Hallo allemaal, Ons verhaal begint in 2005 toen we erachter kwamen dat we zwanger waren. Het was ontzettend welkom en in 1 keer raak. Echt onbezorgd zwanger waren we. Het voelde wel raar en begon echt op te zwellen, voor vocht was het wel wat vroeg maar toch, de eerst ekeer weet je het ok niet. Bij de verloskundige was mijn bloeddruk wel omhoog gegaan maar nog binnen de grens. De 12 weken echo was prima.Er waren in onze omgeving nog maar weinig kindjes. Voor mijn ouders het eerste kleinkind. 29 april gingen we voor een pretecho naar amsterdam, wel bewust naar een centrum wat aan een ziekenhuis was gelinkt. Daar was er iets misgegaan met de afspraak, maar we mochten toch blijven om te kijken. De mevrouw die de echo afnam begreep het aparaat niet en bleef maar zeggen dat het op haar metingen wel erg klein was. dus mochten we na een belletje naar het AMC. Hier werd bevestigd dat het inderdaad veel te klein was voor 23 weken. De arts zou overleggen over een vruchtwaterpuntie. Uiteindelijk werden we gebeld en ging ik met mijn moeder naar het AMC, daar bleek het kindje te zijn overleden. Onze dochter is op 4 mei, tja toepasselijk geboren. Na onderzoek bleek dat ik een bloedafwijking heb, antifosfolipidesyndroon genaamd. Gelukkig was ik weer snel zwanger na deze uitkomst en na elke dag bloedverdunner slikken en spuiten is op 10 juni met 36 weken onze zoon geboren. Helemaal gezond en een geweldig mannetje. Toen we besloten hadden dat we graag een tweede kindje zouden willen, na onze verhuizing was ik weer meteen zwanger. Helaas afgelopen kerst met 7 weken een miskraam gekregen. Na net twee dagen ervoor het hartje te hebben zien kloppen Hierna ben ik zonder menstruatie meteen weer zwanger geworden. Ook hierbij met 7 weken weer een haryje gezien. Helaas bleek met 12 weken de echo niet zo positief, weer geen hartactiviteit. Dus met pasen hopen dat het vanzelf op gang zou komen. Helaas niet dus vrijdag is het weggehaald. Tja natuurlijk hebben we al een kindje, maar het blijft ...... We zijn nog niet zover dat we het opgeven, dus hopelijk mag ik nog een keer meepraten bij de ......mamma's
jeetje meid wat een verhaal wil je nog heeel veel sterkte wensen en hoop echt dat het nog een keer goed mag gaan voor jullie en je echt nog eens bij de mama's mag gaan kletsen dikke knuffel voor jou
Jeetje wat afschuwelijk! Sterkte met het verlies van je kindjes en ik hoop dat je snel weer zwanger mag zijn van een gezond brusje.
Hee meid! Sterkte met dit verlies! Ik kan me zo goed voorstellen dat je het gevoel hebt dat het nooit goed zal gaan! Dat heb ik ook... Ik hoop dat jullie heel snel weer zwanger mogen worden van een kindje dat gezond is en fijn 9 maanden bij je mag blijven! Liefs Marjolein
Ik wil je ook heel veel sterkte wensen. Ik had wel gezien dat je weer zwanger was maar heb niet meegekregen dat het wéér mis was gegaan. Ik hoop voor jullie dat het snel wel goed mag gaan. Liefs Miranda (augustus-mama)
Meis wat een verhaal pffff. Heel veel sterkte en ik hoop dat jullie weer snel zwanger mogen zijn en dat de kleine 9 maanden in je buik mag blijven. Liefs Sen