Hoi allen! Ik ben even op zoek naar herkenning en wat tips... mijn zoontje, nu bijna 2, schreeuwt zoveel, we worden er gek van! En dan bedoel ik hysterisch, alsof je hem iets vreselijks aan doet. Dit gaat dan omdat hij geen koekje mag, zijn duplo treintje uit elkaar valt, hij uit een beker wil drinken en niet een flesje, hij met de snoeren wil spelen, hij niets anders dan pasta op zijn brood wil, zijn zus in de weg staat, hij een schone luier om moet etc. etc. Kortom, een echte peuter draak... Alleen ik vind het zo extreem, ik ken dat helemaal niet van mijn dochter. Die had wel haar buitjes en momenten.. maar niet zo extreem. Hier is het om alles wat hem niet bevalt of wat niet mag, wordt er hysterisch gekrijst. We doen maar deuren en ramen dicht, want het klinkt zo extreem. Ik durf niet eens in de tuin te zitten.. want dan wil hij continu de tuin uit rennen en als je hem tegenhoudt, nou berg je maar.. We worden er zelf op begeven moment ook gewoon heel boos van.. als iemand continu schreeuwt tegen je, niet voor reden vatbaar is.. en schopt bij het aankleden / je hem echt in de houdgreep moet houden als je met hem mee wil ergens heen.. pff ik moet me zo inhouden om niet gigantisch uit te vallen.. Heb net even een potje zitten janken. Mijn man is ook even een blokje om, die wordt ook echt woest op begeven moment. Je kunt je voorstellen de sfeer is niet zo leuk.. Herkent iemand dit extreme peutergedrag? En zijn er tips?? We proberen rustig te blijven, uit te leggen waarom we iets doen, soms zet ik hem op de gang, maar ja snapt hij dat al.. Ik zie wel dat hij zelf ook schrikt van de heftigheid en echt verdriet heeft na zo'n bui, maar ja..
Gatsie wat naar... zou ik ook slecht trekken! doet hij dit ook op de opvang/speelzaal? misschien toch wat vaker laten merken dat jullie dit gebler NIET op prijs stellen? Als je twee bent snap je dit soort dingen heus wel...
Nee volgens mij niet.. ik heb ze er niet over gehoord. Je ziet ook echt dat als iemand anders dan papa of mama iets tegen hem zegt wat niet mag - hij helemaal stil wordt, dat vindt hij spannend. Dus eigenlijk alleen bij ons doet hij dat. Maar volgens mij laten we het wel merken.. maar wat kunnen we nog meer? Zoals ik al zei.. we proberen van alles.. rustig blijven, negeren, boos worden, op de gang zetten..
Hij snapt alles wel heb ik het idee - hij zegt nu aardig wat woordjes en kan ook wel duidelijk maken wat hij wil (en vooral niet wil dus).
Consequent blijven. Elke keer als hij onredelijk schreeuwt krijgt hij een waarschuwing. “1ste waarschuwing. Je mag niet schreeuwen, je mag zachtjes praten. Als je wel schreeuwt moet je 2 minuten op de trap/gang/krukje”. Luistert hij niet, dan moet hij 2 minuten op de time out. Elke keer als hij zijn time out verlaat, terugzetten en opnieuw 2 minuten. En volhouden! Zodra je opgeeft heeft hij ‘gewonnen’ en dat onthoudt hij tot in de eeuwigheid. De eerstvolgende keer zal hij dan nog harder en langer vechten want hij weet dat je uiteindelijk op gaat geven. Na de time out praat je even met hem. Hij is dan niet meer boos, dus jij mag ook niet meer boos zijn. tegelijk kun je hem aanleren hoe hij wel mag reageren. Als hij gefrustreerd raakt want hij mag iets niet dan erken je zijn emotie. “Ik begrijp dat je boos bent want je wil een koekje maar je heb er al 1 gehad dus koekjes zijn klaar”. Probeer weg te blijven bij “Omdat ik het zeg”. Een uitleg (hoe kort of simpel dan ook) waarom iets niet mag is beter. En hierbij geld ook, als hij door blijft zeuren dan krijgt hij een waarschuwing. En ook.. hij is nog geen 2. Zijn emoties zijn niet onder controle , hij begrijpt zijn emoties nog niet eens. Hij voelt wat hij voelt. Daarom ook: pick your battles. Er zijn belangrijk regels zoals dat hij de tuin niet uit mag. Maar andere regels kunnen wellicht wat soepeler. Wil hij zijn laarzen aan ipv een sandalen. Prima, who cares anyway Dit gedrag (schreeuwen) is lonend voor hem , blijkbaar , zodra hij doorheeft dat gillen en schreeuwen niet werkt dan gaat hij andere manieren zoeken. volhouden volhouden is key!
Herkenbaar, zoontje is vrijdag 2 geworden. Hij heeft periodes dat hij zo heftig reageert. Gek werd ik er van, en indd ook boos. Ik ben 8/9 weken geleden begonnen met 1x waarschuwen, stopt hij niet dan naar de gang. Bij hem helpt het niet om hem 2 minuten te laten zitten, want als ik dan naar hem toe ging werd hij alleen maar bozer. Ik zette hem op de gang en hij mocht pas weer naar binnen als hij rustig was. Dit een paar dagen volgehouden en als hij terug kwam lekker even kroelen en uitleggen dat hij niet zo moet schreeuwen. Nu gaat het eigenlijk al een paar weken goed. Alleen als z'n zus wat doet wat hij niet leuk vind is het gelijk schreeuwen, ook heel vervelend maar ja hij is nog niet zo sterk als z'n zus dus moet het toch anders uiten dan
Dit! En inderdaad uitleggen. Wij hadden geen schreeuwer maar wel een boos kind. Wou meer dan dat hij op dat moment kon. Wanneer we dingen gingen uitleggen was er minder discussie en als hij wel boos was dan minder lang en minder heftig. Toch door blijven gaan ging hij ook op de trap met zo lang tot de 2 min voorbij waren. Consequent blijven en vooral niet schreeuwen want dan versterk je het.(weet ik dat is niet makkelijk!!)
Ja, ons tweede zoontje is ook super heftig in zijn gevoelens! Al vanaf zijn geboorte trouwens... Kan m ook absoluut niet vergelijken met z’n oudere broertje... En dus word een ieder hier benaderd/behandeld.. zonder iemand voor te trekken oid!