Wij hebben naast wat lichamelijke problemen een heel goedlachs en vrolijk jongetje. Pittig typetje; snel verveeld en hyperalert, zo'n babytje dat er niet voor gemaakt is om baby te zijn. Maar nu, gisteren, kreeg hij ineens een hele rare aanval, knalrood hoofd, grommen als een leeuw en hij leek gewoon heel heel boos. Mn moeder zag het als pijn, ik twijfelde.. Vanmorgen deed hij het weer, nu leek het mijn inziens toch echt weer op een woede aanval; hij lag met zn rug naar de tv en toen ik hem omdraaide was het goed en hij kon ook direct weer lachen. Kan dit? Het lijkt mij zo jong om al bewust op die manier te laten weten wat je wilt? Het is dus geen zeuren of huilen...
Hier zag ik met 3-4mnd wel al heel duidelijk frustratie en daardoor boosheid, ook zonder huilen. Gewoon echt gefrustreerd en kwaad kijken, bv als omrollen niet meteen lukte of ze achteruit tijgerden ipv vooruit.
Dat herken ik ook wel, maar dit is echt schreeuwen/ grommen en met de handen van zich afduwen zeg maar. Het rare is dat hij dus tussendoor even afwacht en vragend kijkt en dan weer opnieuw. Ik ben bang dat ik gewoon moet afwachten.. mocht er iemand het toch al herkennen en evt tips over hoe hier mee om te gaan? Ervan uit gaande dat het woede is en geen pijn...
Baby's hebben nog niet heel veel manieren om duidelijk te maken wàt ze willen en hòe ze het willen. Terwijl ze toch echt al wel dingen willen, maar daarvoor nog echt afhankelijk zijn van anderen. Prachtig recept voor frustratie. Hoe daarmee om te gaan? Frustratie zit vaak vlak voor 'iets leren' / 'iets kunnen'. De frustratie zorgt dan voor dóórzetten. Dus als je kindje iets lijkt te willen wat hij zelf (bijna) moet kunnen, zou ik hem nog even laten proberen. Kan hij het echt nog niet of duurt het te lang waardoor hij echt zo boos wordt dat hij niet meer probeert, dan help je hem gewoon. Onze oudste is ook temperamentvol, om het zo maar te noemen. De echte driftbuien namen aanzienlijk af toen hij beter leerder praten. Reden voor ons om met de jongste op tijd te beginnen met babygebaren. Dan kunnen ze zich veel eerder uitdrukken. Achteraf misschien niet nodig, de jongste heeft een heel ander karakter. Bij de oudste liepen die driftbuien soms wel zo ver uit de hand, dat hij zichzelf echt pijn deed. (Met name hoofdbonken -en hard!!- op de tegelvloer.) Troosten maakte het alleen erger. Dichtbij blijven en klaar zitten om te troosten zodra boosheid omsloeg in verdriet, was toen voor ons de beste manier om ermee om te gaan.
Ik vind het helemaal niet raar klinken hoor, baby’s van deze leeftijd leren al heel goed dat ze contact met vader/moeder kunnen maken. Dus bv oogcontact zoeken en zo om hulp ‘vragen’.
Haha nou zolang hoefde ik niet te wachten want meneer deed het weer het is echt geen frustratie, daar heeft ie al heel lang last van en is heel anders. Nee, dit x werd hij boos na een spelletje kiekeboe, misschien omdat het spelletje stopte? Ik ga me eens verdiepen in babygebaren, maar jeetje, ik vind het wel grappig om te zien alleen als dit nog maar het begin is.... nu toch direct 3x binnen 24u!
Ik herken het wel in onze jongste. Ik denk ook niet dat het (in ons geval iig) pijn is. Er zit gewoon echt pit in. Ze wil zoveel en als het niet lukt, gaat ze schreeuwen. Ze kroop bijvoorbeeld al met 5.5 maand en met 6 maanden trok ze zich op aan de salontafel. Slapen doet ze ook amper overdag. Vandaag 1x 30 minuten bijvoorbeeld. Er is al heel duidelijk een sterke persoonlijkheid te zien.
Zoo die is echt heel vroeg! Super leuk zo'n karaktervol kindje maar ergens ook stiekem een beetje jammer dat het geen "echte baby" is en je hebt er je handen vol aan haha. Wooo dat is echt heel snel!
Hahah ik loop steeds zo achter de feiten aan, maar nu vergeet ik zelfs wat ik zelf heb gezegd blijkbaar grappig hoor dat chronisch slaap tekort
Hier ook een standje van 0-100 in een halve seconde. Kan pislink worden als dr iets niet lukt of dr te lang duurt en een meter groter van trots als ze iets voor elkaar krijgt of een opdrachtje doet (dr zakdoek in de prullenbak gooien bijv). Nog geen tel wakker en dr warme fles melk had er al moeten staan, correctie had ze al uit moeten drinken. (en wat nou signalen als smakken of onrust, dat was gewoon wakker worden uit diepe slaap en de dienst uitmaken). Dus ja het kan pijn zijn, darmpjes willen nog wel eens heel vervelend doen en dat komt en gaat soms best snel. Het kan zeker ook temperament zijn. Moeilijk te zeggen van een afstandje. Maar als t die laatste is dan zou ik inderdaad eens in babygebaren gaan duiken, meeste temperament en woede zat/zit bij mn dochter dat ze t niet kon communiceren. Nu zit er daar buitenom nog steeds wel een gifkikker koppie op hoor maar tis een stuk gezelliger als ze begrepen worden al is t maar basaal.
Haha ik ben toch zo benieuwd naar jouw dochtertje, heb nu al een aantal dingen gelezen en daar zit echt een koppie op wauw Leuk dat je ook zegt dat babygebaren werkt, ik twijfelde nog een beetje over het effect maar ga het nu zeker proberen. Die enorme trots herken ik ook, meneer kan nu zelf gaan staan (aan de handen maar zonder hulp) en dat gezichtje is onbetaalbaar
Hier liepen ze met 6mnd ook langs meubels, maar helaas werd die frustratie/boosheid er niet minder van. Het waren pittige peuters en nu met 7 en 4 nog steeds behoorlijk temperamentvol
Onze middelste was niet gemaakt om baby te zijn. Na 2 maanden was hij boos dat hij niet kon lopen ed. Hij huilde ook bijna nooit, als er wat was dan ging de sirene gelijk voluit. De meeste frustratie verdween toen hij kon lopen met 15 maanden. Als peuter kan hij heel even (echt kort) goed boos zijn als iets niet mag maar woede buien heeft hij niet meer gehad. Zolang hij uitdaging heeft is hij super zoet.
Tis een combinatie van mij en mn man, lekkere stijfkop van papa en van mama t "zelluf doen". Ik laat dr ook vooral lekker aan prutsen en bemoei me er niet te snel mee als ze tegen problemen aanloopt, als ze wil dat ik dr help kan ze dat prima aangeven. Juist haar helpen voordat zij zo ver was dat ze er niet uit kwam, wekte enorme frustratie op bij dr. Verder is t "opstaan en weer door!" en ze zit lekker te prutsen op haar manier en dat bevalt haar goed. Pakken hier een halve montessori stijl mee, ik zet geregeld iets neer waarvan ik denk dat ze t wel wat vindt en waar ik dr veilig los mee kan laten en kijk wel wat ze er mee doet duikt ze er op gaan we er verder op door, laat ze t links liggen dan vervang ik t na een paar dagen.
Nou, om 'm nog even af te sluiten. Zojuist samen de was opgevouwen en de kleine was aan het spelen met een sok, toen ik die nonchalant uit zn handjes pakte kwam er weer zo'n woede aanval; bij het terug geven was het direct over. Ach ja.. nu naar bed brengen en ben inmiddels voorbereid op z'n hysterie zodra hij zn slaapzakje ziet, want slapen, echt niet! Leuk hoor, zo'n eigen willetje Allemaal bedankt voor de reacties!
Heel eerlijk .. denk ik 't ook te merken bij mijn zoontje (4 Maanden) er zit al een stevig karaktertje in.
hier ook al ruim een maandje.. vaak als A. meer wil kunnen dan ze kan en het niet lukt. Maar ook als je bv. niet snel genoeg bent met de fles of hapje..
Heb je een vast ritueel, zodat hij al een beetje kan voelen aankomen dat het bijna zijn bedtijd is? Dus niet alleen de laatste paar minuten, maar echt al ruim een half uur van te voren. Dat maakt de overgang misschien makkelijker.
Ik heb veel moeite met het creëren van een bed ritueel dat werkt, dus als je een voorzet ideetje hebt? Zodra hij het verzonnen "ritueel" door krijgt wordt hij boos bij het eerste signaal. Zo waren we pas een weekend weg, dus alles anders/ voor hem niks herkenbaars, en meneer ging zonder morren in zn slaapzak aan de borst en slapen...