Mensen op mijn werk vragen me de hele tijd of het wel goed met me gaat, ze vinden dat ik maar de hele tijd loop te moperen. En snel op mijn teentjes getrapt Ik werk in een grote winkel met heel veel personeel dus een hoop zwangere vrouwen kun je je zo voor stellen (de meeste mensen weten nu ook dat ik bezig door een mk) maar een hoop mensen ook niet. Een tijdje geleden maakte een meisje bekent dat ze zwanger was, blijkt dat ze ongeveer net zover was als dat ik was geweest. Dus ik zie haar z'n 4 keer per week en ik zie haar buikje groeien, en mensen blijven maar tegen mij zeggen ach, je bent nog jong.. Daar koop ik niks voor! Dus tja zouden jullie daar ook niet een beetje verbitterd van raken? Zo dat lucht op, Tinkerbel
ja.. dat is gewoon super frustrerend...Kan het me heel goed voorstellen.. Fijn dat het wel oplucht hier even je verhaal te doen! waar zo'n forum toch niet al goed voor is he! haha
super frustrerend is dat inderdaad. Ik heb een buurvrouw die zonder dat ze er echt mee bezig was zomaar zwanger was en dat terwijl wij nu ronde 3 ingaan . Het is soms allemaal heel oneerlijk, maar ja wel fijn dat we hier op dit forum lekker ons hart kunnen luchten. Ik zal hard voor je duimen dat het snel raak zal zijn bij jullie. Liefs Mariska
Dank jullie wel. Ik ben inderdaad erg blij dat dit forum bestaat. Jullie snappen het tenminste. Tinkerbel
Je moet een harde huid hebben wil je je niets van de omgeving aan willen trekken. En soms werk/woon/leef je in zo'n situatie dat je aardig wat zwangere dames tegen komt... Ik probeer maar te denken dat mijn/onze tijd wel zal komen... Ooit.. *zucht*
Ja das heel frustrerend. Een vriendin van mij zou 1 dag verder zijn als ik (zij is nu bijna 35 weken). Gelukkig heeft ze er wel begrip voor dat ik ff wat minder langskom
He Tinkerbel ik heb dat ook. Ik en mijn man zijn lid van een autoclub en vele hebben dezelfde leeftijd als ons en de meeste zijn inmiddels zwanger/ IK uds niet heb wel een mk gehad en zou eigenlijk eerder uitgerekend zijn als sommige anderen. Maar ik heb dat ook gezegd dat het soms moeilijk is om te zien hoe zij met een prachtig buikje rondlopen en over een paar maandjes een mooie kleine hebben rondlopen. En ik moet zeggen dat zij ook wel heel erg met mij meeleven. Dus als je merkt dat je er echt van streek raakt, zou ik het gewoon tegen diegene zeggen, die zeggen dat je vreemd doet. Ik bedoel dat is heel normaal en als je het een beetje uitlegd dan zullen ze er ook wel begrip voor hebben. En ook gewoon zeggen als ze dom reageren van je bent nog jong. Meestal moet je dat ook met een korreltje zout nemen, want ik denk dat de meeste het moeilijk vinden om op je te reageren en dat ze daarom zo'n domme opmerking maken. Ik zou zeggen heel veel succes enik herken je frustraties echt wel. ZO ben ik dat ook kwijt xx Joyce
ehm ik ben zojuist voor de derde keer tante geworden... Ik vond het pijnlijk om op kraamvisite te gaan. Ik was wel heel erg blij voor ze. Heb heerlijk kleertjes voor ze geshopt en ze waren er erg blij mee. Mijn broer werd onbedoeld vader, hij en z'n vriendin kwamen erachter toen ze al 6 maanden zwanger was! Ai, best pijnlijk dus, maar ik heb een schat van een nichtje...
Ik snap het helemaal. Overal om je heen zwangeren: buurvrouwen, collega's, familieleden, vriendinnen, het lijkt wel of de hele wereld uit zwangere vrouwen bestaat, behalve jij ;-(. Maar probeer moed te houden, hoe moeilijk het soms ook is, i know.
Ik heb dat ook hoor dat mijn humeur schommelt als een gek .Ik wil het ook zo graag en dan zie je ook ineens iedereen om je heen met een dikke buik en dan denk ik zou het bij mijn ook eens lukken . Blijven proberen dan maar he . Afwachten aan het einde van de maand .
Nu ben ik nog maar pas aan het proberen en kijk ik met een smile naar ronde buikjes nog, met mijn eerste zwangerschap heb ik 3 jaar moeten proberen, wel en na 2 jaar begon het ook erg te worden, iedereen rond me werd zwanger, ik wenste iedereen geluk, en thuis huilde ik dan waarom ik niet..... ik kan me er best in terug vinden toen, het doet je hartzeer, en geen klein beetje Via deze weg hoop ik een beetje steun te geven aan die moeilijke momenten en laat je gaan schrijven is een beetje een teraphie om het van je af te pennen, bij sommige helpt het, dus lady's stort je hartje maar uit...... Liefs Ritje
Ik ben inmiddels ergens ook bij ronde 30 (tel kwijt geraakt!) en ga in September voor de eerste I.V.F.! Ik hoop nog steeds op een klein wondertje, deze of volgende maand. Ik zou rond de 18 e Augustus ongesteld moeten worden en begin nu al op tekens te letten dat ik mogelijk zwanger ben! Ik heb van mijn schoonmoeder een maansteen gekregen voor het stimuleren van vruchtbaarheid, zei heeft een heel positief gevoel over. Het helpt alleen al dat ze me steunt dus ia het zowiezo positief! Ik hoop voor jou (FunnyMe) en voor mij dat de I.V.F. niet eens meer nodig is
Ik weet hoe je je voelt... Vorig jaar was ik nog de enige in mijn omgeving die bezig was (zover ik wist) en nu is mijn beste vriendin en een ander vriendinnetje zwanger. Ik gun het ze van harte maar ik merk soms dat ik het toch moeilijk vind. Maar goed onze tijd komt toch nog wel... Ik hoop alleen dit jaar nog hihihhihihhi Sterkte Tinkerbel.... Dikke knuffel van mij...
Ik ben vandaag door gegaan naar ronde 7, en al is her misschien niet heel lang, begin ik ook een begin van verbittering te krijgen... Ik weet niet wat ik eraan kan doen.
Dat je af en toe zulke gevoelens hebt is heel normaal hoor. Zeker wanneer je al heel lang bezig bent. Wij zijn nu bijna 3 jaar bezig en heel soms zakt de moed ook in mijn schoenen hoor wanneer mensen in mijn omgeving komen met het blijde nieuws. Dat steekt dan echt wel Maar verbitterd raken? Nee, dat dan toch weer niet. Ik blijf optimistisch. Een dipje zo af en toe mag
dat is een betere instelling dan die van mij. Het komt ook omdat ik vandaag ongi ben geworden, dan is het altijd wel evenheel hevig. Ikdenk dat ik ook wel weer bijtrek hoor. Je hebt gelijk, we moeten optimistisch blijven!