Hoi allemaal, Ik hoop dat het door de hormonen komen, maar ik irriteer mij enorm aan mijn partner. Echt aan bijna álles. Hoe hij eet, hoe hij hoest, wat hij allemaal niet goed doet, etc., etc. Is dit herkenbaar? Ik vind dat ik gelijk heb om me hieraan te irriteren, maar tegelijkertijd denk ik, mhmm....misschien komt het door de hormonen? Hij doet namelijk ook wel weinig ivm de zwangerschap; is nog nooit meegeweest naar de VK, helpt niet met klussen aan de kamer, ik moet alle nieuwe spulletjes kopen, hij vind dat maar onzin (een jongentje kan best rose dingen aan, nou ik dacht het dus echt NIET ). En plant nooit leuke dingen met ons 3-en (we hebben een dochtertje van 1,5). Bedankt voor reageren alvast!
Gewetensvraag: deed hij voor jouw zwangerschap altijd alle klusjes waarvan jij wilde dat ze gedaan werden, en dan ook nog direct wanneer jij het gedaan wilde hebben? Plande hij voor jouw zwangerschap meer uitjes met z´n drieën? Ging hij toen mee winkelen en koos hij toen de kleren van jullie dochter? Nee? Dan ben jij veranderd en is hij dus nog steeds dezelfde man waar je graag kinderen mee wilde Verder is het wel herkenbaar hoor, ik kan me (ook buiten mijn zwangerschap) rotergeren aan mijn man. Maar ik ben ook geen heilige, dus hij heeft ook genoeg om zich bij mij aan t ergeren. Toch wil ik hem niet ruilen
oh god die van mij heeft ook heel wat te voorduren hoor ! gelukkig kunnen we er ook soms samen wel om lache en is het ergste nu wel geweest na die eerste 3 maanden toen was het echt heeel erg ! Het ergste vind ik nog steeds het roken van hem hij stinkt mega uit zijn mond naar rook maar wil wel kussen met me , nou dacht het niet ! de rede dat ik er zo boos om kan worden is dat hij mij het roken wilde verbieden door me sigaretten af te pakken ! ( ben wel gestopt hoor maar niet voor hem ) Hij heeft belooft om samen te stoppen maar onder tussen rookt hij nog wel vrolijk door ! en daar kan ik op elk moment van de dag nog boos over worden !
Ik ben heel onzeker wat betreft mijn mannetje. Ik heb steeds het idee dat hij mij afsnauwd terwijl dat helemaal niet zo is. Ik heb dan t idee dat ie kort af doet en daar word ik zooo verdrietig van. Als ik dat dan zeg dan zegt ie dat helemaal niet zo bedoeld te hebben. Heb ook t idee dat ie me lelijk vind nu ik zwanger ben... Daarintegen doet ie van alles voor me...hij stofzuigt meer, maakt regelmatig de badkamer schoon en laat de honden altijd uit...hij wil niet dat ik met zijn dochter over straat loop als het donker is Het zijn denk ik ook meer en deels de hormonen...want als ik met m praat zegt ie hoe lief ie me vind en hoe mooi en hoe blij ie is met ons kindje.
Hij zegt trouwens ook dat ik heeeeeeeeeeel soft ben geworden Mijn grote bek van voorheen schijnt heeelemaal weg te zijn...en normaal trek ik mijn schouders op terwijl ik nu zit te huilen om alles!
Ik ben nog maar net zwanger en ik besef van mezelf dat ik mijn vriend constant afsnauw. Voor mij is deze situatie nieuw en ik heb al een MK gehad en ik ben gewoon erg zenuwachtig voor de 1 e echo. Ik heb ook geen zin in sex en elke avond zeurt hij mijn oren eraf en ik weiger hem dan. Hij snapt dat niet en ik heb zelfs geen zin om mn gevoel uit te leggen.
Hier ook 1 hoor... mijn mannetje doet alles voor me....als ik ergens geen zin in heb doet hij het enz. En ik me maar doodergeren. Zijn de hormomen denk ik, ik reageer overal heel heftig op (alle emoties voelen 10x zo erg als normaal)
Jep hier ook... bijna dagelijks ruzie om stomme kleine dingetjes... En vooral over dingen die ik niet leuk vind aan hem... Dat hij te weinig aandacht voor mij heeft enzo... Ach ik hoop dat hij genoeg geduld met me heeft op het moment, maar ik geloof het wel
Hier ook hoor. Bij de zwangerschap van mijn dochter snauwde ik hem constant af tot aan ongeveer 20 weken en toen werd het wat minder. Maar kon nog steeds lelijk uit mijn hoek komen. En bereid je maar voor dames na de bevalling komt het weer door het wegvallen van alle hormonen en je gebroken nachten. AAAAAAhhhh die arme mannen van ons toch. Zij ervaren het heel anders dan ons. Wij zijn er sowieso veel meer mee bezig omdat het kindje in ons lichaam groeit en wij ons emotioneel en lichamelijk anders voelen! Ik denk dat de mannen hier onderling ook wel over kletsen. Het is toch wat een lopende tijdbom vol ergernis in huis!
Ik heb juist het tegenovergestelde... ik wil echt 24 uur per dag op zijn lip zitten sinds ik zwanger ben Hij was vannacht een nachtje weg voor zijn werk, en ik was helemaal verdrietig dat hij er niet was. Echt, ik erger me kapot aan alle mensen om me heen, behalve aan hem.
Af en toe ik ook wel zoals vanochtend, ik vroeg mijn mannetje de frituurpan schoon te maken...zet meneer hem helemaal nat terug in de kast dus ik pak hem er weer uit :x zegt ie '' niet goed '' ik nee natuurlijk niet dat ding is helemaal nat
hahaha kan met je mee praten ..! hier hebben we ook wel ups en downs .. net ook weer.. hij is zo'n sloddervos he.. ''weet je ook waar mijn telefoon is?'' ja hallo .. moet ik dan ook om alles denken .. HEB HET OOK ZWAAR ! maar ja dan zucht ik ff en dan kijk hij me ook weer aan , doet hij een aai over mijn buik en moet dan lachen.. maar soms kan ik hem ook wel achter het behang plakken hoor ! (al hebben we geen behang) maar wat betreft het over de kleine gaat , is hij zo soft ! gisteren waren we ff bij prenatal en kocht hij een leuk blouseje en een spijkerrokje (zonder dat ik het in de gaten had).. hij is wel degene die gelijk zegt.. ach wat schattig.. die nemen we mee..ACH.. HET BLIJFT EEN SCHAT ! maar soms ......................
hmm dat heb ik dan ook wel weer.. als ik hem dan weer uitzwaai om naar zijn werk te gaan , kan ik wel janken.. maar ja soms kan het ook anders ( zie mijn klaagmoment , boven )
Hier juist helemaal het tegenovergestelde.. Ik vind hem iedere dag geweldiger worden de laatste weken haha. Terwijl hij (eerlijk gezegd..) helemaal niet zoveel bijzonders doet haha. Ik kreeg ook al te horen dat ik enorm 'soft' ben geworden dus dat zal er wel mee te maken hebben..
ik net zoals mikkie en kleinwonder ik ergerde me veel meer aan mijn vriend voor de zwangerschap! Nu heb ik het liefst dat we samen met z'n 2 blijven ( okay met de katten erbij) en dan met niemand anders En hij helpt ook overal mee, vind spellen kopen leuk ( okay gordijnen bv laat ie aan mij over maar ik heb toch een betere smaak ) Soms kan hij mij wel irriteren maar niet zo vaak meer Van mij mag het zo blijven!
Naar mijn vriend toe ken ik het gevoel niet, normaal heb ik dat soms wel eens. Maar nu dus echt helemaal niet. Maar naar mensen die ik eigenlijk toch al nooit mocht heb ik nu juist erger, ze kunnen in m'n ogen niks goed doen en volgens mij laat ik dat dan ook duidelijk merken. Groetjes Tamara.