Zeur ik?

Ben je al in gesprek gegaan met een leidster? Wij hebben vergelijkbaar gehad met onze zoon. Luistert ook geregeld niet, is heel druk en heel fysiek. We hebben zo’n app waar dan een dagverslag in geschreven wordt en elke keer stond er wel weer Iets in over ‘hij heeft weet behoorlijk de grenzen opgezocht’ etc etc. Ik kreeg er echt zo’n negatief gevoel bij. Maar toen ik (eindelijk) eens in gesprek ging bleek dat zijn vaste leidster (die hem het meest ziet) juist enorm investeert in hem, begrijpt waar zijn valkuilen liggen en juist heel gek met hem is.
Wij waren er ook bijna weggegaan, maar kunnen het nu van een hele andere kant zien.
Kortom: praat! (En dan niet bij het haal/breng moment, maar maak een echte afspraak)

 

Inderdaad, ben je al eens in gesprek gegaan met de leidsters om je punten te delen?

Verder denk ik niet dat je zeur,t je wilt gewoon een goed gevoel hebben bij de opvang en dat is er niet. Ik denk ook niet dat een gastouder dat gaat oplossen, die heeft ook meerdere kinderen en kan echt niet meer 1:1 aandacht geven. Je kunt wel overwegen om op zoek te gaan naar een andere opvang. Ivm verhuizingen zijn we een aantal keer gewisseld van opvang, en over de vorige opvang was ik ook niet tevreden. Ik vond de overdracht nooit goed verlopen (de leidster die wat over mijn kinderen wist was altijd al weg), geen structuur in de dagen, ze zijn vergaten hapjes te geven of gaven flessen te veel of te weinig zonder duidelijke uitleg, weinig buiten spelen etc. Toen ik mijn zoon voor de eerste keer bracht toen hij 3 maanden was vroegen ze ook helemaal geen informatie over slapen/flessen/etc, en waren ze en beetje verbaasd dat ik weigerde om hem achter te laten zonder een intakegesprek. Geen grote dingen maar overall gewoon geen fijn en warm gevoel. Nu op de huidige opvang weet ik dat niet me niet aanstelde, maar dat het echt heel veel beter kan. Over de huidige opvang ben ik erg tevreden: leidsters altijd positief, lief, betrokken, duidelijke dagstructuur, goede informatievoorziening. Ik zou dus eens rondkijken naar een ander kinderdagverblijf. Nog 1,5 jaar op een opvang waar je niet blij mee bent zou ik niet doen.

 

Ik zou inderdaad eerst goed in gesprek gaan. Even aanvragen, zodat het niet tussen neus en lippen door met ophalen ofzo moet.
Ik herken het verder niet. Hier een superleuk kdv. Met veel buitenruimte, naast een kinderboerderij en het bos. Gaan er elke dag op uit en zijn echt heel veel buiten.
Hier altijd vaste leidsters, en de invallers zijn ook altijd vaste leidsters. Superlieve meiden en heb echt het gevoel dat ze om de kinderen geven, heel fijn.
Ook altijd goede overdracht en 1 leidster heeft zelfs speciaal een werkboekje gemaakt voor Dafne. Die is al erg toe aan school en de komende maanden de oudste daar. Dus even wat meer uitdaging met cijfers en letters leren en schrijven.
Toen ze baby was ook altijd haar ritme gevolgd qua drinken en slapen. Er zijn genoeg leidsters, dus de groteren hebben er geen last van als er nog baby's liggen te slapen. 1 blijft dan binnen bij de slapende baby's, de rest gaat lekker met de kinderen naar buiten.
Ze werken met thema's, en bv met thema boodschappen doen, gaan ze ook naar de supermarkt 300 meter verderop, en dat soort dingen.
Ik ben echt superblij met ons kdv!

 

Kind is 2,5 jaar en mag voor straf niet naar buiten? Wat belachelijk zeg!
Ik ben/doe nooit moeilijk maar dit?
En laten we wel wezen: lijkt me de taak van de opvang dat zij ervoor zorgen dat kind het naar haar zin heeft.
Daar worden ze voor betaald.

 

Nadat je weer een negatieve overdracht hebt gehad kun je zeggen: ik wil graag een gesprek plannen omdat ik wat meer informatie en toelichting wil over haar negatieve gedrag. Ik vind het vervelend dat er te weinig tijd is bij de overdrachten on hierop door te vragen dus daarom dit gesprek. En daarbij word het te privé om dit allen in een overdracht te bespreken waar iedereen het kan horen.

En dan in het gesprek precies aangeven hoe je je voelt. Je krijgt het gevoel dat het positieve weg gelaten word en het negatieve benadrukt word. Sowieso doet een kind nooit alleen maar negatieve dingen. Een dankje wel en alstublieft is al iets positiefs of dat ze geknuffeld heeft ofzo. Dit kan en moet zeker benoemd worden en dat mag je ook zeker aangeven en verwachten.

Ik weet hoe het is om vaak tot bijna altijd negatief nieuws te moeten brengen maar ook te ontvangen.
Het doet pijn, bij allebei de kanten.

Als pm weet je dat de ouder het niet fijn vind om te horen maar je moet het toch overbrengen en als ouder maak je je al zorgen om de overdracht want die zal toch weer niet goed zijn.

Het belangrijkste van de pm is om ook het positieve te benoemen. " ze heeft een kindje pijn gedaan omdat....maar ze was wel binnen 5 min rustig en heeft sorry gezegd, super goed van haar!" Zoiets zou ik zeggen

Succes!

 

Wat anderen al zeiden, plan eerst een gesprek en kijk wat daaruit komt.

Verder hebben wij wel ervaring met opvang die ons kind als zeer negatief ziet. In het geval van mijn zoon speelt dan ook een verstandelijke beperking met autisme mee (expliciet besproken bij aanmelding), maar ook kinderen zoals hij dienen positief benadert te worden.

Wij zijn steeds het gesprek aangegaan en helaas bleek bij ons meestal de eerste indruk te kloppen, bleken ze hem niet aan te kunnen en zijn we op zoek gegaan naar een andere opvang. Hij zit nu op een plek waar ze wel met hem weglopen en waar hij soms liever niet mee naar huis gaat als we hem ophalen, precies zoals het hoort.

 

Idd, het gesprek aangaan en gewoon in de ik-vorm benoemen welk gevoel je hebt bij hun handelswijze. Je mag best iets van hun verwachten op het pedagogische vlak, ook als je kind wellicht wat meer bewerkelijk is. Zij moeten een stimulerende, veilige omgeving creëren waar een kind graag naar toe gaat.

Mijn jongste heeft een periode gehad dat ze helemaal niet graag naar KDV ging (terwijl ze er al vanaf 13 wkn heen ging...). Ik las regelmatig opmerkingen zoals 'ze kende al alle vormen, goed gedaan hoor!', dat ik dacht... als ze het allemaal al kent, dan moet je haar toch juist iets meer uitdagend aanbieden? Ik had indruk dat ze het saai vond en last had van drukte van andere kinderen. In een prettig gesprek met mentor veranderingen afgesproken, waarna ze weer met plezier naar KDV ging. Dit soort gesprekken ook daarna wel met juffen gehad op school (voor alle kinderen, wanneer nodig), het hoort er wat dat betreft gewoon bij.

Wat betreft weinig buiten spelen, weinig activiteiten en onpedagogische benadering (als straf niet buitenspelen bij een druk kind?? Toch echt niet meer van deze tijd... Kind moet juist buiten gaan uitrazen!) dat is meer beleidsmatig wat niet perse met jouw kind te maken heeft, dat zouden wel redenen kunnen zijn om een overstap te maken.

 

Nee, ik vind niet dat je zeurt. Als straf niet naar buiten bij een 2.5jarige vind ik buiten proportie. Vervelend dat je dat gevoel hebt dat je dochter de leidsters tot last is. Er moet gevoel van vertrouwen zijn en ik denk niet dat dat er nu is. Ik zou bij ophalen/brengen vragen of er een moment gepland kan worden waarin jullie het hierover kunnen hebben. Overstappen is iets wat niet wenselijk is maar kan me helemaal voorstellen dat je hier over nadenkt.

 

Mijn dochter gaat 2x per week een ochtend naar het kdv waar ze dan meedoet op de peutergroep.
Ik hoor meestal kort wat ze hebben gedaan die ochtend. Ze zijn altijd in een thema bezig. Nu is het herfst, zijn ze regenbogen aan het verven bijvoorbeeld. Daarnaast leren ze dingen over seizoenen, over het weer en worden er verhalen voorgelezen. Momenteel ook bezig met lampions maken.
Enkele keren per jaar een uitje. Naar de bibliotheek, naar een boerderij, eieren zoeken met Pasen, keertje gymen.

Als ze daar dat nooit hebben en de kinderen moeten meestal alleen maar spelen dan is dat niet goed. Ze hoeven zeker niet elke minuut vermaakt te worden of aan een werkje te zitten maar mijn dochter gaat er vooral heen om iets te leren en niet puur om de tijd te vullen.
Op de groep zitten ook kindjes die iets minder makkelijk meedraaien of die wat problemen geven. Maar daar wordt naar mijn idee passend op gereageerd en iedereen doet daarna mee aan een gezamenlijke activiteit en er wordt voor straf niet buitengesloten (tenzij kindje in kwestie echt tot zichzelf moet komen).
Vraag een gesprek aan en vraag hoe, wat en waarom. Als ze naar jouw idee niet weten waar ze mee bezig zijn of niet in staat zijn om met je dochter om te gaan zou ik kijken naar een ander kdv of een goede en ervaren gastouder.

 

Nou ja ik vind straffen sowieso al een no go. In de zin van dan mag je dit of dat niet als je niet luistert. Een gesprek zou ik zeker doen.

 

Ik zou ook een gesprek aangaan. Ik zou (ik ben zelf leidster) het erg prettig vinden als een ouder dit bij me aangeeft, dan kan je er als leidster ook wat mee. Ook is het zo dat het misschien heel anders is dan dat er word gezegd. Sommige zijn immers niet zo handig mondeling

 

En inderdaad.. zo'n straf, niet naar buiten.. gaat nergens over. Juist een kind die veel energie heeft hoort lekker buiten mee te kunnen doen zodat ze zich daarna binnen weer kan gedragen beetje jammer dat niet iedereen dat begrijpt. Sterkte