Wat ik precies wil bereiken met deze post weet ik nog niet, misschien vooral mijn zorgen even delen en wellicht wat advies. Onze zoon van 6 haar oud, zit in groep 3. Hij is nooit enthousiast geweest over school, maar nu is er sprake van grote weerstand. Hij vindt alles veel te makkelijk, cognitief loopt hij echt voor. Rekenen is zijn sterkste punt. (Tafels zijn geen probleem, 8x16 rekent hij zo uit, 287+145, komt hij ook uit, delen kan hij ook). Ook met lezen en taal loopt hij voor, maar daar ligt duidelijk zijn interesse niet. Op zowel sociaal als emotioneel vlak is hij echter geen hoogvlieger. Hij krijgt wel extra werk op school, wat meer uitdaging niet bieden, maar dat mag hij pas doen als het "standaard" (plus) werk af is. Zoon geeft aan zich niet te kunnen concentreren door alle geluiden op school en hij vindt het stom dat hij eerst het saaie werk moet doen. Vandaag barstte zijn bom, na al vele uitingen van boosheid en verdriet, wat hij niet kon verklaren. Hij was intens verdrietig. Hij wil niet naar school. Uiteraard heb ik de juffen gemaild en heb ik om een gesprek gevraagd. een tijdje geleden heb ik al met de juffen besproken dat ze hem door gaan testen met wat hij allemaal kan. Dit moet nog gaan gebeuren. Ik vind het vooral zo lastig om te zien dat hij zo worstelt en hij kan het niet goed uitleggen wat er is. Ook zal hij zelf niet snel aangeven dat er wat is, al helemaal niet als hij in de groep zit. Hij heeft wel veel vriendjes en hij is op zijn eigen manier ook wel sociaal. Mijn hart breekt als ik hem zo verdrietig zie. Hij is zo slim en kan echt piekeren, wat ik niet vind passen bij een kind van 6. Is er iemand die dit herkend of tips heeft hoe hier mee om te gaan? Alvast bedankt
Wat naar! Ik denk dat je in dit topic veel herkenning en wellicht ook tips zult vinden: https://www.zwangerschapspagina.nl/threads/hb-ontwikkelingsvoorsprong-intelligent-versneld-verrijking-etc.679435/
Ja ik herken het en zou dit zeker in de gaten blijven houden en blijven pushen indien nodig. Ik heb dat te weinig gedaan, pas in groep 7 werd ik serieus genomen, maar toen was het eigenlijk te laat om nog iets te veranderen. Zoon heeft zich al die jaren stierlijk verveeld en dat was voor niemand leuk. Hij zit nu in vwo 1 en is een ander kind, natuurlijk heeft ie zo zijn puberbuien, maar hij is voor school bezig, het interesseert hem, het boeit hem en dat verschil is enorm. Zou willen dat we jaren eerder hadden doorgepakt.
Goed dat je het hebt aangekaart denk ik Wij zitten in een soort gelijk scheutje. Zoon is ook 6 jaar, zit in groep 3 en hoeft wat betreft de leerstof van groep 3 niks meer te leren. De cito toets moet nog worden afgenomen en daarna gaan ze hem doortoetsen, waarna wij worden uitgenodigd om de resultaten te bespreken. De juffen vinden hem in dat opzicht ook opvallen en ik vermoed dat zijn voorsprong minder is dan wat jij omschrijft van je zoontje, dat in combinatie met hoe hij zich voelt zou ik er echt 'werk' van maken. Hier gaat hij opzich wel met plezier naar school, hoofdzakelijk vanwege zn vriendjes, maar met het thuis school geven kwam ik er pas achter hoe saai de dagen voor hem moesten zijn, zeker toen de eerste weken werd ingezet op herhaling, ik kreeg hem echt niet meer aan tafel voor 2 A4tjes splitsen tot dr 10 of 20, hij zei, dat doe ik nu al 3 maanden. Hij mag nu op school zelfstandig werken aan de taken van groep 3 en wanneer die af zijn doorgaan met zn extra werk en doet dit dan soms weer samen met kinderen uit groep4 (zit in een combi 3/4). Wanneer hij is doorgetoets is het ook voor de juffen inzichtelijker wat ze hem aan moeten/kunnen bieden. Hier wil hij namelijk nog wel eens doen alsof hij bepaalde dingen niet kan en zal ook niet aangeven dat iets veel te makkelijk is. Hij doet het gewoon want de juf zegt dat het moet. Hij wilde ook dolgraag naar groep 3 voor de zomervakantie, want dan ging hij de letters leren, terwijl hij lezend naar groep 3 ging Gewoon doen zoals iedereen het doet past meer bij hem, niet opvallen en niet teveel aandacht, maar ik zou het wel fijn vinden als hij ook daadwerkelijk iets leert. Hij gaat trouwens sinds de herfstvakantie 1 middag per week naar de plusklas samen met de kinderen uit groep4 die een voorsprong hebben. Hij is de enigste uit groep 3, maar wat ik van hem begrijp betrekken ze hem er leuk bij en heeft hij het naar zn zin. Topic wat hierboven werd genoemd is inderdaad ook een fijn topic om eens advies te vragen of verhalen te delen.
Ik heb de school van zoon bewust gekozen omdat er een plus klas is, ze hebben in die plus klas zelfs nog een groep voor hoogbegaafden die buitenschoolse activiteiten doen en bv naar kinderuniversiteit gaan. (In.covid tijd helaas dus niet) (En ik verwacht niet dat zoon dat laatste nodig heeft maar dat het er is voor kinderen die een heel hoog iq hebben is al mooi. Ze moeten daarvoor ook iq test doen ) Dus ik zou kijken naar een school die wel kan bieden wat hij nodig heef @Olifantje1991 herkenbaar. Hier dachten ze dat zoon op niveau zat want hij deed zn werk gewoon braaf en bescheiden zonder hulp. Hij zal nooit aangegeven dat hij meer wil. Lieten ze hem worden stempelen terwijl hij ze al kon schrijven maar hij zei daar niets van. Thuis vond ie school maar makkelijk.
Bedankt voor de reacties! Heel fijn! Voor mij wel fijn dat ik wat herkenning vindt. Met name dat onze zoon ook niet aangeeft op school dat het te makkelijk is. Hij doet gewoon wat de rest doet en wil dan niet anders zijn. Dat topic is inderdaad ook fijn, al het nodige in gelezen. Wij weten wel al vanaf jongs af aan dat hij een "andere" kijk op de wereld heeft, doet alles op zijn eigen manier. We hebben altijd gekeken of hij nog happy was, voordat we stappen wilde zetten. Maar nu zijn we toch op dat punt aangekomen. Ik vind het ook wel spannend, wat gaat het allemaal voor hem betekenen? Ik hoop vooral dat we snel weer een vrolijk mannetje hebben.
Even een kleine update. De juf van zoon heeft ons gemaild en ze hadden het er onderling al over gehad dat ze bij zoon graag een begaafdheidsonderzoek af laten nemen. Hiervoor gaan ze toetsen met hem doen en wij moeten ook een vragenlijst invullen (DHH, benoemen ze. Ik moet er nog even induiken wat dit allemaal inhoudt). Binnenkort krijgen we daar ook nog wat uitleg over vanuit school en vervolgens een gesprek met de IB'er. Omdat de scholen net weer zijn opgestart gaan ze nu eerst de gewone toetsen afnemen bij de kinderen (bij ons hebben ze IEP, geen CITO). Ik heb eigenlijk geen idee hoe lang dit gaat duren. Intussen willen ze het werk van zoon gaan compacten. Ze zien op school dat hij lang doet over het standaard (voor hem al pluswerkboeken) doet. Hopelijk komt hij met het compacten aan meer uitdagender werk toe. Over 2 weken zijn de oudergesprekken en dan gaan we het verder hebben over het DHH en hoe het nu gaat.
Ik herken het van mijn dochter. Het rekenen niet zo extreem als bij jou. Maar lezen had ze de eerste week groep 3 al avi niveau m5. Wat nu nog verder zal zijn. Hier wordt ze ook niet voldoende uitgedaagd, moeilijk
Helaas heel herkenbaar. Onze zoon is ook 6 maar zit in groep 4. Vorig jaar vertelde ze dat gr 3 het lastigste is voor het pluswerk. Dan heb ik het niet alleen over de standaard dingen maar ook andere soorten opdrachten. In groep 3 was het toch wel het ergste, kreeg hem niet eens meer naar binnen, heb hem wel vaker dan eens achter de drempel moeten schuiven. Letterlijk af moeten geven aan juf. Hij had ook nog eens een juf die hem niet begreep. Hij kreeg geen zonwerk of extra werk omdat zijn werkhouding niet goed was. Maar die was niet goed omdat hij al snel op groep 4 niveau las dus dit was ook totaal niet interessant. Ik zou in gesprek gaan met de ib'er en juf. Uiteindelijk is er bij ons ook nog het samenwerkingsverband bij gekomen.
Herkenbaar, volgens mij is het compacten heel erg belangrijk. Mijn kinderen kregen wel extra werk voor als het gewone werk af was..... maar ja als ze zich eindelijk door al die saaie slaapverwekkende werkjes geworsteld hadden , was er daarna niet echt energie meer over voor die uitdagende nieuwe dingen . Overigens vind ik een plusklas niet perse zaligmakend. Ja ze doen hier 1 ochtend in de week leuke dingen, maar de rest van de tijd moeten ze toch weer al die saaie werkjes maken in de klas.
Behoorlijk herkenbaar. Onze zoon is net zes geworden, heeft groep 2 overgeslagen en zit dus in groep 3. Zowel met rekenen als taal loopt hij heel erg voor en mag dan ook extra werk daarin doen (hij zit bijvoorbeeld al op midden 6 Avi niveau). Hij vond de eerste paar maanden van groep 3 heel erg zwaar en we hebben getwijfeld of er goed aan deden om hem door te laten gaan naar groep 3. Bij hem is het ook heel moeilijk balans vinden want Enerzijds loopt hij zelfs op groep drie al heel erg voor en zou hij waarschijnlijk makkelijk in groep 4 verder kunnen, anderzijds merk je toch aan bepaalde aspecten dat ze gewoon nog jong zijn en dat maakt het lastig. Onze school ging daar heel goed mee om. Hij was altijd heel snel klaar met zijn taakjes en mocht dan nog in groep 2 gaan spelen. Ook hebben ze zowel op rekenen als taal al verschillende niveaus en een plus klas waar hij in zit. Dan blijft nog steeds dat hij soms niet zo'n zin heeft om 30 keer dezelfde eenvoudige sommen onder de 10 of 20 uit te rekenen wat ik wel begrijp. Tegelijkertijd zeg ik dan ook tegen hem dat je nou eenmaal soms dingen moet doen waar je geen zin in hebt. Ik vind het zelf dus belangrijk om een balans te zoeken tussen enerzijds voldoende uitdaging bieden en anderzijds ook aangeven dat je soms dingen moet doen waar je even niet zo zin in hebt. Overigens is er nog zoveel meer dan hoe goed je bent in rekenen of taal. Ik ging afgelopen herfstvakantie naar een museum met mijn oudste twee kinderen (dochter zit in groep 4 dus dat scheelt maar een jaar). Onze zoon is eigenlijk Zowel met lezen als rekenen op bijna alle vlakken al iets verder dan zijn zus, en toch zag ik in het museum dat zij Verder was dan hij op andere vlakken. Ze kregen een lijst met opdrachten, denkt dan aan zoek dit of dat schilderij, vervolgens moesten ze een vraag lezen en het antwoord op het schilderij opzoeken. En dat vervolgens noteren op een blaadje. Ik merkte na een paar minuten al dat zoon het moeilijk vond dus er zijn zoveel meer (hersen)vaardigheden te leren (op school) dan puur rekenen of taal.
Heel herkenbaar, echt precies mijn dochter. We zijn via school bij ggz terecht gekomen, dasr hebben ze iq test gedaan, en daar bleek een hoog iq. Met het advies van de psychologe daar, nam de leerkracht ons wel serieus en zijn ze er flink mee aan de slag gegaan, bijvoorbeeld niet meer eerst gewoon werk en dan pas pluswerk, dat werkt niet. Verder veel compacter en ze mag herhalingslessen overslaan. Succes, het is echt niet leuk je kind zo verdrietig te zien.
Die DHH lijsten moesten wij ook invullen ja. Vraag wel even wie de test gaat doen. Hier is er eerst getest door de orthopedagoog van school, dan heb je een cijfertje wat het IQ is met een beetje toelichting. Scholen werken ook vaak wel met HB kind gespecialiseerden en die kijken echt naar het totaalplaatje, onze ervaring, daar heb je echt wat aan, die komen ook met gedegen advies. Maar dat was 2 jaar later, zelfde test mag niet binnen 2 jaar weer afgenomen worden. Die zijn wel een stuk duurder, dus daar zal school niet altijd happig op zijn, maar hey, als je zelf niet voor je kind opkomt, een ander doet het zeker niet (zijn wij inmiddels wel achter). In elk geval goed dat je aan de bel hebt getrokken en het nu wordt opgepakt!