Onze zoon is bijna 8 en nu vertelde de juf ook weer dat hij nogal graag even opschept. Wat hij weet en wat hij kan. Hij is slim, is een haantje. Maar hij vertelt ook verhalen die niet waar zijn. Zo is hij al op vakantie geweest in China, Australië, heeft cavia gegeten, gaat hij naar de Noordpool. Kortom we zijn volgens hem erg reislustig, terwijl we niet verder zijn geweest dan Italië met hem haha. De juf vertelde dat hij dit veel doet. Zelf kwam ik er ook laatst achter dat hij tegen ouders van een nieuw vriendje had verteld dat we 2 huizen hebben, 1 heel groot met van alles erop en eraan. Echt opscheppen. Maar ja wat doen we eraan? Hij gaat naar groep 5 en ook de kinderen uit de klas weten straks wel dat veel niet waar is. Ik heb er al met hem over gesproken en dacht eigenlijk dat het over was. Maar nu vertelde de juf het dus ook. Ook wil hij graag wel de leider zijn, de baas op school tussen zijn vriendjes. Het zijn allemaal haantjes in die klas die allemaal behoorlijk bijdehand zijn. Wie heeft er tips hoe hiermee om te gaan? Praten hebben we dus al echt vaak gedaan, maar hij blijft het doen.
Ik moet er ergens ook wel om lachen... Maar begrijp dat het niet zo leuk is. Heeft hij ook het idee dat hij stoer en opschepperig, moet zijn tegenover anderen om bijvoorbeeld aardig/leuk gevonden te worden? Doet hij dat om er bij te horen omdat hij bang is er anders niet helemaal tussen te passen?
Enige dat helpt als ie een keer onderuit gaat vrees ik. Hoogmoed komt voor de val De oudste tantezegger had er ook een handje maar toen hij flink door de mand viel bij zn vriendjes was ie een stuk rustiger daarna. Goede nieuws is dat t helemaal is overgegaan met ouder worden Denk dat best veel kids het doen om bij een groep te horen, was laatst bij mijn paard en er kwamen 2 meisjes aan die vroegen wat ik deed bij het paard van hun vriendin... blijkbaar heb ik een jong wedstrijd paard met een sprookjesachtige naam
In het begin vond ik het wel grappig ja. Maar nu de juf zei dat het wel heel vaak was.. Hij heeft veel vriendjes. Ik he niet het idee dat hij het doet om erbij te horen of om ergens tussen te passen. Het is meer stoer doen.
Hij is al wel eens door de mand gevallen. Of in de klas is het niet eens zo dat iedereen zegt"wauw wat gaaf". Misschien als hij wat ouder is en door de mand valt, dat hij het dan minder gaat doen. Ik hoop het. Haha dat met jouw paard is ook grappig ja. Zoiets is dit dan hoop ik ook. Maar omdat de juf zei dat hij het wel heel erg heeft, dan ga ik toch twijfelen.
Vriend van mijn zoon doet dit al jaren. Zijn moeder kwam wel vaker uitleggen dat sommige dingen die hij bij ons thuis vertelt echt niet kloppen, maar die heb je zo door als volwassene. Bij hem is het een combi van rijke fantasie en een stuk onzekerheid. Ze werken nu eraan om hem te leren dat hij prima is zoals die is, en zich niet beter (of rijker, reislustiger, sterker itd) hoeft te voordoen.
Ja maar ergens snap ik het als je onzeker bent. Maar mijn zoon is verre van onzeker. Hij is best slim, sportief, veel vriendjes. En dan toch zo opscheppen met dingen die niet waar zijn, dat snap ik dan niet. Ik ben bang dat he. Dat gaat tegenwerken op de duur. We weten al bezig met hem duidelijk te maken dat hij niet zo moet opscheppen met dingen die hij kan, want ook daar had ie vaak een handje van.. Maar dan nu ook nog dingen die totaal niet waar zijn of is de buurt liggen van een verhaal dat wel waar is..
Zou het kunnen zijn dat hij dit gedroomd heeft en het voor hem ook gewoon echt is. Ik weet dat ik soms dingen droom en dat ik me de volgende dag echt afvraag of het nu echt was of dat ik het gedroomd heb. Soms zo erg dat ik het na moet vragen bij mijn man. Bij mijn dochter in de klas zit een meisje dat ook van alles verteld wat (vaak achteraf) niet waar blijkt te zijn. - Ze zegt dat ze meerdere briefjes van 1000 euro heeft - Ze heeft gezegd dat ze niet mee kon op het kinderfeestje van mijn dochter omdat haar oma was overleden. Wij netjes een kaartje gestuurd naar haar (en haar ouders) om 2 weken later van een andere moeder te moeten horen dat oma nog spring levend is - dat zij zo slim is dat ze niet eens voor de plusklas in aanmerking komt - dat ze van haar ouders voor haar verjaardag een fles lachgas met ballonnen heeft gekregen en zo zijn er veel meer van dit soort verzinsels. Nu ze in groep 7 zitten merk je ook echt dat de rest van de klas haar standaard al niet meer gelooft, dat is jammer want de dingen die ze verteld die wel waar zijn worden nu ook als, ach zal wel weer iets verzinnen, bestempeld.
Nee hij heeft het niet gedroomd helaas. Hij gaat echt in op het verhaal in de klas op dat moment. Dat neusje bij je dochter in de klas..wat sneu eigenlijk he.. Dat wil ik dus zoooo graag voorkomen. Daar ben ik bang voor,dat hij het in groep 7 of 8 nog steeds doet...
Ook slimme, sportieve kinderen met veel vriendjes kunnen onzeker zijn. Ik zou blijven praten (ook alsin: stel een ander zou hetzelfde doen, wat vind je daar dan van?), maar zeker ook aandacht besteden aan dat hij goed is zoals hij is (niet per se in die woorden, maar vooral meer indirect en ook dmv te laten merken dat anderen goed zijn zoals ze zijn en meer algemeen, bv. dmv boekjes en verhalen). Mijn jongste dochter heeft ook een vriendinnetje dat regelmatig dingen verzint. Gelukkig leeft haar vader - die drie jaar geleden ongeneeslijk ziek zou zijn en toen nog maar kort te leven zou hebben - nog steeds. Bij haar is het, naast waarschijnlijk een flinke dosis fantasie, echt onzekerheid. En ook dit is een behoorlijk slim en sportief meisje meer dan voldoende vrienden.
Het enige verschil is dat jij het door hebt en hem hierin aan het begeleiden bent. Ik heb haar moeder wel eens gesproken maar die gelooft echt dat het wel over gaat wanneer ze ouder is. Ook met ander gedrag ( pesten) krijg je als antwoord dat het van zelf wel over gaat. Als mijn kinderen dingen doen/zeggen waarvan ik denk hmmmmm. Koppel ik het altijd terug naar henzelf. Wat zou jij voelen als iemand zo tegen jou zou doen en hoe denk je dat een ander zich voelt als jij zo tegen hem doet
Dat deed mijn zoon soms ook op die leeftijd. Nooit heftige dingen hoor, maar meer verhalen als dat er een koffiezetapparaat in de nieuwe auto zat enz. . Het was ook niet vaak en geen heel spannende dingen en het ging vanzelf weer voorbij. Mijn dochter had een meisje in de klas wat werkelijk over alles loog en dingen verzon. Klinkt een beetje als dat meisje wat Pluk omschrijft. Dat doet ze nog en ze zit nu op het VO. Niemand neemt haar nog serieus.
Mijn beste vriendin op middelbare school was ook zo, met allerlei sterke verhalen. Ze kon het ook bv voor zichzelf helemaal goed praten dat ze op de heenreis van onze vakantie na het examen al bij een andere jongen op schoot zat, want ze wist zeker dat haar vriendje ook vreemd ging. Toen we een avondje uit gingen in mijn studentenstad, en zij een nogal bijzonder verhaal ophing tegen de taxichauffeur, besefte ik dat nu ik haar niet meer dagelijks zag, het voor mij ondoenlijk was om de waarheid van haar onzin te onderscheiden. Met nog andere factoren erbij heb ik toen besloten niet meer met haar om te gaan.
Een vriendin van mij - toen waren we 14-15 - ‘leende’ verhalen van anderen. Dus ze vertelde dan allemaal dingen over gebeurtenissen die anderen hadden meegemaakt. Ik kwam een keer een jongen tegen die ook bij ons op school zat, en hij vertelde dat hij haar ook kende - gevolgd door iets wat zij hem ooit verteld had over een gymleraar die achter haar was gaan staan met tennisles en tegen haar had geduwd zeg maar... dat was dus iets wat ík had meegemaakt, niet zij, zij had gym van een lerares en überhaupt geen tennis... Echt bizar. Toen ging het balletjes rollen en kwamen bij allerlei mensen verhalen vandaan die weer van anderen waren. In heb de vriendschap verbroken en vervolgens ging ze me zwart maken, maar gelukkig geloofde niemand haar nog. Ik zou vooral wijzen op wat kan gebeuren als hij verhalen blijft verzinnen; als hij bv dan écht iets cools heeft meegemaakt, geloven mensen hem niet. Of ze vinden het op een gegeven moment gewoon niet meer leuk en spelen liever met anderen. Kan heel goed dat er onzekerheid onder zit natuurlijk, dus daar zou ik ook bv op school eens over in gesprek gaan.
Mijn zoon hoorde ik ook eens dingen tegen de juf vertellen die niet waar waren. Dat we ergens waren geweest terwijl dat niet zo was. Ik waarschuwde hem dat als je blijft liegen mensen je ook niet meer geloven als je wel de waarheid spreekt. Dan ben je enthousiast over wat je hebt gedaan en dat wil je delen, maar niemand luistert of gelooft je. Hoe voel je je dan? Dat hielp wel.
Ik kan alleen vanuit het perspectief reageren als moeder van een zoontje die met zulke jongetjes in de klas zit. Ik vind het echt lastig om positief over die kindjes te blijven, want mijn zoontje vraagt vervolgens waarom wij dat niet doen, waarom hij dat niet heeft etc. en vervolgens komen we erachter dat het verhaal niet waar is. Ook is altijd alles groter en beter dan dat mijn zoontje heeft, waardoor mijn zoontje verdrietig wordt over zijn spullen en ik daar weer een discussie over heb. (Terwijl ze niet eens de betreffende spullen hebben waar het over gaat). ik vind de suggestie van @Artemis88 een goede suggestie. Ik zou echt proberen inzicht te geven dat het juist negatief kan uitpakken als hij zoveel verzint.
Klopt het ja maar ....... krijgt altijd een ijsje voor het eten, waarom krijg ik maar .... zakgeld, maar ...... mag tot 21:30 opblijven als ze naar school moet met aan het einde van het riedeltje dat ik een stomme moeder ben, terwijl het andere kind dat ook helemaal niet mag.
Maar hoe ouder kinderen ze worden, hoe eerder ze daar doorheen prikken. En het ligt ook een beetje aan het kind zelf, bij sommige kinderen duurt het wat langer voor ze door hebben dat bepaalde kinderen overal over liegen. Vooral mijn dochter had het al snel door dat verhalen niet klopten. Op deze leeftijd is het vaak gewoon even een fase denk ik. Helaas voor sommige kinderen niet.
Ik herken het opscheppen wel een beetje van mijn zoontje. Hij is 5 van januari en mag al door naar groep 3 ( hij loopt op veel vakken voor,) en is ook al een beetje een haantje en zegt ook al snel tegen mensen dat hij groep 2 heeft overgeslagen... Hij verzint absoluut niet maar wel het opscheppen herken ik dus. Ik wijs hem er ook nu op dat opscheppen niet leuk is voor andere kindjes die misschien nog niet zover zzijn als hij ( voor ons is dit extra belangrijk omdat hij op veel cognitieve vlakken bijna even ver is als zijn zus). Maar als dit langere tijd zo doorgaat dan ga ik misschien wel wat meer consequenties eraan verbinden. Uiteindelijk is het belangrijk denk ik dat je bepaalde situaties voorkomt als hij groter is zoals hierboven beschreven door anderen. Ik denk dus dat je het echt wel als vervelend gedrag mag zien net als ander soort gedrag dat je wil corrigeren
Bij ons op school zit een meisje (17) die over ernstige zaken gelogen heeft, tegen school en haar vriendinnen. Hier zat een probleem achter, door de druk van schoolwerk / vrienden/ bijbaan verzon ze deze verhalen. Wellicht zit er bij je zoontje ook meer achter. Zo ja, dan zou ik beide aanpakken, zowel het liegen als de achterliggende oorzaak.