Vorige week was je er nog. Twee weken terug zelfs je hartje gehoord. Maar afgelopen vrijdag bleek dat je hartje gestopt is. 9 weken en vijf dagen hebben wij van je kunnen genieten, fantaseren, dromen... Je zit nog in me. En het is zo vreemd. Voel de pijn en wil ergens niets liever dan verder. Maar wil je toch ook niet kwijt. Ben zo bang voor wat nog komt. Zal ik je nog even zien... Dag lief vlindertje... Ondanks dat je zo kort bij ons was zullen we je niet vergeten.
Je zou vandaag tien weken bij ons zijn. Ik snap het nog steeds niet. Rationeel wel. Emotioneel niet. Hier lig ik dan. Ook nog eens dikke griep. Ik vind mezelf nooit zielig. Maar nu zou ik het liefst alleen maar slapen. Morgen naar de gynaecoloog. Ik hoop dat ik me snel beter voel.
Heel veel sterkte meis!! Dit is zo vreselijk verdrietig.. Ik herken het helemaal, bij mij is het 5 keer zo gegaan...kindjes groeiden, hartjes klopten, alleen op een gegeven moment werd groei te weinig en hartjes te langzaam........ Neem de tijd om dit verlies te verwerken, het is echt niet niks!!
Bedankt allemaal voor jullie reactie. Donderdag krijg ik op verzoek om curettage. Tenminste morgen krijg ik te horen of het doorgaat. Volgens mijn gynaecoloog waren de pillen niet echt een optie voor mij aangezien bij dit soort miskramen (missed abortion) er vaak nog wat achterblijft na de pillen. Een curettage volgt dan alsnog. Hij heeft me een spoedplek gegeven omdat ik aangegeven heb niet langer met iets doods in mijn lichaam wil doorlopen.