Ik wil even iets van me afschrijven en zal het proberen kort te houden. Ik ben ruim 9 jaar samen met mijn man waarvan 5 getrouwd. Ons dochtertje is 3 jaar en over 6 weken verwachten we een broertje of zusje voor haar. Mijn man heeft in het begin van onze relatie via telefoon contact gehad met collega waar ik achter ben gekomen. Dit zou zijn gestopt maar kwam er toch steeds weer achter dat er nog wel contact was. Steeds weer beloftes dat het zou stoppen maar toen ik net zwanger was van onze dochter had ik weer berichten gelezen die niet door de beugel konden. Ik ben weg gegaan en heb een nacht in een hotel geslapen. Hier was hij behoorlijk van geschrokken en kreeg het idee dat hij nu echt inzag dat het niet kon en we gingen weer verder. Nu ben ik 34 weken zwanger en ben erachter gekomen dat hij weer een nieuw contact heeft gevonden. Het stelt nog niks voor maar hij gaf toe dat hij uit was op meer. Het vertrouwen is al onze hele relatie een ding en juist nu ik dacht dat het beter ging val ik weer Ff een paar verdiepingen naar beneden. Nu moet ik genieten van mijn verlof en me voorbereiden op de bevalling maar ik voel me zo rot. Dit keer voel ik ook niet genoeg spijt vanuit zijn kant omdat het nog niet veel voorstelde. Maar begrijpt hij dan echt niet dat dit weer een deuk heeft in mijn vertrouwen. Heb gezegd dat ik wil scheiden en er nu echt klaar mee ben Maarja, dat is toch niet te doen in deze periode. Het liefst kom ik er weer samen uit, maar ik heb het gevoel dat ik de enige ben die er moeite voor wil doen.
Je hoeft niet nu te scheiden toch, kan ook over een paar maanden als je een beetje bent hersteld… Ik weet niet waar je precies uit wil komen aangezien hij al minimaal 4 jaar dit kunstje flikt… een vos verliest z’n streken niet
Wat een rotsituatie. Uit je verhaal blijkt dat je man een patroon heeft in het zoeken van contact met andere vrouwen. Eigenlijk lijkt hij dit jullie hele relatie al te doen. Ik ben het eens met bovenstaande en denk niet dat hij zomaar zal veranderen. Hij heeft blijkbaar het idee dat hij het kan maken en het getuigt van zeer weinig loyaliteit naar jou en zijn gezin. Zijn eigen spanning/avontuurtjes zijn blijkbaar belangrijker dan het geluk van z'n vrouw en kinderen. Met zijn gedrag riskeert hij een breuk, welke grote gevolgen heeft ook voor zijn kinderen. Blijkbaar is dat ondergeschikt aan zijn avontuurtjes. Hij is ook niet eerlijk, dus mogelijk heeft er ook meer gespeeld de afgelopen jaren dan waar jij vanaf weet (sorry). Daarnaast sta jij op het punt te bevallen van zijn 2e kindje, wat een disrespect! Sorry maar eigenlijk heb ik er geen goed woord voor over. Als ik jou was zou ik het heft in eigen handen nemen en gaan voor je eigen geluk. Jij bent veel meer waard dan een man die je het gevoel geeft dat je niet genoeg bent en je wantrouwig maakt. En hij verdient een schop onder zijn hol! Wat denkt hij wel niet?! De timing is heel beroerd en ik snap dat dat je in een spagaat plaatst. Maar nu weer vergeven (vergeten gaat niet lukken) zal niets aan zijn gedrag veranderen.
Zijn jullie samen al in therapie geweest? Er zal toch iets achter dit patroon zitten en zou dat omwille vd kinderen wel een kans willen geven.
Hier zit wat in… Wat een heftige situatie zeg! Je man laat duidelijk een patroon zien, maar ik weet niet of het zo is dat hij niet kan veranderen. Je hebt nu wel het gevoel dat jij de enige bent die moeite wil doen, terwijl je hem toch echt nodig hebt om de relatie te laten slagen. Hoe denken jullie over relatietherapie? Je zit nu in een pittige situatie, je leven staat op zijn kop, hoogzwanger, je gezinssituatie staat op het punt te veranderen met een tweede kleintje, waarschijnlijk hormonen die alle kanten op gieren. De vraag is of dit het juiste moment is om een keuze te maken over wel/niet samen verder? Bovendien geef je aan er het liefst samen uit te komen…waarom niet voor nu (hoe onmogelijk dat nu ook lijkt) het maken van een keuze ‘parkeren’ en je (mogelijk samen) puur focussen op de bevalling en later als alles weer iets rustiger is, verder kijken? Snap dat ik dit nu wel makkelijk kan typen, maar dat dat allesbehalve makkelijk is. Heel veel sterkte en wijsheid gewenst en alvast een voorspoedige bevalling gewenst!
bedankt voor jullie reacties. Heel lief dat jullie de moeite nemen om te reageren. Aan relatie therapie heb ik ook gedacht ja. Dan zou ik wel het gevoel hebben dat ik er iig alles aan gedaan heb om voor m’n kids het gezin bij elkaar te houden. Keuze uitstellen voor een scheiding leek mij ook het beste nu. Maar het is zo lastig om door te gaan alsof er niets aan de hand is. Hoe moet ik me gedragen en hoe kan ik het het beste vorm geven. Gewoon toch dat masker opzetten en gezellig doen. Waar me dochter bij is doe ik dat ook zeker hoor. Baal er gewoon zo van dat dit laatste stukje genieten me zo wordt afgenomen. U
Lekker weg gaan bij zo'n idioot hoor! Maar eerst bevallen, bijkomen, alles op een rijtje zetten en uitzoeken. Maar jezus, met zo iemand wil je toch geen toekomst! Totaaaaal respectloos. Meer dan dit ben je dus blijkbaar niet waard voor hem. Dat zou jou genoeg moeten zeggen. Sterkte en kracht gewenst!
Allereerst, wat vreselijk rot voor je. Ik lees van alles wat jij zou willen of denkt te moeten doen. Maar de oorzaak is in dit geval enkel en alleen het gedrag van je man. Ik zou dus benieuwd zijn wat hij wil. Afgaand op zijn gedrag lijkt hij jullie huwelijk en het samenzijn met de kinderen niet op waarde te schatten. Zijn woorden klinken mooi, maar hij handelt er niet naar. Ik denk dat ik het volgende zou doen: Voor mezelf kijken wat ik nodig heb om me goed te voelen met deze man. Hem dit meedelen en een tijdslimiet geven voor het zoeken van hulp/relatietherapie. Laat hem vooral zelf zijn rommel opruimen deze keer ipv hem op zijn woord te geloven. Doet hij echt moeite, dan zou ik dat ook weer doen. Doet hij dit niet, dan is het einde verhaal. Het in- en intrieste van de situatie vind ik dat jij en de kinderen hoe dan ook de gevolgen van zijn daden zullen dragen. Want een scheiding betekent automatisch ook dat je niet meer altijd je kinderen bij je hebt en zij jou ook niet. En dat is vreselijk en vreselijk oneerlijk. Sterkte! Edit: Dit omdat je schrijft dat je het nog wilt proberen. Als mijn man dit zou doen, denk ik niet dat ik bij hem zou blijven. Maar je hebt het volste recht om uit te zoeken wat jij wilt. Het is jouw leven en jou keuze. Echt rot voor je dit. Je hebt hem zoveel vertrouwen gegeven en dan doet hij dit ermee.
Ik ben het hiermee eens maar ik denk dat dit niet zo makkelijk uit te voeren is hoor. Je stapt niet na 9 jaar en 2 kinderen verder even op een andere trein. Ik denk dat daar mentaal veel meer voor nodig is. Wat een rot situatie. Omwille van de kinderen maak je wellicht ook andere keuzes. Sterkte TS! Ik hoop dat je eerst wat rust vindt.
Ohja en onthoud ook: iemand verandert alleen als hij dat zelf wil. Je kan niet iemand anders veranderen. Als je man niet uit zich zelf patronen verbreekt en zich anders naar je gaat opstellen, dan is het aan jou om te beslissen wat je acceptabel vindt. En daar komt natuurlijk een hoop bij kijken. Nogmaals, neem eerst wat rust. Kun je eventueel 2 nachtjes even helemaal ergens anders verblijven?
Het is een lastige situatie... Veel sterkte de komende tijd. Pak voor de bevalling inderdaad je rust en misschien is het nu niet de tijd om knopen door te hakken. Toch kun je wellicht voor jezelf langzaam nagaan of je, diep van binnen, nog toekomst voor je ziet met deze man. Als je vertrouwen eenmaal geschaad is, zou dat nog wel terug komen? Relatie-therapie is hem dan toch wéér een kans geven, terwijl je aangeeft dat hij al meerdere keren contact heeft gezocht buiten jullie relatie. Ik weet niet of ik persoonlijk zou durven aannemen dat het dan niet meer gaat gebeuren. Ik denk dat je dan toch altijd zo'n gevoel van wantrouwen houdt, ook al zegt iemand te willen werken eraan. Als je echt gekwetst bent en je niet meer op je gemak voelt bij hem, zou ik wel je eigen toekomst en die van de kinderen voorop stellen en kijken welke opties je hebt. Je geeft aan dat de moeite ook voornamelijk van jouw kant komt. Dat zegt ook al genoeg. Het is inderdaad niet niks om meerdere keren erachter te moeten komen dat er achter je rug om contact met andere vrouwen gelegd wordt. Ik zou dat ook niet kunnen verkroppen denk ik. Het is inderdaad zeer respectloos. Dan zou ik zelf mijn eigenwaarde niet aan de kant kunnen schuiven en samen blijven, alleen voor de kinderen. Hij heeft je vertrouwen geschaad, niet eens maar meermaals. Ik zou het niet meer kunnen opbrengen...
Inmiddels zijn we alweer 4 weken verder en heb ik het maar even, voor zover dat kan natuurlijk, alles aan de kant gezet. We hebben er wel nog een x over gepraat, maar daar wordt ik niet wijzer van. Hij weet niet waarom hij het doet en aan mij ligt het niet. Alle mogelijke problemen uit gevraagd, maar dat is het allemaal niet. Dus weet nu ook niet wat ik of wij moeten veranderen om het niet meer te laten gebeuren. Relatie therapie is goed als ik dat wil. Hij belooft het nooit meer te doen. Naja, dat laatste geloof je natuurlijk niet meer na zoveel beloftes. De hormonen maken t me nu niet makkelijk. De ene dag voel ik me toch best sterk en de andere dag super zwak en ben ik bang dat ik t allemaal niet aan kan, de bevalling en de tijd erna. Voor nu probeer ik me maar te focussen op mezelf en me dochter. En na de bevalling hopelijk mentaal wat sterker om je juiste keuze te kunnen maken.
Wat fijn nog wat van je te horen. Neem je tijd, komt tijd komt raad. Je bent ontzettend sterk en wat je ook kiest is goed. Het is gewoon rot en onverdiend dat je dit moet meemaken ❤️ Heel veel sterkte
Tijdens relatietherapie of mediation kan je er wel met elkaar achterkomen wat jullie willen. Waar is hij op uit als hij met anderen vrouwen chat? Wil hij aandacht, zoekt hij een nieuwe relatie, wil hij seks? Dat kan je dan duidelijk krijgen. Aan sommige dingen valt wat te doen aan anderen niet. Als hij op zoek is naar beter omdat hij niet gelukkig is in de relatie dan zal scheiden onvermijdelijk de uitkomst zijn. Maar wie weet wil hij af en toe seks met een ander, maar wel samen met jou oud worden. Daar zijn binnen een huwelijk goede afspraken over te maken mits jij dit kan en wil. Oftewel hulp zoeken en uitzoeken waar dit gedrag vandaan komt lijkt mij essentieel en wie weet valt je huwelijk daarmee nog te redden. Succes iig in deze periode, zal niet makkelijk zijn op dit moment.