Ik wil er alles voor doen. 9maanden spugen. 9maanden stil liggen. 9maanden bi. 9maanden moe 9maanden dikke enkels Maar aub niet nog 1x dat verlies meemaken.
ik sluit me er ook bij aan. het rijtje kan nog veel langer maar ik denk dat we allemaal heel goed beseffen dat we er alles voor over zouden hebben om ons zo ongelooflijk beroerd te voelen en ons juist daardoor ongelooflijk gelukkig zouden voelen..
Ik ook!!!!! Nou ja, bijna alles.... Zolang ik mijn dochtertje maar niet zwaar te kort doe in die 9 maanden! Dan is 9 maanden wel weer een hele lange tijd.
Je topic raakt me. Ik zag de titel staan en moest wel ff lezen... In december heb ik een heftige bloeding + zware krampen gekregen. Oorzaak: een zgn hematoom. Kindje werd door de arts in ons lokale ziekenhuis al opgegeven. Kon op de kop staan, plat liggen of wat dan ook: ons kindje zou ondanks met mooie hartje (was 7 weken en 6 dagen toen de krampen en de bloeding begon) komen te sterven. Ik weigerde het te geloven, kon het niet accepteren. In overleg met mijn Duitse arts (liep in Dusseldorf voor IVF/ICSI) toch gekozen voor plat liggen... Want net als jullie had/heb ik er ook ALLES voor over... Bij mij heeft het geholpen... Vind het heel verdrietig te lezen dat jullie wel het allerergste zijn overkomen... Heel veel sterkte!!
meiden hier iemand die ook enkele sterretjes heeft en ondertussen bijna 30 weken zwanger is, eerste drie maand de ziel uit mijn lijf gespogen, de middelste drie gingen redelijk goed en nu zit ik dus met een Bekkeninstabiliteit... ik ben het soms kotsbeu en zie het helemaal niet meer zitten, maar denk dan aan meiden zoals jullie... Ik hoop van harte dat jullie ook jullie wondertje gauw mogen hebben!!! Ik strooi hier een beetje HCG! xxxxxxx knuffel en kus!!!
ik dacht gisteravond toevallig precies hetzelfde. ik ga heel hard duimen en hopen dat wij ooit allemaal een mooi en gezond kindje in onze armen mogen houden.
ik zit dat ook vaak genoeg te denken als ik weer zo'n klaagbui heb, eerst opgenomen in zh omdat ik alleen maar een het spugen was, daarna begonnen de harde buiken al met 14 weken en mocht ik niks meer doen (nog steeds niet) en 20 weken echo was ook niet goed. dan loop ik weer eens te klagen en dan denk ik aan de dames waar het niet zo vanzelfsprekend is. hoop dat jullie ook snel het geluk mogen ervaren van een klein ukkie