Ik loop al een hele tijd met rugklachten die na vanalles geprobeerd te hebben, maar niet weg gingen en alleen maar erger werden. Na bij verschillende specialisten te zijn geweest heb ik eindelijk een hele goede gevonden, die heeft alles weer "los" gemaakt, maar ook een zenuwtest gedaan. Daaruit bleek dat mijn zenuwen extreem gevoelig zijn voor externe prikkels, met dus spierpijn tot gevolg. Hij vertelde me dat ik mij alles teveel aantrek, te veel nadenk en moet leren mij te ontspannen. Hij heeft me nu doorverwezen naar een psycholoog. Ik zou mindfulness therapie moeten volgen. Ik heb al langer de indruk dat de manier waarop ik denk niet hetzelfde is als dat van andere. Ik vraag vaak aan mensen of het in hun hoofd ook nooit stil is. Soms zou ik een uitknop willen om mijn gedachten stil te leggen. Ik maak mezelf soms echt gek. Ik maak me regelmatig zorgen om dingen die niet nodig zijn, maar voor mij om één of andere reden wel. Ik probeer al alles op te schrijven zodat het niet in mijn hoofd hoeft te blijven zitten, maar dat lukt niet. Ik maak lijstjes over vanalles en ratel die om de zoveel tijd af om zeker te zijn dat ik niets vergeet, zo vermoeiend. De laatste tijd is het ook zo dat ik geen luide muziek of een tv die te luid staat kan verdragen, ik word daar zo nerveus van. Hoe dit komt weet ik niet. Zijn er mensen die dit herkennen en hoe gaan jullie hier dan mee om? Ik zou het fijn vinden om te weten dat ik niet de enige ben, want dat ik niet gek ben weet ik, maar hoe leg ik dat uit aan andere
Wat is dit herkenbaar zeg....Ik had dit, op die rugonderzoeken na, geschreven kunnen hebben. Je bent dus zeker niet de enige! Ik heb mindfullness-therapie gevolgd bij de psycholoog. Het helpt bij mij zeker wel maar het is een lang proces. Ik ga nu naar bed, ik zal morgen wel wat uitgebreider reageren als daar behoefte aan is. Succes!
Ik herken me niet in je hele verhaal, maar wel weer een aantal dingen (mijn lichaam reageert ook redelijk sterk op externe factoren bv.) Misschien zou je eens kunnen Google-en op HOOGSENSITIVITEIT (HSP); ik vermoed dat er dan een wereld voor je open gaat... Ik denk dat het lastig is om aan mensen uit te leggen die er geen ervaring mee hebben. O.a. vanwege mijn lichamelijke reactie op externe factoren heb ik een jaartje of wat geleden met een soort van burn-out gelopen. Toen vroegen mensen ook heel lief aan me "Wat voel je dan?" want ze probeerden me te begrijpen. Maar het is zo lastig om dat uit te leggen... Vaak zijn het gevoelskwesties (vandaar ook de term hoogSENSITIEF natuurlijk....).....
Heel herkenbaar!! Ik kan me om de kleinste dingen al helemaal druk maken, wat eigenlijk helemaal niet nodig is, maar wat ik toch doe, en mezelf daardoor helemaal gek maak. Heb jaren bij psycholoog gelopen,(mede omdat er bij mij ook borderline mee speelt) wat wel geholpen heeft, en laatste tijd ging het erg goed.. alleen nu met mn hormonen er bij, heb ik er af en toe weer last van, dat ik me weer drukker maak dan nodig, en weer overal olifanten zie. Loop continu tegen mezelf te zeggen dat ik me niet druk moet maken, en dan toch doen. Kan mezelf zo echt in de stress werken. Maar goed, khou et er maar op dat het nu voornamelijk door mn hormonen komt, en hoop dat het na bevalling weer beter gaat!
Bedankt voor de reacties! Doet me meer deugd dan ik dacht om te weten dat er meer mensen dit herkennen @Mogwai: ik zou het heel fijn vinden als je er wat uitgebreider over kan vertellen. Weet ik tenminste waar ik me aan kan verwachten. @Kabouter klus: op hoogsensitiviteit zal ik ook eens google-en, benieuwt wat daar uit komt. edit: zojuist even op google gezocht. Ik heb nog maar 1 website bekeken en in de lijst met kenmerken vond ik zoveel van mezelf terug! Er was ook een test, die heb ik even ingevult en volgens die resultaten zou ik inderdaad een HSP zijn (zeg je dat zo?). Zou een psycholoog dit dan ook nog eens bevestigen? Dit alleen verklaart voor mij al veel. Morgen ga ik proberen er nog wat meer over te vinden.
Dat vermoeden had ik al.... Maar nu kun je dit misschien ook aankaarten bij psycholoog/therapeut o.i.d.; die kan daar wellicht ook wat meer mee... Succes ermee!
Hoogsensitief dacht ik ook meteen toen ik je verhaal las. Of een psycholoog dat kan bevestigen weet ik niet. Bij mij speelt er ook een persoonlijkheidsstoornis mee, daar is dan ook de nadruk op gelegd in hulp. Echter ben ik er zelf van overtuigd dat hoogsensitiviteit zeker een rol speelt in de dingen waar ik tegenaan loop. Hoop dat je hulp kunt krijgen om te leren er anders mee om te gaan. Succes!
wow wat herken ik jouw verhaal! ! Ik heb er verder nooit over nagedacht dat er iets geks was. Alleen vond ik het wel raar dat ik altijd alles moest opschrijven of rijtjes opnoemen. Dan sta ik bijvoorbeeld onder de douche en dan moet ik nog een aantal dingen doen daarna en dan sta ik om de 5 min dat rijtje op te noemen: hond, katten, was, de pil, vaatwasser. En dat zelfde rijtje continue totdat ik ze kan wegstrepen. Ik heb net ook even de HSP test gedaan en bij mij komt dat er ook uit. Misschien handig als ik er ook eens mee aan de slag ga ?! Ik ben benieuwd ook naar de ervaringen dus lees even mee
Ja heel erg herkenbaar, ik zeg overduidelijk HSP. Bij mij uit het zich in chronische vermoeidheid en een soort verzuring van de spieren (armen en benen). Ten minste, er is nooit wat uit bloedtesten gekomen wat ergens anders op wijst. Ik ben ook met name gevoelig voor geluid en visuele prikkels. En dat lijstje: ik schrijf het nu op, anders blijf ik er mee in mn hoofd zitten en dat is nog vermoeiender. Ik schrijf dus 's ochtends letterlijk op: vaatwasser, douchen, zoon in bad, boodschappen doen, stofzuigen, etc.. Maar goed dat je hulp gaat zoeken om hierin je weg te vinden!
grappigt heb hetzelfde idd, maar noit gedacht dat het ook echt iets was zeg maar. hier word er dus ook niks aan gedaan. maar idd zoals de spieren en zenuwen die last hebben van mijn gestres das zowiezo al een duidelijk ding haha heel erg herkenbaar net als het drukke gevoel altijd. nooit geweten dat het dus echt "iets"was en je er wat aan kunt doen dacht altijd gewoon stress en gaat wle weer over hahaha.
Hier slaat het ook op de spieren, maar dan in m'n rug en schouders. Ook nooit een oorzaak gevonden, kreeg altijd te horen zwakke spieren, je moet meer sporten. Ben echt blij met de dokter waar ik nu ga. Hij zei zelf ik kan niets voor je doen, je maakt eigenlijk jezelf ziek. Wel kan hij telkens alles terug losmaken, maar zolang ik niet leer ontspannen komt het terug. Zelf had ik wel door dat mijn manier van denken niet hetzelfde is als de meeste mensen, maar dacht dat andere gewaarwordingen wel bij iedereen zo waren. Daarom ook dat ik het zo frustrerend vond dat niemand mij begrijpt, nu weet ik dus waarom
Heel herkenbaar! Ik heb adhd en daarnaast ben ik hoogsensitief, dus ik snap helemaal wat je bedoelt! Soms moet ik gewoon even een rustmoment voor mezelf inplannen en soms wordt het allemaal zo teveel dat ik gewoon ff moet schreeuwen of tegen een boom moet trappen en dan gaat het weer Hier uit het zich trouwens ook in gespannen spieren en soms is het zelfs de oorzaak van ergere klachten, zoals nu met mijn hernia: mijn rug is gewoon zo'n zwakke plek geworden, dat mijn spieren het soms niet meer goed kunnen beschermen. Wat ik verder heb is dat ik af en toe gewoon even heel erg ziek word, met hele hoge koorts enzo en dan is het potje gewoon overgelopen. Daarna kan ik er vaak weer even tegenaan!
Ik had altijd last van mn rug. Heel mn leven lang al. En dan daarbij het plaatje van slechte jeugd, verkeerde vriendjes die me sloegen etc. Slecht huwelijk etc etc etc.... Ik had ook migraine aanvallen en als ik dan niet binnen 5 minuten maakte dat ik in mn bed lag dan kon ik met een bonkend hoofd boven de pot gaan hangen en mn maag inhoud daarin deponeren. Na mn scheiding ging het stukken beter met me. En gek genoeg had ik minder en minder pijn in mn rug!? Migraine aanval? 1x gehad na die tijd en ben ondertussen al 10 jaar gescheiden. Nee ik zeg nu niet dat je moet gaan scheiden... ik zeg dat mijn stress levels aanzienlijk naar beneden zijn gegaan. Het STUKKEN rustiger is in mijn boven kamer en ik ondertussen beter om ben leren gaan met die drukte die toch af en toe boven komt zeilen. Had ik na mn scheiding meteen geweten wat er loos was met die rug en migraine enz had ik misschien die mindfullness training/therapy ook gedaan ipv mn levensverhaal gaan vertellen bij een ongeïnteresseerde psycholoog. Had ik misschien ook die 5 jaar depressie niet gehad... Maar dat is niet zeker natuurlijk. Maar goed ik zeg DOEN! Baad het niet dan schaad het niet. Maar ik denk dat je er wel baad bij hebt. Al is het alleen al een aantal handvaten krijgen mbt het piekeren etc. Dus kortom: JA! Herkenbaar! Als ik nu stress heb en heb het nog niet door dan voel ik bepaalde spieren in mn rug samentrekken en denk ik....Hej stress! Even een tandje lager met dat geren en gedoe! Mijn rug "keeps me in check" over mijn piekeren en teveel hooi op mn vork nemen
Mindfullness bij de psycholoog heeft mij geholpen om het wat rustiger in mijn hoofd te krijgen. Het is echter geen wondermiddel, je moet er echt zelf ook mee aan de slag. Bij mij begonnen de sessies met uitleggen wat mindfullness is en wat de pijlers daarvan zijn. Ook hoe je dit zelf kunt toepassen. De kernwoorden voor mij zijn: mediteren en bewuster met jezelf bezig en hierbij ook jezelf beter accepteren. Ik kreeg in het begin gelijk de opdracht om elke dag 10 minuten te mediteren. Door echt even voor jezelf te gaan zitten werd ik rustiger (hoewel dit niet het doel is van mediteren). Ook de gedachtes die ik had leerde ik op een gegeven moment hierdoor herkennen, te accepteren dat ze er zijn, en op deze manier los te laten. In het algemeen heb ik meer inzicht gekregen in mijn lichaam. Ook ik heb via de fysio te horen gekregen dat mijn rugklachten komen doordat ik teveel belast ben. Via de fysio heb ik oefeningen om mijn rug los te krijgen. Bij de psycholoog hielp het mij heel erg om situaties te bespreken waar ik gestresst van werd. Ze vertelde mij dan hoe ik hier mindfull mee om kon gaan. Het helpt bijv niet om gedachtes te proberen weg te duwen. Dit werkt bij mij averechts, hoe meer ik zelf zeg dat die gedachte of dat gevoel er niet mag zijn. Hoe vaker die gedachte/ het gevoel terug komt. Dus herkennen dat het er is, de aandacht erop vestigen (vooral op het gevoel in je lichaam) en loslaten. Wat mij ook heel erg helpt bij mindfullness is dat ik eerst heel erg in mijn hoofd zat (overal over nadenken, alles beredeneren) en nu meer met mijn lichaam bezig ben. Hierdoor is het bij mij minder druk in mijn hoofd geworden. Wel heb ik echt gemerkt dat het niet iets is wat zomaar over gaat. Ik ben nu 3/4 jaar bezig en het gaat echt met ups en downs. Mindfullness moet echt in je dagelijks leven inslijten en ik vergeet het simpelweg toe te passen waardoor ik weer erg veel in mijn hoofd zit. Ik las hier ook iets over opschrijven, dat hielp bij mij ook wel, dan was de druk om het te onthouden (en dus in mijn hoofd te zitten) weg. Goed een heel verhaal alweer. Ik denk dat je veel aan mindfullness hebt maar je moet het echt zelf toepassen. De psycholoog geeft je veel tips maar als je er thuis niet actief mee aan de slag gaat dan heeft het minder effect. Dit zeg ik niet omdat ik denk dat jij er niet actief mee aan de slag zal gaan maar omdat ik heb gemerkt dat toen ik een poosje minder met mediteren bezig was, ik gelijk meer in mijn hoofd zat en weer gestresster was. Natuurlijk hoeft dit niet alleen hiervan te komen, het is bij mij een combinatie van meerdere factoren. Nou eerst maar even zo.....het helpt wel om erover te praten heb ik gemerkt. Succes!
@Mogwai: Bedankt voor de uitleg! Ik heb vandaag gebeld met de psycholoog die mijn huisarts had aanbevolen. Ik had haar verteld over HSP en gevraagd of dat er dan rekening mee gehouden werd. Ze vertelde me dat ze daar zelf ook een test voor kon doen en als ik inderdaad hoog sensitief zou zijn dat ik er zeker mee moet leren omgaan. Ik had een beetje schrik om erachter te vragen, dacht dat ze dit af zou doen als onzin. Ben nu nog even aan het wachten tot ik de lijst van erkende psychologen van mijn ziekenkas heb gekregen, want als ik bij één van hun zou gaan kon ik wel een deel van de kosten terug betaald krijgen. (moet ook een beetje kijken naar de financiele kant).
Ik herkende ook altijd veel in HSP, maar bleek achteraf het syndroom van asperger (vorm van autisme) te hebben, dat lijkt er ook heeeeel sterk op. Misschien ook een herkenningspuntje voor sommige?
Heb dit voor de zekerheid ook even opgezocht, wat ik erover kan vinden herken ik mezelf helemaal niet, maar misschien wel andere die hier ook gereageerd hebben.
hier ook zo een persoon. mijn zwakke punt is mijn nek sinds ik een whiplash heb gehad. zodra ik teveel hooi op mijn vork neem en t niet op tijd op papier zet dan schiet t vast in mijn nek en kan ik de donder erop zeggen dat ik hoofppijn krijg met als gevolg zelfs migraine aanvallen ik ben ook een HSP persoon en kan ook heel slecht omgaan met onverwachte dingen omdat ik t dan niet voor mezelf op een rijtje kan krijgen en er uren over door kan zeuren/piekeren. ook ben ik een grote chaoot in mijn hoofd en vergeet een hoop als ik t niet op schrijf of ik wordt erg onrustig als ik mijn 2 to lijstje niet maak voor overdag omdat ik dan niet op een rijtje kan zetten in mijn gedachte wat er gebeuren moet en kan er dus over blijven malen. ik heb er langzaam aan kunnen wennen waardoor ik er nu mee om kan gaan maar dat heeft ook te maken dat ik min 1 keer in de week iets voor mezelf doe( mijn sport wat mijn lust en mijn leven is) ik denk dat een psych erg goed en verhelderend kan werken voor je. en t zal je een hoop duidelijkheid geven en wat handvatten om ermee om te leren gaan succes meid en je bent niet de enige
Dat vind ik vooral belangrijk. Kan ik tenminste met zekerheid zeggen dat ik echt niet gek ben Wat ik ook heel fel heb is dat ik wel heel de dag, week kan denken wat ik moet in het huishouden, maar als ik geen echt schema maak van die dag dat en die dag dat, dan wacht ik net zo lang tot alles samenkomt en het teveel is geworden. Als ik terug een eigen huisje heb, heb ik me voorgenomen dat ik een schema ga ophangen om te poetsen, maar ook één voor het avondeten. (met die schema's ben ik al bezig. Heb ze nog niet opgeschreven dus som ik het regelmatig op in mijn hoofd) Heeft er iemand ervaring hoe het is om met andere HSP's te praten? Merk je dan echt een verschil met andere mensen? Er word hier in de buurt maandelijks een ontmoedingsavond georganiseerd speciaal voor hoog sensitieve personen, maar ben al helemaal geen uitgaanstype en ik ga niet graag ergens naar toe waar veel mensen zijn, zeker niet als het de bedoeling is dat ik met ze moet praten. Ik mis wel sociale contacten, dus misschien zou dit een goed begin kunnen zijn. Nu ben ik weer heel hard aan het twijfelen wat ik zou doen. Ik word al zenuwachtig als ik eraan denk!