Lieve Allemaal, Hoop dat er iemand is die in hetzelfde schuitje als ik zit en ervaring heeft. Ik heb 3 mooie gezonde kids 9, 7 , 5. Voor mij was mijn gezin compleet. Heb jaren lang een koper spiraal gehad, heb hier heel veel last van gehad.. (bloedarmoede, psychische problemen). Onlangs er uit gehaald en gelijk de eerste maand raak! Ik moet er bij zeggen gebruikte geen anticonceptie. Blijkbaar zwanger van voorvocht geworden.. was er nog niet uit welke anticonceptie ik zou gebruiken vandaar. Ik had vroeg in de zwangerschap bloedingen dus dacht gelukkig een miskraam.. Dat was het niet bleek bij de eerste echo, sterker nog blijk zwanger te zijn van een tweeling... Ben al 3 keer bij de abortus kliniek geweest en telkens kreeg ik het niet over mijn hart. Maar ben verrre van gelukkig en hink nog steeds op de gedachte van abortus.. Ben er momenteel mentaal echt niet goed aan toe, depressief zelfs. kus een erg verdrietige mama
Wellicht een idee om aan de verloskundige een doorverwijzing te vragen voor de POP poli? Zij kunnen je mentaal ondersteunen. Kan me voorstellen dat alle scenario's niet optimaal zijn voor je. Hopelijk kun je uiteindelijk een beslissing maken waar je mee kan leven
Jeetje heftig zeg wat zegt je vriend/man hierover? Misschien wat hierboven is aangeven even bij de pop poli langs. Heel veel sterkte
Die staat achter mijn keuze welke het ook is.. Maar ik voel me bij beiden niet gelukkig.. Het is echt ontzettend zwaar
Wat een ontzettend moeilijke periode voor jullie. Fijn dat je man je steunt in je keuze trouwens. Wat hierboven al genoemd was, misschien praten met een professional. Die helpt je de draadjes in je hoofd te ontwarren. Sterkte
Heb al gesproken met het FIOM en Siriz. Daar heb ik samen wat oefeningen mee gedaan zoals oa voor en nadelen opschrijven. Voor mijn gevoel heeft het niet echt geholpen het blijft toch een gevoelskwestie. Bij psychologen is er een wachttijd van 4 maanden minimaal. Die tijd heb ik niet
Waar denk je dat je achteraf meer spijt van gaat krijgen...? Je weet hoe het is om kinderen te hebben en dat dan ineens nog dubbel erbij,kan me voorstellen dat dat echt teveel is. Maar als je vermoedt dat je achteraf er toch continu over blijft denken, je schuldig voelen etc..
is zo moeilijk te zeggen maar het feit dat ik bij de kliniek telkens wegloop zegt misschien ook wat? ben op het moment uitgeput door alle emoties
Wat een vervelende situatie. Mag ik vragen naar je leeftijd. Dat zou voor mij ook wel een rol spelen. Weet waar je aan begint. Je hebt kinderen waarvan het nu makkelijker wordt meer tijd voor jezelf. Straks heb je 2 baby's en 3 andere kinderen. Kun je dat aan?
Even praktisch. Kunnen jullie het qua ruimte in huis, auto en financiën aan? Heb je hulp achter de hand qua opvang van bijv opa en oma's
het praktische gedeelte maak ik me niet veel zorgen over. Meer het mentale gedeelte, ben nogal iemand die me veel zorgen maakt... Aangezien een tweelingzwangerschap ook bepaalde risico’s kent. En daarbij het feit dat ik opnieuw moet beginnen... Ik zit nu echt in een prenatale depressie, ben bang dat het een postnale depressie wordt.. Maar aan de andere kant kan ik de abortus gewoon niet over mijn hart krijgen het idee dat je je eigen kindje “weg laat zuigen” gaat gewoon tegen de natuur in
Op een ander forum heb ik eens gelezen: beter spijt van een abortus, dan spijt van een kind. En in jouw geval twee kinderen. Het lijkt mij ook heel zwaar. Succes met je beslissing ♡
dank allemaal waardeer de reacties. Aangezien ik dit met niemand kan bespreken behalve dan mijn partner
Telkens als ik wegging van de kliniek hoopte ik voor rust omdat ik dan een beslissing had genomen. maar die rust komt maar niet, hopelijk zal ik dat snel vinden.
Je zegt dat de keuze wat meer op gevoel gaat. Een oefening die zou kunnen helpen hierbij is beide uitkomsten op papier voor je neerleggen. Vervolgens ga je op papier 1 staan met uitkomst A. Voel wat het met je doet. Daarna ga je op papier 2 staan met uitkomst B. Ook dan voel je weer wat het met je doet. Vertel of schrijf op wat je ervaart. Misschien helpt het je, misschien helemaal niet omdat je nu zoveel emoties ervaart, maar allicht het proberen waard. Heel veel sterkte, wat je keuze ook gaat zijn: het is goed.
Het is misschien niet ideaal maar bij een online psycholoog (mijn advies kies dan voor een GZ-psycholoog, die hebben in de regel meer ervaring omdat ze een extra opleiding hebben gedaan) kan je vaak al vandaag of morgen terecht. Ik denk dat jouw vraagstuk ook goed via beeldbellen besproken kan worden, je kan het in ieder geval proberen. Je hebt wel een verwijzing van je huisarts nodig. Een andere optie is misschien de poh-ggz van de huisarts? Heel veel sterkte met het maken van je keuze.
Ik vind dit best een gevaarlijke uitspraak.. ken namelijk ook mensen die achteraf veel spijt hebben van een abortus en daar langdurig mee rondlopen. Ik ken trouwens ook iemand die met de verwijzing voor de abortuskliniek op zak toch niet door kon gaan met de abortus (terwijl er zeker goede redenen waren om het wel te doen) en zij is zo ontzettend blij met het kindje (inmiddels bijna 4). Topic opener: jij en je partner zijn de enigen die deze knoop door kunnen hakken, het lijk me hoe dan ook een moeilijke keuze. Het klinkt in je berichten alsof je niet achter de keus voor een abortus staat. Wat zijn redenen (naast het gevoel al compleet te zijn als gezin) om het niet te doen?