Hoi meiden, Graag leg ik jullie iets voor in de hoop dat jullie tips hebben. Mijn zoon van 3 slaapt nog steeds elke nacht in mijn bed. Van de ene kant wil ik zijn gevoel volgen, blijkbaar heeft hij hier behoefte aan. Maar van de andere kant, is dit gewoon gewenning. Het is echt niet nodig. Ik heb behoefte aan mijn eigen ruimte en wil hem niet meer elke nacht in mijn bed hebben. Wat me tegen houd is dat ik iets ga doen voor míj. Niet voor hem. Hebben jullie tips hoe dit aan te pakken? Hij wil echt niet ergens anders liggen, laten huilen is geen optie. Maar wat dan? Ik hoop dat jullie de houden tip hebben Alvast bedankt voor het meedenken.
Hier hetzelfde, maar beginnen wel in hun eigen bed. Snachts komen ze me liggen, allebei aan 1 kant tegen mij aan ♡ Ik vind het idd ook dubbel, ze hebben het blijkbaar nodig, maar een beetje ruimte in bed is ook wel fijn denk ik Ze zijn 3,5 en bijna 5
Een eigen bed naast jouw bed een optie? Wel zicht op jou, maar jij je eigen ruimte (een klein beetje meer in ieder geval). Kan hij uitleggen waarom hij niet alleen wil liggen?
Daar is mijn kamer helaas te klein voor. Hij kan niet echt uitleggen waarom hij niet alleen wil liggen, Als het aan hem ligt blijf ik bij hem tot hij slaapt. Ik denk een combinatie van gewenning en kinderfantasie. Ik leg hem wel eens in zijn eigen bed. Dan wacht ik wel tot hij slaapt. Maar boven die kamer hangt de ketel. Als die aan slaat schrikt hij wakker.
Je vroeg het niet aan mij, maar mijn zoontje komt ook elke nacht. Hij is bijna 4 Het is bij hem een beetje gewenning geworden vermoed ik. Hij gaat namelijk gewoon naar zn eigen bed en slaapt daar binnen No time. Maar zodra hij snachts wakker wordt, komt hij bij ons liggen. Dat kan om 05.30 zijn, maar ook om 00.30 ‘probleem’ is bij ons dat wij het 9 van de 10x niet merken en er pas smorgens achter komen als we wakker worden. Hij ligt heel stil en valt gelijk in slaap. Dus.... als we het wél merken, laten we het vaak ook gewoon zo omdat we er geen last van hebben. Hier dus ok erg dubbel, want wil t liefst dat hij in zn eigen bed nlijft, zeker met het ook op dat er binnenkort nog eentje bijkomt en ik geen zin heb om dan elke nacht met zn 4en wakker te gaan zijn met de voedingen. Wordt dus denk hier ook nog een dingetje. Maar ik vind het ook stiekem wel heel erg schattig en geniet er ook van. En dan biecht ik ook op dat ik er altijd fél op tegen was
Onze dochter wilde door alle ziekenhuisopnames de afgelopen maanden ook niet meer in haar eigen bed. In die periode is ze gewend geraakt aan in slaap vallen bij ons. Wij gingen met haar op ons bed liggen en als ze sliep legde we d'r over. In het ziekenhuis ging dat 5 van de 10x goed, thuis niet meer, dus sliep ze in ons bed en slopen wij zachtjes weg. Nu slaap ik voor geen meter als ze bij ons in bed ligt. Ze gaat namelijk overdwars liggen, schopt met d'r benen tegen mij aan, gooit een knuffel in m'n gezicht en dat soort dingen. Dus toen ze definitief naar huis kwam een paar weken geleden hebben we een peuterbedje gekocht, ze had nog een ledikant (ze is nog geen 2) en zijn we haar in haar eigen bedje gaan leggen, maar blijven er wel gewoon bij. In haar ledikantje konden we haar niet goed troosten, nu kan ik over d'r rug wrijven en liedjes zingen dicht bij d'r hoofd. Meestal slaapt ze binnen een half uur echt goed en kunnen we weg sluipen. 's Nachts is het nog heel wisselend. Een goede nacht is 2-4x wakker worden maar door weer even naast d'r te zitten en te troosten slaapt ze met een kwartiertje weer verder. Echter de meeste nachten lukt dat niet en na een half uurtje proberen neem ik d'r dan als nog mee naar ons bed waarna ze dan (meestal wel nog onrustig) verder slaapt. De ene keer is dat al rond 0.00, soms pas 4.00/5.00 en als ze na 6.00 wakker wordt neem ik d'r sowieso altijd bij me, dan heb ik geen zin meer om er energie in te steken omdat m'n wekker toch bijna gaat. Oh ja en wat wij hier hebben is een knuffel met een muziekje erin. Ze is nog wat jonger dan jouw zoontje, maar dat is een knuffel die echt in d'r bed moet blijven en die we dus steeds aan zetten als ze wakker wordt. Hopelijk went ze hier dan steeds wat meer aan en kan ze ons iets meer los laten. Hier dus ook gedaan voor onze eigen rust, maar nadat ik 4 nachten bijna niet geslapen had was ik er klaar mee. Ik wil ook een leuke moeder zijn voor de kinderen. We zijn er hier dus ook nog lang niet, maar mijn doel is ook niet dat ze nu binnen een paar weken opeens 12 uur achter elkaar in d'r eigen bed slaapt. Maar even een paar uurtjes zelf kunnen slapen vind ik toch wel erg fijn.
Ze slapen op 1 kamer, ik blijf er ongeveer een half uur bij. De jongste is een moeilijke slaper (hij heeft een prikkelverwerk stoornis) en ben het op een gegeven moment wel een beetje zat om daar te zitten De oudste slaapt wel snel. De jongste gaat vaak weer mee naar beneden en is dan nog klaarwakker. Als ik wegga uit de kamer loopt hij mee naar beneden. Het heeft dan toch geen nut om in bed te blijven liggen. Soms probeert hij het nog even in zijn eigen bedje maar is echt een enkele keer. Uiteindelijk valt hij beneden bij mij in slaap (dan leggen we hem wel in zijn eigen bed) of gaan we samen naar bed. Als hij veel prikkels heeft gehad hoeven we zijn eigen bed helemaal niet te proberen en geeft hij ook aan dat hij gelijk in ons bed wilt. Maar er zijn ook dagen dat hij in zijn eigen bed in slaap valt Vannacht kwam hij rond 12u ofzo al, broer om half 4. Een enkele keer slapen ze de nacht door in hun eigen bed. Dat is dan zo raar haha
Ik vind het belangrijk dat het bedje een veilige plek is. Laten huilen vind ik dan ook geen oplossing. Mijn zoon wil soms echter gewoon bij mij zijn. Dat mag regelmatig, maar zo nu en dan komt het gewoon niet uit. Zoals laatst midden onder een film die we al weken samen wilden kijken. Toen ben ik net zo lang op zijn kamertje gebleven tot hij weer helemaal rustig was en het vertrouwen had dat ik dichtbij zou zijn. Zodra hij zover was kon ik weg, en ik denk dat hij daarna snel sliep. Met een moeilijke slaper gaat het vast anders. Wat werkt weet ik niet, maar zoek vooral naar een oplossing die voor jullie beiden acceptabel is. Misschien is dat niet je uiteindelijke doel, maar jouw wensen mogen altijd mee blijven tellen, net als die van je zoontje.
Precies wat je zegt idd, laten huilen is geen oplossing. Ik ga proberen hem bij zijn zus op de kamer te leggen. En er dan idd maar bij blijven. Hij moet zich veilig voelen op zijn kamer. Met wat tijd en energie komt dat wel goed. Ik heb er zelf vaak het geduld niet voor waardoor ik hem maar in mijn bed leg. Dus ik houd het ook zelf wel in stand. Kwestie.van doorzetten.
En als je een tijdje bij hem op zijn kamer slaapt, tot hij daar gewend is? Dus echt de volledige nacht daar slapen.Dat werkte het beste bij mijn dochter.
Dat is wel een idee. Maar als hij naar bed gaat wil ik toch nog wel naar beneden. Prima om later op de avond bij hem te gaan liggen. Bedankt voor de tip. Hier ga ik denk ik wel gebruik van maken.
Wilt hij helemaal niet in zijn eigen bed liggen? Misschien een ritueeltje van maken? Hier is het douchen -tanden poetsen- dan in bed liggen en een verhaaltje lezen- dan nog even kletsen en slapen. Ik zit er op een stoel bij. Misschien helpt het idd bij zus op de kamer, onze jongste durft niet alleen te slapen. Wij laten ze hier ook niet huilen En vind het ook wel fijn dat ze gewoon naar ons kunnen komen snachts, ze komen heel zachtjes naar binnen en slapen gelijk weer. Ik hoor ze ook niet. Vannacht lag ik toevallig wakker toen oudste zoon kwam, was wel grappig om te zien wat hij doet. Doet heel zachtjes de deur open, kijkt waar er plek is en schuift naast me in bed ♡ en zei dat hij krap lag haha Dus ik zei: dan moet je naar je eigen bed, daar heb je plek genoeg Hij: hoeft niet mama ik, ik bij jou slapen. Legt zijn hoofd op mijn borst en slaapt weer verder. En hoor ook vaak onze jongste lachen in zijn slaap, zo schattig ♡ Elke nacht heeft hij zo'n lach momentje, dan lacht hij hardop. Zulke momenten zijn het zo waard
Dat is ook zeker zo. Heerlijk om die kleine dingen van je kind te zien, daar smelt je gewoon van. Als hij snachts wakker wordt vind ik het ook echt geen probleem als hij bij me komt. Maar wil toch wel graag dat hij in zijn eigen bed in slaap valt. Ik besef me ook wel dat dit mijn eigen behoefte is hoor. Ik heb al 10jr mijn bed niet voor mezelf. Zou graag savonds nog een boek in bed kunnen lezen oid.
Dit is een ander probleem dan. Is van kamers wisselen een optie? Dan laat je hem in jouw kamer slapen en verhuis jij (tijdelijk) naar zijn kamer? Zodat hij went alleen te slapen en jij wat meer privacy en ruimte hebt?
Onze dochter slaapt altijd in haar eigen bed maar net na geboorte jongste kwam ze wel een paar x s nachts. Maar die sliep dus gewoon door de nachtvoeding heen (inclusief huilende baby en licht aan)
Maar dat kan je wel uitleggen, vind ik. Mama gaat nog even opruimen beneden, en dan kom ik hier de hele nacht slapen. Beloofd. Zo deed ik het toch. En dan als alles goed gaat, langzaam waarschuwen dat je uiteindelijk weer in je eigen kamer gaat slapen. Maar geef het ook echt goed de tijd, zodat hij zijn kamer leert accepteren. En inderdaad, wat hierboven ook gezegd werd: als dat lawaai van de ketel echt een probleem blijft, kan je wisselen van kamer?
Kamers ruilen gaat helaas niet. We hebben 3 kamers. In de kleinste slaapt mijn oudste zoon. In de grootste ligt mijn jongste met zijn zus. In de middelste lig ik zelf. Die is echt te klein om hem met zijn zus neer te leggen. Ik ga vanavond een matras op zijn kamer leggen. De verwarming staat nu toch niet veel meer aan. En als ik bij hem lig vindt hij het wrs minder eng.
Bedankt voor de tips en ervaringen Hij ligt nu in zijn eigen bedje, bij zijn zus op de kamer. Ik ben bij ze gaan liggen tot ze sliepen. Tegen de jongste gezegd dat ik naar beneden ga als hij slaapt en ik altijd kom kijken als hij roept. Ik lig nu dus ook gewoon in mijn eigen bed. Als hij wakker word ga ik lekker naast hem liggen op een extra matras. Ik heb hier echt mijn hoofd over gebroken. En dan zie je dat de oplossing zo simpel is..