Hallo lieve dames, na verschillende dingen te hebben geprobeerd wil ik hier mijn hart even luchten en eventuele tips gebruiken om de situatie met onze dochter te verbeteren.. L. Is onze oudste dochter van 7 jaar. Ze heeft een broertje van 4 jaar. Al in de kleuterklas groep 1/2 kwamen er veranderingen in het gedrag van dochter. Luisteren deed ze niet, consequenties boeide haar niet. maar naar de juf luisterde ze wel.. Ik ben zelf hulp gaan zoeken om mijn gedrag ten opzichte van haar eventueel te verbeteren en aan mijn eigen zelfvertrouwen te werken. Dit heeft geholpen bij mij maar niet bij L. het gaat periodes goed maar dan ineens draait het als een blad aan de boom om en veranderd ze weer naar de draak. Dit is voornameljk als ze alleen met mij is. Zodra ik nee zeg word ze boos, schopt tegen deuren gooit van alles om schreeuwt gilt en is onwijs brutaal.. Wat heb ik er al aangedaan? en dn echt langere periodes.. - haar op de gang zetten. en compleet negeren daarna uitleggen waarom ze daar zat en wat ik graag wil zien. - haar op haar kamer zetten op haar bed om haar zo af te laten koelen rustig te laten worden en daarna in gesprek gaan. - speelgoed weg halen bij slecht gedrag -sticker systeem -huisregels - jo frost manier door haar compleet te negeren in zo'n boze bui. Dit werkt haar dus alleen maar verder in het harnas. -negatief gedrag straffen en goed gedrag belonen - meer tijd met haar alleen Als mijn man thuis is gaat het wel redelijk ze geeft wel een grote mond maar zodra mijn man er wat van zegt dimt ze in.. Bij opa en oma is ze super lief en vinden ze haar fantastisch ( en ohh wat doet dat pijjn bij het medeweten dat ik continu in strijd ben) Inmiddels ben ik er wel achter dat ze extreem jaloers is. Zo dusdanig jaloers dat ik niet weet hoe ik daar mee om moet gaan. Als mijn zoontje een knuffel van mij krijgt MOET zij er ook gelijk 1 achteraan.. en ow wee als ik zeg mama gaat eerst even dit doen en dan een krijg je een knuffel. Krijgt haar broertje (terwijl zij bij opa en oma is ) een klein kadootje zorgt zij dat ze het "per ongeluk"kapot maakt.Of ze word boos gaat stampvoeten en uit dus haar jaloezie. zo ook met boekje voorlezen voor we gaan slapen. Onze jongste krijgt altijd een knuffel en een kus na het boekje lezen en word in gestopt standaard ritme al 4 jaar. zij daarin tegen krijgt hetzelfde knuffel keus in stoppen en vaak nog even stoeien of kletsen.. ze is ook onwijs bazig zij bepaald alles wat haar broertje moet doen doet hij daar niet aan mee word ze boos schreeuwt waar ben jij mee bezig n als ik dan niet direct in grijp slaat ze hem knijpt hem of schopt hem. Wat mij ook opvalt is ze moet altijd de eerste zijn, en alles wat ze doet moet perfect zijn zo niet word ze zoo boos op zich zelf en reageert dat af op ons. Rekenen is ze slecht in.. alles wat ze goed doet prijzen wij de hemel in.. maar nog zodra ze 1 fout maakt word ze echt woest.. ze stelt zichzelf onwijs hoge eisen en zodra ze daar niet aan voldoet word ze boos op zichzelf.. Taal bijvoorbeeld is ze super goed in. Ze zit in groep 3 en leest eind 4. ze verwacht van zichzelf dat ze op dat niveau alles doet. alles moet goed zijn. Ik weet inmiddels niet meer wat ik moet doen.. zoveel geprobeerd maar niks lijkt te werken. Mijn man zegt naar de huisarts en ik denk het ook maar aan de andere kant denk ik ik moet het toch zelf kunnen.. het voelt enorm als dat ik faal.. waardoor ik weer onzeker word.. deze mama is ondertussen de wanhoop nabij. ik wil het zo graag gezellig hebben. en doe ook echt mn best om iedere dag even met haar alleen te spelen of een boekje te lezen. Tips heel graag adviezen ook heel graag! Liefs een moeie en onzekere mama
Huisarts! Dat is ook mijn advies. Je doet niet alles verkeerd, het ligt niet aan jou. De buien van je dochter klinken heftig, ze weet duidelijk niet wat ze met zichzelf aan moet op bepaalde momenten. Dat ze zich het meest bij jou af reageert is niet vreemd, jij bent haar moeder.....de meest veilige persoon die er voor haar is. Mijn advies is zoek hulp, dat iemand met je mee kijkt, jou advies kan geven maar ook dat er gekeken wordt naar je dochter.... Wat heeft zij nodig om beter in haar vel te zitten? Sterkte!
Ik sluit me bij je man en Mirjam aan... Van jou neemt ze dingen niet aan.. Van de juf wel. Dus mogelijk ook van een ander persoon van buitenaf die haar gedrag naar jou corrigeert. Waardoor het daarna weer mogelijk wordt dat ze jouw regels en correcties accepteert en respecteerd. Sterkte en succes, het lijkt me heel moeilijk. Maar al die begeleiding bestaat niet voor niets...
ik zou ook naar de huisarts gaan. En daarbij kan je nog proberen om haar te vertellen dat het niet erg is om fouten te maken. Maar heftig!
Hoi, Wat een rotsituatie! Ik kan me goed voorstellen dat je je inkiddels wanhopig voelt, heel verdrietig! Laat ze dit gedrag enkel bij jou zien? Niet op school, of bij vader, of bij sport, vriendinnetjes etc?
Dit gedrag laat ze alleen bij mij zien, Voor de vakantie had ze zo'n bui op het schoolplein toen zij de juf va dit gedrag ken ik niet van haar terwijl ik het al meerdere keren besproken heb met de juf, Wel herkend de juf het ik moet overal het beste in zijn en tolereer het niet als het minder is.. bij vriendinnetjes laat ze langzaamaan dit gedrag ook zien, ik zit echt met mn handen in mn haar en ga maandag toch een afspraak maken bij de huisarts en met de juf en iber van school hopelijk kunnen die me op weg helpen.
Mogelijk zou je eens kunnen kijken naar VIB; Video Interactie Begeleiding. Dan komt een professional enkele keren bij jullie thuis om een situatie die vaak tot moeilijke situaties leidt te filmen. Daarna kijk je samen terug naar deze beelden om precies te kunnen zien wat er gebeurt en wie op welke manier reageert. Vanuit mijn werk werk ik regelmatig met zo'n soort methodiek en ouders staan iedere keer weer versteld als ze de beelden terug zien; er gebeurt zoveel in zo'n stressvol moment en aan de hand van die duidelijke beelden kunnen vervolgens ook heel heldere handelingsadviezen gegeven worden. Dat werkt vaak veel sneller en effectiever dan over een situatie praten en deze verbaal uitleggen. Ook omdat je als ouder vaak zelf niet precies doorhebt wat er gebeurt in de kleine communicatie welke juist enorme invloed heeft.
Dit idd of een andere vorm van ouderavond behandeling. Het is belangrijk dat gekeken wordt naar wat je dochter precies nodig heeft. Je hebt al heel veel geprobeerd
Ik zou niet naar de huisarts gaan maar naar de gemeente. Tegenwoordig gaan zij over jeugd hulpverlening. Laat een professioneel eens mee kijken en observeren.
Ik zou idd hulp inschakelen, orthopedagoog of zo. Wij hebben onze dochter (7 jaar) laten onderzoeken bij RIAGG door een psycholoog toen het bij ons helemaal niet goed ging thuis. Wij wilden graag zeker weten of er toch niet een ontwikkelingsstoornis oid meespeelde. Hier zijn wij echt een stuk wijzer van geworden, wat haar sterke en zwakke kanten zijn en hoe wij (en school!) daarop aan kon sluiten. De veranderingen die wij toen thuis en op school hebben kunnen doorvoeren hebben eigenlijk alle problemen opgelost. Ze blijft een beetje een bijzonder meisje met haar eigen gebruiksaanwijzing (maar zonder diagnose), maar wij weten nu goed wat werkt bij haar. Ze is helemaal opgebloeid. Een universele tip die misschien al iets kan helpen: kijk kritisch naar hoeveel positieve en individuele aandacht ze van je krijgt. Luister je ook echt naar haar? Praat je met haar op een rustig moment over het 'nee' dat je zegt. Zijn er dingen waar ze misschien meer zeggenschap in zou mogen hebben? De (oprechte) vraag: wat denk jij dat de oplossing is? Waarom werd je zo boos toen ik 'nee' zei om dit of dat? Je zult misschien wel versteld zijn om het antwoord wat je krijgt... (Video interactieve begeleiding is overigens een echte aanrader. Je hebt soms zelf niet eens door wat je doet/zegt en hoe je bepaalde signalen bijvoorbeeld mist omdat je niet kijkt. Ik heb het altijd vreselijk leerzaam gevonden om situaties terug te kijken en te analyseren)
Bedankt dames, ik ga morgen in gesprek met school althans een gesprek plannen en kijken hoe wij en school haar al kunnen gaan helpen om zich beter te uitten. Ik merk aan mezelf dat ik aan het zoeken ben naar een oorzaak. of in ieder geval alles analyseer.. Vandaag ging goed totdat ze uit het niets haar broertje beet.. Dit gaf bij mij een knauw.. ook al weet ik dat ze het wel kan maar we alleen een manier zullen moeten zoeken om inderdaad aan haar wensen te kunnen voldoen.. ze is erg leergierig Taal is ze super goed in rekenen daarin tegen lui.. op school uit ze dat ze het lastig vind we hebben verschillende boekjes aan geschaft en rekenspelletjes op de tablet en waarempel met gemak maakt ze de sommen zelfs op hoger niveau. Ze frustreert zich enorm als iets niet perfect in 1 keer lukt. en reageert dat af doormiddel van boos doen of inwendig kreunen (kan het niet goed omschrijven) Veranderingen vind ze lastig, dat moeten we echt van te voren vertellen anders word ze woest. en lijkt er niet mee om te kunnen gaan.. Ik werk er nu aan dat ik haar soms weg stuur als ik even bezig ben terwijl ze me dan wat wil vertellen.. ik probeer nu echt dan te stoppen met waar ik mee bezig ben en echt even naar haar te luisteren. en s'avonds even bij haar te gaan zitten en kletsen over de dag. Gister viel mij ook iets op, ze heeft sinds haar verjaardag een eigen dagboek waarin ze mag doen wat ze wil.ze las me er uit voor (vrijwillig) en daarin had ze geschreven dat ze zich verdrietig voelde ik vroeg voorzichtig waarom maar dat wist ze niet meer. Dus ga ik proberen te zoeken naar een manier waarom zij haar emoties voor haar gevoel rustig kan uitten. je had een hele tijd terug van die knuffels waarin ze een briefje konden doen weet iemand nog hoe die heette? Met de tips die ik hier heb gehad ga ik mee aan de slag.. mochten er meer ervaringen zijn dan hoor /lees ik ze heel graag mag natuurlijk ook prive.
pfoe vandaag gesprek aangevraagd op school en wat voelde dat zwaar zeg.. alsof ik faal.. Jakkie.. maar goed alles voor mn dochter..
Wat goed dat je hulp zoekt! Ik snap goed dat je dat een gevoel van falen geeft, maar dat is juist niet zo! Je bent een topmoeder je wil het beste voor je dochter en soms heb je daar echt hulp bij nodig. Heel veel succes en een dikke digiknuffel. Die knuffel met rits heten zorgenvriendjes.
Ten eerste wil ik zeggen dat ik je een kanjer van een moeder vind omdat je dit zo opengooit en openstaat voor hulp zodat je je dochter kunt helpen! Ten tweede adviseer ik je contact op te nemen met Centrum Jeugd en Gezin (cjg). Er werken daar geweldige coaches die aan huis komen en met je dochter en jullie of samen praten. Ik ben enorm geholpen bij mijn zoontje, toen ook 7, en vond de tips en gesprekken super fijn! CJG werkt desgewenst ook samen met school trouwens! Heel veel succes!
Ik heb hier even over zitten te twijfelen maar toch: het klinkt me niet zozeer als een probleem met je dochter wat via school opgelost moet worden. Ik hoor een pittig meisje die wel in meer of mindere mate luistert naar anderen. Het gaat niet goed met jullie twee. En de constante daarin ben jij. Ik lees veel onzekerheid bij je, gevoel van falen, zoeken naar verschillende manieren om hiermee om te gaan, analyses waar het aan kan liggen. Wat maakt dat zij dit gedrag wel bij jou laat zien en niet (of in mindere mate) bij anderen? Dit is geen aanval, echt niet, en ik lees ook dat je er alles aan wil doen. Ik denk dat een gesprek bij CJG voor jezelf, over hoe jij op kunt voeden, misschien in combinatie met psychologische hulp voor jezelf, meer oplost dan een traject bij school gericht op je dochter in zetten.
goedemorgen, Bedankt voor de antwoorden, Ik zelf heb al begeleiding om mijn zelf vertrouwen om hoog te krikken ben ik al maanden mee bezig. Ik begrijp ook zeker dat het bij mij kan liggen en wil daar ook zeker aan werken, maar iets in mij zegt dat ze iets nodig heeft waar ik nog niet achter ben. Ik ben consequent, duidelijk en doe ook dingen met haar alleen. We wachten het gesprek met school even af wat hun zeggen en mocht daar uitkomen dat het echt aan mij ligt dan zal ik daarvoor de nodige hulp gaan zoeken.
En juist om wat je nu zegt zou ik het CJG inschakelen. Het zijn geen psychologen. Dat je hulp hebt voor jezelf is heel erg goed. Het cjg is er om te helpen bij de opvoeding en geeft sturing en tips. Mocht je dochter psychisch hulp nodig hebben zullen ze haar doorverwijzen. Is dit niet nodig dan is dat alleen maar fijn. Dan kunnen ze jou leren hoe je haar op een andere manier kunt benaderen zodat de spanning tussen jullie verminderd kan worden...