Ik weet niet zo goed waar ik dit moet plaatsen en probeer het ook zo anoniem mogelijk te doen Een bekende van ons is zwanger, hij wilde dat al langer en zij nu uiteindelijk ook. Maar, hij is overdag altijd aan het werk, zij zit volgensmij ziek thuis (afgekeurd). Ze heeft borderline en andere persoonlijkheidsproblemen (weet verder niet precies wat). Spreekt nu dus ook dingen uit als "ik ga dat kind echt niet vasthouden na de geboorte hoor", "hij/zij blijft maar gewoon janken als ik geen zin heb om er uit te gaan" e.d. kind moet maar naar de structuur van moeder gaan leven, vind alles maar smerig (ook melk en melkpoeder) en alles is dus 1 groot probleem. Poepluiers is ze niet van plan te verschonen e.d. Zo iemand dat je je afvraagd wat die met een kind moet De thuissituatie is daar ook gewoon niet ideaal (veel ruzie) en maak mij serieus zorgen om het kindje dat nog geboren moet worden. We wonen te ver om het goed in de gaten te houden, maar wat moet je hier nou mee? Ze noemt het ook een "ding" en spreekt er ook totaal niet liefdevol over ik hoop écht dat er nog iets groeit. Iemand tips? Kan ik bijv hun verloskundige hier over benaderen o.i.d.?
Dat is een lastige, zeg. Ben je close met hen? Als in dat je na de geboorte snel langs kunt gaan? Waarschijnlijk draait ze helemaal bij zodra de kleine er is. En de kraamzorg zal het ook in de gaten houden. Maar als je zelf snel langs kunt, krijg je er misschien een beetje gevoel bij hoe de situatie is en kun je dan wat doen. Want nu lijkt het me nog een beetje vroeg om alarm te slaan?
Wauw wat waardevol dat je dit ziet én er iets mee wilt doen!!! Als iemand die er wat verstand van heeft: ik zou het waarderen als je de verloskundige zou contacten. Zij.mag jou niks zeggen, maar jij mag wel je verhaal doen. Anders het cb in die regio, maar zolang die geen aanvraag krijgen, kunnen die nog niks.
Je zou ook een melding kunnen doen bij veilig thuis. Dat kan ook al tijdens de zwangerschap als je je zorgen maakt. Je kunt ze eens bellen in hun regio om je zorgen uit te spreken en te overleggen. Zij kunnen dan altijd nog bekijken wat ze eventueel kunnen betekenen.
En veilig thuis zou je daar ook niets mee kunnen? Dat ze haar in de gaten kunnen houden. Wel goed dat je het in de gaten wil houden en uit zoekt wat je ermee kan.
Ik zou dit eerst eens met je huisarts bespreken, die weet wellicht welke weg de beste is… Wat een bijzonder nare situatie. Waarom kiezen mensen voor kinderen… Kijk het kan natuurlijk helemaal anders lopen, hopelijk is de kleine geboren en loopt zij met het kind happy de pappie aan de borst slaapliedjes te zingen maar.. Best heftig als je nu al op deze manier er in staat. En het is ook zo dat na de geboorte er andere hormonen gaan werken. Als je geen borstvoeding geeft, maken die hormonen een behoorlijke vrije val. En dat kan ook zeker voor iemand die al psychisch wat dingetjes heeft, best hard aan komen. Dus ja, ik zou eens met je huisarts gaan praten
Gemeente bellen en vragen naar de afdeling jeugd & gezin. Ik zou daar mijn zorgen uiten en vragen hoe je het beste kan handelen.
Je kan een melding bij veilig thuis doen (kan ook anoniem). Maar je kan ze ook eerst bellen voor advies zonder meteen een melding te doen. Dit staat op de site van rijksoverheid: “Tip: je hoeft niet meteen een melding te doen bij Veilig Thuis. Je kunt ook eerst samen de situatie bespreken.”
Misschien kan je ook Veilig Thuis bellen puur voor advies? Dus geen namen noemen, maar je zorgen aangeven en vragen wat je hiermee kan…
Er zijn al veel tips gegeven, maar ter aanvulling: Als ze zelf aangeeft dat ze overal problemen ziet, dan kun je ook proberen met deze aanstaande moeder te praten. Misschien wil ze aan de ene kant dolgraag een kindje, maar komt er nu bijv teveel op haar af en wordt ze bijvoorbeeld overspoeld door negatieve emoties. Als ze zelf iets van een hulpvraag hebben dan zou ze bijvoorbeeld bij een pop polie (speciaal voor vrouwen die problemen tegenkomen door de combinatie psychiatrie en zwangerschap) of bij centrum jeugd en gezin. Een start punt zou dan de huisarts kunnen zijn. Die kan verwijzen.
Je kan veilig thuis bellen en om advies vragen. Sowieso zou ik toch echt de geboorte afwachten, want soms slaan vrouwen helemaal om, in positieve zin, zodra dat kindje in hun armen ligt. Ook via de gemeente heb je jeugd&gezin. Ook daar kan je info inwinnen.
Ik zou het gesprek aangaan met de ouders zelf. Je zorgen uiten en samen kijken naar wat nodig is. Misschien is ze wel bang voor wat komen gaat en uit ze zich op deze manier en zou ze hulp willen, maar weet niet hoe. Zeker niet nu al allerlei meldingen maken etc. Bied je hulp aan in meedenken. Je hoeft het niet op te lossen, maar ga naast haar staan.
Jeetje, begrijpelijk dat je je zorgen maakt.. er zijn al goede adviezen gegeven zie ik. Ik zou ook veilig thuis bellen.. al is het voor je eigen gemoedsrust, dat je in ieder geval iets hebt gedaan. Hopelijk komt het allemaal goed.
Ik zou de verloskundige informeren. Die hormonen kunnen je flink uit het lood slaan, de verloskundige kan waarschijnlijk prima inschatten of ze het beste contact kan opnemen met een pop poli, met de gemeente of met veilig thuis.
Wat lief dat je je zo meeleeft met dit gezin/kindje. Hoe praat de vader over zijn toekomstige kind in dit verhaal? Zou je met hem zelf in gesprek kunnen om je zorgen te uiten?
Ik denk dat het misschien ook wel een uiting van haar kan zijn dat ze het allemaal super eng en spannend vindt en een beetje stoere praat verkoopt om dat niet te laten merken, maar ken haar niet natuurlijk. Zou in eerste instantie met haar praten om proberen te ontdekken wat de reden is dat ze zo een dingen zegt, zeggen dat je je zorgen maakt om haar en de baby, en inderdaad eventueel de verloskundige op de hoogte brengen. Ik zou zoiets wel niet achter haar rug doen, maar in overleg. Denk dat je zo meer bereikt dan dingen stiekem te doen. Als je zelf niet dichtbij genoeg staat misschien wel iemand betrekken die dat wel is. Snap zeker wel dat je je zorgen maakt hoor!
Je zegt een bekende,maar geeft daarna aan: "zij zit volgensmij ziek thuis (afgekeurd). Ze heeft borderline en andere persoonlijkheidsproblemen (weet verder niet precies wat)." Hoe bekend is ze dan en ga je nu af op horen zeggen of feiten? Als ze toch bekend is en je maakt je zorgen zou je dan niet eerst met hen praten en een balletje opgooien? Iemand anders adviseerde dat ook, in dat geval is de poppoli een plek waar ze moet zijn. Daarnaast als ze gediagnosticeerd is met borderline en zwanger, mag ik aannemen dat de huisarts dat ook weet? Gelijk veilig thuis inschakelen e.d. vind ik persoonlijk een stap te ver. En iets wat pas na bovenstaand gedaan moet worden wanneer professionals zien dat het kind echt gevaar loopt. Snap de angst, super lief dat je je druk maakt. Maar je vraag klinkt, zoals geschreven, op basis van aanname en niet op basis van feiten..
helemaal mee eens. Ook kan het natuurlijk zijn dat ze , vanwege de zwangerschap, eventuele medicijnen niet meer mag, of in aangepaste dosering. Kan natuurlijk ook dat dit in combi met hormonen/onzekerheid etc tot deze uitspraken leiden.
Het gesprek aangaan al geprobeerd, verandert helaas niets. Kind blijft een "ding". En praat er ook alleen maar negatief over. Noemt het bijv een parasiet. Ze is altijd al 'negatief' geweest over kinderen, ook die van ons bijvoorbeeld. Ik hoop na de geboorte wel gelijk langs te kunnen natuurlijk, maar weet niet goed of dat lukt. Contact is redelijk. Bekend, maar weet niet precies de diagnoses. Het zijn geen aannames maar dingen die letterlijk tegen mij én anderen gezegd zijn. Meerderen hebben deze zorg door de uitspraken die ze doet. Kan ook niet heel erg er op ingaan omdat ik het nog enigszins anoniem wil houden Maar ik ken haar goed genoeg om dit serieus te nemen. Natuurlijk hoop ik dat ze bijdraait als het kind er eenmaal is, het is ook allemaal nieuw natuurlijk en je kan je geen voorstelling maken ervan. Dat is natuurlijk ook een lastig iets.