Lieve vrouwen, Zoveel vragen zoveel angsten zo verward. Ik heb afgelopen zaterdag mijn miskraam gehad, ik wist niet eens dat ik zwanger was! Ik voel mij er zo schuldig onder hoe kon ik als mama mijn boefje niet voelen? We vermoeden dat ons kindje niet ouder dan 6 weken was. De rillingen over mijn lichaam! Toen ik daar op bed lag en het uitschreeuwde ik voelde het al er klopt iets niet. Na een spoed bezoek van schoonmoeder en een lang intens details gesprek met de verloskundige werd het vastgelegd, daar waar ik al bang voor was het is een miskraam! Tranen staan mij in de ogen!!!! Nu nog steeds zn pijn lichamelijk zonder paracetamol is het niet te doen elke dag bel ik wel met de huisarts maar dat voldoet gewoon niet dan iemand die mijn pijn ook gevoeld heeft. Herkent iemand dit de lichamelijke pijn bij zn vroege miskraam? Geestelijk is het net zo erg ik voel me een harteloze mama ik was in paniek wist niet wat er gebeurde. Mijn boefje is zo meegespeeld door de wc ik voelde geen leven in mijn buikje!!! Ik mis mijn kleintje!!! Elke wc beurt is een horror momenten van stolsels de pijn scheuten. Verloskundige: je doet het goed het kan zeker een week aan houden. Ik wil niks meer door spoelen ik wil niet meer bloeden ik wil geen pijn meer! Wie speelt hier ook mee ik voel me zo verdwaald. Het spijt mij! Sorry ik voel dat ik mijn hart hier open kan opluchten toch schaam ik mij alsnog en de angst is terreurend! Wie ervaart dit of snapt dit? Is dit normaal de pijn is dat ook normaal? Groetjes een verloren mama.
Heftig, ik heb vorig jaar een miskraam doorgemaakt en lichamelijk was dat zeker heel pijnlijk. Ik had het gevoel soms echt weeen te hebben. Ik ben ook echt wel heel verdrietig geweest, maar wat mij heel erg geholpen heeft is te denken dat het iets is wat de natuur doet omdat de foetus tijdens de bevruchting niet goed is aangelegd. Zwanger zijn en een kindje krijgen is en blijft iets wonderlijks van de natuur! Ik hoop dat je, je snel iets beter zult voelen. Sterkte!
Ik heb 3 maand geleden ook een miskraam gehad , was wel verder en hadden het hartje al verschillende keren gezien en gehoord voor het gestopt was. Ik snap dat je je machteloos voelt Ik weet niet of ik er goed aandoe om het te zeggen, maar voor jezelf te beschermen zou ik proberen er niet te veel bij nadenken dat je het doorgespoeld hebt door de wc , op die termijn is er vaak nog geen vruchtje te zien als je dat wat troost kan bieden. Het is kut en de natuur is helaas kei hard Als je dit niet alleen kan verwerken kan je best hulp zoeken
Wat naar voor je zeg. Dit is niet de manier waarop je erachter wil komen dat je zwanger bent... Mijn eerste miskraam ging natuurlijk en dat deed echt ontzettend veel pijn, het leek een mini bevalling. Wat ik wel heb gedaan (had ik ergens gelezen) is echt meegaan op de pijn. Als je het tegen wil houden (mentaal) kan het ook lichamelijk langer duren. Ik weet niet of dat waar is hoor, maar mij heeft die gedachte wel geholpen om het kindje te laten gaan. De ademhaling van de zwangerschapsyoga heeft me ook geholpen om de weeën op te vangen. Het was na één dag voorbij. Je mag ook aleve feminax of paracetamol gebruiken. Hopelijk heb je niet veel pijn meer en kan je het mentaal een beetje verwerken, het is niet niks. Veel sterkte!
Zo veel pijn met dat termijn herken ik echt niet, vraag mij af of dat normaal is. Ik heb mijn miskraam van 6.5 week niet als pijnlijk ervaren. Die tussen de 8 en 12 weken meestal wel, maar de pijn duurde dan een aantal uur. Na verlies van het vruchtje/kindje stopte de pijn. Soms weer tijdelijk pijn als ik stolsels verloor, maar dan was het geen complete miskraam. Heel veel sterkte, ik hoop dat de pijn snel stopt!
Zoveel klinkt niet echt normaal. Heb je een lage pijngrens? Is er naar je eierstokken gekeken ivm buiten baarmoederlijke zwschap?
Dankje voor de reactie Damens, Na veel bellen met de verloskundige gaf zij mij aan dat dit vrij normaal was, de pijn kon zelfs tot een week aanhouden. Op woensdag was ik gelukkig alweer paracetamol vrij en kon weer beetje mijn ding doen. Zijn inmiddels weer een week verder ik merk nog een ontzettende moeheid. Dinsdag gaan we een zwangerschaps test doen kijken hoe en wat verder. Bloeden is ook bijna gestopt, het is nu nog heel lichtjes aanwezig. Geestelijk heb ik het op 1 of andere manier nog niet kunnen verwerken, als of ik nog geen tijd heb gehad om er mijn rust in te vinden vanwege drukte. Iemand tips hoe ik dit het beste kan verwerken en niet te diep kom te zitten. Ik vind het zo moeilijk. Mijn buren alle 2 de buren hebben net een kindje ik vind het zo moeilijk om babies momenteel te zien. Nijntje01: er komt nog een verdere onderzoek. Zonnetje2015: ik heb juist een heel erge hoge pijngrens
Fijn dat t wat beter gaat. Zoveel pijn klinkt niet als normaal. Dan is ee vaak meer aan de hand. Pas goed op jezelf