Zusje of broertje en jaloezie

Ik volg even. Zoontje is hier 2,5 en erg mama-minded. Ik probeer hem al voor te bereiden dat er een baby’tje komt dat (ook) bij mama uit de borst gaat drinken. Het baby in buik concept lijkt ie wel interessant te vinden, maae als ik zeg dat de baby bij mama gaat drinken is het toch minder leuk. Hoe bereid je een kind goed voor op broertje of zusje?

 

Praat vooral veel met de oudste nu.. en als de baby er is. Laat ze met alles mee doen en betrek haar overal bij..
Ik heb geen kids (nog niet) maar ik heb het zelf meegemaakt toen mijn zusje kwam. Nu hebben we een fantastische band hoor, maar in de kinderjaren was het niet altijd best..

 

Geef haar vooral even de tijd om aan het idee te wennen. Voor ons is een baby heel leuk, iets waar we doorgaans voor kiezen en naar toe leven. Voor haar is het en nieuw, dus ze weet niet wat ze kan verwachten, en iets wat zomaar even om de hoek komt kijken. Lees een leuk boekje voor over grote zus worden, betrek haar erbij door haar wat uit te laten zoeken voor de baby en leg uit wat er gaat gebeuren en hoe lang het nog duurt. Als eerste reactie is het echt niet schokkend, YouTube staat er vol mee

 

Onze zoon is net 2 en dochter 10 weken maar hier gaat het echt heel erg goed.

In de kraamweek heeft hij wel 3 dagen gehad dat hij heel boos op mij was. Ik heb bewust in de kraamweek veel tijd aan hem besteed en mn man deed onze dochter.

Hij is heel gek op haar, ook heel lief en doet veel dingetjes voor haar in die zin.
Muziekje aanzetten, speentje geven, sssjjt doen als ze moet huilen.
Ze is het eerste waar hij om vraagt smorgens en hij gaat zeker niet naar bed zonder haar een kus te hebben gegeven.

Het is mij 10000% mee gevallen. Hopelijk bij jullie ook!

 

Ik ben eind maart uitgerekend en mijn zoontje wordt in april 4.
Ik merk dat hij meegroeid in het proces. De eerste weken van mijn zwangerschap riep hij vaak "ik wil niet dat er een baby komt!" en was hij boos, ook op mij. Maar het gebeurde steeds vaker dat hij mijn buik een kusje of knuffel gaf en nu we de baby goed kunnen voelen, komt hij steeds enthousiast zijn handje op mijn buik leggen. En inmiddels zegt hij zelfs regelmatig dat hij "een mama voor de baby" wil zijn haha, dat hij hem dan wil verzorgen ❤

 

Hier dochter van bijna 3, en het gaat hartstikke goed. Wij betrekken haar gewoon overal bij, benadrukken ook haar rol in het gezin. Zij krijgt niet alleen een broertje, ze wordt ook grote zus. En grote zussen kunnen heel veel, zeker deze grote zus. Ik denk dat het voor een kind gewoon soms moeilijk te bevatten Is allemaal. Het Is ook niet zomaar iets. Hun leven verandert ook enorm. Die veranderingen kunnen ook heel positief zijn, zeker als je ze daar goed op voorbereid en gewoon alles vertelt en uitlegt.

 

Blijven praten en blijven betrekken, dan komt het wel goed. Toen mijn zoon geboren werd, riep mijn dochter de eerste weken nog weleens dat hij 'terug de buik in moest' Na een maand wist ze niet beter meer, en nu zijn ze dol op elkaar.

 

Hier ging het vanzelf. Zowel toen de nu nog jongste geboren werd als nu met de komst van nieuwe baby.

We betrekken ze bijna overal in maar doen gewoon normaal. Heb vanaf het begin veel uitgelegd en het scheelt natuurlijk ook dat we al een groot gezin zijn en ze dus al wat gewend zijn

 

Inderdaad blijven praten, maar ook weer niet teveel. Het is nou eenmaal zou en gaandeweg leert ze daar haar weg wel in vinden. Het is nu natuurlijk ook nog niet zichtbaar en tastbaar voor haar. Als je buik goed groter wordt dan kan je er soms even naar verwijzen, er zijn genoeg boekjes over te krijgen om samen te lezen.
En na de geboorte moet iedereen even opnieuw z'n plekje vinden. Hier vond hij het ook maar raar, mama in bed, een andere baby erbij. Bewust vanaf dag 1 (ongeveer dan hé) tijd met hem alleen genomen, hem alweer snel zelf op bed gelegd enz en na een paar weken was hij helemaal dol op z'n zusje. Naar ons toe was z'n gedrag soms wel wat moeilijk, maar ook dat is goed gekomen.

 

Wil je niet ontmoedigen
Hier 1 van 10 weken en 1 van 3,5 en van 3,5 heeft best wat extra driftbuien

 

Ons zoontje wordt over een paar weken 3 en ik ben nu dus ook zwanger. We proberen hem er zoveel mogelijk op voor te bereiden. Hij weet al waar de babykamer komt. Speelt soms met het babyspeelgoed wat op zolder ligt en we zijn daar om bijv de was te doen (en waarvan hij goed weet dat dat voor de baby is). Alsof hij vast wil weten hoe het werkt, zodat hij straks met de baby kan spelen. Als er kleren oid te klein zijn, leggen we dat op de zoldertrap. Dat is voor de baby. Verder praten we er regelmatig over.
En gaat hij meestal mee naar de controles.
Ik denk dat als straks je buik groeit en je de baby kunt voelen, dat het wat grijpbaarder voor ze wordt.
Ik kreeg een tip die ik goed vond: als de baby geboren is, en zoonlief hem voor het eerst ziet (waarschijnlijk in het ziekenhuis), als het even kan zorgen dat de baby niet bij mij zit, maar gewoon in zn bedje ligt. Dan is niet meteen zijn plekje ingenomen. Als hij het wil, pakken we de baby uit zn bedje en mag hij met hem zitten. Wil hij dat nog niet meteen, ook prima

 

Oeh lastig. Mijn dochter was net 3 toen we het vertelde, ze was meteen super enthousiast. Heb dr zoveel mogelijk betrokken bij echo's en afspraken bij de vk. Ze is nooit 1 dag jaloers geweest.. ook na de geboorte niet.

 

Ik vermoed dat je 12,5 week bedoelt ?

Ik zou het nu even laten voor wat het is dat jullie het geslacht weten.
En dan concreter zeggen dat ze een broer/zus krijgt
Voor een 3-jarige is dat nog vrij abstract
Je kan samen boekjes lezen, ze meenemen naar echo.
Mijn pluszoontje is heel enthousiast over zen broer dat op komst is, maar valt nog af te wachten als hij dat ook nog gaat zijn als de broer er werkelijk is

 

Hier een dochter van 4.5 en 1tje van bijna 1 jaar.
De oudste is enorm jaloers op haar zusje.
Als haar zusje maar wat aandacht krijgt, Maakt niet uit van wie, dan zit ze er meteen bovenop.
In het begin vond ze het allemaal heel erg leuk, Maar nu...
Ik hoop dat het beter word.
Onze oudste heeft wel 3.5 jaar lang alle aandacht gehad van iedereen ( ze was de eerste in de familie )

 

Mijn dochter was net een aantal dagen 4 jaar toen haar broertje geboren was. Ze heeft echt wel moeten wennen, ook al vond ze het ook wel leuk, en jaloezie was er ook zeker, maar goed dat hoort er denk ook wel een beetje bij. Ze heeft 4 jaar alle aandacht gehad en ja, die moest ze ineens delen. Tijdens de zwangerschap vond ze het allemaal wel prima, mama had een baby in haar buik, ze kreeg een broertje en die ging zij alles leren. De laatste weken een paar kinderboekjes bij de bieb gehaald over zwangerschap en een broertje of zusje krijgen en dat heeft haar erg geholpen bij het iets meer kunnen visualiseren.
De 1ste paar dagen na de geboorte waren heftig, bij haar uitte dat in de nacht. Veel wakker, hard huilen, niet laten troosten, maar dat werd na een paar dagen minder. Aandacht verdelen vond ze wat minder leuk, ze ging ook echt lopen klieren als ik haar broertje aan het voeden was, want ze wist dat ik dan even niets kon. Ik ging daar eigenlijk niet zo op in, want dan escaleert het bij haar alleen maar, en na verloop van tijd werd dat ook minder. De begintijd is natuurlijk ool hectisch met slaapjes enzo, dus een keer uitgelegd dat mama even moest helpen met broertje laten slapen en dat ik dan daarna tijd voor haar had (ze kwam nl vaak de slaapkamer in om even wat te vragen etc) en toen ze merkte dat ik dan idd de tijd voor haar had als haar broertje sliep vond ze het prima. Mijn vriend heeft in het begin halve dagen gewerkt en dan was de middag echt even voor haar, samen naar de kinderboerderij, speeltuin etc dat hielp enorm. En ik zorgde dan dat ik bij het naar bed gaan even echt individuele tijd voor haar had, knuffel, dag doornemen etc, dat vond ze heel fijn. Ook bij opa en oma is ze de eerste periode vaak geweest, daar kreeg ze 100% aandacht en dat had ze ff nodig.
Naar haar broertje toe heeft ze zich ook wel echt 'misdragen'. Even een klapje, iets te hard over zijn hoofd aaien, even een duwtje, niet hele harde dingen, maar ze wist dondersgoed dat het niet mocht. Maar ook dit is voorbij gegaan, het wordt natuurlijk steeds gewoner en nu hij kan kruipen/teigeren, ook veel actiever is vindt ze het helemaal geweldig. Ze kan gek met hem doen, soms ook echt al een beetje spelen, voelt zich echt grote zus en gaat hem straks leren lopen e.d. Ze zijn echt gek op elkaar, al is er natuurlijk nog steeds wel eens jaloezie.
Maar goed, haar broertje is er nu eenmaal en daar zal ze de rest van haar leven rekening mee moeten houden

Laat het even bij haar bezinken, geef aan wat ze haar broertje/zusje allemaal kan leren straks en betrek haar bij hetgeen ze leuk vind om betrokken bij te worden.

 

Dit is idd een goede tip, hebben wij ook zo gedaan. Toen mijn dochter thuis kwam nadat wij uit het ziekenhuis waren gekomen lag haar broertje in de box. Zo kon ze eerst even haar broertje bekijken zonder dat ze gelijk moest 'vechten' voor haar aandacht bij haar moeder.

 

Ze heeft nog genoeg tijd om aan het idee te wennen dat ze grote zus word

Bertrek haar er straks vooral bij bv kleertjes uitzoeken, samen in bad doen etc
Geef haar het gevoel van verantwoordelijkheid en doe ook na de bevalling 1 op 1 dingen


Ik zou het er nu niet teveel over hebben het duurt nog heel lang voor die kleintjes en er kan zoveel veranderen in de tussentijd...

Hier zijn ze nooit jaloers geweest maar vooral trots

 

Ik heb ooit eens gelezen als tip dat je vanuit de baby een cadeautje aan de grote zus/broer geeft. Dus een cadeautje kopen en deze dan namens de baby geven aan de grote broer/zus.
Dat zou dan een positief gevoel geven aan de grote broer/zus.

 

Hier hetzelfde inderdaad, terwijl hij echt heel erg aan mij hing.