Zo onverwacht.

Discussie in 'Vlindertjes tot 16 weken' gestart door Rylie, 12 jan 2013.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Rylie

    Rylie VIP lid

    14 jun 2010
    5.719
    466
    83
    Vrouw
    Patissier
    Noord Brabant
    Donderdag 10 juli.

    hard aan het werk ondanks de misselijkheid van de zwangerschap. Opeens voelde ik een druk en dacht dat ik naar de toilet moest. Onderweg naar het toilet leek het alsof ik in mijn broek plaste. Helaas was dit vruchtwater. Ik voelde iets in me. Toch naar de toilet. Ik voelde iets in me. Dit is niet goed. :(
    Meteen naar huis. Telefoon leeg dus kon niet bellen. Thuis aangekomen meteen verloskundige gebeld. 15 minuten later was ze er. Ze heeft gekeken en zag bloedstolsels. Vriend heeft ook gekeken en die zei dat hij een voetje zag. Toen wisten we zelf al dat het helemaal fout was. Verloskundige wou naar het hartje luisteren, helaas niks te horen ondanks ik die woensdag nog had gehoord. Beslissing gemaakt om een echo te gaan maken.
    Daar aangekomen moesten we even wachten. Op de echo was alleen je hoofdje te zien, heel laag in mijn buik.

    Rond 18.00 kwamen we in het ziekenhuis. Daar kregen we te horen dat het een miskraam was en dat we moest gaan wachten tot je vanzelf kwam. Werd daar onderzocht en ondanks alles had ik geen pijn. Helemaal niks.
    We gingen er vanuit dat het een hele lange avond en nacht zou worden.
    Juist toen we hadden besloten dat mijn vriend kleding en zo zou gaan halen thuis en iets moest regelen voor onze lieve hond. hij ging weg en ik hield me rustig.
    Ik dronk wat water en verslikte me. Door het hoesten voelde ik dat je lager kwam.
    Snel de zuster erbij gehaald en ook kwam al snel de gynaecoloog. Ze was er al snel. Onderzocht me en vertelde me dat ik moest persen. En ik voelde een plop en de nattigheid. Daar was je om 21.00. Ons klein wondertje.
    Klein en nog lang niet klaar om geboren te worden 14weken en 1 dag.
    Je werd onderzocht. Je miste een voetje. Hoe dat kan weten we niet. Maar voor de rest was je zo als je moest zijn.

    Ik hoopte dat het daarna makkelijker zou worden. Maar helaas. He placenta wil maar niet komen. Krijg medicijnen om de baarmoeder te laten samen trekken. Ik verlies telkens veel bloed en bloedproppen.
    Tegen 11.00 is het er nog steeds niet. Wel bijna een liter bloed verloren. Ze beslissen dat het er op de OK moet worden uitgehaald. Dan gebeurd er zoveel dat ik het allemaal niet meer weet. Wel de pijn dat ze hard op mijn buik duwen. Zo hard dat ik nu bond en blauw ben.
    Ik wordt klaar gemaakt voor de Ok en we gaan er heen.
    Daar aan gekomen wordt ik gefeliciteerd en ze begrijpen mijn respons ook niet. Her is niet goed, het is niet goed.
    Is het kindje naar het Maxima wordt er gevragen. nee veel te vroeg. Dan wordt het stil en doen ze wat ze moeten doen.
    er wordt gezegt dat ik zo ga slapen. Ik kijk nog op de klok 23.30 en een paar seconde later ben ik weg.

    Het volgende wat ik me herinner is dat ik wakker wordt in een kamer. Ik heb het ijs en ijskoud. Krijg een extra dekken. En zie mijn vriend aan mijn zij Kijk op de klok en het is bijna 2.00. Er moet bloed worden geprikt. Het gaat allemaal wat langs me heen maar ze vinden geen ader. Volgens mij vriend zijn ze er een kwartier mee bezig.
    ik mag daarna weer terug naar mijn kamer. Krijg daar te horen dat ik in totaal 2 liter bloed ben verloren. Ik voel me wazig en hongerig. krijg een beschuitje en thee.
    Mag wat gaan slapen. Af en toe ben ik ook weg maar wordt wakkker van de pijn aan mijn hand. Infuus doet erg pijn.
    Toch maar beetje slapen. Rond 6.00 wordt er weer bloed geprikt. En vraag of mijn infus uit mijn hand mag het doet zo veel pijn. Gelukkig kan dit en wordt het medicijn bij de andere aan gesloten. Daarna tot 9.30 geslapen.
    Zuster komt eten bregen. En weer heb ik heel veel last van mijn infuus. Er zit gewoon een bult op mijn arm. Hij mag er niet uit. Maar als ze weer komt klaag ik er weer over. Ze kijkt het na. Maar bij alles wat ze doet verga ik van de pijn. Ze gaat overleggen. Gelukkig komt ze terug met goed nieuws. Infuus mag er uit. Maar mijn bloedwaarde zijn veel te laag en hebben ze op de Ok niet de hele placenta kunnen verwijderen.Des ondanks voel ik me redelijk maar ik heb alleen nog maar gelegen.
    De catheter mag er ook uit. Dit zou niet veel pijn doen maar mijn god wat was dat erg! Voel het zo goed. Krimp helemaal in elkaar.

    Daarna lijk ik me beter te gaan voelen. Maar dan moet ik plassen. Samen met mijn vriend ga ik plassen. Voel me zo duizelig. Maar gaat goed Maar doet wel erg veel pijn maar weer terug naar bed. Ik moet er van bij komen maar zie me al bijna naar huis gaan.
    We moeten blijven tot de dokter langs in geweest. Ik moet weer plassen. Weer samen met mijn vriend naar de wc. Maar voel iets mee komen. Gelukkig op kunnen vangen. Meteen de zuster laten komen en het is een redelijk groot stuk placenta. Gelukkig denken ze dat het nu helemaal weg is.

    Ga me steeds beter voelen en kan ook op bed zitten en zelf naar de toilet lopen.
    Wachten op de dokter duurd erg lang. Gelukkig komt ze na een tijdje en mag ik van haar naar huis. Helaas vergeten ze wel van alles mee te geven, recept en een afdruk van het voetje.

    Thuis gaat het redelijk goed. Wel pijn maar het gaat wel goed. Vroeg gaan slapen, was zo moe. Heerlijk kunnen slapen ondanks alles. En lang geslapen.
    Mijn vriend wakker gemaakt wat ik wil me douche voel me vies een dag niet gedouched.
    Maar toch eerst weer plassen. Weer voel ik iets, twee propjes. En weer lijkt het placenta.
    Maar snel de verloskundige gebelt. Die wisten niet eens dat ik thuis was. Maar gelukkig kon ze snel komen en bleek het idd placenta te zijn. Krijg medicijnen voor geschreven en moet me rustig houden.
    De rest van vandaag ging redelijk. Al komen de tranen nu na de klap.

    Het zal even duren voordat we dit samen hebben verwerkt. Maar weet zeker dat we hier samen sterk uit gaan komen.

    Ons kleine wondertje, het mocht niet zo zijn, we zullen je nooit vergeten en papa en mama houden van je!


    Sorry voor het hele lange verhaal maar moest het een keer opschrijven voor mezelf.
     
  2. Pleak

    Pleak Fanatiek lid

    30 mei 2011
    3.620
    217
    63
    zuid-holland
    :( Heel veel sterkte de komende tijd! Geen sorry zeggen voor je verhaal hoor.. Opschrijven is juist goed!
     
  3. Verox

    Verox Niet meer actief

    Heel veel sterkte.
    Helaas heel herkenbaar, hoe je wereld in zo korte tijd ineens op zijn kop staat. Zoveel gebeurd in slechts een paar dagen...
    Doe alsjeblieft rustig aan meis... Knuff.
     
  4. BeetjeMama

    BeetjeMama Fanatiek lid

    25 nov 2012
    1.125
    0
    0
    Wat een heftig verhaal... verschrikkelijk!
    Hoe snel opeens alles kan veranderen he?! Het verbaasd me nog steeds iedere keer.

    Hoe gaat het nou met jullie? Hele dikke knuf!
     
  5. Rylie

    Rylie VIP lid

    14 jun 2010
    5.719
    466
    83
    Vrouw
    Patissier
    Noord Brabant
    Gaat redelijk goed met ons. We kunnen we goed over praten. Des ondanks ben ik vannacht wel in tranen uitgebarsten. gewoon het waarom gevoel en waarom wij.
    Maar helaas zullen we dat nooit weten.
     
  6. Bouwjaar1979

    Bouwjaar1979 VIP lid

    20 apr 2011
    8.087
    2
    36
    onderzoek in de gezondheidszorg
    Noord-Holland
    Hier ook dit gevoel en de vraag, ik vraag me af of deze knagende vragen ooit verdwijnen
     
  7. BabyAngel

    BabyAngel VIP lid

    21 dec 2011
    17.861
    14
    38
    Sterkte meid!!:(
     

Deel Deze Pagina