Zijn er ook moeders die bewust hebben gekozen om weer te gaan werken na de bevalling? Of die naar een jaar (of meerdere jaren) weer besluiten om aan het werk te gaan? Ik bedoel dan niet om de financieen maar gewoon voor jezelf. Ik vraag me dit af omdat ik onderhand al 6 jaar thuis ben bij me kids. En ik vind het geweldig dat ik de keuze heb om thuis te blijven, maar nu na 6 jaar begint me wereldje een beetje klein te worden heb ik het gevoel. Ik geniet heerlijk van me kids en vind het super dat ik ze zelf helemaal kan opvoeden en zie opgroeien, maar toch vraag ik me af of er niet meer is. En dan bedoel ik iets echt voor mezelf zoals werk. Er even tussenuit, even iets voor jezelf ofzo. Aan de ene kant wil ik graag wel weer een paar uurtjes per week werken, aan de andere kant vind ik het ook heel moeilijk. Ik heb me oudste jongen al 5,5 jaar zien opgroeien, me middelste 3,5 jaar en de jongste nu 1,5 jaar. Ik voel me zo lullig tegenover de jongste als ik weer zou gaan werken. Omdat ik haar broers wel 4 of meer jaar zelfs heb opgevoed elke dag, en bij haar maar 1,5 jaar. En ik vind het moeilijk om haar dus bij een ander achter te laten. Ik weet dat ze vast en zeker goed terecht komt maar toch doe ik het liever zelf. Snappen jullie me? daarom vroeg ik me af hoe jullie het hebben gedaan? Misschien helpt het me wat om de knoop eens door te hakken...... (ps sorry als het topic hier niet hoort)
nou ik ben ook bewust thuis gebleven maar wil als hij wat zelfstandiger is (dus vanaf 7 jaar of zo) ook wel weer werken hoor, gewoon omdat ik me verveel
Ja nu eerst even niet. Maar als de kinderen naar de basisschool gaan wel weer buitenshuis. Mijn man kan nu ook beter overwerken als dat moet. Nu ga ik straks vanuit huis freelance aan het werk.
ik was (ongewild) werkeloos toen mijn dochter geboren werd, we konden het financieel allemaal redden hooe, maar toch liep ik tegen een muur op. heb ook veel gesolliciteerd en heb na een jaar een baan gevonden. Heerlijk 2 daagjes werken.
ik ben gestopt met werken omdat ik na de bevalling niet verplicht wou zijn om weer te gaan werken maar ik werk nu na 9 maanden eindelijk weer (gewoon omdat ik het erg leuk vind en papa nu huisvader is) en ik moet zeggen ik vind het heeeeeeeeeeerlijk! en hij gelukkig ook. eindelijk meer contact met de buitenwereld haha dus nu ga ik een aantal maanden weer werken en straks papa weer en dan blijf ik thuis.
Ik ga na de bevalling weer fulltime werken, vriendlief blijft thuis en gaat voor de kleine zorgen. Simpelweg omdat hij nu geen baan heeft en geen diploma's, als ik minder zal gaan werken scheelt het zo'n 400 euro per maand en dit is niet haalbaar.
Het is natuurlijk een moeilijke keuze omdat je het nu gewend bent om thuis te zijn, maar ik kan me voorstellen dat je wat zou willen doen voor jezelf, buitenshuis, waarbij je je nuttig voelt. Ik zou zelf mijn werk niet willen missen!
Ohh nuttig voel ik me wel, want elke dag als de kids weer iets beleefd hebben op school of thuis dan komen ze meteen met alle verhalen naar me toe, even gezellig wat drinken babbelen enz en dat vind ik ook heerlijk. Maar mijn wereldje is nu zo klein als ik me handen vrij heb weet ik echt niet meer wat ik moet doen. Het lijkt me dan best wel eens lekker om een paar uurtjes te gaan werken in de week. Ik heb er nu nog 2 thuis, maar vanaf november is dat er nog 1tje, en vanaf volgend jaar heb ik ze alle 3 niet meer thuis, naja de jongste is dan 2 ochtenden in de week ook weg. Maar aan de andere kant voel ik me er zo rot over tegenover me meisje daarom vind ik de keuze ook zo moeilijk!
Ik denk dat het voor kinderen niet heel veel uitmaakt als je 2 tot 3 dagen gaat werken hoor. Opvang is prima geregeld in ons land. Ik denk dat je het gewoon kunt proberen en kijken hoe jij het zelf ervaart.
Nee zij zal er ook geen flauw benul van hebben denk ik. Het is gewoon het gevoel vanuit mezelfs snap je. Ik heb 5 en 4 jaar op me beide jongens gepast zelf, en nu laat ik me meisje met 1,5 jaar achter. Dat voelt gewoon lullig dat ik er voor haar niet 4 of 5 jaar zal zijn elke dag thuis. Het is denk ik gewoon even een drempel waar ik over moet. oja daar maak ik me niet druk om, ik weet dat ze goed terecht zal komen, vind het alleen eng om haar achter te laten.
Ik snap je ook wel, maar dit is toch echt een keuze die jij alleen zelf kan maken. De wel/niet werken met een kind-discussie is zo iets persoonlijks... de één heeft haar werk nodig om een leukere mama te zijn, de ander doet het uit financiële overwegingen, en de derde voelt zich het prettigst als ze thuis bij de kinderen is. Je moet gewoon doen waar jij je goed bij voelt (en je gezin natuurlijk). Voor je dochter zal het weinig uitmaken, want als die een paar dagen naar de kinderopvang zou gaan, weet ze op een gegeven moment niet beter. Zij weet niks van jouw schuldgevoel, en ze zal het je later ook echt niet kwalijk nemen lijkt mij.
Ik voel me prettig als ik zelf bij mijn kids ben, maar aan de andere kant denk ik nu na 6 jaar dat ik misschien ook wel een nog leukerder mama ben als ik een paar uurtjes per dag heb gewerkt. En dan weer lekker thuis kom bij me kindjes om van ze te kunnen genieten. Nee daar zal ze niks van meekrijgen dat weet ik, daarom zeg ik ook ik moet zelf die drempel even over of beter gezegd die knop even omzetten!