hee dames! ik moet hier mijn eigen toch even afreageren; 12 febr. heeft mijn vriend een auto ongeluk gehad, hij stond stil in de file thv gorinchem. Toen is een andere bestuurster met 100 km! achter in de werk auto van mijn vriend gereden. Toen de politie me belden was ik gelijk overstuur,het enige wat ze zeiden; ja, mevr. .uw vriend heeft een auto ongeluk gehad kunt uw naar het beatrix ziekenh. komen. Meer niet! dat is dan even lekker gezegd! nou blijkt dat die vrouw zat te bellen! achter het stuur en daarom de file niet zag. Het leek eerst niet zo ernstig met mijn vriend, kleine hersenschudding en gekneusde ribben. nou dezelfde avond mn mannetje lekker mee naar huisgenomen. De volgende dag begon hij alles te vergeten, waar we woonde, hoe de hond heette, dat we voor een beebje gingen. Allemaal kleinen dingen die stiekem toch hard aankome als hij niet zonder na te denken kan zeggen hoe je heet waar je samenwoont en dat je voor zon wondertje gaat.de dokter gebeld bleek dat hij een zware! hersenschudding had en dus niet naar huis had gemogen. Ag foutje van de dokter he.. het is ondertussen +- 6 wkn geleden en mn vriend zit nog thuis. Hij ziet met 1 oog dubbel en zijn concentratie en orientatie is niet goed. Maandag bij de arbo geweest. en die zegt dat hij denkt dat er een knoop of kneuzing in zijn hersenen zit.en dat die misschien niet wegtrekt ook dat is nog eens een klap in je gezicht! Voor me vriend probeer ik me zoo groot te houden. hij kan bijna niks, dus echt alles kommt nu op mij aan! ik probeer me groot te houden voor hem maar toch wordt het moeilijk. het ergste is dat je het niet aan de buitenkant ziet, dus niemand die je snapt als je gewoon even je verhaal kwijt wilt! Sorry voor mijn lange verhaal en bedankt voor jullie 'luisterend' oor. Moest het nu echt even kwijt. liefs,
Ik ken het... Ze denken allemaal dat het wel meevalt, maar jij maakt alels 24/7 mee en weet dat het fout zit! Ik wil je veel sterkte toewensen en je vriend ook, veel rust doet soms wonderen...
Ow jeetje.. krijg hier ff een flashback... wij hadden 2 jaar geleden ook zo'n ongeluk... En ik zit nu nog met de nasleep Laat hem alsjeblieft zoveel mogelijk rust nemen en ga als je het niet vertrouwt meteen naar een dokter en vraag om een doorverwijzing naar een revalidatie arts. Ik liep bij een neuroloog die mijn klachen dus niet serieus nam en pas na 1 1/2 jaar kwam ik bij een revalidatiearts en wat een opluchting. Die mensen hebben zoveel ervaring en kennis in huis, waardoor ik eindelijk weer in staat was mijn leven weer een beetje op te pakken. Ook sterkte voor jou, want ik weet dat mijn man het niet altijd makkelijk heeft gehad, als ik idd dingen vergat, flauwviel, jankte en de hele wereld eigenlijk vervloekte van de pijn... LAAT HEM GOED NAAR ZIJN LICHAAM LUISTEREN!
Ik mag toch hopen dat ze die telefonerende mevrouw goed aangepakt hebben! Idd, neem veel rust en als ie zich echt niet goed voelt direct de dokter bellen!
Meid veel sterkte, en je vriend ook.. En alles wat ik zou willen zeggen is hierboven al gezegd! Hopelijk komt alles goed... X
sterkte met je mannetje, hoop voor je dat hij snel weer de oude is, en jij moet ook rustig aan doen meis, geen extra dingen op je schouders gaan halen, en blijven zeuren bij de artsen des te sneller helpen ze hem.
Heftig hoor. Goed dat je je verhaal even geschreven hebt. Veel sterkte voor jou en je vriend en ik hoop dat hij er weer helemaal bovenop komt.
Zo zie je maar er word altijd zo luchtig over gedaan, bellen achter het stuur, maar je ziet wat er van kan komen. En die vrouw had natuurlijk niks? Dat zul je altijd zien. Heel veel sterkte ermee. Hopelijk gaat het weer snel beter met je man. *Knuffel* Jewe
Jeetje wat erg! Veel sterkte zeg! En inderdaad; laat je niet afschepen door die artsen, de meesten kijken niet verder dan hun neus lang is! Mijn man heeft dik vier jaar geleden een zwaar auto-ongeluk gehad. 90/90 frontaal, drie keer over de kop en landen op de zijkant. Hij zat op de bijrijdersstoel, maar werd door de brandweer uit de kofferbak gevist. Nog steeds heeft hij grote problemen met zijn concentratievermogen en kortetermijngeheugen, waarschijnlijk trekt dat nooit meer weg. Hij kan hoofd- en bijzaak niet meer onderscheiden, is enorm chaotisch en daarom heel erg op zichzelf gericht (egoistisch dus) wat het voor ons, de vrouw en de kinderen, niet makkelijk maakt. Hij heeft agressieaanvallen (omdat hij niet weet wat hij met zichzelf aan moet) en heeft een paar dwangneuroses ontwikkeld. Het kost enorm veel energie om hier goed mee om te gaan en om alles op te vangen wat hij 'nalaat'. Ik moet enorm veel van hem 'pikken' wat ik normaal nooit zou doen, ik moet dan echt tussen de regels door lezen, tot tien tellen en lachend verdergaan. Als we ruzie hebben, komt het altijd van en door hem (hoe lullig het ook klinkt) en IK ben altijd degene die de eerste stappen moet zetten om het goed te maken, om sorry te zeggen enz. Inmiddels weet ik hoe ik met hem om moet gaan, maar het vreet energie. Al is het natuurlijk de moeite waard. Waarom ik dit vertel; veel mensen snappen niet dat zo'n ongeluk je niet in de kouwe kleren gaat zitten. Je hebt een ongeluk, een paar gebroken botten en wonden, oplappen die handel en zodra je weer loopt en aan het werk bent is het 'dus' klaar. Nou mooi niet dus! Ook na vier jaar draag je de gevolgen nog en soms zelfs de rest van je leven. Overigens is het juridisch getouwtrek ook niet iets om over naar huis te schrijven......... Meid, laat je niet afschepen, medisch en juridisch! Laat alles tot op de bodem uitzoeken en verdiep je in alle! opties van behandeling/revalidatie! Dan kun je jezelf achteraf niks verwijten......... Nogmaals veel sterkte!
schrik een beetje van je verhaal Daya, wat erg he, volgensmij mag je sowieso al blij zijn dat hij het er levend vanaf heeft gebracht.
Waarschijnlijk alleen een boete voor het niet handsfree bellen van 150 euro. En misschien als ze een puntenrijbewijs heeft 1 punt eraf, wegens het veroorzaken van een ongeval. Honeyy veel succes met je man! Is hij nog ergens onder behandeling oid?
Niet schrikken hoor! Wij komen er wel. Ik probeer niet te shoqueren, ik probeer alleen uit te leggen is dat het niet niks is, en dat het met 'een beetje oplappen' lang niet altijd klaar is. Ik ben absoluut ongelooflijk dankbaar dat mijn schat het er levend vanaf heeft gebracht! :-D Maar toch; de gevolgen zijn vaak zwaar, ook in ons geval..
Vind het heel vreemd dat ze hem zo naar huis hebben laten gaan, ik neem aan dat er toch allerlei onderzoeken gedaan zijn. Kwamen daar geen uitslagen van die misschien niet geheel verrassend waren? Ik snap het dat je je groot wilt houden in deze situatie, makkelijk is het zeer zeker niet. Ik hoop dat je vriend snel weer opknapt
dames bedankt voor jullie reactie! Fijn dat iemand je snapt van die vrouw hebbenwe niks meer gehoort! dus weten ook niet wat voor boete zij heeft gehad maar wel dat ze alleen een bloedneus had! meer niet. maar goed we wachten in spanning de mri af, bedankt voor jullie reacties! liefs,
hey meid, wat een verhaal! echt heel veel sterkte en hoop dat je vriend er snel weer bovenop komt. wel raar dat die vrouw niks van zich heeft laten horen.