist tijdens de ontsluitingsfase moet je eigenlijk zo relaxt mogelijk zijn" en wat een goed advies! Ik heb uiterst relaxt de ontsluiting ondergaan tot de persweeën kwamen. Toen mocht ik zelf aan de bak en een half uurtje later was mijn zoontje er. Omdat ik zo rustig was geweest had hij ook geen 'last' gehad tijdens de ontsluiting. Echt perfect voor mij én voor hem. Zou het bij een volgende zo weer zo doen.
Ik ook geen pijnstilling. Maar ik heb ook hele snelle bevalling en gehad. 7.5 en 4 uur Zeker geen spijt van gehad! Een ruggenprik brengt toch risico's met zich mee.
Hier geen verdoving. Wilde ik ook het allerliefste niet in verband met eventuele risico's, dus ik ben blij dat het best ok verlopen is zodat dat mogelijk was.
Ook hier geen verdoving. Ging er van tevoren open in, zo van, ik zie wel wat ik nodig vindt op het moment zelf. Vanaf het begin was het vrij heftig, dat ik wel even heb gedacht 'Hoe hou ik dit nog 10 uur vol?', maar zat toen de vlos kwam al op 7 cm, dus toen voelde het ineens als een 'eitje'. Toen naar het ziekenhuis gegaan, en pijnstilling is nooit ter sprake gekomen. Ik ben achteraf heel blij dat het zo gegaan is, maar had het anders verlopen, dan had ik ook geen spijt gehad als ik wel voor pijnstilling had gekozen verwacht ik. (werd trouwens nog bijna een keizersnede (vertelden ze achteraf) door de kruinligging van zoonlief, en had me nooit gerealiseerd dat het dan een algehele verdoving was geworden zoals hier boven beschreven. Ben blij dat ik daar toen niet over na heb gedacht en dat het niet nodig is geweest!)
De eerste twee geen verdoving gehad en geen moment spijt. Bij de derde werd ik met spoed ingeleid en hadden ze het infuus met weeenopwekkers zo hoog gezet, voor mijn gevoel dan, dat ik een morfine pompje heb gevraagd. Ook daar geen spijt van.
Twee keer thuis bevallen zonder pijnstilling. Ik was vooral bij de eerste helemaal high van de endorfines. Dus heb het ook niet gemist hoewel het best pittig was met alleen maar beenweeën. Tweede had ik buikweeën en dat vond ik echt prima te doen. Tot de laatste 3 weeën. Toe wist ik echt ff niet waar ik het moest zoeken. Maar daarna persen en 10 minuten later was hij er al. Dus nee, totaal geen spijt van het niet hebben gehad van pijnstilling.
Wel pijnbestrijding gehad, ook al was het plan om het niet te doen. Enige adviezen die ik je kan geven zijn: ga er open in, de ene bevalling is de andere niet en het kan zomaar zijn dat je toch graag pijnbestrijding wil. En ten tweede: oriënteer je wel op verschillende soorten pijnbestrijding. Mocht het dan toch ter sprake komen hoef je niet alle voors en tegens af te wegen maar heb je al een voorkeur in je hoofd