Zesjes cultuur... (middelbare school)

Haar leven, haar school en t is voldoende. Ik zeg, dikke prima als ze het naar haar zin heeft. Voor het inloten met bepaalde studies kan het later wel erg handig zijn als je hoge cijfers hebt. Maar verder? Diploma is diploma op mijn cv staat ook alleen mijn diploma's en dat is het belangrijkste.

Ze komt er wel achter dat als je veel zesjes haalt, je gemiddelde wel hard daalt na wat onvoldoendes later omdat je niet veel reserve hebt. Maar hoort er ook bij ook kan de deksel op haar neus vallen als ze vwo wil doen maar haar cijfers laten zien dat niveau te hoog is en ook dat moet ze zelf ervaren om ervan te leren. Haar verantwoordelijkheid! Zou het ook mooi bij haar laten en als ouder alleen een keer melden: joh, kan zijn dat ze je niet naar vwo laten gaan met deze cijfers

 

Hier hetzelfde.
Ze vind wel best, maar zit in een dakpan klas en wilt wel het hogere niveau doen.
Met 6jes red ze dat niet, maar daar komt ze vanzelf wel achter.

 

Als zij VWO wil doen, dan zal ze hoger moeten scoren. Tenminste, bij mijn zoon op school moet je gemiddeld minimaal een 7,5 staan en voor bepaalde vakken minimaal een 8. Met zessen haal je dat niet.
Mijn zoon zit ook op havo/vwo, en wil absoluut niet naar het vwo. Hij was blij dat hij een paar zessen had gehaald want 'dan hoeft hij tenminste niet naar het vwo'. Ik heb uitgelegd dat wij echt niet van hem verlangen dat hij vwo gaat doen. Hoewel hij het zeker kan, het past niet bij hem. Maar ook met zevens en achten mag hij gewoon naar de havo als hij dat wil. Plus dat hij af en toe vergeet iets te leren, waardoor zijn gemiddelde dan meteen onvoldoende zou worden, als hij eerst zessen haalt.
Het lijkt door te dringen, want opeens wil hij gemiddeld minimaal zevens staan, zodat hij niet meteen een 'probleem' heeft als hij een keer een 3 haalt.

 

Vergeet niet dat ze nu op haar niveau werkt, dat is niet te vergelijken met de basisschool.
Natuurlijk is een 7 mooier dan een 6.
Maar met allemaal 6jes ben je mooi wel geslaagd.

 

Die instelling had ik ook op school. En ik had geen leerstoornis of wat dan ook, dus ik kon mijn gemiddelde redelijk zo houden door een keer daarna beter te leren bij erg lage cijfers. Achteraf gezien had ik wel wat beter mijn best mogen doen. Maar dat inzicht kwam pas na de middelbare school.

Mijn dochter doet ook havo/vwo. Hier is gezegd dat je voor VWO gemiddeld een 8 of hoger moet hebben, gemiddeld 7 is meer havo en sta je gemiddeld een 6, dan ga je richting tl.
Mijn dochter heeft dyslexie en zij kan slechte cijfers voor talen moeilijk ophalen door de volgende keer gewoon wat harder te leren. We zullen wel zien wat het wordt, ze staat er nu best goed voor in de tweede.
Overigens doet ze uit zichzelf nu meer dan in de brugklas, dat was vooral een jaartje wennen, hier is het twee jaar een dakpanklas.

Is het voor je dochter 1 jaar dakpanklas of 2 jaar?

 

Maar behalve naar het vwo gaan heb je er geen hol aan om nu allemaal 8en te halen.

Ik zou haar zelf laten uitzoeken wat ze nodig heeft om naar het vwo te gaan. Dan kan ze inzien waar ze het moet gaan doen.
Als moeder kan je wel meer zeggen. Daar luister je toch niet naar.

 

Hoe beoordeel jij haar dan? Heb je het idee dat ze niet voldoende of effectief leert, dan zou ik daar wat mee proberen te doen. En als echt haar best doet, en ze zit nog in de fase om te leren leren, dan zou ik hulp aanbieden.
En ik herken het wel. Mijn dochter vindt een zes ook voldoende, maar ze werkt op haar kunnen hard genoeg. Met vallen en opstaan. En soms vraagt ze me om hulp, en ik bied het aan. En ze heeft goede en slechte dagen, vooral met alle hormonen erbij. Maar zoals jij nu over de dochters cijfers praat, zou ik nooit tegen mijn dochter zeggen.

 

Ik voel zo met je mee. Irritatiepunt nr. 1 hier in huis. Ik kan hier onder het eten flinke discussies over voeren. Het gebeurt niet veel gelukkig maar dat nonchelante en zelf tevreden gedrag bij een 6. Ik kan er met de pet niet bij. Van man moet ik het loslaten. Het is geen onvoldoende.

 

oh zo moeilijk, ik ben ook een moeder die ze liever achter de broek aan zit. Resultaat is toch wel een soort van afzetten richting mij en het dan juist niet doen. Mijn man is ook van , laat het hem maar zelf ervaren.

Dus met op elkaar geklemde kiezen me er niet mee bemoeid. Resultaat, een telefoontje van zijn juf dat hij zijn boekverslag niet op tijd ingeleverd had en dat hij voor elke dag te laat een halve punt aftrek krijgt. Zoon had op dat moment nog niet eens een boek gelezen, met veel gemopper een week te laat zijn verslag ingeleverd , 3,5 gekregen en staat nu dus onvoldoende voor Nederlands. Ik dus gisteren tja een 3.5 en een week te laat ingeleverd dus eigenlijk had je een 7 gehad. Toen was hij toch wel verdrietig dat hij een 7 had verknoeid en daardoor dus nu onvoldoende stond. Het was voor mij heel moeilijk maar ik denk wel dat hij hier meer van heeft geleerd dat van mijn tactiek.

 

Mijn dochter is dit jaar ook in een havo/vwo brugklas gestart. In het begin deed ze vrijwel niks... want het hoeft pas dan af te zijn, of de toets is pas vrijdag dus als ik donderdag avond leer is dat vroeg genoeg. Heeft tot een hoop frustratie hier in huis geleid, want man zat heel erg op vwo te hameren, jammergenoeg.
Na een goed gesprek tussen man en mij en later dochter en mij de druk er nu een beetje vanaf gelukkig.
Heb ook met haar afgesproken dat de havo voor ons echt al goed is en dat het vooral om haar zelf gaat. Zij zegt ook geen vwo te willen doen, geen probleem maar ik wil wel graag zien dat ze haar best doet. Ook gezegd als ze hulp wil met iets of overhoren van de stof dat ze gewoon moet vragen en we het samen doen, daar maar ik tijd voor.
Bij mijn man is de druk er ook vanaf, niet dat hij zich er niet mee bezig houd, maar de complimenten en5jes voor cijfers zijn er van ons beiden. Ik overhoor haar als ze vraagt en de 5jes zijn inmiddels 7 en 8en geworden, dus de positiviteit werkt wel hier. En als het eens een keer een wat lager cijfer is, ook geen probleem, zolang ze haar best maar doet.

 

Herkenbaar maar dan als docent op een mavo/havo/vwo school. Intrinsieke motivatie is vaak ver te zoeken. Juist brugklassers zijn in mijn beleving vaak wat streberiger, vanaf de tweede klas zakt het in. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, maar de algehele tendens is met zo min mogelijk effort het jaar doorkomen. Daarnaast wel snel aan je bureau staan als er dan tóch onvoldoendes zijn gehaald. Want dan ligt het aan de docent of aan de normering . Het mooiste is als er met iets harder leren betere cijfers worden gehaald, dan heb je een buffertje zoals iemand hier al zei.
Ohja, en verder kijken dan volgende week doen de meeste pubers niet: een studie straks of een baan? Dat is nog zoooooo ver weg .

 

@HappyRabbits , herkenbaar hoor. Mijn dochter zegt ook dat veel klasgenoten in de tweede aan het afglijden zijn. Flink aan het puberen en deel heeft de blikjes energydrank ondekt, die zijn de hele dag hyper, hebben slaap- en concentratieproblemen etc.

 

O dat zou bij mij ook een irritatie punt.

Als ik merk dat mijn dochter het "allemaal wel best vind" terwijl ze meer kan dan zal dat echt wel een discussiepunt zijn hier.

 

Mijn ouders vertelden dat mijn zus op de Mavo een jaar lang niets had gedaan en ervan overtuigd was dat ze wel over zou gaan omdat de leraren haar wel aardig vonden . Ze was dan ook erg verbaast dat ze niet over was gegaan, daarna is het allemaal goed gekomen en heeft ze nog een hbo studie gedaan.

 

Vind een 6 prima hoor. Zelf altijd je hard moeten blokken voor een 6. Mijn advies vroeger was ivbo. Uiteindelijk mavo gedaan met precies 36 punten op examen . Mijn ouders en ik waren super trots.
Mijn zusjes haalde zonder leren 7/8/9 en zelfs 10. Dus ja punten zeggen niks. Mijn ene zusje havo 5 gedaan en afgerond met mooie cijfers. Andere zusje had havo/ vwo advies en op mavo geslaagd met 2 vingers in de neus .

Mijn dochter zit op het vwo. Haar laagste punt is een 6.3 en hoogste één 9.7. eerste toetsweek achter de rug. Ze is 13 en zit in 2e vwo. Ze was eerst erg prestatie gericht en niet tevreden met elk punt onder de 8. Op advies school en zorgcoördinator ( autisme en hoogbegaafd) geleerd dat juist een 6 prima is. Niet voor alle vakken is een 10 haalbaar.

Vind persoonlijk alles boven de 6 top gedaan. En zelfs een onvoldoende ( hier nog niet gehad) is oke. Zolang je je best hebt gedaan
Mijn dochter is wel van het willen presteren. Haar gemiddelde eerste jaar was een 8.7 op vwo en hard voor gewerkt . Is ook gemotiveerd
Nu heeft ze iets mindere start gemaakt en toetsweek pas 1 week vooraf begonnen met leren ipv de 2 WK die ik adviseer. Gevolg net wat meer 6 en 7 dan 8 en 9. Ja dat is toch ook het loslaten. Week voor vakantie staat nieuwe toetsweek en nu al begonnen met leren . Ze heeft er van geleerd

 

als ze echt vwo wil doen zou ik dáár op inzetten en aangeven dat het géén probleem is als ze geen 7/8/9 haalt - maar dat ze dan niet gelijk op het vwo in zal kunnen stromen. Omdat het er dan blijkbaar nog niet in zit.
Als het er wél inzit, dan zal ze moeten zorgen dat het er uit komt en moeten laten zien dat ze een vwo -leerling is.

En als het bij haar niet doordringt en ze wil wél vwo - dan eens aangeven bij de mentor -of die iets kan laten vallen in een gesprekje . Zodat het duidelijk wordt. En misschien wel binnenkomt.

 

Hier zit ik mijn zoon ook achter zijn vodden aan. Hij laat het versloffen nu in de 2e. Heeft al een paar flinke onvoldoendes. maar staat over nog net voldoende. Dus hij ziet het probleem niet zo. Ik blijf maar aangeven dat als hij af en toe een hoger cijfer heeft dat hij meer vet op de botten heeft om een keer een laag cijfer te halen. Bij hem is het niet dat hij het niet kan (anders zou ik er niet zo mee bezig zijn) maar gewoon dat hij geen zin heeft.

Nu was hij van de week bij zijn coach geroepen met een groep van zijn klas. Die gaf aan dat deze groep in de gevaren zone zit. Dus of naar een lager niveau, blijven zitten of met de hakken over de sloot. Daar schrok hij wel van. dus ik hoop dat dit genoeg is om wel motivatie te krijgen

 

Ik maak eigenlijk nooit een probleem (of een discussie) van cijfers. Dat hoort wat mij betreft bij het leerproces. Maar ik maak het wel bespreekbaar. Dus als een kind hier een vette onvoldoende heeft, dan vraag ik hoe dat kwam. Kan nl. ook een blackout zijn, of het was gewoon heel moeilijk en als ze niet geleerd heeft, tja dan ervaart ze dus zelf de gevolgen.

Mijn middelste dochter is nooit tevreden met een zesje en haalt het liefst hoge cijfers en mijn oudste dochter vind het allemaal wel prima als het net aan een voldoende is. Is ook een stukje karakter en ik geloof nooit dat dat met discussies verandert kan worden. Bewustwording van de gevolgen helpt dan beter (in ieder geval bij mijn oudste). En soms moeten ze gewoon spreekwoordelijk op hun bek gaan om het te leren.