Hallo, Ik ben alweer 4 jaar samen met mijn vrouw. We zijn a.s. juli 3 jaar getrouwd en we hebben een dochter die in februari 2 jaar is geworden. Toen we voor het eerst aan kinderen dachten, wisten we echt niet hoe we het aan moesten pakken. We zijn een beetje op internet gaan rondsnuffelen en kwamen toen op een site van een zaaddonor. We wisten niet goed wat we er van moesten denken en vonden het een beetje eng. Maar omdat we geen zin hadden in een onbekende donor (via het ziekenhuis dus) en ook niemand uit onze omgeving wilden vragen, hebben we die donor een mailtje gestuurd. Het bleek al snel dat het een ontzettend lieve man was. Na wat op en neer gemail, hebben we toen afgesproken bij ons thuis om kennis met hem te maken. Het klikte meteen en we besloten van beide kanten om met elkaar 'in zee te gaan'. We gingen met behulp van ovulatietests proberen te ontdekken wanneer mijn vrouw ovuleerde en dan konden we hem bellen. Zo gezegd, zo gedaan. Ze ovuleerde en meteen hebben we hem gebeld. Dezelfde avond nog kwam hij langs om 'zijn kwakje' in te leveren. Twee weken later bleek dat het in één keer gelukt was en dat we zwanger waren. Nu twee jaar later ben ik zwanger. Ook deze keer is het in één keer gelukt. We zijn onze donor zo dankbaar. Hij wilde er niks voor hebben, alleen reiskostenvergoeding, omdat hij toch wel 1,5 uur moest rijden om bij ons te komen. Het is hem puur te doen om anderen mensen het geluk van gezinsleven te gunnen. Gelukkig maar dat er zulke mensen bestaan, anders hadden wij nu geen kindjes gehad. Zo af en toe mailen wij hoe het met ons gaat en hij mailt dan terug. Soms nodigen wij hem uit om naar onze dochter te komen kijken. Dat vindt hij heel erg leuk. Hij neemt ook altijd wel een kadootje voor haar mee. En nu is de tweede onderweg en hou ik hem ook een beetje op de hoogte. Maar hij laat het contact echt van ons afhangen. Hij zal nooit uit zichzelf een mailtje sturen of vragen of hij langs mag komen. Zelfs als wij niks meer met hem te maken zouden willen hebben, maakt hij daar geen probleem van. Maar ik wil graag dat onze kinderen later weten wie hun vader is, dus wij hebben er voor gekozen om hem af en toe uit te nodigen, zodat ze weten wie hij is. Zijn hier nog meer lesbische stellen en hoe hebben die dat gedaan met zwanger worden en met donoren? Groetjes, Linda
Mijn jongens zijn van een 'donor', mijn beste vriend. Hij leverde ook zijn kwakje af en m'n echtgenote en ik 'regelden' dan de bevruchting. Beide k eren van de eerste keer raak. M'n zoons dragen de achternaam van hun papa en hij heeft bezoekrecht. Eigenlijk vind ik het een beetje jammer dat de beeb die op komst is, niet van hem is. Deze moet nu met mijn achternaam door het leven en zal z'n vader niet kennen. Vind het eigenlijk wel belangrijk dat m'n kindjes hun vader kennen. Niet ivm alimentatie ofzo, maar zodat ze hun achtergrond kennen. Wat vind ik dat prachtig van die man! Héél veel succes gewenst
Misschien een stomme vraag hoor; maar hebben jullie dat op gevoel gedaan (dat je die man wel vertrouwt) of hebben jullie hem bijv. een test laten doen voor HIV., SOA, erfelijke ziektes e.d.? Groetjes Racebabe
het vertrouwen was er al heel lang, ken hem sinds we geboren zijn, maar toch zijn er testen gedaan ivm hiv en andere soa's. Qua erfelijkheidsziekten was het niet nodig te testen, aangezien onze families al generaties lang bevriend zijn en alle evt ziektes gekend zijn.
Hoi Linda, Wij zijn ook een lesbisch stel en ik (ingrid) ben nu zwanger. Wij wisten eerst ook niet goed hoe te beginnen toen we wilden proberen om zwanger te worden. We hebben ook op internet gezocht maar dat voelde toch niet heel erg prettig. We hebben eerst de broer van sandra gevraagd, aangezien die in engeland woont en de baby dan ook de genen van Sandra zou hebben maar na lang nadenken heeft hij toen nee gezegd. Met de donor die we nu hebben gevonden hebben we goed contact en hij wilde dit doen om ons een baby te schenken. De situatie ligt nu wel een beetje gevoelig ivm familie maar als ons kindje 16 is mag hij wel weten wie de donor is. @platliggertje; is het niet zo dat alle kinderen uit 1 gezin dezelfde achternaam moeten dragen? Dat heb ik tenminste altijd begrepen.
Hoi allemaal, Ik heb zeer veel bewondering voor jullie! ikzelf ben wel hetro, maar ik vindt het geweldig dat er nog mensen zijn die elkaar willen helpen zonder bijbedoelingen! Groetjes Kruimltje
hallo ik heb wel even een paar vraagjes misschien domme vragen maar goed, ben ook niet snugger nu aller eerste vind ik het helem aal te gek dat er mensen bestaan die anderen het geluk willen geven op een gezin! en daarom zaaddonor willen zijn.. maar jullie zeggen hij komt zijn kwakje brengen.. maaarruuhhhh hoe doen jullie dat dan? platliggertje zegt dat hebben we zelf ingebracht.. hoe dan? whahah ik schaam me bijna om te vragen, maar ben zoo nieuwsgierig hoe jullie dat gedaan hebben.. of vraag ik weer te veel.. hahah nu ga ik onzin uitkramen *SCHAAM* groetjes nachtvliinder
Om even op alle vragen antwoord te geven. Wij hebben die man wel om uitslagen van tests gevraagd. Dat waren tests op geslachtsziekten en ook een zaadtest (of ze allemaal goed zwemmen, zeg maar). Die laat hij één keer in de zoveel tijd maken. Die zaadtest doet hij af en toe omdat hij niet zo heel jong meer is. Hij loopt tegen de 60 nu. Het inbrengen hebben wij ook samen gedaan. Ik heb het de eerste keer bij mijn vrouw gedaan en zij deze keer bij mij. Wij hebben het gedaan d.m.v. een spuitje met daarop een gewoon drinkrietje van een pakje. De donor heeft die helemaal zitten fabriceren toen ie langskwam. Als er nog meer vragen zijn, stel ze gerust. Je mag alles aan mij vragen, vind ik helemaal niet erg. x Linda
wow =D> moet zeggen, vind het echt knap hoor! ik kan me er weinig bij voorstellen, omdat wij het zonder spuitje hebben gedaan hihi, dus gewoon sexen.. lijkt me toch een heel gepriegel... met zo'n spuitje.. maar heb echt enorm bewondering hoor je weet wat ze zeggen he.. waar een wil is, is een weg! en heel mooi om te zien dat het dan ook daadwerkelijk lukt.. gek he op hoeveel manieren iemand zwanger kan raken.. als ik dom zit te lullen ahhaha zeg het maar hoor!
hoi hoi Mijn vriendin en ik verwachten nu ook ons eerste kindje. Wij hebben heel bewust gekozen voor een anonieme donor en voelen ons daar prima bij. We hebben het geluk vlakbij de belgische grens te wonen en daar konden we zo in het ziekenhuis terecht voor inseminatie en donor. Na 4 keer is het gelukt en we zijn nu druk bezig met de voorbereidingen...... Iedereen veel succes tWinny
Wauw zeg .... Nooit bij nagedacht als een stel bestaat uit 2 vrouwen ... hoe ze dan zwanger raken .... Bij "ons" is het standaard ... Bewonderend zeg !
Ja, het is even goed overleggen met elkaar wat je wilt en dan naar een oplossing gaan zoeken. Maar ik vind dat wij gewoon erg veel geluk hebben gehad met alles. Meteen een goede donor, allebei de keren meteen raak. Vaak voel ik me juist schuldig als ik al die verhalen lees van vrouwen die maar niet zwanger kunnen raken. Dan denk ik, tja wij moesten even moeite doen om zwanger te raken, maar het was tenminste meteen raak. En dan als heterostel ben je er zo lang mee bezig. Vind ik zo erg om te lezen. @Twinny: Ik zag dat jullie een onbekende donor hebben. Maar zijn jullie dan niet benieuwd naar die man? En ben je niet bang dat jullie kindje later wil weten wij zijn/haar vader is? Wij wilden juist bewust een bekende donor en ik ben heel blij dat dat gelukt is. Maar ik kan me ook voorstellen dat je voor het ziekenhuis kiest en dan automatisch een onbekende donor krijgt. Maar voor ons was het gewoon het belangrijkste dat onze kinderen weten wie hun vader is later en dat allebei de kinderen nu van dezelfde donor zijn. Dat vind ik zelf ook wel een fijn idee. Hebben zij in ieder geval wel een bloedband. Kunnen jullie ook van dezelde donor zaad krijgen als je een tweede kindje zou willen? X Linda
hoi Linda Nou tuurlijk ben ik wel benieuwd hoe de donor eruit zit. Weet alleen zijn uiterlijke beschrijving. Maar ach, we zien we wat voor een prrachtige baby eruit gaat komen. Tja over de vader leren kennen later........... Weet eerlijk gezegd niet. Mijn vriendin voelt zich daar ergens aan de kant gezet gellof ik. Endaarbij had ik ook niet geweten waar te zoeken, want een vriend van ons was zeer zeker geen optie. We zullen de kleine straks vertellen dat we geholpen zijn door een hele lieve man die mama's zoals ons graaghet gelluk van een kindje wilde geven en daarvoor zijn zaadjes naar het ziekenhuis had gebracht. Denk dat we er straks wel uitkomen hoor en geloof me.........een vader is ook niet alles..... twinny
@ Twinny: Haha, nee een vader is ook niet alles nee. Dat is zo. Ligt eraan wat voor één natuurlijk.... Ik kan me voorstellen dat je vriendin zich aan de kant gezet zou voelen als je erg veel contact met de vader zou hebben. Maar zoals in ons geval (af en toe een mailtje en een bezoekje) is voor mij niet bedreigend. En ik denk dat mijn vrouw dat nu met dit kindje ook niet zo zal voelen. Maar ik heb me in het begin als ik samen met mijn vrouw en kind over straat liep vaak niet echt een moeder gevoeld. Het sloeg natuurlijk nergens op, want ik ben net zoveel moeder van ons kind als mijn vrouw, maar ik had ook het gevoel dat andere mensen mij niet als haar moeder zagen. Nu voel ik dat anders. En omdat ik zo een sterke band met onze dochter heb, ben ik ook niet bang dat zij mij later niet als haar moeder zal beschouwen. Ik ben bijna nog meer moeder voor haar als mijn vrouw. Als er iets met haar is, ben ik degene die haar troost. Ik ben ook wel wat zorgzamer als mijn vrouw. Ik denk dat dat daardoor komt. Ik ben benieuwd hoe het straks bij jullie gaat..... Waarom hebben jullie ervoor gekozen dat jij zwanger moest worden? x Linda
mijn vriendin zag al die polonaise aan haar lijf echt niet zitten en mij leek dat juist helemaal mahtig zo'n groeiend prulleke in je buik. Gelukkig kan ze het heel goed voelen als de kleine beweegt, maar meer hoefde voor haar niet. De keus was dus makkelijk gemaakt......
Geweldig dat er mensen zijn die anderen hiermee willen helpen. Een bijzondere situatie maar toch zo gewoon, ik bedoel je bent gewoon vrouw die een kind wil. Fijn dat jullie een weg hebben gevonden, genietse.
@ Twinny: O ok. Ja, dan is het makkelijk kiezen. Bij ons was het ook een makkelijke keuze, omdat mijn vrouw al richting de 30 ging en ik nog maar begin 20 was. Dus we hadden zoiets van eerst zij en dan ik. Ik had en heb nog tijd zat. En nu was het bij haar in 1 keer raak, maar het had ook langer kunnen duren natuurlijk. @ Erica: Ja, ik ben onze donor ook erg dankbaar. Zonder hem was het vast ook wel gelukt, maar ik ben gewoon zo blij met onze situatie. Bekende, gezonde donor. En het is gewoon een superlieve man, die later bereid is om onze kinderen te laten zien wie hij is. @ Appeltje: Ja, ik ben ook heel blij dat het allemaal zo is gelopen. Het is ook echt een succesverhaal eigenlijk..... x Linda
Ikzelf ben hetero, maar ik moet even zeggen dat ik dit helemaal geweldig vindt en blij ben dat er eens aandacht aan besteedt wordt ! Het is voor mij toch een beetje een "onbekende wereld", om het zo maar even te zeggen, maar door jullie uitleg is er wel wat duidelijk geworden.... Meiden, ik wens jullie een hele fijne zwangerschap toe en heel veel geluk en liefde in de toekomst !